Caeca invidia est . Zazdrość jest ślepa.
Caelum et terram commovere. Poruszyć niebo i ziemię. (Aggeusz)
Caelum ipsum petimus stultitia. Głupotą sięgamy samego nieba. (Horacy)
Calamitiosus est animus futuri anxius. Nieszczęsny ten, kto martwi się wciąż o przyszłość. (Seneka)
Calx achillis. Pięta Achillesa.
Candida pax homines, trux decet ira feras. Świetlany pokój przystoi ludziom, dziki gniew zwierzętom. (Owidiusz)
Caper emissarius. Kozioł ofiarny.
Captatio benevolentiae . Zjednywanie sobie względów.
Carere patria intolerabile est. Być pozbawionym ojczyzny to rzecz nie do zniesienia. (Seneka)
Carmina morte carent. Pieśni są nieśmiertelne . (Owidiusz)
Carpe diem . Dosł. Chwytaj dzień. Korzystaj z każdego dnia. (Horacy)
Carpent tua poma nepotes. Twoje wnuki zbiorą twe owoce. (Wergiliusz)
Carum est, quod rarum est. Drogie jest to, co rzadkie.
Casus dementis correctio fit sapientis. Nieszczęście głupiego staje się upomnieniem dla mądrego.
Cautis pericula prodesse aliorum solent. Niebezpieczeństwa innych zwykły przynosić korzyść przezornym. (Ferdus)
Cedant arma togae. Niech oręż ustąpi przed togą.
Cedere maiori virtutis fama secunda est. Ustąpić godniejszemu to szczęśliwy znak cnoty. (Marcjalis)
Certa mittimus, dum incerta petimus. Tracimy to, co pewne, dążąc do tego, co niepewne. (Plaut)
Certe omnes virtutis compotes beati sunt. Bez wątpienia wszyscy cnotliwi są szczęśliwi. (Cycero)
Certum est, quia impossibile est . Jest pewne, ponieważ jest niemożliwe.
Charta non erubescit. Papier się nie rumieni.
Cibi condimentum est fames. Dosł. Przyprawą potrawy jest głód. Głód jest najlepszym kucharzem. (Cycero)
Citius venit periculum, cum contemnitur. Szybciej nadchodzi niebezpieczeństwo, gdy się je lekceważy. (Publiliusz Syrus)
Cogitationes posteriores saepe sunt meliores. Myśli późniejsze często są lepsze.
Cogito, ergo sum. Myślę, więc jestem. (Kartezjusz)
Cognosce te ipsum. Poznaj samego siebie.
Commune periculum concordia propulsandum. Wspólne niebezpieczeństwo należy odpierać zgodą. (Tacyt)
Conclusa aqua facile corrumpitur. Zamknięta woda łatwo się psuje.
Concordia civium murus urbium. Zgoda obywateli jest murem obronnym miast.
Concordia res parvae crescunt, discordia vel maximae dilabuntur. Zgodą małe rzeczy rosną, niezgodą choćby największe się rozpadają. (Salustiusz)
Conflabunt gladios suos in vomeres Przekują swoje miecze na lemiesze. (Izajasz)
Confragosa in fastigium dignitatis via est. Droga do najwyższych godności jest wyboista. (Seneka)
Coniugium sine prole est quasi dies sine sole. Małżeństwo bez dzieci jest jak dzień bez słońca.
Consensio omnium gentium lex naturae putanda est. Zgoda wszystkich ludów powinna uchodzić za prawo natury. (Cycero)
Consensus facit legem. Zgoda tworzy prawo.
Consensus facit nuptias. Ugoda tworzy małżeństwo.
Consilio melius vincas quam iracundia. Rozwagą lepiej zwyciężysz niż zapalczywością . (Publiusz Syrus)
Consuetudinis magna vis est. Wielka jest siła przyzwyczajenia. (Cycero)
Consuetudo est altera natura. Przyzwyczajenie jest drugą naturą. Cyceron.
Consuetudo laborum perpessionem dolorum efficit faciliorem. Przyzwyczajenie do trudów sprawia, że łatwiej znosi się cierpienia. (Cycero)
Consummatum est. Stało się. (Jezus Chrystus)
Continua messe senescit ager. Ciągłe żniwo wyjaławia rolę. (Owidiusz)
Contra vim non valet ius. Prawo jest bezsilne wobec przemocy.
Contraria contrariis curantur. Przeciwne leczy się przeciwnym.
Contraria simul esse non possunt. Przeciwieństwa nie mogą istnieć jednocześnie.
Contraria sunt complementa. Przeciwieństwa wzajemnie się uzupełniają.
Convenienter naturae vivere. Żyć w zgodzie z naturą. (Zenon z Kitionu)
Cor gaudens exhilarat faciem. Serce radosne rozwesela twarz.
Cornix cornici oculum non effodit. Kruk krukowi oka nie wykole.
Corrumpunt mores bonos colloquia mala. Złe rozmowy psują dobre obyczaje.
