Przyczyny występowania odwrócenia biegunów magnetycznych Ziemi:
Prądy w zewnętrznym jądrze powoli zmieniają kierunek – jest to przyczyna zmian biegunowości
Model Hessa (1962):
Hipoteza rozwarstwiania się, czyli ekspansja dna morskiego zwanego spreadingiem. Aktywność sejsmiczna oraz wulkaniczna na Ziemi skupia się przede wszystkim na granicach płyt. W 1962 r. poparł teorię Wegenera.
Zjawiska zachodzące na granicach płyt:
Odsuwanie się płyt od siebie
Kolizja
Przesuwanie się płyt względem siebie
Kolizja typu kontynent – ocean:
Płyta oceaniczna zanurza się pod płytę kontynentalną
Powstają głębokie rowy oceaniczne
„Andyjski” typ subdukcji
Kolizja typu ocean – ocean:
Głębokie rowy oceaniczne
Wulkaniczne łuki wysp oceanicznych
Kolizja typu kontynent – kontynent:
Długie łańcuchy górskie
Himalaje, Andy
Strefa Benioffa:
W sąsiedztwie rowów oceanicznych
Jest odzwierciedleniem górnej powierzchni oceanicznej płyty litosferycznej podsuwającej się pod inną płytę
Wzdłuż niej zgrupowane są wszystkie ogniska głębokich trzęsień ziemi
Duże systemy uskoków transformujących:
San Andreas (USA)
Alpejski (Nowa Zelandia)
Główne płyty tektoniczne:
płyta afrykańska
płyta antarktyczna
płyta eurazjatycka
płyta indoaustralijska
płyta pacyficzna
płyta północnoamerykańska
płyta południowoamerykańska
płyta Nazca
płyta arabska
Scenariusz rozpadu kontynentu (dryftu płyt) – Cykl Wilsona (1974):
Stadium embrionalne oceanu – rozwarcie ryftu wewnątrz kontynentu, przykłady:
Afrykańska Dolina Ryftowa
Bajkalska strefa ryftowa
Stadium młodocianie – ryft poszerza się i rozpoczyna się produkcja skorupy oceanicznej, przykłady:
Morze Czerwone
Zatoka Kalifornijska
Zatoka Adeńska
Stadium dojrzałe – kształtują się trzy podstawowe elementy morfologiczno-tektoniczne: krawędzie pasywne, głębie oceaniczne, grzbiety śródoceaniczne, przykłady:
Atlantyk
Stadium schyłkowe – uformowanie wzdłuż jednego lub obu brzegów oceanu stref subdukcji, przekształcenie krawędzi pasywnych w aktywne, tworzenie łuków wyspowych i wulkanicznych, przykłady:
Pacyfik
4a. Stadium terminalne (końcowe) – pomiędzy strefami kolizji już typu kontynent – kontynent pozostają resztki skorupy oceanicznej (basen joński-lewantyński), jednocześnie wskutek wtórnych rotacji otwierają się nowe baseny (tyrreński, liguryjski), przykłady:
Morze Śródziemne
Morze Czarne
Zatoka Perska
Stadium pokolizyjne – cykl wieńczy całkowite zamknięcie oceanu, wypiętrzenie sfałdowanych utworów i powstanie szwu tektonicznego, przykłady:
Himalaje