- Przestrzeń miejska jest przestrzenią żywą, odbijającą i wyrażającą uczucia, nastroje, poglądy mieszkańców. W na pozór trwałych i niezmiennych strukturach miasta dokonuje się nieustanne, codzienne wyznaczanie i rozpoznawanie symboliki miejsc, powstają nowe kody, nowe symbole narastają na starych, niektóre odchodzą w zapomnienie, by powrócić w innym, zmienionym otoczeniu.

-Wewnętrzne życie miasta znajduje niekiedy swój spektakularny wyraz w chwilach szczególnych, przełomowych dla zbiorowości.

-Następuje wtedy spontaniczna manifestacja wspólnotowych przeżyć, wyrażanie językiem symboli świata własnych uczuć i przekonań, w tych szczególnych chwilach symboliczna funkcja przestrzeni miejskiej staję się zdawać funkcją dominującą

- Tekst opowiada o okresie żałoby po Ojcu Świętym. Niezwykła spontaniczna reakcja mieszkańców Krakowa pozwoliła na przeprowadzenie obserwacji, analizy dynamiki przestrzeni miasta w tym czasie.

- W okresie żałoby zwanym białym tygodniem można doszukiwać się obecności Turnerowskiej kategorii liminalności . Okres liminalności wyzwala obnażenie wszelkich więzi społecznych za pomocą symboli, struktura społeczna ulega uproszczeniu, symboliczna wręcz przeciwnie – wzbogaceniu.

- Stare utrwalone w pamięci zbiorowej kody kulturowe związane z mitologią miasta zostały wzmocnione i wzbogacone nowymi wątkami

- Genius Loci jest zjawiskiem kulturowym polegającym na przekonaniu że jakiemuś miejscu przysługuje zdolność wywoływania czynów i zdarzeń niezwykłych. By takie przekonanie istniało potrzebna jest powszechna silna emocja.

- Tradycja i historia pisania o Krakowie jako miejscu niezwykłym sięga czasów świetności Krakowa w XV wieku, ważne miasto liczące się na arenie finansowej i politycznej na świecie.

- Miejsce koronacji i pogrzebów królów, miejsce przechowywania symboli władzy państwowej, podczas rozbiorów Polski – Kraków jako narodowy panteon, narodowa stolica.

- Kraków miasto dziejów , miejsce narodowych pamiątek i bohaterów w pozbawionym państwowości narodu.

- Święta przestrzeń święci ludzie – „Kraków rodzic królów, możnego władzą ludu i bogów schronisko. Oprócz tego że Kraków królów, poetów, rycerzy i uczonych już od samego początku jest ośrodkiem życia religijnego – powołanie biskupstwa, budowa katedry wawelskiej. Kraków staję się miastem obdarzonym relikwiami. Święci „krakowscy” m.in. Florian, biskup Stanisław

- Kraków miasto papieskie. Papież w swoich wypowiedziach wielokrotnie podkreślał zamiłowanie a nawet uwielbienie do Krakowa. „ Patrzę na Kraków. Mój Kraków. Miasto mojego życia”

- Kraków postrzegane jest jako miasto papieskie – w przewodnikach pojawiają się miejsca papieskie, papieskie ścieżki itp.

- Moment śmierci Jana Pawła II w sposób szczególny uświadomił symboliczne zespolenie postaci i miejsca. Okres spontanicznych, emocjonalnych zachowań bardzo wyraźne wskazał przestrzenie związane z postacią papieża. W czasie różnych świąt związanych poniekąd z postacią Karola Wojtyły tzw „miejsca papieskie” ożywają – pojawiają się tam m.in świece, znicze, chorągiewki. Organizowane są wycieczkami z uwzględnieniem miejsc papieskich.

- Wraz z mitem bohaterskim związanym z papieżem odnawia się także dawna mitologizacja miasta.