PLANOWANIE PRZESTRZENNE WYKŁADY 2013/14
W I / 30.09.13
http://pl.wikipedia.org/wiki/Miejscowy_plan_zagospodarowania_przestrzennego
Wyłączenie gruntów z produkcji- rozpoczęcie innego niż rolnicze lub leśne użytkowanie gruntów. Nie uważa się za wyłączenie z produkcji gruntów pod wchodzącymi w skład gospodarstw rolnych budynkami i urządzeniami służącymi wyłącznie do produkcji rolniczej oraz przetwórstwa rolno-spożywczemu.
Ograniczenie związane z zamiana gruntów rolnych i leśnych na inne
zabudowa nierolnicza zabudowa rolnicza
III. wyłączenie z produkcji
II uzyskanie zgody na zmianę przeznaczenia
I obowiązek sporządzenia mpzp
Organy wydające decyzję o wyłączeniu gruntów rolnych i leśnych z produkcji
Starosta Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państw. Dyrektor Parku Narod.
grunty rolne lasy nieruchomości na terenie P.Nar.
Opłaty za wyłączenie gruntów rolnych i lasów z produkcji
OPŁATY O=N+∑OR
należności opłaty roczne
należności N opłaty roczne OR
(płacone jednorazowo) (płacone przez 10 lat po 10% należności)
W II/ 14.10.13
Cele szacowania wynikające z ustawy z 3 lutego 1995r. o odszkodowaniach gruntów rolnych i leśnych
N’=N-W
OR=0,1N przez 10 lat
| Rolnicza | Budowlana |
|---|---|
| Rolnicze | Budowlane |
PM
EG
Zgodznie z art.12.6 należność jest pomniejszana o wartość gruntu
N’=N-W
W- wartość gruntów:
CR- według cen rynkowych
RL- z rynku lokalnego
DW- na dzień wyłączenia z produkcji
Opłaty za wyłączenie lasów
O=N+∑OR+Odszk.
opłaty za grunt opłata za drzewostan
należności i opłaty roczne opłata za przedwczesny wyrąb drzewostanu
N+∑OR
Art.12.5 Odszkodowanie za przedwczesny wyrąb lasu stanowi różnicę między spodziewaną wartością drzewostanu w wieku rabności, a wartością w chwili jego wyrębu. W drzewostanach młodszych, w których nie można pozyskać sortymentów użytkowych, odszkodowanie stanowi wartość kosztów poniesionych na założenie i pielegnację drzewostanów.
Odszkodowania za przedwczesny wyrąb drzewostanu
drzewa starsze:
O=(Wi-Ws)*Z*P*C
drzewa młodsze:
O=Wk*Z*P*C
Wi- przelicznik wartości 1ha drzewostanu na pni według niezbędnych nakładów na jego wytworzenie w wieku rębności, obliczany wg wartości w m3 drewna.
Ws- przelicznik wartości sprzedażnej 1ha drzewostanu na pniu w wieku wyrębu faktycznego, obliczany wg wartości m3 drewna.
Wk-przelicznik wartości drzewostanu wg wyłożonych kosztów 1h drzewostanu, obliczony wg wartości m3 drewna.
Z- współczynnik zadrzewienia
P- powierzchnia obszaru wyłączonego [ha]
C- cena m3 drewna podana przez Prezesa GUS
Opłaty za niewykonanie obowiązku zdjęcia próchnicznej warstwy gleby z gruntów klas:
I i II oraz gleb organicznych- 5q
z gleb mineralnych klas III, IIIa, IIIb-4q
z gleb mineralnych klas IVa i IV-3q
Należności i opłaty roczne za wyłączenie gruntów leśnych w lasach ochronnych są zwiększone o 50%
Jeżeli grunty zostały wyłączone z produkcji niezgodnie z przepisami ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych nalicza się opłatę w wysokości dwukrotnej należności, a także o 10% podwyższa się należności dla gruntów wyłączonych bez decyzji wyłączenia z produkcji rolnej lub lesnej, które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego były przeznaczone na cele nierolne lub nieleśne.
Opłata planistyczna- stanowi daninę publiczną pobierana przez grunty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego uchwaleniem bądź zmianą planu miejscowego
Opłata jest dochodem własnym gminy.
Wysokość opłaty nie może być wyższa niż 30% wzrostu wartości nieruchomości.
