Wykład 30.11.2011

1. Definiowanie typu tablicowego

TYPE Identyfikator_typu1 = array [idP..idK] of typ; Identyfikator_typu2= Array [id1p..id1k, …, idNp..idNk] of typ;

Przykład

Type tablica = array [1..10] of real;

Str20=string[20];

Nazwisko=string[25];

Var tab:tablica;

Napis: str20;

1. Podprogramy:

Podział programu na tzw. Podprogramy umożliwia:

- zwiększenie czytelności redagowanego tekstu programu

- skrócenie implementacji programu

- łatwiejszą modyfikację implementacji programu

- mniejsze ryzyko ‘wprowadzenia’ błędu w programie

Dostępne są dwa rodzaje podprogramów: procedura i funkcja

Podprogramy do komunikacji z blokiem głównym programu lub innymi podprogramami wykorzystuje tzw. Parametry

1. Podporgramy – procedura

Definiowanie procedury:

Procedure identyfikator (lista_parametrów_formalnych); { - definicje i deklaracje – stałe, zmienne itp. -} Begin …. End;

Gdzie

Identyfikator –nazwa definiowanego podprogramu

Lista_parametrów_formalnych – oddzielone średnikami deklaracje parametrów programów np.:

Procedure Obliczenia (tab: tablica; var max: real);

1. Podprogramy – funkcja

Definiowanie funkcji:

Function identyfikator (lista_p_f) : typ_wartości; { - definicje i deklaracje – stałe, zmienne itp. -} Begin …. Identyfikator := wyrażenie End;

Np.: Function Srednia (suma: word; n:byte):real;

1. Parametry podprogramów

Parametrem podporgramu (procedury lub funkcji) może być wartością typu:

- prostego np.: byte, char, boolean, real¸tydzień, weekend

- złżonego (np: tablicowy, napisowy, rekordowy) np: stan_konta, str20, string

WYJAŚNIENIE – typy danych zdefiniowane w programie

1. Wartością funkcji może być typ:

- prosty np.: byte, char, boolean, real, dzień_tyg, weekend

- napisowy np.: string, str45

Przykłąd

Function Srednia (t: tablica; n: word):real;

Function Najcieplejszy_dzien (t:Ttemp): byte;

Function Najkrótsze_nazwisko (t:Tnazwiska): str35;

1. Przyklady podprogramów:

Zad: Napisać program, który dla danych Xi N obliczy wartość x^n

Program Podprogramy1; Var x, n, i: byte; Pom, wynik: longint; Procedure Wprowadz_dane; [definicje podprogramów] Begin Write (‘Wprowadź X:’); Readln (X); Write (‘Wprowadź Y:’); Readln (Y); End; Function Obliczenia (a,p:byte): longint; [definicje podprogramów] Begin Pom :=1; For i:=1 to p do Pom := pom*a; Obliczenia :=pom End; Begin Wprowadź_dane; [wywołanie podprogramu] Wynik :=Obliczenia (X,N); [wywołanie podprogramu] Writeln (‘Wynik=’, wynik); Writeln (‘Wynik=’, Obliczenia (4,3)) [wywołanie podprogramu] End.

1. Parametry formalne i aktualne

Parametrem formalnym nazywa się parametr wpisany w nagłówek definicji podprogramu (procedury lub funkcji)

Przykład:

Procedure Nazwa_PROC (p1: byte; var p2:word);

Function Nazwa_FUN (p1, p2: byte; p3:word):word;

Parametr aktualny nazywa się parameter wpisany jako argument w wyłowywaniu podprogramów. Parametrem aktualnym może być: stała, zmienna, wyrażenia, funkcja.

Przykład:

Nazwa_PROC (liczba, kwadrat_liczby);

X:=Nazwa_FUN (12, ZM, X+Y+1);

1. Przekazywanie parametrów

Przekazywanie parametrów przez wartość (p. wejściowy)

Jeżeli parametrem aktualnym jest zmienna, której w treści podprogramu zostanie przypisana nawa wartość, to po opuszczeniu podprogramu wartość zmiennej nie ulegnie zmianie (będzie taka sam jak przed wywołanie podprogramu)

Procedure PROC (par: byte); Begin Par :=25; End; … {wywołanie procedury w programie} Zm :=10; PROC (zm); {dobrze: 10, zm+x+1} {zm=10} …

Przekazywanie parametrów przez zmienną (p. wyjściowy lub wejściowo-wyjściowy)

Jeśli parametr formalny jest poprzedzony słowem VAR, to parametrem aktualnym musi być zmienna.

W tym przypadku po wykonaniu podprogramu parametr aktualny będzie miał taką wartość jak odpowiadający mu parametr formalny w momencie zakończenia podprogramu.

Procedure PROC (var par: byte); Begin Par :=25; End; … {wywołanie procedury w programie} Zm :=10; PROC (zm); {dobrze: 10, zm+x+1} {zm=10} …

Przekazywanie parametrów przez podprogram (procedurę, funkcję) – nie obowiązuje

1. Przekazywanie parametrów – przykłady

Definiowanie podprogramów:

Procedurę PROC (p_w: integer; var p_zm:integer); Begin {treść programu} end; Function FUN (p_w: integer; var p_zm:integer): integer; Begin {treść funkcji} end;

Przykłady wywołania podprogramów:

PROC (2,4) źle

PROC (2,Y) dobrze

PROC (X,4) źle

PROC(X,Y) dobrze

PROC(X+1,Y) dobrze

PROC(X, Y+1) źle

..analogincznie dla funkcji FUN