Opracowane zagadnienia do egz

ROZWÓJ KSZTAŁCENIA NAUCZYCIELI JAKO CZYNNIK ROZWOJU PEDAGOGIKI

  1. Formy kształcenia nauczycieli i nauczycielek w Księstwie Warszawskim i w Królestwie Polskim przed powstaniem listopadowym. Początki polskiej literatury pedagogicznej: Czarnecki, Chojnacki, Szwejkowski.

podręcznikiem pedagogiki na Uniwersytecie

- „O przymiotach i usposobieniu się do stanu nauczycielskiego”, gdzie

Definiował warunki do zawodu nauczycielskiego

na obszarze Księstwa Warszawskiego

- pokazuje co jest dobre w organizacji szkół niemieckich (aspekt

społeczny)

metodykę nauczania przedmiotów w szkole elementarnej oraz spis

literatury pedagogicznej

- był nauczyciel w Seminarium Nauczycielskim w Łowiczu

  1. Kształcenie nauczycieli w Warszawie w okresie między powstaniowym (po zamknięciu UW).

Gimnazja 8-klasowe, profilowane w ostatnich klasach na techniczne lub filologiczne. Po 1840 roku wybierało się profil filologiczny albo szkoły realne, gdzie uczono do zawodu

  1. Kształcenie nauczycieli w Szkole Głównej w Warszawie (1863-1869).

  1. Organizacja kształcenia nauczycielek w świetle Ustawy 1862 r. (tzw. Wielopolskiego).

  1. Rządowe (rosyjskie) formy kształcenia nauczycielek w Warszawie po powstaniu styczniowym.

  1. Uniwersytet Latający

POCZĄTKI PSYCHOLOGII EKSPERYMENTALNEJ I RUCH „NOWEGO WYCHOWANIA”

  1. J. W. Dawid i „Przegląd pedagogiczny” – początki badań pedagogicznych. Kontakty z psychologią i pedagogiką europejską oraz amerykańską.

  1. Pedagogika na Uniwersytecie Jagiellońskim i Lwowskim

???

  1. Tajne kształcenie nauczycieli i wychowawczyń przedszkolnych w Warszawie

  1. Pedagogika w programie Towarzystwa Kursów Naukowych – 1905 r. Instytut Pedagogiczny.

UDZIAŁ KOBIET W ROZWOJU WARSZAWSKIEGO ŚRODOWISKA PEDAGOGICZNEGO

  1. Ochronka – „ogródek dziecięcy” Fryderyka Froebla – przedszkole. Maria Weryho-Radziwiłłowiczowa: kształtowanie polskiej teorii wychowania przedszkolnego.

patrz: Halina Raczek „Maria Weryho-Radziwiłłowiczowa jako organizatorka wychowania przedszkolnego na ziemiach polskich przełomu XIX i XX wieku”

  1. Metodyczne poradnictwo dla rodziców i nauczycieli domowych w zakresie organizacji, treści i metod edukacji początkowej – Aniela Szycówna.

patrz: Danuta Apanel „Aniela Szycówna w polskiej pedagogice empirycznej”

  1. Stefania Sempołowska: idea nowoczesnej edukacji dziewcząt

  2. Porównawcze badania systemów szkolnych (Moszczeńska, Sempołowska)

patrz: Sempołowska „Pisma...” – krytyka szkoły galicyjskiej przez Sempołowską

  1. Teoretyczne problemy literatury dla dzieci i młodzieży (Sempołowska, Szycówna, Karpowicz)

patrz: Sempołowska „Pisma...”

  1. Początki pedagogiki społecznej – Helena Radlińska

patrz: Adam Horbowski „Uniwersalne wartości pisarstwa pedagogicznego Heleny Radlińskiej

  1. Droga Marii Grzegorzewskiej do pedagogiki specjalnej

Maria Grzegorzewska jako pierwsza w Polsce podjęła systematyczne badania nad zagadnieniami pedagogiki niepełnosprawnych, stworzyła jej podstawy. Wychodząc z założenia, że człowiek jest psychofizyczną jednością, wysunęła tezę globalnego ujęcia odchyleń od normy; rozwijała zagadnienia kompensacji w rewalidacji niepełnosprawnych.

Zła sytuacja materialna zmusza ją do podjęcia pracy zarobkowej. Studiuje z pasją, a jednocześnie klei koperty, udziela korepetycji, podejmuje wykłady na Uniwersytecie Ludowym im. Adama Mickiewicza. Choroba płuc zmusza ją do przerwania studiów, podjęcia leczenia i w konsekwencji wyjazdu z Krakowa do Zakopanego. Popada w depresję psychiczną. Tam dowiaduje się o utworzeniu Międzynarodowego Fakultetu Pedologicznego w Brukseli, nawiązuje kontakt korespondencyjny z jego twórczynią – Józefą Joteyko.