W III/20.10.13
Podmioty zobligowane do zapłaty:
- właściciele i użytkownicy wieczyści nieruchomości, których wartość wzrosła w wyniku uchwalenia bądź zmiany planu miejscowego, którzy zbywają nieruchomość przed upływem 5 lat od dnia wejścia w życie ustaleń planu
Nie pobiera się:
-w przypadku nieodpłatnego przeniesienia przez rolnika własności nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego na naszepcę w rozumieniu przepisów ustawy z dn. 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników
Stawkę procentową opłaty planistycznej określa rada gminy w mpzp , nie może przekroczyć 30% . Rada jest uprawniona do różnicowania stawek w zależności od przeznaczenia nieruchomości (np. dla nieruchomości przeznaczonych na cele mieszkaniowe 20%, przemysłowe 10%)
Podstawą naliczania opłaty planistycznej jest przyrost wartości nieruchomości – różnicę między wartością nieruchomości, okresloną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego przed zmianą lub uchwaleniem planu, a wartością nieruchomości określonej przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego po uchwaleniu lub zmianie miejscowego planu zagospodarowania terenu.
Wysokość opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości ustala się na dzień jej sprzedaży.
Opłaty adiacenckie:
-ust. z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarowaniu nieruchomościami
-Rozporządzenia Rady Ministrów z 21 września 2004r. w sprawie szczegółowych zasad wyceny nieruchomości i sporządzenia operatu szacunkowego
-Rozporządzenie Rady Ministrów z 4 maja 2005r. w sprawie scalenia i podziału nieruchomości
Opłata adiacencka-opłata ustalona w związku ze wzrostem wartości nieruchomości spowodowanym budową urządzeń infrastruktury technicznej z udziałem środków Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, środków pochodzących z budżetu UE lub ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi, albo opłatę ustaloną w związku ze scaleniem i podziałem nieruchomości.
Oplata adiacencka
z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku podziału,
z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku scalenia i podziału nieruchomości,
z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku budowy infrastruktury technicznej
Podział nieruchomości:
-jeżeli jest zgodny z ustaleniem planu miejscowego- zgodność dotyczy zarówno przeznaczenia terenu jak i możliwości zagospodarowania wydzielonych działek gruntu
- w razie braku planu jeżeli nieruchomość jest położona na obszarze nieobjętym obowiązkiem sporządzenia tego planu- podziału nieruchomości można dokonać jeżeli nie jest sprzeczny z przepisami odrębnymi albo jest zgodny z warunkami określonymi w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu
Opłaty adiacenckie:
Przepisów ugn dotyczących podziałów nieruchomości (Dział III, Rodział I) nie stosuje się do:
-nieruchomości położonych na obszarach przeznaczonych w mpzp na cele rolne, leśne a w przypadku braku planu do nieruchomości wykorzystywanych na cele rolne i leśne
- wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w drodze uchwały w wysokości nie większej niż 30% wartości nieruchomości.
Opłaty adiacenckie z tytułu wzrostu wartości w wyniku scalenia i podziału:
Zgodnie z art.107 osoby, które otrzymały nowe nieruchomości wydzielone w wyniku scalenia i podziału są zobowiązane do wniesienia na rzecz gminy opłat adiacenckich w wysokości do 50% wzrostu wartości tych nieruchomości w stosunku do wartości nieruchomości dotychczas posiadanych.
W wyniku budowy urzadzeń infrastruktury technicznej:
- przez budowę urzadzeń infrastruktury technicznej rozumie się budowę budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi, nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.
Właściciele nieruchomości uczestniczą w kosztach budowy infrastruktury technicznej.
Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w drodze uchwały (max 50%)
-może zróżnicować stawki
a) przy budowie różnych urz. infrastruktury techn. (droga 25%, sieci kanalizacyjne 40%)
b) dla nieruchomości o różnych funkcjach (mieszkaniowe 40%, rekreacyjne 10%)
Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może w drodze decyzji ustalić opłatę adiacencką każdorazowo po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infr. techn. albo po stworzeniu warunków do korzystania z wybudowanej drogi.
