Kinezjologia ( ćwiczenia).

1. Pozycja testowania przykurczu zginaczy ręki:

Przykurcz jest wtedy, gdy przy prostowaniu nadgarstka zginają się nam palce.

Jak stwierdzić który mięsień jest przykurczony ( pozycje różnicujące):

Trzeba wyprostować łokieć i rękę w nadgarstku - to potwierdzi przykurcz zginacza powierzchownego palców.

Trzeba zgiąć łokieć i wyprostować rękę w nadgarstku - to potwierdzi przykurcz zginacza głębokiego palców.

2. Pozycja testowania grupy kulszowo- goleniowej stwierdzająca przykurcz:

Ustabilizować miednicę- położyć się na plecach, i położyć jedną nogę prosto na leżance,.

W momencie, gdy druga kończyna w tej pozycji jest zgięta w kolanie, zgina się sama z siebie oznacza to zapalenie torebki stawowej. ( Jest to pozycja różnicująca przykurcz zgięciowy kolana).

Z pozycji po ustabilizowaniu miednicy podnosimy do góry wyprostowaną nogę albo ze zgiętym kolanem, które należy wyprostować w końcowej fazie ruchu. Jeśli ciągną mięśnie mamy je przykurczone.

3. Rozciąganie grupy kulszowo goleniowej w siadzie:

Należy usiąść wyprostować odcinek lędźwiowy i przodopochylić miednicę, przyciągnąć kolana do klatki piersiowej.

4. Pozycja testowania przykurczu prostowników stopy:

Przykurcz jest wtedy, gdy pacjent chodzi na palcach albo słabo prostuje stopę.

Należy usiąść wyprostowanym na krawędzi leżanki ze zwieszonymi podudziami.

W momencie, gdy w tej pozycji stopa się nie prostuje - jest potwierdzenie zesztywnienia w stawie skokowym.

Jeśli w tej pozycji noga się prostuje - jest potwierdzenie przykurczu m. trójgłowego ( brzuchatego) i tym samym jest to pozycja różnicująca ten przykurcz.

5. Pozycja testowania przykurczu zgięciowego stawu biodrowego.

Pacjent ma problem z wyprostowaniem uda.

Leżenie tyłem, obie kończyny przyciągamy do klatki piersiowej i puszczamy wolno drugą kończynę.

W momencie, gdy udo puszczonej nogi się lekko zgina a razem z nim podudzie prostuje - jest to potwierdzenie przykurczu m. prostego uda.

W momencie, gdy udo udo lekko się zgina a z nim tez podudzie - to potwierdzenie przykurczu m. biodrowo - lędźwiowego. ( Jest to pozycja różnicująca ten przykurcz.)

6. Rozciąganie m. biodrowo - lędźwiowego:

Leżenie tyłem, obie kończyny przyciągamy do klatki piersiowej i puszczamy wolno drugą kończynę, poczym naciskamy na udo.

7. Rozciąganie m. prostego uda:

Leżenie tyłem, obie kończyny przyciągamy do klatki piersiowej i puszczamy wolno drugą kończynę, poczym naciskamy na podudzie, ( które chce się wyprostować).

8. Przodopochylenie miednicy.

Zwiększona lordoza lędźwiowa - przykurczone zginacze biodra i prostowniki grzbietu części lędźwiowej.

Wzmacniamy antagonistów : m. pośladkowy wielki leżąc na brzuchu i prostując udo do tyłu ( można dać opór)- praca koncentryczna, napiąć w tej pozycji pośladek(praca izometryczna mięśnia) i powoli zginać ( praca ekscentryczna mięśnia). To samo robimy z grupa kulszowo - goleniową tylko, że z wyprostowanym kolanem.

Wzmacniamy mm. brzucha w tej pozycji unosimy do tyłu tułów ze splecionymi rękami na głowie.

9. Działanie mm. brzucha koncentryczne przy ustabilizowanej miednicy:

Leżymy na plecach zginamy kolana i uda, potem przyciągamy tułów do nóg.

10. Wzmacnianie mm. brzucha przy przykurczonym m. biodrowo- lędźwiowym:

Leżymy na plecach, stabilizujemy klatkę piersiową ( uciskamy na mostek) i dociskamy ze zgiętymi kolanami do klatki piersiowej obie kończyny (działanie koncentryczne), chcąc działać ekscentrycznie powoli opuszczamy nogi z tej pozycji.

11. Sprawdzamy przykurcz wznosu kończyny górnej ponad poziom:

Siedzimy przy ścianie, nogi gięte w kolanach blisko klatki piersiowej i podnosimy ręce do góry. Jest to test Degi. Jest to również pozycja rozciągania przykurczonego wznosu. Można w tej samej pozycji rozciągać w leżeniu na plecach.

---