Cel MSR 16

określenie zasad początkowego i późniejszego ujęcia składników rzeczowych aktywów trwałych (nieruchomości, maszyn i urządzeń).

Wartość bilansowa jest kwotą, w jakiej dany składnik aktywów jest ujmowany w bilansie, po pomniejszeniu o łączne odpisy amortyzacyjne oraz łączną kwotę odpisów aktualizujących.

Cena nabycia lub koszt wytworzenia jest kwotą zapłaconych środków pieniężnych bądź ich ekwiwalentów lub wartością godziwą innych dóbr przekazanych z tytułu nabycia składnika aktywów w momencie jego nabycia lub wytworzenia, lub – tam gdzie ma to zastosowanie – jest wartością przypisaną do danego składnika aktywów w momencie początkowego ujęcia zgodnie z wymaganiami innych MSSF, np. MSSF 2 Płatności w formie akcji własnych.

Wartość podlegająca amortyzacji jest ceną nabycia lub kosztem wytworzenia danego składnika aktywów, lub kwota pełniącą analogiczną funkcję, przy czym wielkości te pomniejszone są o wartość końcową składnika.

Wartość specyficzna dla jednostki jest wartością bieżącą przepływów pieniężnych, jakie jednostka spodziewa się uzyskać w wyniku dalszego użytkowania składnika aktywów, łącznie z kwotą uzyskaną z tytułu jego sprzedaży po zakończeniu okresu użytkowania, lub wydatków, jakie jednostka spodziewa się ponieść w momencie uregulowania.

Wartość godziwa jest kwotą, za jaką na warunkach rynkowych składnik aktywów mógłby zostać wymieniony między zainteresowanymi i dobrze poinformowanymi stronami transakcji.

Odpis aktualizujący z tytułu utraty wartości jest nadwyżką wartości bilansowej danego składnika aktywów nad jego wartością odzyskiwalną.

Rzeczowe aktywa trwałe to aktywa rzeczowe:

Które są utrzymywane w celu wykorzystania ich w procesie produkcyjnym lub przy dostawach towarów i świadczenia usług, w celu oddania do używania innym podmiotom na podstawie umowy najmu lub w celach administracyjnych oraz
którym towarzyszy oczekiwanie, iż będą wykorzystywane przez czas dłuższy niż jeden okres

Wartość odzyskiwalna odpowiada cenie sprzedaży netto(wartość godziwa?) składnika aktywów lub jego wartości użytkowej, w zależności od tego, która z tych wielkości jest wyższa.

Wartość końcowa składnika aktywów jest to kwota, jaką jednostka zgodnie ze swoimi przewidywaniami mogłaby uzyskać obecnie ze zbycia tego składnika – przy uwzględnieniu takiego wieku i stanu tego składnika, jakie będzie on mieć na koniec okresu jego ekonomicznego użytkowania – pomniejszona o szacowane koszty zbycia.

Okres użytkowania jest:

przedziałem czasu, w którym – według przewidywań – dany składnik aktywów będzie użytkowany przez jednostkę, lub
liczbą jednostek produkcji lub podobnych jednostek, które – według przewidywań – jednostka uzyska z danego składnika aktywów.

Wycena rzeczowych aktywów trwałych

Wycena początkowa:

ceny nabycia
kosztu wytworzenia (koszt historyczny)

cena nabycia lub koszt wytworzenia to =

cena zakupu, łącznie z cłami importowymi i bezzwrotnymi podatkami od zakupu, pomniejszona o opusty handlowe i rabaty;
wszystkie inne pozwalające się bezpośrednio przyporządkować koszty poniesione w celu doprowadzenia składnika aktywów do miejsca i warunków potrzebnych do rozpoczęcia jego funkcjonowania zgodnie z zamierzeniami kierownictwa;
szacunkowe koszty demontażu i usunięcia składnika aktywów oraz koszty przeprowadzenia renowacji miejsca, w którym się znajdował, do których jednostka jest zobowiązana w związku z nabyciem pozycji rzeczowych aktywów trwałych lub używaniem składnika rzeczowych aktywów trwałych w danym okresie w celu innym niż wytwarzanie wyrobów.

Do kosztów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabycia danego składnika aktywów zalicza się:

wynagrodzenia i inne świadczenia pracownicze poniesione wyłącznie w związku z nabyciem pozycji rzeczowych aktywów trwałych;
koszty przygotowania miejsca;
koszty załadunku i rozładunku;
koszty instalacji i montażu;
koszty sprawdzenia, czy środek trwały działa poprawnie, pomniejszone o przychody netto ze sprzedaży wyrobów wytworzonych w trakcie testowania;
honoraria za profesjonalne usługi.

