planowanie tras

1.Co w rozumieniu ustawy o usługach turystycznych oznaczają terminy:

2.Co to jest:

Lub: Produkt turystyczny jest mieszanką trzech głównych składników: atrakcji i infrastruktury turystycznej w miejscu docelowym oraz dostępności do nich (Middleton)

3.Omów strukturę produktu turystycznego:

4.Podaj wymiar produktu turystycznego z punktu widzenia turysty i przedsiębiorstwa turystycznego.

Z punktu widzenia producenta:

Lub:

Z punktu widzenia konsumenta:

Lub:

5.Omów motywacje podróży

Klasyfikacja motywów według Bocheńskiej i Bujaka (1975):

-poznania kultury

-poznania przyrody

-poznania życia społecznego.

-opuszczenia zdegradowanego środowiska

-opuszczenia środowiska pracy lub nauki

-opuszczenie środowiska społecznego w szerokim znaczeniu.

-wyjazd z rodziną

-wyjazd z grupa przyjaciół

-wyjazd z osobą bliską, kochaną.

-wyjazd leczniczy

-wyjazd wypoczynkowy.

6.Omów kategorie produktów turystycznych:

7.Wyjśnij pojęcia: produkt prosty/produkt złożony

8.Wyjaśnij pojęcia: produkt materialny/produkt niematerialny.

9. Wyjaśnij pojęcia: usługa turystyczna/impreza turystyczna.

10.Wymień główne etapy organizowania imprezy turystycznej

1.

Impreza turystyczna - co najmniej dwie usługi turystyczne tworzące jednolity program i objęte wspólną ceną, jeżeli usługi te obejmują nocleg lub trwają ponad 24 godziny albo jeżeli program przewiduje zmianę miejsca pobytu.

Usługa turystyczna - usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym.

Turysta - osobę, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym

miejscem pobytu na okres nieprzekraczający 12 miesięcy, dla której celem

podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości i która

korzysta z noclegu przynajmniej przez jedną noc.

Klient - osoba, która zamierza zawrzeć lub zawarła umowę oświadczenie usług turystycznych na swoją rzecz lub na rzecz innej osoby, a zawarcie tej umowy nie stanowi przedmiotu jej działalności gospodarczej, jak i osoba, na rzecz której umowa została zawarta, a także osoba, której przekazano prawo korzystania z usług turystycznych objętych uprzednio zawartą umową.

2.

Produkt turystyczny - wszystkie dobra i usługi nabywane przez konsumenta w związku z wyjazdem ze stałego miejsca zamieszkania, miejsca, atrakcje turystyczne, infrastruktura.

Rdzeń produktu turystycznego - podstawowa korzyść jaką uzyskuje turysta nabywając dany produkt np. potrzeba wypoczynku, regeneracji sił, relaksu, poznawania nowych miejsc, ludzi, obyczajów, zaspokojenia pragnienia, zabawy itp.

Produkt rzeczywisty - podstawowe składniki pakietu turystycznego, tj. posiłki, nocleg, transport. Pakiet usług, którą kupuje nabywca, aby zaspokoić swoje potrzeby,

Produkt powiększony- wszystkie dodatkowe usługi oferowane przez touroperatora, które powodują, że produkt jest bardziej atrakcyjny i konkurencyjny

4.

Klient:

Produkt oczekiwany - zbiór cech i warunków, jakich oczekują nabywcy, decydujący się kupić dany produkt. Zaliczamy tutaj możliwość segregacji odpadów w pokoju hotelowym, spokój i ciszę, miłą atmosferę, poznanie podczas wyjazdu ludzi o podobnych poglądach i zainteresowaniach itp.,

Produkt psychologiczny - stanowi wszystko to, co pozostaje w świadomości (pamięci) klienta od momentu pierwszego kontaktu z produktem (w rzeczywistości z jego sprzedawcą) aż po zakończenie jego konsumpcji.

Producent:

Produkt potencjalny - tworzą go elementy, które w przyszłości mogą znaleźć się w ofercie (staną się składowymi produktu turystycznego), lecz obecnie z przyczyn ekonomicznych, politycznych, technologicznych lub innych jest to jeszcze niemożliwe (np. nowa ścieżka dydaktyczna w parku narodowym, której otwarcie przewiduje się w następnym sezonie);

6.