W roku 1913 wyjeżdża do Brukseli. Profesor Joteyko od początku zawładnęła Grzegorzewską. Wprowadziła ją w krąg wielkiej światowej nauki. Grzegorzewska rozpoczęła studia na Sorbonie. Jej zainteresowania dotyczyły w tym czasie wrażeń estetycznych dzieci i młodzieży.

W roku 1916 uzyskała doktorat z zakresu estetyki. Wkrótce jednak zapadła w jej życiu niezwykle istotna, zupełnie niespodziewana decyzja. Grzegorzewska, pod wrażeniem oddziału – muzeum dla upośledzonych umysłowo w szpitalu Bicetre, porzuciła swoje zainteresowania estetyką i postanowiła się poświęcić pracy z upośledzonymi. Rozpoczęła między innymi pracę w klasie dla upośledzonych umysłowo w jednej ze szkół paryskich. Łączyła swoje umiejętności nauczyciela, zdobyte jeszcze w Królestwie Polskim, z wiadomościami z Fakultetu Pedologicznego i ze studiów w Paryżu. Poznała dzieci upośledzone umysłowo, tworzyła metodę pracy z nimi.

W maju 1919 roku wraca do Polski, mimo że władze szkolne Paryża chcą kontynuować z nią współpracę.

1 listopada podejmuje pracę w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego na stanowisku referenta do spraw szkolnictwa specjalnego, które ustanowiono po raz pierwszy właśnie dla niej.

Referat szkolnictwa specjalnego wkrótce przekształcano w wydział. Stanowisko naczelnika zostaje powierzone Janowi Hellmanowi, natomiast Grzegorzewska zaczyna pracować jako wizytator w tym wydziale i zajmuje się organizacją szkół specjalnych oraz przygotowaniem nauczycieli i wychowawców do pracy w tych szkołach.

W grudniu 1920 roku organizuje w Warszawie półroczny Kurs Pedagogiki Specjalnej. W roku 1921/22 przekształcono go w roczne Seminarium Pedagogiki Specjalnej. Ostatni kurs w roku 1922/23 zostaje połączony z Instytutem Fonetycznym i w ten sposób powstaje Państwowy Instytut Pedagogiki Specjalnej. Jego dyrektorem mianowano Marię Grzegorzewską.

W roku 1923 Związek Polskiego Nauczycielstwa Szkół Powszechnych ze Związkiem Zawodowym Nauczycielstwa Polskiego Szkół Średnich powołują do życia tak zwaną Komisję Obrony Szkoły Jednolitej. Grzegorzewska jest jednym z jej najbardziej aktywnym członkiem. Prowadzi akcję uświadamiającą społeczeństwo poprzez odczyty, prelekcje, konferencje publiczne.

Jednocześnie Grzegorzewska planuje utworzenie organizacji skupiającej absolwentów PIPS – u, aby nie utracili oni kontaktu z uczelnią po ukończeniu studiów. Projekt ten realizuje w roku 1923 w postaci ,,Ogniska Szkolnego”, działającego przy Instytucie. Z inicjatywy ,,Ogniska” VI Zjazd Delegatów ZNPSP podejmuje uchwałę o powołaniu Sekcji Szkolnictwa Specjalnego, która uzyskuje statut 1 czerwca 1924 roku. Kierownictwo sekcji powierzono Marii Grzegorzewskiej. Organem wykonawczym Sekcji ma być założony i redagowany przez nią od tego roku kwartalnik ,,Szkoła Specjalna”, umożliwiający szerokim rzeszom nauczycieli szkół specjalnych poznania najnowszych osiągnięć pedagogiki specjalnej. Od roku 1924 do 1933 Grzegorzewska redaguje również broszury z serii ,,Biblioteka Pedagogiki Leczniczej”, poświęcone różnym zagadnieniom teorii i praktyki pedagogicznej.

W dniach 19 – 22 grudnia 1925 roku zwołuje w Warszawie I Polski Zjazd Nauczycieli Szkół Specjalnych. Wygłasza referat na temat: ,,Archiwum Szkolnictwa Specjalnego”.

16 października 1926 roku zostaje wiceprzewodniczącą Koła Psychologicznego. Dzieli się z zebranymi swoimi rozważaniami , O znaczeniu diagnostycznym ilorazu inteligencji"”

W okresie międzywojennym wielokrotnie wyjeżdża za granicę, zwłaszcza do Francji. Bierze udział w seminariach i kongresach, zwiedza placówki przeznaczone dla dzieci o różnym typie upośledzeń.

