Metody oceny spawalności stali:
PĘKANIE ZIMNE-OCENA SKŁONNOŚCI
Eksperymentalne metody oceny skłonności do tworzenia pęknięć zimnych:
próby złączy utwierdzonych (Tekken, CTS),
próby z regulowanymi naprężeniami (implant),
badania na próbkach niespawanych (symulatory).
Próba Tekken
Próba CTS
PRÓBA OCENY SPAWALNOŚCI METODĄ ANALITYCZNĄ
Równoważnik węgla Cev (Ce)
charakteryzuje spawalność stali; odzwierciedla w postaci liczby wpływ węgla i innych pierwiastków na hartowność stali. Najczęściej stosowany jest wzór zalecany przez towarzystwo klasyfikujące budowę statków Lloyds Register of Shipping:
$$C_{\text{ev}} = C + \frac{\text{Mn}}{6} + \frac{Cr + Mo + V}{5} + \frac{Ni + Cu}{15}\%$$
Dla stali z zaw. C poniżej 0,2%
Jeżeli Cev <0,4%, stal jest dobrze spawalna w warunkach ogólnie stosowanej technologii spawania. Przy wyższych wartościach Cev, powinny być stosowane specjalne technologie spawania (podgrzewanie przed spawaniem, regulowane chłodzenie, wyżarzanie po spawaniu) ze względu na zwiększoną hartowność stali i skłonność do pękania przy spawaniu.
Wykresy CTPc-S
Są to wykresy rozpadu przechłodzonego austenitu w warunkach spawalniczych cykli cieplnych.
Wyznaczanie temperatur przemian fazowych celem opracowania wykresów CTPc-S można prowadzić dwoma metodami:
- metoda "in situ". W tej metodzie temperatury przemian wyznacza się bezpośrednio podczas spawania za pomocą analizy termicznej, polegającej na różniczkowaniu krzywej zmian temperatury w funkcji czasu T = f(t).
- metoda symulacyjna. W metodzie tej próbki poddaje się cyklom cieplnym imitującym proces nagrzewania i chłodzenia w czasie procesu spawania. Próbki nagrzewa się oporowo indukcyjnie, przepuszczając przez próbkę prąd (ciepłem Joule'a) lub za pomocą energii promieniowania lamp projekcyjnych. Temperatury przemian w tej metodzie można wyznaczyć:
dylatometrycznie Δ l = f (t) ,
metodą analizy termicznej dT/dt = f (t) lub
metodą magnetyczną d µ/dt = f (t).