Eliza Mądra
III rok Mikrobiologia
Sprawozdanie z dnia 07.11.13
Całkowita długość sieci kanalizacyjnej w Szczecinie wynosi 1067 km, z czego sieć ogólnospławna stanowi 227 km, sieć sanitarna 260 km, przyłącza 230 km, sieć deszczowa 350 km. Najstarsza, centralna część miasta posiada kanalizację ogólnospławną, w nowych dzielnicach przeważa kanalizacja rozdzielcza. Systemy kanalizacyjne najczęściej zbudowane są z rur betonowych, starsze odcinki wykonane są z różnorodnych materiałów m.in. z kamionki, żeliwa lub murowane. Obecnie powszechnie stosuje się rury kamionkowe, z tworzywa sztucznego PVC i żywic poliestrowych.
Teren Szczecina obejmuje trzy odrębne obszary o zróżnicowanej budowie sieci kanalizacyjnej:
-Lewobrzeżna część miasta posiada kanalizację rozdzielczą i ogólnospławną. Trzy zlewnie kanalizacji ogólnospławnej zakończone były oczyszczalniami mechanicznymi, pochodzącymi z początków XX w. Zostały one zastąpione przez nowoczesne przepompownie ścieków wybudowane w ramach programu ,,Poprawa jakości wody w Szczecinie”:
„Grabów"
"Dolny Brzeg"
"Górny Brzeg"
"Białowieska”
Przepompownie te tłoczą ścieki do centralnej mechaniczno – biologicznej oczyszczalni ścieków „Pomorzany”.
- Prawobrzeżna część miasta podzielona jest na kilka zlewni kanalizacji sanitarnej. Zakład Wodociągów i Kanalizacji Spółka z o.o. eksploatuje na Prawobrzeżu dwie oczyszczalnie ścieków:
"Zdroje" - zmodernizowaną w ramach programu „Poprawa jakości wody w Szczecinie”
"Płonia"- lokalną biologiczną oczyszczalnię ścieków.
-Część środkowa miasta tzw. Międzyodrze to dzielnica portowo - przemysłowa z niewielką zabudową mieszkaniową, z oczyszczalnią eksploatowaną przez Spółkę Wodną "Międzyodrze".
Flotat
OCZYSZCZANIE MECHANICZNE:
W pierwszej kolejności ścieki przechodzą przez kraty, dzięki którym odpady znajdujące się w ściekach zostają oddzielone. Odpady te poddawane są płukaniu, prasowaniu i dezynfekcji a następnie wywożone są poza teren oczyszczalni. Płynne już teraz ścieki przechodzą przez piaskowniki. Piasek, który się uzyskuje wywożony jest na teren składowiska odpadów a tłuszcz trafia do komór fermentacyjnych. Następnie ścieki wędrują do osadników wstępnych, gdzie dochodzi do powstania osadu wstępnego, który w części osadowej zostanie poddany dalszej obróbce. Pozostałe ścieki poddawane są oczyszczaniu biologicznemu.
OCZYSZCZANIE BIOLOGICZNE:
Ścieki trafiają do napowietrzanych komór. Ulegają tu mieszaniu i napowietrzaniu. Oczyszczanie to odbywa się z zastosowaniem bakterii oraz wyższych form życia takich jak m.in. orzęski osiadłe i ameby. Usuwane są substancję biogenne takie jak azot, fosfor, które powodują zarastanie. Mikroorganizmy rozkładają węgiel zawarty w ściekach do dwutlenku węgla oraz azot do azotu atmosferycznego. Odżywiają się one substancjami zawartymi w ściekach. Dzięki dopływowi powietrza do komór mogą rozwijać się także bakterie tlenowe. Na drodze sedymentacji oczyszczone ścieki przelewają się górą natomiast na dnie zostaje zawiesina ścieków z osadem czynnym.
Po procesie oczyszczania pozostaje osad i piasek. Następuje zagęszczenie osadu do około 96% w zagęszczaczach mechanicznych. Zagęszczony osad trafia do komór fermentacyjnych. Proces fermentacji prowadzony jest w temperaturze ok. 37 stopni. W wyniku tego procesu powstaje biogaz. Powstający w komorach osad poddawany jest odwodnieniu do około 80%. Następnie osad jest suszony do około 90% suchej masy. W tej formie spalany jest w piecu w wyniku czego uzyskuje się energię cieplną. Natomiast biogaz, który zawiera około 60% metanu, 40% dwutlenku węgla oraz siarkowodór po odsiarczeniu wykorzystywany jest przez silniki. Energia mechaniczna pochodząca z tych silników przekształcana jest w elektryczną co w 60% pokrywa zapotrzebowanie na energię oczyszczalni.