Rzecz – wszystkie rzeczy materialne. Może występować samodzielnie, ale najczęściej jest wyłącznie dodatkiem do innych produktów. Są to m.in. przewodniki, mapy, sprzęt niezbędny podczas wyjazdu – np. wiosła, pamiątki,

Usługa – pojedyncza usługa np. transportowa, noclegowa, gastronomiczna, przewodnicka,

Wydarzenie – charakteryzuje się spójnością i określoną tematyką, występuje w ustalonym miejscu i czasie. Wydarzenie powinno charakteryzować się wyjątkowością, niezwykłością. Przykładem są: Dymarki Świętokrzyskie, Festiwal Słowian i Wikingów, Oktoberfest czy odbywający się w Iławie Międzynarodowy Festiwal Jazzu Tradycyjnego Old Jazz Meeting "Złota Tarka"

Obiekt – występuje jedna, główna atrakcja, której mogą towarzyszyć dodatkowe usługi lub inne produkty. Ma charakter punktowy. W Polsce przykładem może być dąb Bartek, czy też zamek krzyżacki w Malborku,

Impreza – jest to zestaw kilku usług (muszą to być co najmniej dwie usługi), które są oferowane przez organizatorów turystyki i agentów turystycznych. Przykładami są wycieczki, wczasy, rajdy.

Szlak – składa się z wielu miejsc lub obiektów, które są powiązane jedną nadrzędną ideą. Zwykle połączone są one wyznaczoną i oznakowaną trasą. Wzdłuż szlaku można zazwyczaj znaleźć różnorodną infrastrukturę turystyczną. Przykładami są: Szlak Orlich Gniazd, Szlak Piastowski, Szlak Kopernikowski,

Miejsce – zdeterminowany obszar geograficzny, w którym znajdują się atrakcje turystyczne, usługi.

7.

Produkt prosty - wytwarzane są najczęściej przez jeden podmiot gospodarczy i

składają się z pojedynczej usługi lub dobra materialnego (rzadziej z kilku usług lub dóbr ściśle ze sobą powiązanych).

Produkt złożony - składają się z mniejszej lub większej liczby produktów

elementarnych. Ich ostatecznym producentem czy organizatorem mogą być zarówno

podmioty gospodarcze (touroperatorzy), jak i instytucje non profit (samorządy lokalne,

organizacje rządowe etc.). Finalny produkt powstaje w wyniku zestawienia kilku

(kilkunastu) produktów cząstkowych, będących wytworem różnych producentów.

8.

Produkt materialny – ?

Produkt niematerialny - ?

9.

Usługa turystyczna – usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym.

Impreza turystyczna - to co najmniej dwie usługi turystyczne objęte wspólnym programem oraz ceną i trwające ponad dobę. Przedsiębiorcy świadczący usługi w ramach imprezy turystycznej podlegają wpisowi do rejestru organizatorów turystyki.

11.

Przygotowanie- znajomość podstawowej bazy recepcyjnej zarówno w skali kraju jak i poszczególnych regionów turystycznych. Niezbędne jest też skompletowanie materiałów pomocniczych np. przewodniki turystyczne, mapy, spisy hoteli, wydawnictwa regionalne, rozkłady jazdy: kolei, lotu, komunikacji autobusów, żeglugi, kalendarze imprez turystycznych, sportowych, kulturalnych. Przeprowadzenie rozeznania rynku turystycznego. Programowanie imprez, sformowanie celu imprezy i określenie go w haśle, umiejscowienie w czasie i przestrzeni , wybór środka transportu. Umiejętne i racjonalne rozplanowanie w czasie poszczególnych punktów programu

12.

Sprzedaż - opracowanie koncepcji reklamy;

przygotowanie komunikatów wprowadzających imprezę do sprzedaży;

prowadzenie sprzedaży.

13.

Realizacja - odprawa i wyjazd uczestników;

realizacja świadczeń zgodnie z programem;

powrót uczestników.

15.

Koszt zamówionych świadczeń - jest to kwota, jaką musimy zapłacić dostawcy usługi bądź wielu usług. Koszty te dzielimy na koszty stałe i zmienne. Specyficznym kosztem są miejsca bezpłatne dla grupy.

