Ćwiczenia z chirurgii II

Temat: „mała chirurgia” iniekcja cewnikowanie zgłębnikowanie

Cewnik – delikatna rurka, którą można wprowadzić do organizmu celem utworzenia dostępu do wewnątrz i na zewnątrz. Szczególną odmianą cewnika jest dren i zgłębnik(sonda).

Dreny:

Dreny zapewniają komunikację pomiędzy wnętrzem organizmu a środowiskiem zewnętrznym. Dren wymagania zamocowania i zabezpieczenia przy pomocy szwu, opatrunku lub przylepca. Oprócz swoich celów mogą one stanowić również wrota zakażenia organizmu. Celem zapobiegania zakażeniom, niezbędne jest przestrzeganie zasad aseptyki i antyseptyki.

Cele założenia drenażu:

• Odprowadzenie patologicznej treści płynnej z ustroju

• Wyrównanie ciśnień

• Odbarcvzanie gazów

• Płukanie jam ciała

• Ewakuowanie treści ropnej

• Podanie leków

• Karmienie chorego

Najczęściej używane dreny:

Dren Redona

• Jest to dren połączony z butelką plastikową lub szklaną (wymieniany codziennie co 12 godzin w przypadku wypełnienia do połowy, a także wówczas kiedy nie ssie.)

• Jest założony pod skórę, wzdłuż rany pooperacyjnej, z licznymi otworami na całej długości rany

• Działa na zasadzie wytwarzania próżni

Dren penros’a

• Jest on zbudowany z tworzywa sztucznego

• Założony jest w obszarze rany, leży w jamie otrzewnej między narządami

• Przymocowany poprzez przyszycie do skóry

• Koniec tego drenu odprowadzony jest do worka lub w opatrunek

Cewnik z tworzywa sztucznego z prowadnicą do drenażu przezskórnego lub igła typu trokar

• Cewnik ten posiada różne rozmiary i długości

• Jest wykorzystywany do wykonywania nakłucia jamy otrzewnej

• Zamocowany poprzez przyszycie do skóry i/lub oklejony przylepcem

• Koniec tego cewnika jest odprowadzony do naczynia zbiorczego z podziałką lub worka

Dren kehra

• Jest wykonany z gumy w kształcie T

• Służy do drenowania przetok i dróg żółciowych

• Zamocowany poprzez przyszycie do powierzchni skóry

• Koniec odprowadzony jest do worka do zbiórki moczu, stomijnego lub innego naczynia zbiorczego

Krótkie kaniule typu „venflon”

• Wykonane z tworzywa sztucznego

• Zaletami są: mała traumatyzacja naczynia, możliwość długotrwałego utrzymania go w świetle naczynia, bez konieczności unieruchomienia chorego

• Umocowane przy pomocy przylepca lub błon półprzepuszczalnych

• Umożliwia wykonywaniewielu wlewówdożylnych,podawanie leków

Cewnikowanie pęcherza (kateteryzacja) – wskazania:

• Retencja moczu (pooperacyjna, przerost gruczołu krokowego,zwężenie cewki moczowej)

• Pozyskanie moczu pęcherzowego

• Nietrzymanie moczu

• Przygotowanieprzedoperacyjne

• Pomiar diurezy godzinowej

• Pomiar moczu zalegającego

• Różnicujące czynnościowe próby nerkowe

• Bilans płynów

• Przepłukiwanie

• Wlewki lecznicze

• W celach leczniczych cewnikowanie jest potrzebne w przypadku zatrzymania moczu

Przeciwskazania:

• Urazowe uszkodzenie cewki moczowej może się objawiać krwawieniem z cewki moczowej (najczęściej w przypadku urazu krocza, miednicy lub tępego urazu brzucha)

• Krwiak okolicy krocza

Rodzaje cewników:

Cewniki wykonane są z tworzyw sztucznych, produkuje się je z różnych mas plastycznych, które nadają im odpowiednią elastycznośćtakich jak sylikon,lateks.

