PWM – modulacja szerokości impulsu jest metodą wykorzystywaną do sterowania wartością napięcia i prądu stałego. Metoda ta polega na zmianie szerokości impulsu o stałej amplitudzie i stałej częstotliwości.

Jest najczęściej wykonywana poprzez przełączenie tranzystorów lub tyrystorów pomiędzy stanem przewodzenia a stanem zaporowym (prąd praktycznie nie płynie).PWM stosowany jest np. w przetwornicach

impulsowych, w sterowaniu jasnością świecenia diod LED, układach sterujących pracą silników elektrycznych prądu stałego.Stosowane jest dla oszczędności energii,pozwala na uzyskanie dużej dokładności i

łatwość sterowania urządzeniem. Współczynnik wypełnienia: Jest to stosunek czasu stanu wysokiego sygnału i okresu sygnału. $k_{w} = \frac{T_{\text{ON}}}{T}$ ;T = T_ON + T_OFF;T_ON – Czas stanu wysokiego sygnału;

T_OFF – Czas stanu niskiego sygnału; Cewka (zwojnica, solenoid) — to element rezystancyjny w obwodach prądu stałego złożony z pewnej liczby zwojów przewodnika nawiniętych na powierzchni walca, pierścienia

lub na powierzchni płaskiej. Wewnątrz zwojów osadza się rdzeń ferromagnetyczny w celu wzmocnienia i ukierunkowania linii indukowanego przez cewkę strumienia pola magnetycznego. Indukcyjność- zdolność

obwodu do wytwarzania strumienia pola magnetycznego w wyniku przepływu prądu elektrycznego. Jednostka HENR [1H]. Cewkę można charakteryzować także poprzez podanie liczby zwoi, średnice przewodnika

(oporność), kształt. Analitycznie indukcyjność wyznaczamy: $L = k\frac{\Phi}{I}$; L — indukcyjność [H]; Φ— strumień pola magnetycznego [W]; I — natężenie prądu [A]; K — współczynnik zależny od geometrii cewki, liczby

zwoi itd. Cewki zasilane prądem stałym można uznać za elektromagnesy wykorzystywane do wytwarzania pola magnetycznego lub jego kompensacji w wyniku przepływu prądu. Generowane pole magnetyczne jest

wprost proporcjonalne do natężenia prądu płynącego przez obwód a także do liczby zwoi cewki. Zastosowanie cewki elektromagnetycznej w pojazdach:( Cewka zapłonowa, Elektroniczne układy wtryskowe,

Elementy uzwojenia silników elektrycznych, Czujniki przekaźniki elektryczne.) Zasada działania wtryskiwaczy z elektrozaworem: Otwieranie i zamykanie wtryskiwaczy odbywa się za pośrednictwem impulsów

elektrycznych dostarczanych z urządzenia sterującego do cewki. Kiedy prąd elektryczny nie płynie przez cewkę kotwica tłoka sterującego dociskana jest do gniazda sprężyną śrubową poprzez wysokie ciśnienie

panujące jedynie w komorze sterującej. Po wzbudzeniu cewki prądem elektrycznym, wyidukowane pole magnetyczne podnosi kotwicę (ugięcie sprężyny), dochodzi do zrównoważenia ciśnień (spadek ciśnienia

w komorze sterującej) i w rezultacie do wtrysku. Z punktu widzenia pracy cewki i przebiegu wtrysku można wyróżnić:(Prądy otwierania —otwarcie zaworu uwarunkowane prądem około 20A, 50V;

Prądy przyciągania — napięcie rzędu 20A, 12V; Prądy podtrzymania — spadek natężenia prądu do 12A,; Wyłączenie — zanik prądu w cewce.) Wnioski:(Uzyskanie wysokiego ciśnienia wtrysku pozwala na dobre

rozpylenie paliwa, co korzystnie wpływa na proces spalania w silniku; Wykorzystanie układów wtryskowych działających na bazie zjawisk elektrycznych pozwala na podniesienie sprawności ogólnej silnika; Dalsze

zalety tego typu układów to: powiększenie mocy, korzystny przebieg ciśnień nad tłokiem , niższe zużycie paliwa, obniżenie poziomu emisji toksycznych spalin; Prędkość wtrysku paliwa widocznie wzrosła po

zwiększeniu ciśnienia wtrysku z 701 do 940 bar; Przebieg napięciowy czasu otwarcia wtryskiwacza obserwowany na oscyloskopie daje jedynie ogląd na czas wtrysku. Rzeczywista linia otwarcia jest nieco opóźniona

ze względu na pewną bezwładność wtryskiwacza (cewki); Czas wtrysku jednej dawki można było odczytywać zarówno z komputera jak i z oscyloskopu; Odczyt z oscyloskopu jest obdarzony pewnym błędem.

Schemat wtryskiwacza elektromagnetycznego:

1. Stan zamknięty;

2. Stan otwarty.