45. Stany i monarchia stanowa

W państwach znajdujących się w rozbiciu feudalnym wyłoniły się stany; stan to duża grupa społeczna o wyodrębnionych prawach i obowiązkach;

Wyróżnia się trzy stany:

1. duchowny

2. szlachecki

3. mieszczański

Podział na stany sankcjonował nierówność społeczną; przynależność stanowa była dziedziczna; z biegiem czasu przejście z jednego stanu do drugiego stało się coraz trudniejsze;

Stany zaczęły z czasem nabierać przekonania o własnej sile i potrzebie współdziałania;

Monarchia stanowa – forma państwa, w której monarcha rządzi w oparciu o stany społeczne;

• Władca przez rozbudowany system administracji, fachowych urzędników rządzi w sposób bardziej efektywny i systematyczny;

• Król jest władcą wszystkich mieszkańców kraju, jest jego władcą; nie jest jednak właścicielem państwa; nie może nim samowolnie rozporządzać;

• Powstało przekonanie, że królestwo jest niepodzielne, a jego prawa wiążą wszystkich;

• Bardzo ważne było prawo: „to, co dotyczy wszystkich, przez wszystkich powinno być aprobowane”;

• Monarcha rządzi z woli Boga i woli społeczeństwa;

Wykształciły się także określone formy współrządu państwem przez stany; na szczeblu centralnym były to przedstawicielstwa stanowe, na szczeblu lokalnym – samorząd;