W IV/28.10.13
http://www.mpu.pl/mslownik.php
W V/ 12.11.2013
Klasyfikacja opracowań planistycznych
Opracowania określone polityka przestrzenną:
na poziomie krajowym- koncepcja przestrzennego zagospodarowania
na poziomie wojewódzkim- plan zagospodarowania przestrzennego województwa
na poziomie powiatu- analizy i studia z zakresu zagospodarowania przestrzennego powiatu
na poziomie gminy- studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy
Opracowania określające instrumenty tej polityki
na poziomie krajowym- poprawy zadań rządowych
na poziomie wojewódzkim- programy wojewódzkie
na poziomie gminy- miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
koncepcja przestrzennego zagospodarowania kraju- strategiczny dokument określający politykę przestrzenną państwa, uwarunkowania, cele i kierunki zrównoważonego rozwoju kraju oraz działania niezbędne do jego osiągnięcia
Sporządzana przez Centrum Studiów Strategicznych, które uwzględnia zasady zrównoważonego rozwoju kraju oparte na uwarunkowaniach przyrodniczych, kulturowych, społecznych i ekonomicznych określonych w odrębnych przepisach.
Plan zagospodarowania przestrzennego województwa- nie jest dokumentem prawa miejscowego, a opracowaniem studialnym określającym uwarunkowania i kierunki polityki przestrzennej województwa
Plan województwa tworzy się z uwzględnieniem zapisów strategii rozwoju województwa
Treść planu zagospodarowania województwa
1 podstawowe elementy sieci osadniczej województwa i ich powiązań komunikacyjnych oraz infrastrukturalnych w tym kierunki powiązań trans granicznych
2 system obszarów chronionych w tym obszary ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego, ochrony uzdrowisk oraz dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dobór kultury współczesnej
3 rozmieszczenie inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym
4 obszary problemowe wraz z zasadami ich zagospodarowania oraz obszary metropolitalne
5 obszary wsparcia
6 obszary narażone na niebezpieczeństwo powodzi
7 granica terenów zamkniętych i ich stref ochronnych
8 obszary występowania udokumentowanych złóż kopalin
Analizy i studia z zakresu zagospodarowania przestrzennego powiatu- odnoszą się do zagadnień powiatu, mogą być prowadzone przez organy powiatu
Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy- jest dokumentem planistycznym opracowanym w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego . musi ono uwzględniać zasady określone w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, ustalenie strategii rozwoju i planu zagospodarowania przestrzennego województwa oraz strategię rozwoju gminy
Studium przyrządza wójt, burmistrz albo prezydent miasta po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzenia tego dokumentu.
Studium sporządzane jest dla obszaru całej gminy i stanowi niejako inwentaryzację stanu istniejącego i wynikających stąd ograniczeń oraz wskazuje możliwe potencjalne kierunki rozwoju rozumianego w kategoriach przestrzennych.
Studium to wyjściowe opracowanie planistyczne analizujące potrzeby i możliwości gminy stanowiącej niejako bazę dla sporządzenia bądź zmian planów miejscowych oraz dla konstruowania programów gospodarczych.
Nie jest ono aktem prawa miejscowego, jednak jego ustalenia są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu bądź zmian planów miejscowych oraz dla konstruowania programów gospodarczych jest warunkiem prawidłowego rozwoju gminy.
Projekt rysunku studium sporządza się na kopii mapy topograficznej, pochodzącej z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego lub na kopii wojskowej mapy topograficznej w skali od 1:5000 do 1:25000
Przy sporządzeniu materiałów planistycznych na potrzeby projektu studium można stosowć mapy zasadnicze, astralne, fotomapy, ortofotomapy oraz zdjęcia lotnicze i satelitarne
Co to studium i z czego się składa:
W VI/ 2.12.2013
Znalezione w necie:
PLANOWANIE I ZAGOSPODAROWANIE PRZESTRZENNE
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu
i zagospodarowaniu przestrzennym
Czynniki uwzględniane przy planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, m.in.:
ład przestrzenny - harmonijne ukształtowanie powierzchni;
walory architektoniczne i krajobrazowe;
wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków;
wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi;
walory ekonomiczne przestrzeni;
prawo własności;
potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa;
potrzeby interesu publicznego.
art. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „(...) 2. W planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza: 1) wymagania ładu przestrzennego, w tym urbanistyki i architektury; 2) walory architektoniczne i krajobrazowe; 3) wymagania ochrony środowiska, (...) 4) wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; 5) wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, (...) 6) walory ekonomiczne przestrzeni; 7) prawo własności; 8) potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa; 9) potrzeby interesu publicznego.”