Marża biura turystycznego - narzut do kosztów świadczeń występujących w imprezie, doliczany przez biuro podróży Marża jest przychodem biura. Naliczona marża (prowizja) powinna:

• pokryć koszty związane z organizacją imprezy: przygotowanie, promocja, reklama, sprzedaż, realizacja,

• pokryć część kosztów związanych z prowadzeniem biura,

• zapewnić zysk

Procentowo marża biura powinna wynosić od 5 — 9%. Pozostała część marży powinna wpływać na dochód biura.

Stawka akwizycyjna dla agenta - jest to kwota doliczana do ceny, którą płaci klient, a przeznaczona jest dla agenta prowadzącego w imieniu touroperatora sprzedaż. Stawka akwizycyjna nie jest określona żadnymi normami. Jej wysokość jest zależna od atrakcyjności imprez wprowadzanych do sprzedaży. Im impreza mniej atrakcyjna, tym stawka akwizycyjna powinna być wyższa, natomiast jeżeli impreza jest bardzo atrakcyjna, można stawkę akwizycyjną nieznacznie obniżyć. Stawka akwizycyjna jest dochodem agenta, a więc, podobnie jak marża u organizatora, powinna pokrywać koszty związane z prowadzeniem sprzedaży (głównie koszty telekomunikacji) i przynosić jakiś zysk. Jeżeli ustalona przez organizatora stawka nie będzie spełniać tych wymagań, wówczas agent po prostu nie będzie sprzedawał imprez, ponieważ nie ma uzasadnienia do prowadzenia działalności, która nie przynosi dochodu.

Podatek od marży w turystyce - naliczany jest podatek VAT-MARŻA w wysokości 22% naliczanych na prowizję biura (czyli liczony jest od kwoty jaką biuro „zarabia” na poszczególnej imprezie turystycznej)

16.

Koszty stałe - to koszty, które nie zależą od liczby osób uczestniczących w imprezie, lecz są związane z samym faktem jej organizacji. Zaliczamy do nich:

• koszt transportu i parkingów

• koszt pilota

• koszt przewodnika lub przewodników

• opłaty rezerwacyjne

• usługi wykupione w czarterze, zarówno dotyczące zakwaterowania, jak i transportu

• transport samochodowy, w zakresie posiadanych miejsc pasażerskich w pojeździe zamówionym do danej imprez

Koszty zmienne - są to koszty zależne od liczby osób biorących udział w imprezie. Do kosztów tych zaliczamy:

• koszt noclegów nie wykupionych w czarterze (rezerwowanych jednorazowo)

• koszt wyżywienia

• bilety wstępu do zwiedzanych obiektów

• bilety komunikacyjne kupowane jako bilety indywidualne.

Koszty te są zmienne przy zastrzeżeniu, że w przypadku zmniejszenia liczby uczestników dokonamy anulacji świadczeń w terminach umożliwiających zmniejszenie bez ponoszenia kosztów. Terminy te powinny być określone w umowie z dostawcami usług.

17.

- turystyka krajowa - 23%

- transport krajowy - 8%

- wstępy do muzeów - 8%

- usługi gastronomiczne - 8%

- usługi hotelowe - 8%

- usługi pilotów i przewodników - 23%

18.

Kanał Dystrybucji – zbiór wszystkich podmiotów (ogniw) przez które przepływa jeden lub więcej strumieni związanych z działania mi marketingowymi (chodzi tu np. o strumienie fizycznego przepływu produktu, zapłaty za towar, itp.)

Wyróżniamy trzy zasadnicze podziały na kanały dystrybucji :

1. Według liczby podmiotów uczestniczących w pokonywaniu przez produkt drogi od producenta do konsumenta:

- kanały bezpośrednie

- kanały pośrednie

2. Według liczby podmiotów uczestniczących w poszczególnych etapach dystrybucji produktów:

- kanały szerokie

- kanały wąskie

3. Według charakteru powiązań występujący miedzy ich uczestnikami:

- kanały konwencjonalne

- kanały zintegrowane pionowo

19.

