Badania w laboratorium
Założenia:
*fizjologia, psychofizyka Gustawa Fechnera (paralelizm psychofizyczny, asocjacjonizm)
*prawo Webera-Fechnera (przyrost wrażenia jest wprost proporcjonalny do logarytmu intensywności bodźca)
Przedmiot badań:
*badanie reakcji fizjologicznych w powiązaniu z reakcjami psychologicznymi
*językoznawstwo, psycholingwistyka

Teoretyczna Psycho (logia: *ogólna, *eksperymentalna, *rozwojowa, *psychopatologia, zwierząt
Stosowana Psychologia: *kliniczna, *wychowawcza, *pracy, organizacji i zarządzania, *sądowo-penitencjarna, *sztuki, *reklamy, *sportu, * wojskowa, *Internetu itd.

Metody/ techniki diagnozowania psychoanalitycznego:
*wolne skojarzenia
*analiza snów
*analiza czynności pomyłkowych
*analiza wspomnień z dzieciństwa

Alfred Adler (1870 – 1937) - neopsychoanaliza
William Stern (1871 – 1938) - iloraz inteligencji [proporcja wieku umysłowego do wieku życia]
Francis Galton (1822 – 1911) - badania nad różnicami indywidualnymi
Clifford Beers (2876 – 2943)/ Wiliam James (1842 – 1910) / Kazimierz Dąbrowski - ruch higieny psychicznej

Psychologia kliniczna dziecka
*kryterium wyróżniania działu
*specyfika wieku dziecięcego:
*specyficzne sytuacje trudne (rozstanie z matką w przedszkolu, szkole, szpitalu)
*specyficzne schizofrenia (choroba sieroca, hospitalizm, zaburzenia rozwoju – dysharmonie rozwojowe)
*specyficzne zachowania uznawane za symptomy choroby w innych okresach (jąkanie, moczenie nocne, pismo lustrzane, oburęczność, wzmożona ruchliwość)
*swoistość procesów fizjologicznych i reakcji w zachowaniu (pobudliwość, brak selektywności bodźców, słaba kontrola, mała odporność, plastyczność CUN)
*osobowość dziecka niedojrzała w trakcie „stawania się”
*brak jednego wzorca osobowości (zmienne wzorce w różnych etapach rozwoju)
*dziecko nie jest „miniaturą” człowieka dorosłego.

Specyfika diagnozy w psychologii klinicznej dziecka
*wytworzenie motywacji do udziału w badaniach (brak motywacji, np. brak świadomych zaburzeń „poczucia choroby” i potrzeby badania lub motywacja negatywna)
*diagnoza jako proces poznawania i wyjaśniania (dziecko w procesie rozwoju zależne od środowiska)
*diagnoza całościowa (jak również szczegółowa w zakresie określonych aspektów rozwoju i zachowania)
*diagnoza ontogenetyczno-kliniczna

*diagnoza ostrożna ( w przypadku zaniedbania środowiskowego i w młodszym wieku mało trafna – wczesna
*poprzedzająca terapię i uczestnicząca w terapii
*diagnoza a interdyscyplina
*formowana przez psychologa na podstawie danych ilościowych i jakościowych z badania
*diagnoza ukierunkowana na wykrycie dysfunkcji i wskazanie mocnych stron rozwoju
*dostosowana do wieku i specyfiku rozwoju
-czas badania
-warunki badania (obecność rodziców, naturalna forma zabawy, modyfikacje standaryzacji)
-metody badań (zgodnie z zainteresowaniami, niewerbalne techniki zadań)

Specyfika terapii w psychologii klinicznej dziecka
*konieczność wytworzenia motywacji do udziału w terapii – brak świadomości zaburzeń rozwoju „poczucia choroby” a więc potrzeby udziału w terapii i zmiany sposobu zachowania albo motywacja negatywna)
*terapia wczesna
*terapia jako proces pomagania i kontrolowania zmian w zachowaniu. Konieczność badań kontrolnych (dziecko w procesie rozwoju, zależne od środowiska)
*terapia interdyscyplinarna (team)
*terapia włączona w system wychowania
*terapia dziecka na tle środowiska rodzinnego
*terapia o charakterze korekcyjnym.

Rozwój psychoruchowy dziecka
*proces zmian progresywnych w którym motoryka jest ściśle powiązana z psychiką (całokształtem czynności poznawczych i emocjonalno-motywacyjnych)

Upośledzenia umysłowe dzielimy na: *lekkie, *umiarkowane, *znaczne, *głębokie.
Im poważniejsze upośledzenie tym gorsza ruchowość. Następuje upośledzenie ruchowe

Modele rozwoju psychoruchowego dzielimy ze względu na:
1. Tempo rozwoju – szybkość z jaką dokonują się zmiany
WR<WŻ zwolnione/opóźnione
WR>WŻ przyśpieszone
2. Rytm rozwoju – stopień zgodności/ harmonii
3. Dynamikę rozwoju – stopień stałości tempa rozwoju psychicznego

Zaburzenia
*globalne - np. w harmonii
*parcjalne – występują w nieharmonijnym rozwoju fragmentyczne. Obszar zaburzeń jest szerszy
*fragmentyczne – kiedy wąsko zakresowe zaburzenia, np. tylko językowa, mowy

Dysfazja – specyficzne zaburzenia językowe pomimo sprawności intelektualnej, rekrutują się dzieci z dysleksją.

Przyczyny zaburzeń rozwoju psychicznego dziecka. 4 czynniki rozwoju
*zadatki biologiczne
*środowisko
*wychowanie
*aktywność własna

Rodzaje przyczyn zaburzeń rozwojowych dziecka:
1. Przyczyny biologiczne – czynniki tkwiące w dziecku (zmiany struktury i zaburzenia funkcji CUN)
2. Przyczyny społeczne – czynniki społeczne tkwiące w środowisku (zaburzenia funkcji CUN)