Podstawowe instrumenty kształtowania polityki przestrzennej:
na poziomie gminy - miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ale też studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego;
w powiecie przeprowadza się tylko studia i analizy z zakresu zagospodarowania przestrzennego;
na poziomie województwa - plan zagospodarowania przestrzennego województwa;
na poziomie państwa - koncepcja zagospodarowania przestrzennego kraju.
art. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (...) należy do zadań własnych gminy. 2. Prowadzenie, w granicach swojej właściwości rzeczowej, analiz i studiów z zakresu zagospodarowania przestrzennego, odnoszących się do obszaru powiatu i zagadnień jego rozwoju, należy do zadań samorządu powiatu. 3. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej w województwie, w tym uchwalanie planu zagospodarowania przestrzennego województwa, należy do zadań samorządu województwa. 4. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej państwa, wyrażonej w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, należy do zadań Rady Ministrów.”
Najważniejszy jest miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dokonuje się ustalenia przeznaczenia terenu oraz rozmieszczenia inwestycji celu publicznego.
art. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. (...)”
Przez inwestycję celu publicznego rozumie się działania, które stanowią realizacje celów publicznych.
art. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „Ilekroć w ustawie jest mowa o: (...) 5) „inwestycji celu publicznego” - należy przez to rozumieć działania o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym), stanowiące realizację celów, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (...).”
Warunki zabudowy i zagospodarowania terenu są określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a jeżeli nie ma takiego planu, to indywidualnie wydawane są decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W szczególnych wypadkach może to być decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, a w przypadku innych inwestycji decyzja o warunkach zabudowy.
art. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „(...) 2. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym: 1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego; 2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy. (...)”
W sprawach planowania i zagospodarowania przestrzennego przy ministrze właściwym do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej działa organ o charakterze doradczym Główna Komisja Urbanistyczno-Architektoniczna. Natomiast w terenie są to: w gminie - gminna komisja urbanistyczno-architektoniczna, w województwie - wojewódzka komisja urbanistyczno-architektoniczna, natomiast w powiecie, jeżeli zostanie powołana, występuje powiatowa komisja urbanistyczno-architektoniczna.
art. 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. Organem doradczym ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej w sprawach planowania i zagospodarowania przestrzennego jest Główna Komisja Urbanistyczno-Architektoniczna. (...) 3. Marszałek województwa, wójt, burmistrz albo prezydent miasta powołuje, z zastrzeżeniem ust. (...) 5, odpowiednio wojewódzką albo gminną komisję urbanistyczno-architektoniczną, jako organ doradczy, (...) 5. Przy starostach powiatów mogą być powoływane powiatowe komisje urbanistyczno-architektoniczne jako organy doradcze starostów powiatów (...).”
Planowanie przestrzenne na poziomie gminy:
Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego uchwala się w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w szczególności lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego (jest o akt o charakterze bardzo ogólnym). Najpierw rada gminy wyznacza zakres polityki przestrzennej i podejmuje uchwałę o sporządzeniu takiego studium, później wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt studium, a potem ten projekt studium przekazuje radzie gminy i rada gminy je uchwala.
art. 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. W celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej „studium”. 2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza studium (...), uwzględniając zasady określone w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, ustalenia strategii rozwoju i planu zagospodarowania przestrzennego województwa oraz strategii rozwoju gminy, o ile gmina dysponuje takim opracowaniem. (...)”
Charakter prawny studium - studium nie ma charakteru aktu prawa miejscowego, wiąże tylko organy gminy przy sporządzaniu konkretnego miejskiego planu zagospodarowania przestrzennego
art. 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „(...) 4. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. 5. Studium nie jest aktem prawa miejscowego.”
W studium określa się kierunki zmian w zagospodarowaniu przestrzennym gminy.
art. 10 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „(...) 2. W studium określa się w szczególności: 1) kierunki zmian w strukturze przestrzennej gminy oraz w przeznaczeniu terenów; (...).”
Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego określa przeznaczenie konkretnych terenów, w szczególności dla inwestycji celu publicznego.
Procedura sporządzania miejskiego planu zagospodarowania przestrzennego:
Najpierw następuje uchwała rady gminy o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, którą podejmuje z własnej inicjatywy bądź na wniosek wójta, burmistrza albo prezydenta miasta, przy czym przed podjęciem uchwały wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza analizę dotyczącą przystąpieniu do sporządzenia planu.
art. 14 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. W celu ustalenia przeznaczenia terenów, w tym dla inwestycji celu publicznego, oraz określenia sposobów ich zagospodarowania i zabudowy rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zwanego dalej „planem miejscowym”, (...). 4. Uchwałę, o której mowa w ust. 1, rada gminy podejmuje z własnej inicjatywy lub na wniosek wójta, burmistrza albo prezydenta miasta. 5. Przed podjęciem uchwały, o której mowa w ust. 1, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzenia planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium, przygotowuje materiały geodezyjne do opracowania planu oraz ustala niezbędny zakres prac planistycznych. (...)”
