Wulkan – miejsce na powierzchni Ziemi, z którego wydobywa się lawa, gazy wulkaniczne i materiał piroklastyczny. Podział wulkanów:
Ze względu na występowanie:
Wulkany podmorskie (na dnie oceanicznym)
Wulkany kontynentalne
Ze względu na charakter erupcji:
Efuzywne
Eksplozywne
Stratowulkany
Ze względu na budowę:
Wulkany stożkowe
Wulkany tarczowe
Ze względu na budowę krateru (rodzaj erupcji):
Erupcja centralna
Erupcja szczelinowa
Ze względu na działalność:
Wulkany czynne
Wulkany drzemiące
Wulkany wygasłe
Typy erupcji wulkanicznych:
Erupcja centralna – lawa i popioły wydobywają się z centralnego otworu zwanego kraterem
Erupcje linijne – produkty wulkanizmu wydobywają się ze szczeliny
Erupcje centralne:
Wylewne (tylko lawa)
Eksplozywne (tylko materiał piroklastyczny)
Mieszane (lawa i materiał piroklastyczny)
Erupcje wylewne – z wulkanu wylewa się tylko lawa. Wulkany:
Tarczowe
Lawowe
Wulkany tarczowe:
Płaskie wzgórza o łagodnych stokach
Mauna Loa - największy wulkan tarczowy
Lawa bazaltowa
Krater wulkanu to płaskie zagłębienie, które stale wypełniane jest gorącą lawą, która od czasu do czasu wylewa poza jego brzegi
Erupcja spokojna
Kopuły lawowe:
Lawa kwaśna
Zbyt lepka by płynąć
Tworzy spiętrzenia wokół krateru
Lassen Peak w Kalifornii – największy wulkan lawowy
Erupcje eksplozywne – z wulkanu wydobywa się tylko materiał piroklastyczny. Wulkany to inaczej maary.
Maar:
To krater o zredukowanym stożku i dużym lejkowatym zagłębieniu powstały w skutek jednorazowego potężnego wybuchu
Często zostaje wypełniony wodą
Obecnie jest zaledwie kilkanaście wulkanów tego typu
Powstawianie diamentów:
Powstają w warunkach wysokiego ciśnienia i temperatury
Zwykle na głębokości 150 – 200 km
Niektóre powstają na głębokości 700 km
Diamenty powstały w płaszczu Ziemi nie wcześniej niż 1 mld lat temu
Niektóre mają 3,2 mld lat
Temperatura powstawania to 900 - 1300oC
Ciśnienie powstawania 46 – 60 kB
Erupcje mieszane – wydobywa się materiał piroklastyczny oraz gazy. Wulkany to stratowulkany.
Stratowulkan:
Większość współczesnych wulkanów na lądzie
Przedstawicielem tego typu jest Wezuwiusz
Kształt zależy od stosunku lawy do ilości wyrzucanego materiału piroklastycznego
1. Komora wulkaniczna
2. Skała macierzysta
3. Kanał lawowy
4. Podnóże
5. Sill
6. Przewód boczny
7. Warstwy popiołu emitowanego przez wulkan
8. Zbocze
9. Warstwy lawy emitowanej przez wulkan
10. Gardziel
11. Stożek pasożytniczy
12. Potok lawowy
13. Komin
14. Krater
15. Chmura popiołu
Formy rzeźby terenu związane z działalnością wulkanów:
Kaldera
Stożek
Nek
Krater
Kaldera – owalne rozległe zagłębienie, depresja. Powstaje w wyniku zapadnięcia się fragmentu stożka wulkanu lub całego wulkanu. W kalderze może powstać nowy stożek. Przyczyny powstawania kaldery:
Gwałtowna erupcja niszczy fragment kaldery
Nagłe opróżnienie zbiornika magmowego
Może tworzyć się po zakończeniu działalności wulkanicznej
Największą kalderą jest Crater Lake.
Nek wulkaniczny – powstaje na skutek zastygnięcia lawy w kominie wulkanicznym, która zostaje odsłonięta przez erozję.
Najbardziej znany nek to Devil’s Tower w Wyoming.
Erupcje linijne (linearne) – występują gdy ognisko magmowe łączy się z powierzchnią ziemi za pomocą szczeliny.
Erupcje linijne:
Następuje spokojny wylew lawy bez eksplozji z otwartej szczeliny
W ten sposób wylewają się lawy głównie zasadowe, głównie bazaltowe
Tworzą się wulkany szczelinowe
Wulkany tego typu znane są z Islandii
Wybuch wulkanu pod lodem nazywamy Jökulhlaups.
Skala VEI – Indeks Eksplozywności Wulkanicznej (0-8):
Skala eksplozywności erupcji wulkanicznej
Skala otwarta
Typy działalności wulkanicznej:
Hawajski (efuzywny) – wylew ruchliwej lawy z krateru lub szczeliny i niewielkiej ilości gazów
Strombolijski – wulkan wybucha rytmicznie, wyrzuca gazy i niewielkie ilości lawy
Pliniański (eksplozywny) – gwałtowny wybuch wulkanu po okresie słabej aktywności. Duża ilość gazów i materiału piroklastycznego, może postać kaldera.