Wykład 12.12.11

Zasada centralizacji i decentralizacji- dot. ustroju adm. publicznej. Centralizacja taki układ centralizacyjny władzy publicznej w którym istnieje zależność:

organizacyjna- istnieje system organów sobie wzajemnie podporządkowanych, połączone więzią zależności- zależność służbowa.

Personalna- organ wyższego stopnia ma wpływ decydujący na organ niższego stopnia.

Centralizacja wyraża się w hierarchicznej budowie organów, ale w tym ze prawo decydowania ulokowane jest wysoko. Charakterystyczny system adm. który był w Polsce 1950-1990. Więź kierownicza.

Decentralizacja takie układ adm. publicznej w której organy niższego stopnia są wyposażone w prawo do podejmowania samodzielnych decyzji. Ta samodzielność nie może być rozumiana jako absolut. Zakres uprawnień nadzorczych nad ta adm.- granica tej samodzielności. Nadzór –charakterystyczny dla adm. zdecentralizowanej. Względna samodzielność wyraża się w tym, że jej działania podlegają weryfikacji tylko w przypadku naruszenia przez nie prawa. Ograniczenie sfery samodzielności nie może być traktowane jako sposób na ingerowanie w działalności adm. zdecentralizowanej. Decentralizacja rzeczowa- sam. zawodowe, pracownicze i terytorialna- sam. terytorialny.

Z centralizacja i decentralizacja pozostają w związku koncentracja i dekoncentracja. Koncentracja- rozumiana jako skupienie prawa do podejmowania decyzji w gestii nielicznej grupy organów. Dekoncentracja to rozproszenie kompetencji do podejmowania decyzji na większa grupę organów. Koncentrację łączy się z systemem scentralizowanym- w systemie scentralizowanym może być miejsce dla dekoncentracji.

Zasada sprawności – dot. sposobu funkcjonowania adm. Mamy do czynienia w adm. wówczas gdy jej działaniom można przypisać cechy:

Skuteczność- , korzystność -rozmawiania jako działanie cenność wyniku użytecznego jest większa od kosztów i ekonomiczność- ocenianie w kategoriach ekonomiczność. Takie działanie adm. w której wartość relacji pomiędzy cenności wyniku użytecznego a cennością kosztów jest większa jednego. Prowadza one do osiągniecia zamierzonego celu. Inne cechy szybkość, prostota w działaniu sprawność- działanie zgodnie z prawem. Odnosi się do działalności organizatorskiej, sfera legislacyjna itp.

Zasada dualizmu i monizmu.

Ta kwestia najczęściej jest w adm. sprowadzana do aspektu podmiotowego adm. z pominięciem przedmiotowego. Dot. ustroju adm. publ. Z adm. monistyczna 1950-90 mieliśmy do czynienia. Istniała wówczas adm. państwowa. Adm. państwowa to część adm. pub. Po druga częścią jest adm. samorządowa. Ten dualizm może przybierać różne postacie. Na szczeblu centralnym nie ma organów samorządu. Reforma z 1990 oznaczała podział tej adm. lokalnej miedzy adm. państwową, która była ulokowana na szczeblu województwa i rejonów, i adm. samorządową ulokowana na szczeblu gmin. Dualizm adm. lokalnej po 1998 przybrał inna postać. Organy samorządu terytorialnego zostały wprowadzone na wszystkich szczeblach zasadniczego podziału terytorialnego- było poszanowaniem konstytucyjnej zasady. Trójszczeblowy podział: gmina, powiat, województwo. Mówimy o dualizmie adm. lokalnej, pełen wyraz na szczeblu województwa odnajduje się, bo tam ulokowane są zarówno organy adm. państwowej jak i organy sam województwa. Im niżej tym wpływy adm. państwowej słabną. Dualizm zadaniowy adm. publicznej daje o sobie znać gdy chodzi o zadania ad. samorządowej. Wyróżniamy własne- cecha jest to ze ich katalog określa jednostek samorządowych ustala indywidualnie wedle własnych potrzeb i własnych możliwości głownie finansowych, finansowane głownie z dochodów własnych, zadania własne obowiązkowe- np. prowadzenie szkol podstawowych, sprawienie pogrzebu i zlecone- zadania z zakresu adm. rządowej, zlecone w trybie ustawowym czy na podstawie indywidulanie zawieranych porozumień, np. gminy prowadza rejestrację aktów stanu cywilnego.