Co do zasady nie ma obowiązku sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ale sporządzenie planu jest obowiązkowe jeżeli wymagają tego odrębne przepisy, np. w związku z ochroną środowiska.
art. 14 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „(...) 7. Plan miejscowy sporządza się obowiązkowo, jeżeli wymagają tego przepisy odrębne. (...)”
Po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wójt, burmistrz albo prezydent miasta ma szereg obowiązków, które zakończą się sporządzeniem projektu planu. Najpierw wójt, burmistrz albo prezydent miasta ogłasza, że została podjęta przez radę gminy uchwała o przystąpieniu do sporządzenia planu, m.in. w prasie i obwieszczeniu, jaki i w sposób zwyczajowo przyjęty, w celu umożliwienia składania wniosków do planu. Następnie o podjęciu uchwały zawiadamia właściwe organy. Kolejną czynnością jest rozpatrywanie wniosków do planu. Po rozpatrzeniu wniosków wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt takiego planu, przy czym musi być przy tym uwzględnione studium. Sporządza także prognozę skutków finansowych uchwalenia planu. Następnie rozpoczyna się proces opiniowania i uzgadniania projektu. Najpierw uzyskuje opinię od komisji urbanistyczno-architektonicznej, a także wójtów, burmistrzów gmin albo prezydentów miast, graniczących z obszarem objętym planem. Projekt jest uzgadniany z wojewodą i zarządem województwa oraz z zarządem powiatu. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta powinien uwzględnić te opinie i uzgodnienia w projekcie. Takie poprawki projektu planu ogłasza się w taki sposób, jak przy ogłaszaniu uchwały rady gminy o przystąpieniu do sporządzenia planu, poprzez wyłożenie projektu planu do publicznego wglądu, w celu ponownego zapoznania się z planem. Uwagi dotyczące projektu planu mogą zgłaszać osoby fizyczne i osoby prawne. Uwagi te należy rozpatrzyć, a następnie sporządza się zmiany do projektu. Dopiero teraz przedstawia się radzie gminy projekt planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego, razem z uwagami, które nie zostały uwzględnione.
art. 17 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „Wójt, burmistrz albo prezydent miasta po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego kolejno: 1) ogłasza w prasie miejscowej oraz przez obwieszczenie, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu, określając formę, miejsce i termin składania wniosków do planu, (...); 2) zawiadamia, na piśmie, o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu instytucje i organy właściwe do uzgadniania i opiniowania planu; 3) rozpatruje wnioski, o których mowa w pkt 1, (...); 4) sporządza projekt planu miejscowego wraz z prognozą oddziaływania na środowisko, uwzględniając ustalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy; 5) sporządza prognozę skutków finansowych uchwalenia planu miejscowego, z uwzględnieniem art. 36; 6) uzyskuje opinie o projekcie planu: a) gminnej lub innej właściwej, w rozumieniu art. 8, komisji urbanistyczno-architektonicznej, b) wójtów, burmistrzów gmin albo prezydentów miast, graniczących z obszarem objętym planem, w zakresie rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o znaczeniu lokalnym; 7) uzgadnia projekt planu z: a) wojewodą, zarządem województwa, zarządem powiatu w zakresie odpowiednich zadań rządowych i samorządowych, (...); 9) wprowadza zmiany wynikające z uzyskanych opinii i dokonanych uzgodnień; 10) ogłasza, w sposób określony w pkt 1, o wyłożeniu projektu planu do publicznego wglądu (...) i wykłada ten projekt wraz z prognozą oddziaływania na środowisko do publicznego wglądu (...); 11) wyznacza w ogłoszeniu, o którym mowa w pkt 10, termin, w którym osoby fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu planu, (...); 12) rozpatruje uwagi, o których mowa w pkt 11, (...); 13) wprowadza zmiany do projektu planu miejscowego wynikające z rozpatrzenia uwag, o których mowa w pkt 11, (...); 14) przedstawia radzie gminy projekt planu miejscowego wraz z listą nieuwzględnionych uwag, o których mowa w pkt 11.”
Rada gminy najpierw stwierdza czy ten projekt planu jest zgodny ze stadium, a jeżeli nie ma takiej potrzeby, wówczas uchwala się miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
art. 20 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. Plan miejscowy uchwala rada gminy, po stwierdzeniu jego zgodności z ustaleniami studium, (...).”
