Teoria wyboru konsumenta
Celem zajęć jest przekazanie inf doty decyzji konsumenta oraz ograniczeń wpływających na podejmowane decyzje.
-teoria wyboru konsumenta
-konfrontacja korzyści i kosztów
-użyteczność
-preferencje i krzywe obojętności
-ograniczenia budżetowe
-równowaga konsumenta
Konsument- jednostka podejmująca decyzje zakupu
Funkcje gospodarstwa domowego:
-konsumpcja
-produkcja
Celem gospodarstwa domowego jest maksymalizacja użyteczności (satysfakcji) czerpanej ze spożycia koszyka dóbr oraz czasu wolnego.
Celem konsumenta jest maksymalizacja użyteczności całkowitej
(suma zadowolenia wynikająca z konsumpcji dóbr)
Założenie: konsument działa racjonalnie
-Konsument przejawia określone potrzeby (potrafi określić)
-Konsument potrafi porządkować swoje potrzeby
-Struktura potrzeb w danym czasie jest stała
-Konsument dokonuje swoich wyborów, by maksymalizowaś użyteczność woli mieć więcej niż mniej
Osiągnięcie celu poprzez:
-wybór struktury konsumpcji bieżącej
-wybór ilości czasu pracy i czasu wolnego
-optymalizacja konsumpcji w czasie, czyli podejmowania decyzji w wielkości oszczędności
Podstawowe elementy teorii wyboru konsumenta
-upodobania konsumenta
-dochód
-ceny
-Dążenie do znalezienia najkorzystniejszej alternatywy konsumpcyjnej
Konsumpcja jest jedną z najważniejszych sfer gospodarowania człowieka.
Konsumpcja- proces zaspokajania potrzeb- jedzenia, bezpieczeństwa czy potrzeby estetyczne.
Konsumpcja jest tutaj rozumiana szeroko- zakup dzieła sztuki celem powieszenia go na ścianie w salonie jest również traktowany jak konsumpcja, ponieważ zaspokaja określoną potrzebę.
Założenie preferencji i zachowania konsumenta:
--Konsument jest świadomy, które alternatywy są dla nieego korzystniejsze i może szeregować według kolejności swoich preferencji wszystkie koszyki konsumpcyjne
-Uszeregowanie preferencji konsumenta jest logicznie spójne i podlega zasadzie trasywitywności cech; jeżeli konsument woli dobro A niż dobro B, dobro B niż dobro C, to oznacza również, że woli dobro A niż dobro C
-Konsument będzie wolał mieć więcej danego dobra niż mniej, jeśli taki wybór nie oznacza zmniejszenia ilości innego dobra.
Zalożenia dotyczące konsumenta:
-SUWERENNOŚĆ DECYZJI-konsument dokonuje wyboru wyłącznie w oparciu o swoje preferencje w ramach ograniczenia jakie stwarza wysokość dochodu, którym dysponuje
-RACJONALNOŚĆ DECYZJI- konsument dokonuje wyboru takich kombinacji dóbr, które maksymalizują jego użyteczność, czyli subiektywną satysfakcję, jaką czerpie on z konsumpcji; działa we własnym interesie i na swój rachunek
-NIEOGRANICZONE POTRZEBY- potrzeby konsumenta nie mogą być do końca zaspokojone, konsument zawsze dąży do tego by osiągnać coraz wyższe poziomy użyteczności; większa ilość dóbr jest zawsze preferowana nad mniejszą ilość dóbr.
TEORIA KONSUMENTA
-I prawo H.H. Gossena
-Optimum (równowaga) konsumenta
-II prawo Gossena
Mux/Px= Muy/Py
-Krańcowa stopa substytucji
Użyteczność- zdolność dobra do zaspokajania potrzeb. Określa subiektywną przyjemność, pożytek lub zadowolenie płynące z konsumowanych (ew. Posiadanych) dóbr.
W szerszym ujęciu jest to satysfakcja i przyjemność wobec korzyści jaką osiągają konsumenci w wyniku użycia jakiegoś dobra.
Kategoria użyteczności jest abstrakcją ma charakter subiektywny i jest wyrażana w jednostkach 1 until.
WYKRES UŻYTECZNOŚCI
Krzywa obojętności
Krzywa obojętności- przedstawia wszystkie kombinacje, czyli alternatywy konsumpcyjne dwóch różnych dóbr, dających konsumentowi taki sam poziam użyteczności całkowitej (zadowolenia wynikającego z konsumcji dóbr).
KRZYWE OBOJĘTNOŚCI
Dochód konsumenta- środki pieniężne w dyspozycji konsumenta, które może on spożytkować na zakup różnych kombinacji dóbr. Przy danym poziomie cen na rynku, dochód konsumenta decyduje o tym, jakie kombinacje dóbr są konsumentowi dostępne, a jakie pozostają poza zasięgiem jego budżetu.
Przykładami dochodu mogą być: płaca, zasiłek.
Linia ograniczenia budżetowego- określa zbiór tylko tych alternatyw konsumpcyjnych dwóch dóbr, które są dostępne dla konsumenta w określonych warunkach wyznaczonych poziomem cen i wysokości dochodu.
I= X*Px + Y* Py
KRAŃCOWA STOPA SUBSTYTUCJI
Krańcowa stopa substytucji MRS dobra Y dobrem X- ilość dobra Y, o którą należy zwiększyć konsumpcję, przy obniżeniu konsumpcji dobra X o jednostkę tak, aby całkowita użyteczność pozostała na niezmienionym poziomie.
MRSyx= -deltaY/deltaX= |delta Y/deltaX|
MRS jest miarą nachylenia krzywej obojętności do osi X- stosunek przyrostów