Cele pedagogiki porównawczej według Frątczaka:

1. cel poznawczy:

• poznanie warunków i czynników determinujących systemy edukacyjne

• poznanie kierunków i tendencji ewolucji i prognozy edukacji na świecie

1. cel praktyczny:

• opanowanie umiejętności analizy i wartościowania o charakterze porównawczym

• opanowanie umiejętności obserwacji wybranych zjawisk edukacyjnych w szkołach i innych placówkach,
  w których edukacja stanowi pewien zakres działalności

• opanowanie umiejętności projektowania odpowiednich struktur organizacyjnych i czynnościowych dla modernizacji i innowacji określonych dziedzin edukacji

1. cel wychowawczy:

• kształtowanie postaw przyjaźni międzynarodowej i gotowość współpracy

• kształtowanie postaw wobec różnych kultur i tendencji edukacyjnych w poznawanych państwach

Cele pedagogiki porównawczej według Pęcherskiego:

Celem pedagogiki porównawczej jest uchwycenie prawidłowości w kształtowaniu się i rozwoju systemów oświatowych, określeniu tendencji zmian w tych systemach oraz kierunków, w jakich zmiany te zmierzają, a także wyjaśnienie ich przyczyn na podstawie porównywania działania (funkcjonowania) i efektywności systemów oświatowych działających w różnych krajach i w różnych warunkach.

Cele te można osiągnąć przez:

• aktywne uczestnictwo w wykładach i ćwiczeniach

• krytyczno – analityczne studium literatury podstawowej oraz uzupełniającej

• obserwacje struktur i zjawisk edukacyjnych i czynników determinujących je

• samodzielne, indywidualne i zespołowe wykonywanie ćwiczeń

Funkcje pedagogiki porównawczej:

1. według Pęcherskiego:

• poznawcza – dostarczanie wiedzy o szkolnictwie w innych krajach

• wartościująca – wprowadzanie najbardziej wartościowych rozwiązań

• inspirująca – podejmowanie nowych działań oświatowych

• integracyjna – porozumiewanie się z osobami zajmującymi się szkolnictwem

• prognostyczna – planowanie oświatowe, pilotowe badanie zjawisk

1. według Wilocha:

• integrująca – rozległe widzenie zjawisk wychowawczych w szeroko rozumianych związkach z przekraczaniem stawianych sobie granic, nawiązywanie kontaktów ze specjalistami w celu dokonania syntezy badanego zjawiska

• wartościująca – wartościowanie zmierzające do dogłębnej syntezy zjawiska, mające na celu uniknięcie pomyłek i zafałszowań

• inspirująca – kształtowanie aktywnej postawy wobec danej rzeczywistości wychowawczej

1. według Śliwerskiego:

• teoretyczna – wnoszenie wiedzy do innych nauk

• praktyczna – podanie istotnych i możliwych do wykorzystania informacji na temat rozwiązania określonego problemu w różnych krajach

• prognostyczna – prognozowanie przyszłego rozwoju, wyznaczanie określonych trendów i tendencji w zakresie kształcenia

• międzynarodowo – integracyjna – przyczynianie się do międzynarodowego poznania i zrozumienia, ukazywanie wyjątkowości zjawisk edukacyjnych

• propedeutyczna – zwiększanie kompetencji teoretyczno – metodycznych i praktyczno – pedagogicznych nauczycieli i pracowników pedagogicznych

Zadania pedagogiki porównawczej:

• zbieranie wiadomości o ustrojach szkolnych i pozaszkolnych oraz danych statystycznych charakteryzujących różne systemy wychowania i nauczania

• opracowanie monografii poszczególnych ustrojów wychowania i nauczania

• wykrywanie tego co jest wspólne we wszystkich ustrojach, a więc zmierzanie do odkrycia pewnych zasad budowy i prawidłowości ich rozwoju

• opisywanie, wyjaśnianie, rozwijanie i upowszechnianie wiedzy o systemach oświatowych oraz ideach
  i problemach edukacji na świecie

• porównywanie różnych ustrojów