Treść miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego musi być określone przeznaczenie terenu. Należy także uwzględnić zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego oraz kwestie modernizacji i rozbudowy infrastruktury technicznej.
art. 15 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „(...) 2. W planie miejscowym określa się obowiązkowo: 1) przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania; 2) zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego; 3) zasady ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego; 4) zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; (...) 10) zasady modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej; (...).”
Charakter prawny planu - miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest aktem prawa miejscowego powszechnie obowiązującym (nie ma charakteru wewnętrznego).
art. 14 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „(...) 8. Plan miejscowy jest aktem prawa miejscowego.”
Zmian w studium i miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dokonuje się w takim samym trybie, jak przy ich sporządzaniu i uchwaleniu.
art. 27 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „Zmiana studium lub planu miejscowego następuje w takim trybie, w jakim są one uchwalane.”
Jeżeli zostaną w sposób istotny naruszone zasady sporządzania studium lub miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wtedy jest on nieważny.
art. 28 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. Naruszenie zasad sporządzania studium lub planu miejscowego, istotne naruszenie trybu ich sporządzania, a także naruszenie właściwości organów w tym zakresie, powodują nieważność uchwały rady gminy w całości lub części. (...)”
Każdy ma prawo wglądu do studium i miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz prawo do otrzymania z tego studium lub planu wypisów i wyrysów.
art. 30 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. Każdy ma prawo wglądu do studium lub planu miejscowego oraz otrzymania z nich wypisów i wyrysów. (...)”
Z upływem czasu zapisy studium i miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego stają się nieaktualne. Analizę aktualności dokonuje wójt, burmistrz albo prezydent miast, a wyniki analizy przekazywane są radzie gminy, która może podjąć działania mające na celu zmianę tego studium lub planu
art. 32 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. W celu oceny aktualności studium i planów miejscowych wójt, burmistrz albo prezydent miasta dokonuje analizy zmian w zagospodarowaniu przestrzennym gminy, (...). 2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta przekazuje radzie gminy wyniki analiz, o których mowa w ust. 1, po uzyskaniu opinii gminnej lub innej właściwej, w rozumieniu art. 8, komisji urbanistyczno-architektonicznej, co najmniej raz w czasie kadencji rady. Rada gminy podejmuje uchwałę w sprawie aktualności studium i planów miejscowych, a w przypadku uznania ich za nieaktualne, w całości lub w części, podejmuje działania, o których mowa w art. 27. (...)”
Skutki prawne uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego:
podstawowym skutkiem jest kształtowanie sposobu wykonywania prawa własności nieruchomości, która objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego;
art. 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz z innymi przepisami, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. (...)”
Każdy ma prawo domagać się na drodze prawnej ochrony własnego interesu przy zagospodarowywaniu przestrzennym.
art. 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „(...) 2. Każdy ma prawo, w granicach określonych ustawą, do: 1) zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, zgodnie z warunkami ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli nie narusza to chronionego prawem interesu publicznego oraz osób trzecich; 2) ochrony własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów należących do innych osób lub jednostek organizacyjnych.”
utrata mocy obowiązującej poprzednich planów zagospodarowania przestrzenne, które odnoszą się do terenu objętego nowym planem, z tym że nie wygasa decyzje administracyjne, które zostały wydane na podstawie planu poprzedniego;
art. 34 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. Wejście w życie planu miejscowego powoduje utratę mocy obowiązującej innych planów zagospodarowania przestrzennego lub ich części odnoszących się do objętego nim terenu. 2. Utrata mocy obowiązującej planu miejscowego nie powoduje wygaśnięcia decyzji administracyjnych wydanych na podstawie tego planu, z zastrzeżeniem art. 65 ust. 1 pkt 2 i ust. 2.”
może stać się niemożliwe dotychczasowe korzystanie z nieruchomości, a wtedy właściciel może żądać odszkodowania;
art. 36 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. Jeżeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone, właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości może (...) żądać od gminy: 1) odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę (...)”
Konsekwencje zmiany wartości nieruchomości po uchwaleniu planu - w stosunku do wzrostu wartości pobiera się opłatę, ale dopiero przy sprzedaży nieruchomości, a jeżeli wartość zmalała właściciel może żądać odszkodowania równego obniżeniu wartości nieruchomości, z tym że odszkodowania także można żądać dopiero przy sprzedaży.
art. 36 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „(...) 3. Jeżeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, wartość nieruchomości uległa obniżeniu, a właściciel albo użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość i nie skorzystał z praw, o których mowa w ust. 1 (...), może żądać od gminy odszkodowania równego obniżeniu wartości nieruchomości. 4. Jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. (...)”