Kanały bezpośrednie - ( własne ) producenta to kanały, których producent prowadzi działalność dystrybucyjną bez udziału wyspecjalizowanych pośredników czyli producent sprzedaje wytworzony produkt ostatecznemu nabywcy. Mimo, że kanały te zapewniają pełną kontrolę nad uruchamianymi instrumentami i podejmowanymi działaniami marketingowymi, nie zawsze są one pożądane czy konieczne. Przykładem takiego kanału jest rolnik oferujący swoje plony lub sprzedaż produktów w sklepach firmowych czy świadczenie usług osobistych np. usługi fryzjerskie itp.

Kanały pośrednie - to kanały, które występują wtedy gdy na drodze produktu pomiędzy producentem a konsumentem uczestniczą jeszcze pośrednicy. Pośrednikiem takim może być punkt skupu, hurtownik czy sprzedawca detaliczny. Kanały pośrednie dzielą się na:

- krótkie

- długie

20. Pośrednicy w kanałach dystrybucji:

hurtownicy

- hurtownicy o szerokim zakresie funkcji hurtowych

- hurtownicy o ograniczonym zakresie funkcji hurtowych

agencji i brokerzy

- agencji producentów

- agenci do spraw sprzedaży

- agencji aukcyjni

detaliści

20. Scharakteryzuj uczestników kanałów dystrybucyjnych.

w kanałach dystrybucji wyróżniamy:

-uczestników, którzy kupuja i sprzedają produkty, a więc przejmują i przekazują prawo własności do przemieszczających się produktów, zaliczamy do nich: producentów, kupców hurtowych i detalicznych, nabywców indywidualnych

-uczestników nie przekazujących prawa własności do dystrybuowanych produktów lecz bezpośrednio ingerujących w procesie jego przekazywania: agenci, przedstawiciele handlowi

-instytucje świadczące różnego typu usługi, wspomagające działania producentów i pośredników handlowych: banki, firmy transportowe, spedycyjne, logistyczne, agencje reklamowe, firmy ubezpieczeniowe

21. Zdefiniuj pojęcia: turoperator / biuro agencyjne.

a) Touroperator jest to osoba lub organizacja skupująca w dużych ilościach (a przez to po korzystnych cenach) pojedynczych usług od bezpośrednich producentów dóbr i usług turystycznych (dostawców) oraz tworzeniu z nich kompleksowych produktów turystycznych w postaci tzw. package tours, sprzedawanych po zryczałtowanej cenie bezpośrednio konsumentom lub przez pośredników (agentów). Oferuje tę usługę we własnym imieniu, z własnej inicjatywy, na własne ryzyko oraz na własny rachunek. Gotowym pakietem usług może być zorganizowany pobyt turystyczny, wycieczka, pielgrzymka, wyjazd na szkolenia i konferencje. Touroperator działa w miejscu zamieszkania klientów oraz w miejscu rozpoczynania się podróży turystycznej.

W polskiej ustawie z 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz.U. 1997 Nr 133 poz. 884) touroperator określany jest mianem organizatora turystyki (art. 3 pkt.5). Przedsiębiorca określony jako organizator turystyki wpisywany jest do Centralnego Rejestru Zezwoleń w ministerstwie właściwym do spraw turystyki.

b) Biuro agencyjne- biuro agencyjne jest przedsiębiorstwem pośredniczącym w zawieraniu umów pomiędzy klientem, a przedsiębiorstwem które zleca biurom agencyjnym(tak sie to odmienia), za co otrzymują prowizję zawartą w umowie

Zwierane tam są umowy agencyjne. Na podstawie umowy agencyjnej, przyjmujący zlecenie („agent”) zobowiązuje się do stałego pośredniczenia przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie („zleceniodawcy”) albo do zawierania ich w imieniu zleceniodawcy, a zleceniodawca zobowiązuje się do zapłaty umówionego wynagrodzenia (prowizji). Zarówno agent, jak i zleceniodawca są przedsiębiorcami, a agent zobowiązany jest ponadto działać w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa.

22. Cechy dobrego agenta turystycznego:

Praca agenta usług turystycznych wymaga kontaktu z ludźmi, dlatego ważne są jego warunki psychofizyczne. Należą do nich: szerokie zainteresowania, cechy intelektualne, uzdolnienia i wiedza, właściwa samoocena. Codziennym elementem jest praca "w świecie liczb" i łączy się z pobieraniem należności za usługi oraz z przeprowadzaniem kalkulacji. Ważnym elementem jest praca z komputerem - z edytorami tekstu oraz programami kalkulacyjnymi i księgowymi. Korzystna jest znajomość podstaw rachunkowości, rachunku ekonomicznego, analizy kosztów. Musi wykazywać się wysoką kulturą osobistą i umiejętnościami w prowadzeniu negocjacji, w przekazywaniu informacji o ofercie turystycznej.
Znajomość języków obcych.

