metoda wybiegu

Wyznaczanie współczynników oporów toczenia i powietrza metodą wybiegu

Współczynniki oporów toczenia ft oraz powietrza cx wyznacza się często metodą wybiegu. Istota tej metody polega na obserwowaniu ruchu rozpędzonego pojazdu po wyłączeniu napędu w okresie gdy skrzynia biegów nie przekazuje napędu (dźwignia zmiany biegów jest w położeniu neutralnym). Korzystając z równania :


$$V \bullet F_{N} = F_{t} + F_{p} + F_{w} + F_{u} + \frac{Q}{g}(1 + \delta_{1} + \delta_{2}) \bullet \frac{\text{dV}}{\text{dt}}$$

Gdzie :

Ft - opór toczenia,

Q - ciężar samochodu,

ft - współczynnik oporu toczenia,

k - współczynnik określający wzrost oporu toczenia w zależności od prędkości jazdy,

V – prędkość jazdy,

Fp- opór powietrza,

cx - współ czynnik czołowego oporu aerodynamicznego,

A - powierzchnia czołowa samochodu,

Fw - opór wzniesienia,

α - kąt pochylenia wzdłużnego drogi,

Fb - opór bezwładności,

Fu - opór uciągu.

oraz zakładając, że Fw = Fu = 0 oraz d1=0, k=0 otrzymuje się równanie ruchu samochodu podczas wybiegu:


$$F_{t} + F_{p} + \frac{Q}{g} \bullet \left( 1 + \delta_{2} \right) \bullet \frac{\text{dV}}{\text{dt}} = 0$$


$$\frac{1}{g} \bullet \left( 1 + \delta_{2} \right) \bullet \frac{\text{dV}}{\text{dt}} = f_{t} + \frac{\rho \bullet A \bullet c_{x} \bullet V^{2}}{2 \bullet Q \bullet (1 + \delta_{2})}$$


$$\frac{1}{g} \bullet \frac{\text{dV}}{\text{dt}} = \frac{f_{t}}{1 + \delta_{2}} + \frac{\rho \bullet A \bullet c_{x} \bullet V^{2}}{2 \bullet Q \bullet (1 + \delta_{2})}$$

Należy podstawić :


V2 = z


$$\frac{f_{t}}{1 + \delta_{2}} = L$$


$$\frac{\rho \bullet A \bullet c_{x} \bullet V^{2}}{2 \bullet Q \bullet (1 + \delta_{2})} = K$$

Otrzymuje się :


$$\frac{1}{g} \bullet \frac{\text{dV}}{\text{dt}} = L + K \bullet z$$

Doświadczalnie można wyznaczyć przebieg prędkości w czasie, a na podstawie tego sporządzić wykres $\frac{1}{g} \bullet \frac{\text{dV}}{\text{dt}} = f(V^{2})$. Z wykresu otrzymuje się stale L i α.


ft = L • (1 + δ2)


$$c_{x} = \frac{2 \bullet Q \bullet (1 + \delta_{2}) \bullet tg\alpha}{\rho \bullet A}$$

Rys.1. Wykres zależności $\frac{1}{g} \bullet \frac{\text{dV}}{\text{dt}} = f(V^{2})$.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Metoda magnetyczna MT 14
Metoda animacji społecznej (Animacja społeczno kulturalna)
Metoda Weroniki Sherborne[1]
Metoda Ruchu Rozwijajacego Sherborne
Projet metoda projektu
METODA DENNISONA
PFM metodaABC
Metoda z wyboru usprawniania pacjentów po udarach mózgu
metoda sherborne
Metoda symultaniczno sekwencyjna
PSYCHOANALIZA JAKO METODA TERAPII I LECZENIA
Metoda Brunkowa
Metoda podzialu i ograniczen
METODA INDYWIDUALNYCH PRZYPADKÓW

więcej podobnych podstron