Zespół kręgosłupa szyjnego:

Główną przyczyną powstania tej dolegliwości są przeciążenia krążków miedzykręgowych, na skutek zakłóceń płynnej równowagi ruchowej. Dochodzi do tego na bazie zwyrodnieniowych uszkodzeń krążków miedzykręgowych lub blokady danych segmentów ruchowych, które zwiększają niestabilność kręgosłupa. Przy ruchach kręgosłupa dochodzi do wzmożonego napięcia więzadła karkowego oraz mieśnii podpotylicznych co powoduje ból.

Dolegliwości towarzyszące:

-migrena szyjna-ból głowy należy do najczęstszych dolegliwości .Może być jednostronny, obustronny lub naprzemiennie i zazwyczaj promenują od tyłu głowy do czoła tworząc hełm. Towarzyszą zaburzenia czucia skóry potylicy- parestezję, charakteryzujące się mrowieniem lub cierpnięciem skóry przypominające ukłucia szpilką

-nerwobóle nerwu potylicznego- często mylony z zaburzeniami czucia. Powstaje on jednak w skutek obustronnego podrażnienia tylnej gałęzi I nerwu szyjnego,

- nerwobóle nerwu twarzowego- pojawiają się w wyniku ucisku na włókna współczulne i powodują liczne dolegliwości w obrębie twarzy.

-zaburzenia widzenia-takie jak widzenie okresowo rozmyte, drżenie gałki ocznej, „migotanie oczu”, mroczki i iskrzenia. Przy migrenie szyjnej często odczuwalny jest bolesny ucisk na gałki oczne, odczuwane są także nerwobóle nad oczodołami.

-zaburzenia przełykania –powodują je kościste zgrubienia na przodzie trzonów kręgowych zwężając lub przemieszczając przełyk. Zaburzenia przełykania powstają na skutek zakłóceń w pracy nerwów- uczucie „kluchy w gardle” („odczucie gałki w krtani”)

-rwa ramienna, czasem niedowład kończyny górnej- dochodzi do niej gdy korzenie nerwowe tworzące splot barkowy, dające początek nerwom zaopatrującym kończynę górną są drażnione przez osteofity lub zwyrodniały dysk. Chory skarży się na ból i drętwienie, promieniujące do barku, ramienia i ręki. Bólom mogą towarzyszyć osłabienie i zaniki mięśni.

Zespół tętnicy kręgowej:

Powstaje w skutek ucisku na tętnice kręgowe w odcinku szyjnym. Z obu trzonów każdego kręgu szyjnego odchodzą wyrostki poprzeczne , posiadają one otwory którymi przechodzą tętnice. Jeżeli światło tych otworów zostanie zwężone przez artretyczne wyrośla dochodzi do ucisku biegnących tam naczyń krwionośnych. Efektem tego są zaburzenia krążenia w obrębie głowy i szyi

Spondyloza

Czyli zwężenie otworów międzykrowych .Dochodzi do tego na skutek stale działającej siły miażdżącej ( duże znaczenie ma tu waga głowy i jej nacisk) na kręgi szyjne. Reagują one czymś w rodzaju przerostu kości co daje nam zwężenie otworu międzykręgowego i nacisku na naczynia krwionośne i nerwy.

Dyskopatia szyjna

Częściowe przesunięcie jądra krążka międzykręgowego. Dochodzi do tego na skutek osłabienia krążka włóknistego, efektem tego jest zakłócenie symetrii kręgosłupa i ucisk na nerwy znajdujące się w pobliżu. W typowym obrazie choroby pojawiają się zaburzenia czucia (parestezje) oraz bóle w okolicach unerwionych przez uciskane włókna nerwowe.

Wgłebienie podstawy czaszki

Anomalia polegająca na wgłębieniu w spodniej tylniej podstawy czaszki i zaburzeniu przejścia między czaszką a kręgosłupem szyjnym. Zazwyczaj są to przypadki wrodzone, ale bywają również nabyte w skutek chorób towarzyszących: rozmiękczania kości ( osteomalacji) lub zaniku kości (osteoporozy), lub innych schorzeń osłabiających kości. Towarzyszy temu schorzeniu stały promieniujący ból.

Niedorozwój odcinka szyjnego- Zespół Klipper-Feila

Dotyczy on niedorozwoju pierwszego z kręgów szyjnych- atlasu i przemieszczenia drugiego kręgu- obrotnika. Zmiany mogą być tak znaczne że ząb obrotnika wchodzi w dół czaszkowy.

Prowadzi to do skłócenia odcinka szyjnego co ilustruje nam znacznie obniżona granica o do krzywego trzymania głowy- głownie dotyczy to ruchów do góry.

Rehabilitacja

Jeżeli mamy do czynienia z ostrymi dolegliwościami bólowymi jedyną formą leczenia jest unieruchomienie odcinka szyjnego przez kołnierz ortopedyczny i pozycje ułożeniowe oraz leczenie farmakologiczne środkami przeciwbólowymi i przeciwzapalnymi.

Po ustąpieniu ostrych dolegliwości bólowych możemy dopiero przystąpić do właściwej rehabilitacji w skład której wchodzą działania z zakresu fizykoterapii, kinezyterapii, oraz masaż.

Fizykoterapia:

To głownie zabiegi mające na celu rozluźnienie przeciążonych mięśni i działanie przeciwbólowe. Do i tego celu można również wykorzystać zabieg z działu hydroterapii i oczywiście masaż.

Kinezyterapia:

Program kinezyterapeutyczny ma na celu wzmocnienie i odbudowanie gorsetu mięśniowego szyi i ramion.

-Ćwiczenia zaczynamy od ćwiczeń w odciążeniu (U.G.U.L., TerapaMaster, ćwiczenia w wodzie).Jednak należy zwrócić uwagę aby nie powodowały dolegliwości bólowych.

-Wyciągi na pętli Glissona, może być to wyciąg trakcyjny lub pulsacyjny, w celu zwiększenia przestrzeni między kręgowych. Należy jednak najpierw wykluczyć wszelkie przeciwwskazania.

-W z czasem postępu procesu rehabilitacji przechodzimy do ćwiczeń oporowych mieśni szyi, Obręczy barkowej oraz ramion. Ćwiczenia te dobieramy indywidualnie dla pacjenta. Przeprowadzamy je z umiarkowanym oporem i w pozycjach izolowanych.

-Przeprowadzamy również instruktaż mający na celu zwrócenie uwagi chorego na prawidłową postawę w czasie pracy i wypoczynku na co dzień.