Nawroty sa częste, trudne do leczenia, mniejsze nasilenia utrzymuja się stale u niektórych osób.

PROBLEMY

1. Poczucie zmarnowanego życia-ujemny bilans.

   Źródłem są: negatywne myślenie o sobie, przeszłości i przyszlości (przeżyte życie to sam eniepowodzenia), co powoduje poczucie winy i beznadziejności.

   Cel: Wzmocnienie poczucia wląsnej wartości

• Kominikowanie się-zdobycie zaufania

• Poznanie linii życia pacjenta, szczegółów wydarzeń powodujacych negatywne emocje

• Umożliwienie wypowiedzenia na trudne tematy

• Wzmocnienie poczucia wartościpoprzez dostrzeganie w codziennym kontakcie pozytywnych cech

• Stosowanei terapii kognitywnej, techniki rozpraszania uwagi, uksztaltowanie postawy akceptacji samego siebie poprzez oddziaływanie psychoterapeutyczne indywidulamne i grupowe

1. Intensywne przeżywanie dolegliwości dolegliwości somatycznych. (bole glowy, kręgosłupa stawów kończyn); przyczyny: nastawienie hipochondryczne, współistnienie chorob somatycznych

   Cel: złagodzenie lub wyeliminowanie dolegliwości

• Uważne słuchanie

• Obserwacja dolegliwości w celu ustalenia czynników wpływajacych na ich nasilenie lub zmniejszenie

• Dzialanie podnoszące próg bólowy

• Kontakt terapeutycznych

• Odwracanie uwagi od dolegliwości (zajęcia interesujące dla chorego)

• Odpoczynek

• Farmakoterapia

1. Poczcie osamotnienia-pragnienei śmierci

   Cel: ochrona przed samotnością.

• Wsparcie emocjonalne (okazywanie zainteresowania)

• Rozpoznanie mozliwości wsparcia w środowisku chorego

• Pomoc w nawiązaniu kontaktówz grupą wsparcia np. klubem seniora

• Kontynuowanie dlaszej terapii na oddziale dziennym, później środowisku

  Opieka nad chorym w wieku podeszłym z otępieniem

  Przyczyny: choroba Alzheimera- najczęstsza przyczyna otępienia, 4-5 % po 65 r. ż. Częstotliwość występowania wzrasta wraz z wiekiem, najczęsciej otępienie naczyniopochodne.

1. Zaburzenia komunikacji z otoczeniem

   Przyczyny: zaburzenia procesów poznawczych , nastoru i emocji

   Objawy:

• Afazja (zaburzenia mowy)

• Aleksja (niezdolność do czytania)

• Agrafia (zaburzenie lub całkowita utrata zdolności pisania)

• Wielomówność

• Persweracja (wielokrotne powtarzanie tych samych słow, gestów, zwrotów)

• Mutyzm- w ostatnim stadium choroby, uporczywe milczenie, obniżenie nastroju, niepokój, lęk agresywność, urojeniowe nastawienie do otoczenia

  Cel: podtrzymanie komunikowania się.

• Określenie charakterutrudności w komunikowaniu

• Uważne sluchanie, odczytywanie komunikatów pozawerbalnych

• Koncentrowanie się na przeżyciach chorego, domyślanie się co chce nam powiedzieć

• Używanie prostych zdań i pytań

• Powtarzanie kilkukrotne prośby, polecenia, zachęcanie do opisu przeżyć, spokojne reagowanie na wybuchy gniewu (odwrócenie uwagi np. muzyka)

• Umożliwenie udzialu w grupowych zajęciach

1. Zagrozenie bezpieczeństwa, poczucie zagubienia (zaburzenie procesów poznawczych tj. pamieci, orientacji, myśleniaabstrakcyjnego, wzrokowo-ruchowego i jezykowego).