Najczęściej stosowane rodzaje cewników:

1. Nelatona

2. Couvelaire’a

3. Tiemanna

4. Malecota po zabiegach operacyjnyhc

5. Pezzera

6. Foley’a

Cewnik Nelatona z jednym bocznym otworem – prosto zakończony, jeden z najczęściej używanych.ndo jednorazowego cewnikowania, okres kilku conajwyzejdni w pęcherzu

Cewnik Couvelaire’ a – prosty, z otworem bocznym i na końcu, plukaniepęcherza w przypadku krwawienia

Cewnik Tiemanna z zagiętą końcówką, jest polecany szczególnie przede wszystkim u chłopców, dal dzeci

Cewnik Foley’a jest najwygodniejszym, samoutrzymującym się cewnikiem do długotrwałego drenowania pęcherza.balonik powyżej utworuzew ma wieksza srednice niż srednicacewki moczowej z lateksu lub sylikonuulub pokryty warstwa sylikonową

Wykonanie cewnikowania: wykonuje chirurg w jałowych rękawiczkach. Chory na wznak z rozchylonymi nogami. Jeżeli podejrzewa się zwężenie cweki moczowej samruje się cewnik.

Iniekcja:

Wprowadzenie roztworu (najczęściej leku) do tkanki za pomocą strzykawki z iglą.

Rodzjae:

• Iniekcje podskórne

• Śródskórne

• Domięśniowe

• dożylne

Iniekcje podskórne:

Wykonuje się:

• W ramie

• Brzuch

• Udo

• Okolicęłopatki

Maksymalnie możnapodać2 ml roztworu. Iglę wprowadza się pod kątem 45-90 stopniwe wcześniej utworzony wzgórek skórny. Najczęściej podawanymilekami do podskórnej jest insulina i heparyna drobnocząsteczkowa.

Iniekcje śródskórne:

• Wykonuje się w grzebitową część przedramienia

• Max.możnapodać 0,1 ml roztworu

• Iglę wprowadza się pod kąyek 5-10 stopni

• Próby uczeleniowe

Iniekcje domięśniowe:

Wykonuje się w duże mięśnie, dobrze ukrwione, słabo unerwione, najczęściej są to:

• Mięsień pośladkowy wielki

• Czworogłowy uda

• Trójgłowy ramienia

Można podać max. Do 20 ml płynu. Wprowadza sieigłepod katem90. Należy wykonać próbę aspiracyjną. Pozstac leku: wodna,oleista,zawiesina.Stezenie:izoteniczna

Iniekcje dożylne:

Iniekcje dożylne wykonuje się w większe żyły:

• Najczęściej w okolicach zgięcia łokcia

• Nadgarstka

• Grzbietowej części dłoni

Najczęstsze zagrożenia podczas wykonywania iniekcji

Wprowadzenie drobnoustrojów do organizmu, powodujące zakażenie miejscowe lub uogólnione. Wprowadzenie leku do krwioobiegu podczas iniekcji domięśniowej (zapobiega się poprzez aspirowanie)>.

Wprowadzenie leku do krwioobiegulub tkanki tłuszczowej.

Wprowadzenie powietrzado krwi przy iniekcjach dożylnych powodujaczrosty.

Zgłębikowanie żoładka

Badanie polega na wprowadzeniu (przez usta lub nos) specjalnego zgłębnika i pobrania soku żołądkowego (przez zassanie). Pobrany materiał można poddać analizie biochemicznej, cytologicznej oraz bakteriologicznej.

Zgłębikowanie żołądka czemu służy badanie?

Zgłębikowanie żoładka służy przede wszystkim ocenie jego czynności wydzielniczje, która wyraża się między innymi produkcją kwasu solnego. Określasięodstawowe wydzielania soku żołądkowego.

Wskazania:

• Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy oporna na leczenie farmakologiczne

• Ocena skuteczności chirurgicznego leczenia choroby wrzodowej,polegającego na przecięciu gałęzi nerwu błędnego unerwiającego żołądek

• Diagnostyka zatrućdrogą doustną – z reguły badanie łączy się płukanie żołądka

Badania poprzedzające:

Zwykle pacjent ma wykonane badanie gastroskopowe, ewentualnie badanie radiologiczne.

Opis badania

Pacjent do badania przyjmuje pozycję siedzącą .badający znieczula gardło pacjenta środkiem znieczulającym w postaci aerozolu w celu zniesienia odruchu wymiotnego. Po kilku minutach badający wprowadza zgłębnik. Przez ustalub nos do zoła¹

---

1. Ka. Po opróżnieniu żoładka zzalegajacych treści zbiera się sokzoladkowy produkowanyw ciagugodziny- taporcja sluzy do określenia podstawowej funkcji zoładkoa. Nastepniepo wstrzyknięciu jednego preparatu: histaminy↩