Ekonomika WYKŁAD #6 30.11.2012

WSPÓŁPŁACENIE A POPYT NA ŚWIADCZENIA ZDROWOTNE

Współpłacenie – każdy bezpośredni udział ubezpieczonego w kosztach indywidualnie konsumowanych świadczeń zdrowotnych, niezależnie od jego formy, regulacji prawnych lub ich braku, kanału przepływu i ostatecznych adresatów.

Argumenty za i przeciw stosowania współpłacenia w powszechnym społecznym ubezpieczeniu zdrowotnym

ZA

PRZECIW

1. Lepsze wykorzystanie ograniczonych zasobów przez sterowanie popytem i ograniczenie moral hazard 2. Wzmocnienie zasad solidarności społecznej i subsydiarności 3. Gromadzenie dodatkowych środków 4. Poprawa stanu zdrowia 5. Kontrola „uczciwości” producentów świadczeń Inne argumenty : - ograniczenie materialnych korzyści z „bycia chorym” -zapoznanie pacjentów z kosztami opieki zdrowotnej i istoty oraz zasadami funkcjonowania ubezpieczenia

1. Zagrożenie zdrowotne w skutek rezygnacji lub odwlekania leczenia 2. Niekorzystne skutki redystrybucyjne 3. Bariery dostępu do świadczeń -większość nadużyć w popularnych chorobach (np. przeziębienie) -negacje zagrożenia ze strony moral hazard -traktowanie współpłacenia jako nowego podatku

W największej skali moral hazard występuje w chorobach przewlekłych i nie groźnych.

FORMY WSPÓŁPACENIA

1. Górna granica ubezpieczenia – ubezpieczyciel pokrywa całość kosztów do określonej kwoty, po jej przekroczeniu płaci ubezpieczony. Ma chronić ubezpieczycieli przed ekstremalnymi wydatkami np. USA

2. Indemnizacja – ubezpieczyciel płaci za każde świadczenie określoną kwotę, jeśli świadczenie jest droższe dopłaca ubezpieczony

3. Klasyczne współpłacenie – stała kwota za każdą jednostkę świadczenia, ubezpieczony płaci określoną kwotę za świadczenie, resztę płaci ubezpieczyciel

4. Franszyza – (redukcyjna?) pacjenci pokrywają koszty do pewnej kwoty, później ubezpieczyciel

Franszyza integralna – jeśli kwota zostanie przekroczona to ubezpieczyciel dopłaca resztę i zwraca to co ubezpieczony już zapłacił

5. Współubezpieczenie – stały % udział pacjentów