23. Wymień znane Ci narzędzia sprzedaży.

Metoda wagi: cena-korzyści

Metoda zdartej płyty

Metoda porównania z innymi wartościami (ceny produktu, usługi do rzeczy codziennego użytku)

Metoda rozbijania ceny na mniejsze części

Przesłuchanie klienta (np. jeśli powie że cena jest zbyt wysoka należy zapytać dlaczego tak uważa)

Przekształcenie obiekcji klienta w pytania

24. a)Sprzedaż grupowa - firmy sprzedają swoje usługi i produkty z dużymi zniżkami pod warunkiem, że zbierze się odpowiednią liczbę chętny. Wygląda to tak, że publikowane jest ogłoszenie o 40% zniżce na na przykład posiłek w restauracji – upust będzie jednak aktywny dopiero kiedy zbierze się przykładowo 100 chętnych.

b) Sprzedaż bezpośrednia to oferowanie towarów i usług bezpośrednio konsumentom, na zasadach kontaktów indywidualnych, zazwyczaj w domu klienta, miejscu pracy lub w innych miejscach, poza stałymi punktami sprzedaży detalicznej. Jest formą sprzedaży detalicznej poza siecią sklepową. Sprzedaż bezpośrednia wymaga osobistej prezentacji produktu i udzielenia stosownych wyjaśnień.

Sprzedaż bezpośrednia, indywidualna – jedna z form sprzedaży detalicznej, polegająca na dotarciu do potencjalnego klienta. Klient kupuje ofertę turystyczną bez pośredników, np. kupuje nocleg w hotelu, bądź korzysta z innych usług turystycznych sam. Klient nie korzysta z pomocy agentów i biur podróży.

Sprzedaż grupowa – rodzaj sprzedaży polegająca na kupowaniu usług turystycznych poprzez pośredników np. biura turystyczne, agentów lub przez serwisy sprzedaży typu Groupon lub booking.com

25. Omów etapy opracowania strategii promocji produktu turystycznego.

26. Co to są kanały komunikacji osobowej i nieosobowej i gdzie je wykorzystujemy.

Kanał komunikacji jest to sposób, w jaki przekaz dociera do odbiorcy promocji. Wyróżniamy dwa typy kanałów komunikacyjnych:
- osobowe- gdy występuje bezpośredni kontakt sprzedawców z odbiorcami,
- nieosobowe- gdy nadawca kontaktuje się z odbiorcą za pośrednictwem różnych mediów, a przekaz nie ma charakteru indywidualnego.

27. Wymień i krótko scharakteryzuj znane Ci narzędzia promocji produktów turystycznych. (ja wypisałam narzędzia promocji mix, ale ufam, że podobne ;))

Reklama – czyli każda odpłatna forma nieosobistej prezentacji i promocji produktu, usługi, bądź idei przez konkretnego reklamodawcę. Środki przekazu wykorzystywane przez reklamę to m.in. opakowanie, publikowane w gazetach i czasopismach materiały reklamowe, spoty radiowe i telewizyjne, środki korespondencji bezpośredniej (w tym broszury, ulotki, foldery), reklama zewnętrzna w postaci bilbordów, ogłoszeń na autobusach, przystankach, słupach ogłoszeniowych oraz formy reklamy wewnętrznej tj. okna wystawowe, plakaty w witrynach sklepowych itd.