   Cel: zapewnienie bezpieczeństwa psychicznego i fizycznego

• Stworzenie warunków bezpiecznego funkcjonowania

• Ocena charakteru i stopnia zaburzenia procesów poznawczych

• Ocena zdolności wykonywania podstawowych i złozonych czynności – skale

• Unikanie zmian opiekunów

• Obserwowanei czy pacjent nie błądzi poruszając się

• Unikanie zmian

• Przypominanie pory dnia, tygodnia, nazwy rzeczy, imion, stosowanie pomocy pamięciowych, dużych i kolorowych kalendarzy, schemat topografii pomieszczeń

• Urzymanie rytmu dnia

• Zabezpoeczenie dostępu do balkonu, drzwi wyjściowych, przedmiotow, urządzeń mogących być zagrożeniem

• Uniemożliwienie zamkniecia w lazience

1. Przeżywanie negatywnych emocji (smutek, lęk wybuchy złości, i gniewu, gwaltowne reakcji, agresja, próba opuszcenia miejsca pobytu-niezdolność do rozumienia i przystosowania się do zmiany warunków)

   Cel: wyrównanie nastroju i zapewnienie bezpieczeństwa

• Rozpoznanie źródeł negatywnych emocji

• Kontakt terapeutyczny w poczuciu zagrożenia, spokojny ton glosu

• Niedotykanie bez jego zgody

• Usuwanie negatywnych bodźców (np. hałas)

• Chronienei przez natłokiem zdarzeń

• Rozwijanie zainteresowań

• Zapobieganie uszkodzeniu ciała

• Nastrój ma sprzyjać, atmosfera bezpieczeństwa

  ZAKAŻENIA UKŁADU MOCZOWEGO

to najczęstsze choroby infekcyjne u pacjentów w wieku podeszłym oraz częstą przyczyną hospitalizacji.

Upośledzenie układu nerwowego oraz kontrola mięsniowa wpływa na fukcje układu moczowego. Zmniejszenie napięcia miesni przepony, miednicy, zmiany w obrebie lędźwiowo-krzyzowego odcinka kręgosłupa, osłabienie mięśni tłoczni brzusznej oraz choroby majace wpływ na czynność nerwów obwodowych przyczyniają się do zaburzenia oddawania i nietrzymania moczu.

Zmniejszenie stężenia estrogenów u kobiet prowadzi do zmian nabłonka pochwy i cewki moczowej oraz wzrostu wydzieliny pochwy. Powoduje tez zmianę flory bakteryjnej pochwy, zanikanie bakterii z rodzaju Lactobacillus, a kolonizację bakterii z rodzaju Enterobacteriae. Prowadzi to do uporczywych, nawracających zakażeń układu moczowego.

U mężczyzn w podeszłym wieku przerost gruczołu krokowego jest jedną z najczęstszych chorób układu moczowego.

Wyróżniamy:

• Zakażenia dolnego odcinka układu moczowego(zapalenie cewki moczowej i pęcherza moczowego)

• Zakażenia górnego odcinka układu moczowego (ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek)

Diagnostyka:

Trudności wynikają często z braku związku objawów zde zmianami w moczu typowymi dla ZUM. Rozpoznanie utrudnia również odmienność objawów klinicznych w tej grupie wiekowej oraz trudności z zebraniem wywiadu.

Kryteria diagnostyczne:

• Bakteriomocz z ropomoczem u osoby z typowymi objawami zakażenia dróg moczowych i pojawienie się lub nasilenie nietrzymania moczu, częstomocz, bol w okolicy nadłonowej lub lędźwiowej

• Bakteriomocz znamienny z ropomoczem u osoby gorączkującej z dodatnimi posiewami krwi, w których wykrywa się te same bakterie co w moczu

• Bakteriomocz znamienny z masywnym ropomoczem (pełne pole widzenia erytrocytów lub liczne leukocyty w skupiskach u osoby z nietypowym ZUM)

• Bakteriomocz znamienny z ropomoczem u osoby z nietypowymi objawami klinicznymi ZUM

Trzykrotnie większa częstość ZUM u pacjentów hospitalizowanych z powodu OZW. ZUM może być czynnikiem wywołującym wystąpienie OZW głównie u pacjentów w wieku podeszłym.

Leczenie:

• Antybiotyki(cefalosporyny, fluorochinolony)

• Chemioterapeutyki(nitrofurantoiny)

Profilaktyka:

• Lagodne preparaty odkażające mocz, ziolowe

• Regularne przyjmowanie płynów w miarę częstego oddawania moczu

• Stosowanie środków łagodnie zakwaszających mocz np. Wit. C, preparaty żurawinowe (zmniejsza szybkość namnażania bakterii)

• Długotrwałe profilaktyczne stosowanie jednego z leków na ZUM

ODWODNIENIE

-to wynika z niedostatecznej podaży płynów w stosunku do dobowej ich utraty, związany z fukcjonowaniem układu moczowego.