Jeżeli zostanie zmienione przeznaczenie terenu, to jest możliwe czasowe wykorzystywanie tej nieruchomości do czasu zagospodarowania jej zgodnie z planem.
art. 35 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „Tereny, których przeznaczenie plan miejscowy zmienia, mogą być wykorzystywane w sposób dotychczasowy do czasu ich zagospodarowania zgodnie z tym planem, chyba że w planie ustalono inny sposób ich tymczasowego zagospodarowania.”
Planowanie przestrzenne na poziomie województwa:
Za sporządzenie planu zagospodarowania przestrzennego województwa odpowiedzialne są organy samorządu województwa.
art. 38 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „Organy samorządu województwa sporządzają plan zagospodarowania przestrzennego województwa, prowadzą analizy i studia oraz opracowują koncepcje i programy, odnoszące się do obszarów i problemów zagospodarowania przestrzennego odpowiednio do potrzeb i celów podejmowanych w tym zakresie prac.”
Tryb uchwalania planu zagospodarowania przestrzennego województwa:
Najpierw potrzebna jest uchwała sejmiku województwa o przystąpieniu do sporządzania planu zagospodarowania przestrzennego województwa.
art. 39 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. Sejmik województwa podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania planu zagospodarowania przestrzennego województwa. (...)”
Następnie marszałek województwa sporządza projekt planu i projekt ten wędruje do sejmiku województwa, a sejmik województwa podejmuję uchwałę.
art. 41 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. Po podjęciu przez sejmik województwa uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu zagospodarowania przestrzennego województwa marszałek województwa kolejno: (...) 4) sporządza projekt planu zagospodarowania przestrzennego województwa (...); 8) przedstawia projekt planu sejmikowi województwa do uchwalenia. (...)”
art. 42 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. Plan zagospodarowania przestrzennego województwa uchwala sejmik województwa. (...).”
Planowanie przestrzenne na poziomie kraju:
Koncepcję zagospodarowania przestrzennego kraju sporządza Rządowe Centrum Studiów Strategicznych, które powinno uwzględniać zasady zrównoważonego rozwoju kraju. Ponadto Rządowe Centrum Studiów Strategicznych prowadzi analizy i studia, opracowuje koncepcje i sporządza programy dotyczące zagadnień z zakresu programowania strategicznego.
art. 47 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. Rządowe Centrum Studiów Strategicznych, uwzględniając cele zawarte w rządowych dokumentach strategicznych: 1) sporządza koncepcję przestrzennego zagospodarowania kraju, która uwzględnia zasady zrównoważonego rozwoju kraju w oparciu o przyrodnicze, kulturowe, społeczne i ekonomiczne uwarunkowania, (...); 2) prowadzi analizy i studia, opracowuje koncepcje oraz sporządza programy odnoszące się do obszarów i zagadnień pozostających w zakresie programowania strategicznego oraz prognozowania rozwoju gospodarczego i społecznego, (...).”
Koncepcję zagospodarowania przestrzennego kraju przyjmuje Rada Ministrów.
art. 47 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „(...) 3. Rada Ministrów przyjmuje koncepcję przestrzennego zagospodarowania kraju (...).”
Programy zawierające zadania rządowe i służące realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym również przyjmowane są przez Radę Ministrów.
art. 48 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. Ministrowie i centralne organy administracji rządowej, w zakresie swojej właściwości rzeczowej, sporządzają programy zawierające zadania rządowe, zwane dalej „programami”, służące realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym. (...) 3. Rada Ministrów przyjmuje, w drodze rozporządzenia, programy, (...).”
Kompetencje ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej związane z planowaniem przestrzennym:
koordynuje zgodność planów zagospodarowania przestrzennego województw z koncepcją zagospodarowania przestrzennego kraju;
prowadzi współpracę transgraniczną i przygraniczną w zakresie zagospodarowania przestrzennego;
przygotowuje okresowe raporty o stanie zagospodarowania przestrzennego kraju.
art. 46 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej koordynuje zgodność planów zagospodarowania przestrzennego województw z koncepcją przestrzennego zagospodarowania kraju oraz we współpracy z Prezesem Rządowego Centrum Studiów Strategicznych prowadzi współpracę transgraniczną i przygraniczną w zakresie zagospodarowania przestrzennego, a także przygotowuje okresowe raporty o stanie zagospodarowania przestrzennego kraju.”
Wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego:
Jeżeli miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie ma, wtedy potrzebne jest wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.
art. 50 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. Inwestycja celu publicznego jest lokalizowana na podstawie planu miejscowego, a w przypadku jego braku - w drodze decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. (...)”
Jeżeli ta inwestycja ma znaczenie gminne lub powiatowe, decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wydaje wójt, burmistrz albo prezydent miasta, a jeżeli ta inwestycja ma znaczenie wojewódzkie lub krajowe, decyzję także podejmuje wójt, burmistrz albo prezydent miasta, ale w tym przypadku wydanie takiej decyzji wymaga określonych uzgodnień z marszałkiem województwa.
art. 51 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. W sprawach ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego decyzje wydają w odniesieniu do: 1) inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym i wojewódzkim - wójt, burmistrz albo prezydent miasta w uzgodnieniu z marszałkiem województwa; 2) inwestycji celu publicznego o znaczeniu powiatowym i gminnym - wójt, burmistrz albo prezydent miasta; (...).”
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wydawana jest na wniosek inwestora.
art. 52 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. Ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego następuje na wniosek inwestora. (...)”
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego powinna określać charakter i rodzaj inwestycji, warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu i zabudowy, oraz linie oznaczające zakres inwestycji.
art. 54 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego określa: 1) rodzaj inwestycji; 2) warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy (...); 3) linie rozgraniczające teren inwestycji, (...).”
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego jest wiążąca dla organu wydającego decyzję o pozwolenie na budowę.
art. 55 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wiąże organ wydający decyzję o pozwoleniu na budowę.”
Można odmówić wyznaczenia lokalizacji inwestycji na cele publiczne, jeżeli to zamierzenie inwestycyjne byłoby niezgodne z prawem, a jeżeli jest zgodne z prawem, to organ ma obowiązek jej wyznaczenia.
art. 56 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „Nie można odmówić ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli zamierzenie inwestycyjne jest zgodne z przepisami odrębnymi.”
Wydanie decyzji o warunkach zabudowy:
Decyzję o warunkach zabudowy co do zasady wydaje wójt, burmistrz albo prezydent miasta po porozumieniu z właściwymi organami.
art. 60 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. Decyzję o warunkach zabudowy wydaje (...) wójt, burmistrz albo prezydent miasta po uzgodnieniu z (właściwymi) organami, (...).”
Wydanie takiej decyzji możliwe jest tylko po spełnieniu określonych warunków:
dostosowanie zabudowy do istniejących warunków zabudowy;
teren ma dostęp do drogi publicznej;
teren jest uzbrojony.
art. 61 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. Wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków: 1) co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu; 2) teren ma dostęp do drogi publicznej; 3) istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu (...) jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego; (...).”
Do wydania decyzji o warunkach zabudowy stosuje się odpowiednie przepisy dotyczące wydania decyzji o ustaleniu inwestycji celu publicznego.
art. 64 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. Przepisy art. (...) 52, (...) art. 54, art. 55 i art. 56 stosuje się odpowiednio do decyzji o warunkach zabudowy. (...)”
Właściwy organ stwierdza czy decyzja o warunkach zabudowy lub decyzja o ustaleniu lokalizacji celu publicznego wygasa, z tymże jeżeli został uchwalony nowy plan miejscowego zagospodarowania przestrzennego, a wcześniej została wydana decyzja o pozwolenie na budowę, wówczas nie wygasa decyzja o warunkach zabudowy (decyzja o pozwoleniu na budowę jest w tym przypadku ważniejsza).
art. 65 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „1. Organ, który wydał decyzję o warunkach zabudowy albo decyzję o ustaleniu lokalizacji celu publicznego, stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli: (...); 2) dla tego terenu uchwalono plan miejscowy, którego ustalenia są inne niż w wydanej decyzji. 2. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się, jeżeli została wydana ostateczna decyzja o pozwoleniu na budowę. (...)”
http://www.bibliotekacyfrowa.pl/Content/38449/010.pdf
Zadania własne gminy, zadania samorządów województw, zadania Rady Ministrów
W VII/ 9.12.2013
FILM
http://www.pts.org.pl/omdo/wp-content/uploads/2012/02/System-planowania-przestrzeni-w-Polsce.pdf