POLONISTYKA 2005
Krótki opis danego rocznika
Numer 1 w całości poświęcony został Czesławowi Miloszowi;
Numer 2 poświęcony problemowi nauczania języka polskiego oraz Podstawie programowej;
Numer 3 poświęcony został piosence i jej recepcji;
Numer 4 dotyczy literatury małych ojczyzn wobec historii;
Numer 5 poświęcony twórczości Tadeusza Różewicza;
Numer 6 dotyczy Żydów i Chrześcijan oraz problemu pamięci;
Numer 7 porusza problem reformy szkolnictwa;
Numer 8 dotyczy Biblii na lekcjach języka polskiego i radzenia sobie z nią;
Numer 9 poświęcony został nowej maturze z języka polskiego oraz poczuciu tożsamości narodowej
i europejskiej;
Numer 10 porusza problem śmierci w literaturze, filmie i kulturze
Dodatek maturalny
Dodatek maturalny
Teksty, które są istotne dla świadomości nauczycielskiej
Literatura popularna w edukacji: zagrożenie, potrzeba, konieczność, Maria Kwiatkowska-Ratajczak, nr 2, s. 34-40
Nauczyciel – polonista musi korzystać ze wszystkich dostępnych kanałów kultury, nie ograniczając się jedynie do kultury elitarnej, gdyż straci w ten sposób kontakt z uczniowską rzeczywistością;
W szkole należy mówić o popularnej kulturze, w której odnajdujemy popularną literaturę, a nie odwrotnie;
Nie należy dopuścić do tego, aby literatura popularna zdominowała program szkolny;
Literatura popularna, na pozór prosta i przyjemna w szkolnej rzeczywistości może wzbudzić sporo problemów i kontrowersji;
Miłosz czytany w szkole, Bożena Chrząstowska, nr 1, s. 38-44
(artykuł bardziej przydatny w liceum)
Poezja w szkole sprawia problemy nauczycielowi oraz uczniom;
Kontrowersje i pytania, które wzbudziło wręczenie Nagrody Nobla poecie (podkreślenie, że Miłosz znany był nielicznym Polakom, dlatego też zaskoczeniem było wręczenie pisarzowi tak prestiżowej nagrody);
Miłosza ciężko wpisać w program nauczania tak, aby uczniowie go zrozumieli, gdyż wyrywkowa lektura nie pomaga w odbiorze całości twórczości oraz dostrzeżeniu zmian, którym uległ poeta;
Obawa przed spłyceniem poezji Miłosza oraz oderwaniu jej od kontekstów – historycznych, społecznych i politycznych;
Nauczanie poezji powinno być zindywidualizowane, poloniści powinni wychodzić poza kanon wierszy zgromadzony w podręczniku;
Przyjemności pragnę, nie gęby, Agnieszka Tomasik, nr 7, s. 56-58
Problem z którym borykają się uczniowie – nie czytają!
Nauczyciel – polonista powinien uczyć swoich uczniów przyjemności czytania;
Lęk polonisty – test kompetencji oraz nowa matura, czyli nacisk kładziony jest na realizację materiału!
Recepta na zmianę – zacznij od siebie…
Wychowanie przez literaturę, Małgorzata Latoch-Zielińska, nr 9, s. 54-56
Problem wychowania młodych w ludzi w poczuciu patriotyzmu – czy to nie jest przeterminowane?
Literatura kanonu szkolnego powinna ułatwić nauczycielom kształtowanie
u uczniów postawy patriotyzmu oraz miłości wobec narodu, rodziny i kultury nie pomijając języka;
Artykuł poświęcony książce Iwony Morawskiej Rola literatury w edukacji patriotycznej uczniów szkoły podstawowej (1944-1989);
Problem kanonu lektur w edukacji – od podstaw do matury, Jerzy Kaniewski, nr 2,
s. 40-46
Spory o kształt kanonu przy każdej reformie szkolnictwa i zmianach
w podstawie programowej;
Na najniższych szczeblach edukacji najważniejszy jest odbiór audiowizualny;
Na II etapie edukacyjnym stawia się na kształcenie u uczniów umiejętności czytania oraz dominację odbioru symbolicznego i aksjologicznego;
Duża swobodność przy wyborze tekstów pozostawiona jest autorom podręczników, dlatego też odczuwalna jest tęsknota do jednego „odgórnego” kanonu na I i II etapie kształcenia;
Kanon tworzą nie dzieła, lecz wartości, które dzieła te z sobą niosą;
Problem recepcji danego utworu często wynika z faktu jego odległości czasowej i braku umiejętności budowy pomostu między czytelnikiem
a dziełem;
Teksty, które można wykorzystać w gimnazjum
Nasz wspólny Konin, Maria Kwiatkowska-Ratajczak, nr 4, s. 40-44
Artykuł dotyczy książki Theo Richmonda Uporczywe echo. Sztetl Konin. Poszukiwanie;
Powieść dotyczy ludności żydowskiej zamieszkującej tereny Konina przed hitlerowską eksterminacją;
Pozwala poznać historię miasta, biblioteki a przede wszystkim losy ludności żydowskiej do II wojny światowej;
Tekst bardzo przydatny przy nauczaniu tematyce związanej z ojczyzną oraz regionalizmem;
Stary poeta odchodzi, Agnieszka Czyżak, nr 5, s. 4-7
Dotyczy wizji trwania u Różewicza;
Różewicz nazywa siebie Starym Poetą przez co zmienia się u niego postrzeganie świata;
Późne teksty Różewicza, wskazanie uczniom jak Stary Poeta trwa
w rzeczywistości i uczestniczy w niej;
Koniec i początek. O wierszu Tadeusza Różewicza „Taki to mistrz”, Piotr Kępiński,
nr 5, s. 30-32
Interpretacja wiersza Różewicza;
Podsunięcie nowych tropów interpretacyjnych utworu;
Szczegółowy opis świata przedstawionego w utworze
Żeglarz – refleksje, metafizyka, samotność, Mariusz Chołody, nr 8, s. 48-52
Umieszczenie utworu w biografii Mickiewicza oraz wskazanie na reakcję publiczną po ogłoszeniu wiersza;
Recepcja utworu – ograniczenie się do formuły buntu zapominając o innych aspektach, m.in. pogardy dla tumu czy ataku na filomackie wartości;
Pomysł na odczytanie wiersza położony został na metafizykę romantyków;
Wniosek interpretacyjny – uzyskanie pewności o wyjątkowości
i niepowtarzalności człowieka jako istoty ludzkiej;
Jacek Kaczmarski – poeta tradycji, Krzysztof Gajda, nr 3, s. 34-38
Trudność w recepcji piosenki – tempo odbioru jest narzucone, brak tekstu przed oczyma;
Szereg nawiązań w twórczości Kaczmarskiego do literatury i sztuki wysokiej;
Kaczmarski w swojej twórczości wykorzystuje sylwetki wieszczy, pisarzy
i malarzy, aby dzięki nim budować pomost ze współczesnością;
Kaczmarski jest poetą obrazu poprzez interpretację dzieł malarskich;
W twórczości piosenkarza odnajdujemy nawiązania do historii, polityki oraz mitów narodowych;