Przyczyny:

• Zmniejszona ilość wody w organizmie ok. 60% w porównaniu z młodszymi (ok. 70-80%)

• Upośledzona reakcja ośrodka pragnienia na odwodnienie

• Zmniejszenie wydajności mechanizmów zagęszczania moczu przez nerki

• Częste stosowanie leków moczopędnych

• Nietrzymanie moczu i związany z tym strach przed przyjmowaniem płynów

• Leki przeczyszczające-utrata plynów

Objawy kliniczne:

• Ze strony OUN –spowolnienie, apatia, senność

• Narastanie symptomów związanych ze zmniejszeniem objętości wewnątrznaczyniowej (RR, tachykardia, zaburzenia CUN, skąpomocz)

• Odwodnienie prowadzi do śpiączki, wstrząsu hipowolemicznegoi ostrej przednerkowej niewydolności nerek

  Za odwodnienie przyjmuje się gwałtowne mniejszenie się masy ciala o ponad 3 % wyjściowej wartości.

  Ubytek 10% jest związany z poważnymi nieprawidłościami, a pon 20 % prowadzi do śmierci.

  Podział:

• Izotoniczne (jednoczesna utrata wody i sodu, wymioty, biegunka;zbyt mała płynów doraźnie)

• Hipertoniczne (większa utrata wody niż sodu np. w czasie gorączki, intensywne pocenie się)

• Hipotoniczne (większa utrata sodu niż wody)

Kiedy podejrzewamy?

• Gorączka

• Wymioty

• Senność

• Suchość błon śluzowych jamy ustnej

• Napięcie gałek ocznych

• Spreżystość skóry

• Sprawdzamy RR, tętno, duirezę godzinowąlub w odstepach 3-4 h

Badania:

• Jonogram (stężenie Na w surowicy)

• Morfologia (ma „zagęszczenie” hematokrytu)

• Glikemia

Opieka:

• Zapewnienie odpowiedniej ilości płynów (duże, lekkie naczynia przy lóżku)

• Urozmaicenie plynów i soki owocowe

• Identyfikacja osób z potencjalnym ryzykiem odwadnienia np. wymiotujących

Postępowanie pielęgniarskie:

Zgodnie z klasyfikcją NANDA można wyróznić kategorie:

• Odwodnienie i stan zagrażający odwodnieniem

• Przewodnienie

• Nieprawidłowe oddawanie moczu i zatrzymanie moczu, częsta i bolesna dysuria

• Oddawanie moczu w nocy (nykturia)

• Nietrzymanie moczu

Nieprawidlowe wydalanie moczu:

• Zatrzymanie moczu lub częste oddawanie malych ilości moczu

• Bolesna dysuria

• Nagła potrzeba oddania moczu

• Trudność w rozpoczęciu oddania moczu

Czynniki wywołujące:

• ZUM

• Anatomiczne uszkodzenie drożności dróg moczowych (zwężenie cewki, przerost prostaty, guzy)

• Zaparcia

• Zaburzenia unerwieniazwieracza i wypieracza pecherza moczowego

Interwencje:

• Palpacyjne badanie pęchetrza moczowego w celu wykluczenia zatrzymania moczu

• Pobranie moczu na badanie ogólne

• poinformowanie o prostych metodach zapobiegającycj ZUM: regularne opróżnianie, zakwaszanie moczu

Zatrzymanie moczu (brak pełnego, prawidłowego opróznienia pęcherza moczowego)

• rozciagnięcie pęcherza moczwego

• brak oddawania moczu lub małe porcje moczu

• uczucie zaegania po mikcji

• nietrzymanie w wyniku przepałnienia

• bolesne oddawanie

  Czynniki wywolujące:

• zwęzenie cewki moczowej (przerost prostaty, polip cweki, zwężenie pozapalne lub po długotrwalym cewnikowaniu)

• zmniejszenie siły mięśnia wypieracza pęcherza moczowego

• zaparcia

• oddawanie moczu w pozycji leżacej

Interwencje:

• palpacyjna ocena (brak wyczuwalnego pęcherza moczowego pęcherza moczowego nad spojeniem łonowym- zatrzymanie moczu np. bezmocz)

• bilans płynów

• leki

• oddwanie moczu po cioeplej kąpieli, coepła kawa lub herbata

• obchodzenie się z cewnikiem i workiem-poinstruowanie pacjenta