Do ceny nabycia lub kosztu wytworzenia NIE ZALICZA SIĘ!

kosztów otwarcia nowego zakładu;
kosztów związanych z rozpoczęciem wytwarzania nowego produktu lub świadczenia nowej usługi (łącznie z kosztami promocji i reklamy);
kosztów rozpoczęcia działalności w nowej lokalizacji lub wśród nowego segmentu klientów (łącznie z kosztami szkoleń pracowników);
kosztów administracyjnych oraz innych ogólnych kosztów pośrednich.

Wycena po początkowym ujęciu

model ceny nabycia lub kosztu wytworzenia. - cena nabycia lub ksozt wytworzenia - zakumulowane odpisy aktualizujące
model wartości przeszacowanej. - wartość godziwa - późniejsze zakumulowanej amortyzacji (umorzenia) i późniejszych odpisów aktualizujących z tyt. utrarty wartości

Grupy rzeczowych aktywów trwałych wg MSR 16:

grunty;
budynki i budowle;
maszyny;
statki;
samoloty;
pojazdy mechaniczne;
meble i instalacje;
wyposażenie biurowe.

Amortyzacja

Za podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych najczęściej uważa się cenę nabycia lub koszt wytworzenia danego składnika aktywów, pomniejszoną o ewentualną wartość końcową.

Ustalając zasady amortyzacji należy uwzględnić takie czynniki jak:

oczekiwane wykorzystanie składnika aktywów przez jednostkę gospodarczą.
oczekiwane zużycie fizyczne,
technologiczna utrata przydatności
prawne lub inne podobne ograniczenia dotyczące użytkowania składnika aktywów

Amortyzację należy rozpocząć, „gdy składnik aktywów jest dostępny do użytkowania, to znaczy w momencie dostosowania składnika aktywów do miejsca i warunków potrzebnych do rozpoczęcia jego funkcjonowania zgodnie z zamierzeniami kierownictwa”.

Każdą część składową pozycji rzeczowych aktywów trwałych, której cena nabycia lub koszt wytworzenia jest istotny w porównaniu z ceną nabycia lub kosztem wytworzenia całej pozycji, należy amortyzować osobno.”

Należy „weryfikować metodę amortyzacji co najmniej na koniec każdego roku finansowego, i jeżeli nastąpiła istotna zmiana w zakresie konsumowania korzyści ekonomicznych ze składnika aktywów”

Standard nie narzuca metod amortyzacji i wymienia jako możliwe do stosowania następujące metody:

metodę liniową –dokonywaniu stałych odpisów w czasie użytkowania składnika aktywów przy niezmienionej wartości końcowej;
metodę degresywną –zmniejszeniu odpisów amortyzacyjnych w okresie użytkowania
metodę opartą na liczbie wytworzonych produktów – zgodnie z nią ustala się odpis amortyzacyjny na podstawie oczekiwanego wykorzystania składnika aktywów lub wielkości produkcji.

MSR 16 a UoR

odsetki zgodnie z art. 28 ust.1 UoR zalicza się do wartości początkowej. Po przyjęciu środka trwałego koszty odsetek ujmowane są w bieżących okresach. Natomiast zgodnie z MSR odsetki co do zasady są kosztem;
do kosztów wytworzenia produktu zgodnie z art. 28 ust. 3 UoR nie zalicza się kosztów będących konsekwencją niewykorzystanych zdolności produkcyjnych i strat produkcyjnych, ogólnego zarządu, które nie są związane z doprowadzaniem produktu do postaci i miejsca, w jakich się znajduje na dzień wyceny, magazynowania wyrobów gotowych i półproduktów, chyba że poniesienie tych kosztów jest niezbędne w procesie produkcji, kosztów sprzedaży produktów.
Weryfikacja okresu użytkowania oraz metody wartości amortyzacji i wartości końcowej – w przypadku MSR wymagana jest corocznie, w przypadku UoR wymagana okresowo, przy czym UoR nie definiuje częstotliwości przeprowadzania weryfikacji;
Jednorazowy odpis amortyzacyjny – MSR nie dopuszcza takiego rozwiązania, natomiast UoR stanowi, że dozwolone jest jego zastosowanie dla obiektów o niskiej wartości;
Zarówno MSR 16, jak i ustawa o rachunkowosci pozwala na stosowanie różnych metod amortyzacji. MSR: metoda linowa, metoda degresywna, metoda oparta na liczbie wytworzonych produktów. Ustawa o rachunkowości: metoda linowa, metoda degresywna, metoda naturalna)

MSR notatki kolos

Cel MSR 16

Amortyzacja