Marketing bezpośredni – polega on na komunikowaniu się z określonymi grupami obecnych i potencjalnych klientów przy wykorzystaniu listów, telefonów i innych nieosobistych narzędzi kontaktu,

Promocja sprzedaży – obejmuje ona krótkoterminowe działania oparte na ekonomicznych bodźcach, prowadzone w celu pobudzenia sprzedaży produktu lub usługi. Wśród podstawowych narzędzi promocji sprzedaży można wymienić:

- promocję konsumencką, jest to promocja, której adresatem jest ostateczny odbiorca (kupony, gwarancje, próbki)

- promocję handlową, której celem jest zwiększenie skuteczności pośredników handlowych (upusty ilościowe i obniżki cen, gratisy, gwarancje, przedłużony okres płatności,

- promocja biznesowa (targi, gadżety reklamowe, konkursy)

 

Public relations i publicity – jest to całokształt działań, wzajemnych relacji pomiędzy firmą a jej pośrednim i bezpośrednim otoczeniem, mających na celu promowanie lub ochronę wizerunku przedsiębiorstwa lub produktu. Narzędzi PR można podzielić na zewnętrzne (doradztwo, kontakty ze środkami masowego przekazu, seminaria i konferencje prasowe, gazetki specjalistyczne, opracowania, periodyki itd.) oraz wewnętrzne (szkolenia pracowników, broszury, biuletyny i firmowe wydawnictwa  adresowane do pracowników),

Sprzedaż osobista – polega ona na bezpośredniej i osobistej prezentacji oferty przez sprzedawcę potencjalnemu nabywcy. Prezentacja ta może odbywać się w biurach i salonach sprzedaży, w magazynach handlowych, w mieszkaniach bądź miejscach pracy nabywców lub też w specjalnie przygotowanych do tego pomieszczeniach podczas targów czy wystaw handlowych.

28. Scharakteryzuj narzędzia jakimi posługuje się reklama.

Aby produkt turystyczny był zauważalny na rynku niezbędne jest zastosowanie odpowiednich narzędzi informacji, reklamy

i promocji. W związku z tym w ramach kolejnego kroku po opracowaniu i wdrożeniu systemu identyfi kacji wizualnej

produktu należy:

Rozpocząć i prowadzić działania związane z informacją o produkcie w oparciu o dwa systemy:

a) analogowy, obejmujący między innymi:

• turystyczne oznakowanie dróg publicznych oraz inne drogowskazy i tablice

kierunkowe związane z produktem;

• tablice informacyjne o produkcie i atrakcjach, które go tworzą;

• wydawnictwa informacyjne i promocyjne związane z produktem (ulotki; foldery,

informatory; katalogi; przewodniki; mapy);

• suveniry (kubki, koszulki, długopisy, papeterie, broszki, naklejki, czapeczki

itp.);

b) cyfrowy, obejmujący między innymi:

• cyfrowe bazy danych, w których można znaleźć informacje o produkcie;

• strony internetowe;

• wydawnictwa multimedialne;

• infokioski;

• system Bluetooth;

• GPS;

• Interactive Voice Response;

• LiveChat;

• Beetagg;

• inne.

Rozpocząć i prowadzić działania związane z reklamą i promocją produktu turystycznego, uwzględniające

następujące instrumenty:

• PR,

• ATL,

• BTL,

• e-marketing,

• podróże studyjne,

• targi branżowe,

• workshopy,

• wystawy,

• wydarzenia,

• wydawnictwa i materiały promocyjne,

• e-learning,

• marketing bezpośredni,

• marketing wirusowy,

• inne.

29. Scharakteryzuj narzędzia jakimi posługuje się PR.

komunikacja wewnętrzna – wewnętrzny PR

działania komunikacyjne skierowane do pracowników i współpracowników, tymczasem to tylko jego część. Otoczenie wewnętrzne to także rodziny pracowników, zarząd organizacji, a nawet byli pracownicy, którzy w dalszym ciągu mogą wpływać na to, jak jest ona postrzegana.

Wśród podstawowych narzędzi PR wewnętrznego można wymienić następujące działania (niektóre z nich są przeznaczone dla rozbudowanych struktur organizacyjnych):

-komunikacja audiowizualna (radiowęzeł, telewizja, wortale pracownicze, intranet, mailingi);

-tablice informacyjne – oprócz aktualności na temat organizacji można stworzyć swoisty hide park, na którym pracownicy mogliby zamieszczać swoje informacje, komentarze;

-imprezy firmowe i wyjazdy integracyjne;

-gazeta firmowa;

-spotkania z zarządem;

-listy od zarządu (np. z gratulacjami z okazji jubileuszów, czy szczególnych osiągnięć);

-skrzynka uwag i pomysłów;

-konkursy.

audyt komunikacyjny,

Audyt komunikacyjny polega na systematycznym i kompletnym badaniu wewnętrznych i/lub zewnętrznych działań komunikacyjnych. Audyt pomaga zdefiniować zatory i interferencje komunikacyjne oraz szkodliwy szum informacyjny.