Corvus albus. Biały kruk. (Juwenalis)
Cotidie damnatur, qui semper timet. Codziennie ulega karze, kto ciągle się boi. (Publiusz Syrus)
Cras, cras et semper cras! Et sic dilabitur aetas. Jutro, jutro i zawsze jutro i tak trwoni się życie.
Crede, quod habes, et habes. Wierz, że masz, a będziesz miał.
Crede, ut intelligas. Uwierz, byś zrozumiał. (Św. Augustyn)
Credula res amor est. Miłość łatwo wierzy. (owidiusz)
Crescit in adversis virtus. Cnota rośnie wśród przeciwności.
Crescit sub pondere virtus. Prześladowana cnota wzrasta.
Crimen grave non potest non esse punibile. Ciężkie przestępstwo nie może pozostać bez kary.
Crux interpretum. Dosł. Krzyż interpretatorów. Miejsce trudne do wyjaśnienia.
Cucullus non facit monachum. Kaptur nie czyni mnicha.
Cui bono? Na czyją korzyść? (Lucjusz Kasjusz)
Cui panis est, panis datur. Kto ma chleb, temu jeszcze chleb dają.
Cuique suum. Dosł. Każdemu, co mu się należy. Zasada sprawiedliwości.
Cuius regio, eius religio. Czyja władza, tego religia.
Cuivis dolori remedium est patientia. Na wszelki ból lekarstwem jest cierpliwość. (Publiusz Syrus)
Cultura animi philosophia est. Filozofia jest uprawą ducha. (Cycero)
Cum ames, non sapias, cum sapias, non ames. Gdy kochasz, nie bądź rozsądny, gdy jesteś rozsądny, nie kochaj. (Publiusz Syrus)
Cum debita reverentia. Z należytym szacunkiem.
Cum duo faciunt idem, non est idem. Gdy dwaj robią to samo, nie jest to samo.
Cum fortuna perit, nullus amicus erit. Z chwilą utraty majątku nie będzie żadnego przyjaciela.
Cum recte vivis, ne cures verba malorum. Gdy żyjesz dobrze, nie dbaj o słowa złych ludzi.
Cum sapiente loquens perpaucis utere verbis. Rozmawiając z mądrym używaj bardzo niewielu słów.
Cum tacent, clamant. Dosł. Gdy milczą, wołają. Milczenie jest wymowniejsze od mowy. (Cyceron)
Cum ventis litigare. Walczyć z wiatrem.
Cunctis potest accidere, quod cuivis potest. Każdemu może się zdarzyć, co zdarzyć się może jednemu. (Publiliusz Syrus)
Cupido atque ira pessimi consultores. Żądza i gniew to najgorsi doradcy. (Sallustius)
Cura, quid expediat, prior est quam, quid sit honestum. Troska o korzyść jest pierwsza niż troska o cnotę. (Owidziusz)
Curae sua cuique voluptas. Każdy stara się o własną przyjemność. (Owidiusz)
Curantes iura iuvant. Prawa sprzyjają tym, którzy o nie dbają.
D
Przysłownia i powiedzenia rozpoczynające się na literę D.
Da locum melioribus! Ustąp miejsca lepszym!
Damnat quod non intelligunt . Potępiają to, czego nie rozumieją.
De fumo in flammam. Dosł. Z dymu w ogień. Z deszczu pod rynnę.
De gustibus non est disputandum. W sprawach gustów nie ma dyskusji.
De mortuis aut bene aut nihil. O zmarłych należy mówić dobrze albo nic. (Chilon ze Sparty)
Deum sequere. Idź za wezwaniem Boga. (Cyceron, Seneka)
Deus ex machina. Bóg z machiny. (Eurypides)
Dictum sapienti sat . Mądrej głowie dość dwie słowie.
Diem perdidi. Straciłem dzień. (Tytus)
Dies irae. Dzień gniewu. (Sofoniasz o dniu Sądu Ostatecznego)
Difficile est satiram non scribere. Trudno nie pisać satyry. (Juwenalis)
Difficilis in otio quies. Bezczynność nie daje odpoczynku.
Dimidium facti, qui coepit, habet Kto zaczął, już zrobił połowę. (Horacy)
Dis aliter visum est . Inna jest wola bogów. (Publiliusz Syrus)
Discenda est virtus. Coty należy uczyć. (Seneka)
Divide et impera. Dziel i rządź. (Filip, król Macedonii)
Divitiae non sunt bonum. Bogactwo nie jest dobrem. (Seneka)
Docendo discimus. Ucząc innych, sami się uczymy. (Seneka)
Ducunt volentem fata, nolentem trahunt. Powolnego prowadzą losy, opornego siłą ciągną. (Seneka)
Dulce et decorum est pro patria mori. Słodko i zaszczytnie jest umrzeć za ojczyznę. (Horacy)
Dulcis est somnus operanti. Słodki jest sen dla pracującego. (Kohelet)
Dum spiro, spero. Dopóki oddycham, nie tracę nadziei.
Duobus litigantibus tertius gaudet. Gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta. (Ezop)
Dura lex, sed lex. Surowe prawo, ale prawo.
|