Początek formularza

Dół formularza

Transport kolejowy, lotniczy i wodny

Zarządzanie zagrożeniami, na które są narażeni pracownicy w sektorze transportu kolejowego, lotniczego i wodnego może być poważnym wyzwaniem ze względu na zróżnicowanie charakteru pracy i związanych z nią zagrożeń, a także ponieważ wiele osób pracuje samotnie, z daleka od siedziby pracodawcy i musi zajmować się prowadzeniem i pilotowaniem w sytuacji zagrożenia, a także innymi niebezpieczeństwami, które może im być trudno kontrolować. Jednakże środki zarządzania ryzykiem mogą być skuteczne, jeśli uwzględni się sposób, w jaki sektor działa w praktyce, a także cechy charakterystyczne samych pracowników oraz ich metody pracy oraz jeśli pracownicy zostaną aktywnie zaangażowani w ten proces.

W sektorze transportu, jak w każdym innym, należy dbać o warunki pracy w celu zapewnienia wykwalifikowanej i zmotywowanej siły roboczej. Zarządzanie bezpieczeństwem w pracy przynosi wiele korzyści gospodarczych bez względu na wielkość przedsiębiorstwa. Przykłady:

• mniej dni straconych z powodu urazów

• mniej szkód na pojazdach, sprzęcie i towarach

• bardziej zmotywowani pracownicy i lepsze usługi.

• mniejsza potrzeba prowadzenia dochodzeń i działań następczych

Niebezpieczeństwa i zagrożenia dla wszystkich pracowników transportu

Główne niebezpieczeństwa i zagrożenia o charakterze fizycznym obejmują:

• narażenie na hałas i wibracje; statyczne pozycje, takie jak długie siedzenie lub stanie;

• ręczne przemieszczanie;

• praca w zamkniętych przestrzeniach; wdychanie oparów i spalin; kontakt z niebezpiecznymi substancjami (spaliny, substancje chemiczne na pokładzie, paliwo, narażenie podczas załadunku, rozładunku i podczas postojów przeznaczonych na odpoczynek, produkty przeznaczone do utrzymywania czystości, prace konserwacyjne);

• warunki klimatyczne (wysoka i niska temperatura, przeciągi, deszcz itp.) oraz różnice temperatur związane z klimatem;

• ograniczony zakres dostosowywania ergonomicznych warunków pracy i zdrowego trybu życia.

• Zgodnie z wynikami badań i ankiet krajowych zmęczenie to często zgłaszany problem zdrowotny w sektorze transportu.
Zwiększa się obciążenie pracą, podczas gdy wpływ pracowników na organizację ich pracy jest niewielki. Czynnikami przyczyniającymi się do takiego stanu rzeczy mogą być również wzrost ruchu drogowego, zdalny monitoring, żądania klientów i zmiany w organizacji pracy. Dodatkowo pracownicy transportu częściej pracują dłużej, w nieregularnych godzinach lub w trakcie dni wolnych, sobót i niedziel i są poza domem przez dłuższe okresy.

• Przemoc i nękanie to zjawiska coraz częściej występujące w transporcie, jednakże zazwyczaj nie są zgłaszane. Pracownicy transportu pełnią często – nie z własnej woli – rolę pośredników zmian organizacyjnych, które mają wpływ na obsługę klienta. Brakuje również procedur sprawozdawczych, co uniemożliwia zastosowanie środków zapobiegawczych i działań następczych.

• Zmiany na stanowisku pracy obejmują: zwiększenie wykorzystania nowoczesnych technologii – takich jak narzędzia zdalnego planowania i monitorowania, komputery pokładowe, wymóg znajomości przepisów i języków obcych. Z drugiej strony praca jest bardziej monotonna i istnieje w niej mniej możliwości nauki niż w przypadku innych pracowników.	• Chociaż kobiety pozostają mniejszością w tym sektorze, ich udział w zatrudnieniu w sektorze rośnie, jednak działania związane z BHP są nadal skoncentrowane na mężczyznach, co powoduje trudności z łączeniem pracy i życia prywatnego, problemy związane z dużymi obciążeniami fizycznymi oraz brak infrastruktury "przyjaznej dla kobiet".
• Siła robocza w sektorze transportu – z wyjątkiem transportu lotniczego – starzeje się szybciej niż całość populacji zatrudnionych. W niektórych podsektorach brakuje siły roboczej.	• Podróże długodystansowe mogą powodować narażenie na nietypowe choroby i szkodniki, konieczność pracy w ograniczonej przestrzeni, narażenie na gwałtowne zmiany atmosferyczne, brak kontaktów społecznych, monotonię, przebywanie poza domem przez długie okresy czasu.