5 czerwca 1927 roku na zjeździe psychiatrów polskich w Kocborowie wygłasza referat: ,,Rys charakterystyki opieki wychowawczej nad upośledzonymi umysłowo w Polsce i za granicą”.

W dniach 3 – 15 sierpnia 1927 roku Grzegorzewska uczestniczy w IV Kongresie Międzynarodowej Ligi Nowego Wychowania w Locarno. Na wniosek H. Radlińskiej zawiązuje się w czasie tego Kongresu Polska Sekcja Międzynarodowej Ligi Nowego Wychowania. Maria Grzegorzewska zostaje powołana do jej zarządu obok Radlińskiej, H. Rowida i innych. Wygłasza również referat na temat potrzeb dzieci upośledzonych.

Początkiem nowego okresu w jej bogatej działalności pedagogicznej jest powołanie w 1930 roku przez nią i w. Radwana dwuletniego Państwowego Instytutu Nauczycielskiego. Kierując Instytutem znajduje praktyczne możliwości zastosowania swojej koncepcji kształtowania osobowości nauczyciela – wychowawcy. W tym okresie bowiem opracowuje obszerną monografię pod tytułem ,,O osobowości nauczyciela”. W maju 1935 roku zostaje odwołana ze stanowiska dyrektora tego Instytutu.

W latach 1930 – 1934 Grzegorzewska redaguje ,,Polskie Archiwum Psychologii”.

W roku akademickim 1931/32 wyjeżdża do Francji i Belgii, gdzie gromadzi materiały do drugiego tomu ,,Psychologii niewidomych”.

W 1934 roku odbywa się II Zjazd Nauczycieli Szkół Specjalnych. Grzegorzewska wygłasza na nim referat pod tytułem ,,Metoda ośrodków zainteresowań z punktu widzenia przystosowania jej do wychowania upośledzonych umysłowo”. Metoda ta, oparta na sposobie nauczania Decroly”ego, została przez nią dostosowana do potrzeb polskiego szkolnictwa specjalnego po wprowadzeniu pewnych zmian i innowacji. Jako ,,metoda ośrodków pracy” jest ona do dziś aktualna w pracy z dziećmi specjalnej troski.

Wybuch II wojny światowej zastaje Marię Grzegorzewską w Warszawie. Od 1 listopada 1939 do 1 sierpnia 1944 roku znajduje zatrudnienie jako nauczycielka szkoły specjalnej i aktywnie uczestniczy w tajnym nauczaniu młodzieży. Organizuje również pomoc dla dzieci dotkniętych skutkami wojny. Z ramienia Delegatury Rządu prowadzi w ciągu dwóch lat (1942 – 1944) roczne, tajne studium przygotowujące nauczycieli do zakładów kształcenia. Była aktywnym członkiem Głównego Komitetu Pomocy Żydom, udziela pomocy Żydom w getcie, organizuje opiekę nad dziećmi żydowskimi umieszczając je w rodzinach polskich. W powstaniu warszawskim brała czynny udział jako pielęgniarka.

Po II wojnie światowej przede wszystkim odbudowuje działalność PIPS – u, rozwija ją, a następnie w roku 1956 organizuje Katedrę Pedagogiki Specjalnej na Uniwersytecie Warszawskim i obejmuje jej kierownictwo.

Za zasługi na polu kształcenia nauczycieli dla szkół specjalnych, a przede wszystkim za rozwój podstaw teoretycznych wychowania i kształcenia dzieci upośledzonych, otrzymała Grzegorzewska – jako pierwsza kobieta w Polsce – Order ,,Budowniczy Polski Ludowej”.

Uważała, że każdy nauczyciel-wychowawca powinien zapoznać się z psychologią i pedagogiką dzieci anormalnych przez wysłuchanie specjalnego kursu psychopedagogiki leczniczej.

Maria Grzegorzewska za najistotniejsze swoje osiągnięcia uważała prace związane z kształceniem nauczycieli. Niejednokrotnie podnosiła zagadnienia deontologii nauczycielskiej uznając, że powodzenie procesu dydaktyczno-wychowawczego jest uzależnione przede wszystkim od nauczyciela. Temu poglądowi dawała wielokrotnie wyraz, najpełniej w "Listach do młodego nauczyciela" (1947-1961).

  1. Kontakt z nurtami nowego wychowania: recepcja pedologii – Józefa Joteyko i Międzynarodowy Fakultet Pedologiczny w Brukseli.

