Metoda chronometrażowo-tabelaryczna polega na: wyodrębnieniu czynności elementarnych, posegregowaniu ich wg określeń zawartych w tabelach (opracowanych przez fizjologów – tabele A i B), w których określono wartości jednostkowego WE, właściwe dla czynności składowych całego procesu ruchowego, przeprowadzeniu dokładnego chronometrażu czasu czynności wykonywanych przez pracownika, wyliczeniu łącznej wartości WE przypadającej na zmianę roboczą, skonfrontowaniu wyniku z wartościami przypisanymi dla danej kategorii stopnia ciężkości pracy oraz dokonanie zakwalifikowania badanego typu obciążenia. (Tabela C)

   Tabela A podaje wydatek energetyczny związany z przyjęciem określonej pozycji ciała przy pracy i zaangażowania mięśni, a druga (Tabela B) - różnych czynności. Koszt energetyczny określa się poprzez sumowanie wyników uzyskanych z obydwu tabel.

 

Otrzymany wynik służy do odczytu w tabeli podającej ocenę pracy według wielkości wydatku energetycznego. (Tabela C)  Tabela ta zawiera 7 przedziałów oceny słownej od pracy lekkiej do wyczerpującej.  Metoda ta wymaga przeprowadzenia dokładnego chronometrażu czynności, wykonywanych przez badanego pracownika. 

    Po obliczeniu, ile czasu podczas zmiany roboczej (należy uwzględnić około 10% czasu na ewentualne przerwy)  pracownik zużywa na jednolite pod względem energetycznym czynności, mnoży się uzyskane wartości czasu (w min) przez odpowiednie liczby kilodżuli zawarte w tabelach. 

   Suma iloczynów jest wielkością wydatku energetycznego w badanym czasie. Po określeniu wydatku energetycznego w ciągu dnia można zaklasyfikować dany rodzaj pracy do odpowiedniej grupy ciężkości.
   Łatwość sto sowania tej techniki sprawia, że może być wykorzystana w prawie każdych warunkach. Główną zaletą metody jest komfort pracownika , gdyż nie stosuje się żadnej aparatury, a dokonywanie ocen nie wpływa na przebieg wykonywanych czynności. Ponadto błąd uzyskany przy korzystaniu z tej metody mieści się w granicach akceptowanych w badaniach o charakterze praktycznym. 

    Dane o wielkości wydatku energetycznego w ciągu całego dnia roboczego trudno porównywać, ponieważ na dwu podobnych z nazwy stanowiskach, ale odmiennych pod względem rodzaju obsługiwanych maszyn, wielkości przemieszczanych ciężarów, tempa pracy, organizacji pracy itp. Wydatek energetyczny pracowników może się znacznie różnić.

   Należy także pamiętać, że nie mówi się niczego o zaangażowaniu umysłowym, o wymogach stawianych spostrzeganiu, koncentracji lub zręczności, W metodzie nie uwzględniono warunków zewnętrznych jakie panują podczas wykonywania przez pracownika operacji takich jak nadmierna temperatura w miejscu pracy lub jednostronne obciążenie statyczne.

Przy analizie wydatku energetycznego również nie bierze się pod uwagę wieku osób wykonujących pracę, który w znacznym stopniu wpływa na indywidualne predyspozycje pracownika.