Przedmiotem audytu jest dokumentacja potrzeb, praktyk i możliwości komunikacyjnych oraz przedstawienie niezbędnych danych pozwalających zarządowi podjąć skuteczne decyzje wobec przyszłych celów komunikacji organizacji.

Metody badań są dobierane stosownie do potrzeb. Może to być, na przykład, badanie opinii publicznej, sondaż, eksperyment lub analiza rocznika statystycznego.

media relations,

jeden z elementów PR mający na celu utrzymywanie poprawnych stosunków z mediami, dzięki którym możliwe jest utrzymywanie dobrej komunikację danej organizacji z otaczającym ją środowiskiem społecznym. Dzięki stałym relacjom z dziennikarzami w Polsce możliwe jest lokowanie informacji ważnych dla organizacji. Do tego celu wykorzystywane są narzędzia: informacja prasowa, wywiad okolicznościowy, relacja telewizyjna, program radiowy, i inne.

lobbing,

Lobbing czyli grupy nacisku (ang. pressure groups) są nimi działania podmiotów zorganizowanych w celu kontaktowania się z politykiami i aparatem administracyjnym dla uzyskania określonych informacji. To swoista komunikacja w dwóch kierunkach pomiędzy społeczeństwem a władzami. Są to przede wszystkim rozmowy kuluarowe.

Przedw wszystkim ma on na celu informowanie konkretnych osób, ugrupowańļ informacji które są rzetelne i prawdziwe, a co najważniejsze pomagają i determinują podjęcie działań i decyzji. W przypadku narzędzia Public relations pomaga on nawiązać i podtrzymywać prawidłowe relacje z władzą państwową, parlamentem i wpływać na ustawodawstwo wraz z prawem i jego regulacjami.

corporate identity - identyfikacji wizualna firmy, produktu i usługi,

tożsamość firmowa; oznacza zespół środków graficznych, dźwiękowych, ale także zachowań, procedur, charakterystycznych dla organizacji, zaprojektowanych jako system i realizowanych aby jednoznacznie wyróżnić organizację w otoczeniu. Podstawowe elementy systemu tożsamości to znak firmowy, znaki towarowe, typografia firmowa, barwy firmowe, styl, a także ujednolicone i opisane reguły ich stosowania. W praktyce Corporate Identity realizuje się poprzez spójne graficznie wydawnictwa własne, materiały reklamowe, biurowe, oznakowanie obiektów, środków transportu, stroje personelu, serwis internetowy itd.

organizacja eventów,

investor relations,

relacje inwestorskie to element zarządzania strategicznego, obejmujący finanse, komunikację, marketing i przestrzeganie prawa obrotu papierami wartościowymi, który umożliwia efektywną komunikację między spółką, społecznością inwestorską i pozostałymi zainteresowanymi stronami i w efekcie przyczynia się do rzetelnej wyceny papierów wartościowych przez rynek

e-PR,

działania Public Relations w głównej mierze skupiające się na narzędziach dostępnych w Internecie, w tym w mediach społecznościowych. Dzięki nim można kształtować wizerunek, komunikować się z mediami (głównie elektronicznymi), rozwijać bazę dziennikarzy oraz portali internetowych.

monitoring mediów (media tradycyjne i elektroniczne)

zarządzanie kryzysowe.

31. Wskaz główne zasady konstruowania przekazu promocyjnego.

Dobry komunikat reklamowy powinien być zgodny z modelem znanym
w psychologii zachowań konsumenta jako „AIDA”. Kolejne litery oznaczają:

A = Attention (uwaga)

I = Interest (zainteresowanie)

D = Desire (pożądanie)

A = Action (działanie)

Attention – oznacza, że przekaz reklamowy powinien przede wszystkim wzbudzać uwagę adresata. Może to nastąpić poprzez odpowiedni wybór samego sloganu reklamowego, zdjęcia, rysunku, koloru, formy graficznej lub kombinacji tych wszystkich elementów. Na przykład reklama czarno – biała wzbudza większą uwagę w magazynie kolorowym, a reklama kolorowa przyciąga silniej uwagę adresata w czarno – białej gazecie codziennej.