Zainteresowanie się zagadnieniami pedagogicznymi i twórcza praca Józefy Joteyko w tej dziedzinie, były konsekwencją jej wcześniejszych osiągnięć naukowych w zakresie fizjologii i psychologii, które postanowiła zastosować w nauczaniu i wychowaniu. Już na studiach w Paryżu, a później w pracowni Instytutu Solvaya w Brukseli, prowadziła badania z zakresu fizjologii mięśni i ośrodków nerwowych, koncentrując się przede wszystkim na problemie ich zmęczenia i bólu. Zainteresowała się też aspektem psychologicznym zmęczenia i bólu, a mianowicie zmęczeniem umysłowym i subiektywnym odczuwaniem bólu jako cierpienia moralnego.

Następny etap w działalności Józefy Joteyko to jej praca pedagogiczna, którą rozpoczęła już w momencie prowadzenia ćwiczeń i wykładów z psychologii eksperymentalnej na Uniwersytecie Brukselskim. Wykładała psychologię pedagogiczną w seminarium nauczycielskim. Dla potrzeb nauczycieli opracowała tzw. Indywidualną kartę dziecka.

Od 1909 r. swoją działalnością pedagogiczną Józefa Joteyko zaczęła obejmować coraz szersze kręgi osób, nie tylko w Belgii. Zorganizowała kursy letnie, którym nadała nazwę ,,Seminarium Pedologicznego”. W 1912 r. przekształciła je w Międzynarodowy Fakultet Pedologiczny w Brukseli, będący nie tylko jedną z pierwszych wyższych szkół psychopedagogicznych, ale także ośrodkiem badań z tego zakresu. Ze strony polskich działaczy oświatowych i nauczycieli dużym zainteresowaniem cieszyły się te studia, na których stanowili oni 50% słuchaczy. Do nich należała również Maria Grzegorzewska. Właśnie w trakcie tych studiów, w programie których obowiązywały liczne hospitacje placówek kształcenia specjalnego, M. Grzegorzewska zmieniła swoje zainteresowania naukowe i skierowała je ku problematyce jednostek odchylonych od normy.

Po odzyskaniu niepodległości Joteyko wróciła do Polski. Od samego początku aktywnie włączyła się w działalność zmierzającą do zreformowania szkolnictwa. Wiele jej postulatów w tej dziedzinie przetrwało próbę czasu. Reprezentowała koncepcję szkoły jednolitej, w której wszystkim dzieciom należy zapewnić równy start i prawo do nauki. Domagała się, aby w ramach szkoły powszechnej tworzone były oddziały specjalne dla dzieci upośledzonych umysłowo i przerośniętych wiekiem, a sprawiających trudności wychowawcze. Uważała, że w pracy dydaktycznej należy zrezygnować z jedynie werbalnego nauczania i oprzeć je przede wszystkim na aktywizacji i zainteresowaniach dziecka.

  1. Wolna Wszechnica Polska

Dobrowolski - wykładał katalog czynności umysłowych (twórca projektu 10latki i uniwerku dla wszystkich, prof. pedagogiki ogólnej)

Hessen – pedagogika i historia pedagogiki

Doroszewski – j. polski,

Joteyko, Radlińska, Suchodolski

  1. Szkoły dla głuchoniemych


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
OPRACOWANE zagadnienia do EGZ
Opracowane zagadnienia do egz z ped. ogólnej, Pedagogika ogólna
opracowane zagadnienia do egz z fizyko
Zagadnienia do egz. -opracowane, UCZELNIA
ZAGADNIENIA DO EGZ. Dla Stomatologów, III rok, pediatria
chemia fizyczna wykłady, sprawozdania, opracowane zagadnienia do egzaminu Sprawozdanie ćw 7 zależ
Opracowane zagadnienia do kolokwium, Temat 1
edukacja matematyczna w przedszkolu-opracowane zagadnienia do egzaminu, UKW
Opracowanie zagadnień do zaliczenia, PWR, Zarządzanie, SEMESTR VI, Informatyczne sys. zarządzania
opracowanie zagadnień do ćwiczenia2 PDLZBX57FORLKTRTS3LPVL263TODFGQJMZYUPNY
Opracowane zagadnienia do kolokwium Temat 5 pomoc? minimis
Etnologia religii opracowane zagadnienia do egzaminu
11 Opracowanie zagadnienia do egzaminu inzynierskiego
Odpowiedzialnosc odszkodowawcza panstw czlonkowskich za naruszenie prawa wspolnotoweg, Pelne opracow

więcej podobnych podstron