Informatyka w edukacji

W ostatnich latach obserwujemy renesans zainteresowania wizualizacją nauczania. Do prezentacji określonych wiadomości można implantować tekst, grafikę, obrazy, video, muzykę i mowę. Materiały wizualne mogą uzupełniać informacje werbalne. Okazało się, że komputer można wykorzystać nie tylko w celu błyskawicznego przeprowadzania złożonych obliczeń, lecz także do gromadzenia, prezentowania, przetwarzania informacji bezpośrednio przydatnych w pracy dydaktycznej, zwłaszcza w zakresie oceny wyników oraz przebiegu procesu nauczania - uczenia się. Ważna jest możliwość określenia przebiegu oraz dróg i sposobów uczenia się poszczególnych jednostek.

Do celów dydaktycznych można wykorzystać następujące możliwości komputera:

 Zdolność prowadzenia dialogu;

 Tworzenie barwnych, animowanych obrazów na ekranie;

 Wykonywanie obliczeń (lub kontrola obliczeń ucznia);

 Przetwarzanie i drukowanie grafiki i tekstu;

 Komponowanie i przetwarzanie muzyki.

Upowszechnianie się technologii informatycznej wywiera ogromny wpływ na szkoły i przebiegający w nich proces kształcenia.
Nowy model edukacji powinien lepiej przystawać do szybko zmieniającej się rzeczywistości, dlatego pamięciowe opanowanie wiadomości zastąpione powinno być opanowaniem metod wyszukiwania, gromadzenia i analizy informacji.
Na miejscu tradycyjnego nauczyciela powinien pojawiać się kompetentny animator wskazujący drogi do wiedzy, wykształcenie u uczniów umiejętności poruszania się w gąszczu informacji, wybieraniu wiadomości wartościowych.
Programy multimedialne pozwalają łączyć grafikę z muzyką, tekstem. Nadają informacjom bardzo atrakcyjną i urozmaiconą formę, uczenie staje się bardziej atrakcyjne. Uczniowie stają się przez to bardziej zaangażowani i aktywni na lekcjach.

Komunikując się z dobrze opracowanym programem dydaktycznym uczniowie mają szansę rozwoju własnej twórczości, aktywności i przedsiębiorczości oraz zrozumienia poszczególnych przedmiotów.
Wybierając programy edukacyjne do konkretnych zajęć dydaktycznych należy wziąć pod uwagę wiek i poziom rozwoju osobowości uczniów. Przekaz wiedzy staje się wówczas bardziej zindywidualizowany, stymulując intensywny rozwój ucznia zdolnego i pomagając słabszemu.

Na lekcjach j. polskiego program komputerowy rozwija zdolności językowe, powiększa zasób słów ucznia, uczy ortografii, ćwiczy spostrzegawczość i inteligencję.

Na lekcjach matematyki uczy wykonywać cztery podstawowe działania arytmetyczne, rozwiązywania równań, pojęcie zbioru i działań na zbiorach oraz planowania przyszłych posunięć.

Na lekcjach plastyki komputer może zastąpić kartkę papieru, kredki, farby. Rozwija wyobraźnie i poczucie estetyki oraz ćwiczy koordynację ruchowo-wzrokowa

Cechą wspólną programów edukacyjnych jest możliwość zwiększania ich stopnia trudności wraz z postępami w nauce.

Komputer możemy także stosować w pedagogicznej terapii, której celem jest wyrównywanie opóźnień i dysharmonii rozwoju, zapobieganie powstawaniu zaburzeń rozwojowych i emocjonalnych u dzieci.
W ramach szkolnej poligrafii, przy pomocy komputera uczniowie mogą redagować szkolną gazetkę.

Natomiast nauczyciel może wykorzystać komputer w swoich czynnościach przygotowawczych do lekcji, może opracować materiały pomocnicze, przygotować teksty i rejestrować ich wyniki.
Komputer stwarza możliwość obiektywnego, rzetelnego i atrakcyjnego pomiaru wiadomości i umiejętności.

Opracowanie: Marzanna Broszczyk

---