Skutki zatrucia kadmem, drogi wchłaniania i źródła.
Źródła narażenia:
Narażenie środowiskowe: erupcje wulkanów
Narażenie zawodowe:
Produkcja chlorku winylu
Produkcja barwników do tworzyw sztucznych oraz szkła
Produkcja stopów metali
Produkcja akumulatorów kadmowo-niklowych
Produkcja powłok antykorozyjnych
Wysypiska śmieci
Nawozy fosforowe
Odpady z hut metali nieżelaznych
Popioły ze spalania śmieci
Do naturalnych źródeł kadmu w środowisku zalicza się przede wszystkim erupcje wulkanów.
Natomiast poważnym zagrożeniem ze strony człowieka są huty, w których prowadzi się wytapianie metali, produkcja cementu, piece hutnicze, elektrownie i elektrociepłownie, wysypiska śmieci, stałe odpady z hut metali nieżelaznych, popioły powstające na skutek spalania śmieci, nawozy fosforowe.
Ze względu na bardzo podobne wymiary promieni jonowych, oraz identyczną wartościowość, kadm jest biologicznym analogiem wapnia. Następstwem tego jest to, że kadm przenika do komórek przez kanały wapniowe, a następnie zajmuje miejsca wiążące wapń w różnego rodzaju białkach. Wchłanianiu ulega kadm pochodzący z powietrza, gleby i wody.
Drogi wchłaniania do organizmu:
Przewód pokarmowy
Płuca
Skóra (w minimalnym stopniu)
Drogi wydalania z organizmu:
Z moczem
Z kałem
Przez skórę, z potem i śliną
Największe ilości kadmu znajdują się w nerkach - 33% i wątrobie - 14% oraz płucach, trzustce, tarczycy i śliniankach. W 90% kadm jest transportowany we krwi w formie związanej z erytrocytami, natomiast w osoczu łączy się z białkami nisko- i wysokocząsteczkowymi.
Wystawienie na działanie kadmu powoduje bioakumulacje tego pierwiastka w organizmie. Procesowi bioakumulacji podlega również wiele typów zbóż i ziaren, ryż, warzyw, co może spowodować dalsze możliwość zatruwania człowieka. Do zatrucia kadmem może dojść poprzez wdychanie oparów lub pyłu lub dietę. Długotrwałe wystawienie na działanie kadmu powoduje uszkodzenie nerek. Innym efektem jest naruszenie mechanizmów wapniowych w organizmie i rozwój nadciśnienia tętniczego oraz chorób serca. Wdychanie oparów Kadmu powoduje zmiany w systemie oddechowym oraz odmę płucną. Oprócz tego Kadm jest znanym czynnikiem rakotwórczym odpowiedzialnym za raka płuc.
Pierwiastek ten dostaje do organizmu głównie dwiema drogami: pokarmową i oddechową. W przewodzie pokarmowym wchłania się 5% dawki. Przez skórę kadm jest wchłaniany minimalnie. Wydalany jest z organizmu w niewielkich ilościach, głównie przez mocz, w powiązaniu z metalotioneinami.. Największe ilości kadmu znajdują się w nerkach - 33% i wątrobie - 14% oraz płucach, trzustce, tarczycy i śliniankach. W 90% kadm jest transportowany we krwi w formie związanej z erytrocytami, natomiast w osoczu łączy się z białkami nisko- i wysokocząsteczkowymi.
Toksyczne działanie kadmu:
Zaburzenie czynności nerek,
Choroba nadciśnieniowa,
Zmiany nowotworowe (zwłaszcza gruczołu krokowego i nerek),
Zaburzenie metabolizmu wapnia (deformacja szkieletu),
Zaburzenia funkcji rozrodczych.