Interest – oznacza wywołanie zainteresowania reklamą. Jest to coś więcej niż zwrócenie uwagi na komunikat. Reklama musi wywołać chęć głębszego zaznajomienia się z jej treścią i formą.

Desire – oznacza pożądanie, czyli wywołanie u potencjalnego klienta gotowości do posiadania reklamowanego produktu.

Action – oznacza przejście odbiorcy reklamy do konkretnego działania. Jest to przekształcenie uczucia pożądania produktu w jego spełnienie, czyli zakup.

Punktem wyjścia przy opracowywaniu działań reklamowych jest więc zawsze konsument. Jego decyzja o dokonaniu zakupu może być przedstawiona w pięciu kolejnych etapach postępowania:

Świadomość nazwy firmy, znaku firmowego, sloganu reklamowego,

Wiedza o produkcie lub usłudze, jego cechach i parametrach oraz efektach użycia,

Potrzeba – odczuwanie określonej potrzeby w odniesieniu do produktu,

Przekonanie, iż produkt może zaspokoić tę potrzebę w sposób w miarę doskonały,

Decyzja podjęcia działania zmierzającego do zakupu produktu.

32. Na czym polega rozliczenie imprezy?

Rozliczenie imprezy turystycznej jest to: rozliczenie pilota z kontrahentami, płatności oraz reklamacje. Rozliczenie to nie tylko formalna rejestracja zdarzeń finansowych ale także próba oceny programu funkcjonowania biura i kadr. Elementy rozliczenia imprezy turystycznej : 1. Rozliczenie programowe i dokumentacyjne pilota - dokumenty identyfikacyjne umożliwiają przekroczenie granicy 2. Rozliczenie biura podróży z pilotem, dokumenty rozliczające imprezę np. program, mapa, lista uczestników - potwierdzenia przyjęcia świadczeń, umowy tabele kursów walut - przykładowe menu, nr i lista kontaktów - wyciąg umów z partnerami - wykaz imprez fakultatywnych z kontrahentami 3. Rozliczenia biura podróży z kontrahentem np. z biletów samolotowych, bilet matka – na całą grupę lub dla każdego osobno Sprawozdanie finansowe sporządza pilot, zapisuje wszystkie operacje finansowe przy użyciu karty płatniczej. Po zakończeniu pobytu następuje rozliczenie z kontrahentami w oparciu o otrzymane rachunki. Wprawdzie najczęściej płatności zostały dokonane przed wyjazdem klientów, ale rachunki biuro podróży otrzymuje dopiero po zakończeniu pobytu przez klientów. Szczegółowe rozliczenie pilota z jego działalności jako przedstawiciela biura podróży jest podstawą do ostatecznego rozliczenia z kontrahentami oraz załatwienia ewentualnych reklamacji klientów, można też uniknąć reklamacji poprzez uprzedzające wystąpienie przez biuro podróży z własnej inicjatywy z przeproszeniem za niedogodności wraz z ewentualną rekompensatą i zaproszeniem do ponownego korzystania z usług biura. Płatności klientów za daną imprezę tur. dokonywane są przed rozpoczęciem imprezy na ok 2 tygodnie. W przypadku rezygnacji klient ponosi opłaty nawet do 100%.

33.Podatek należny

VAT należny to wartość podatku wynikająca ze sprzedaży towarów lub usług. Podatek ten „należy się” Skarbowi Państwa. Jego wysokość zależy od ceny netto oraz stawki podatku VAT:

Podatek VAT = cena netto * stawka podatku VAT

W stanie prawnym do końca 2013 r. obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. W przypadku, gdy transakcja wymaga potwierdzenia fakturą - obowiązek powstaje w momencie jej wystawienia. Należy jednak pamiętać, iż termin wystawienia faktury nie może być dłuższy niż 7 dni od daty wydania towaru lub zrealizowania usługi.

Natomiast od 1 stycznia 2014 r. przepisy ulegną zasadniczym zmianom, gdyż obowiązek podatkowy będzie powstawał z chwilą dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi. Nie będzie już zatem istotny moment wystawienia faktury.

34. Podatek naliczony

Polskie prawo umożliwia przedsiębiorcom zmniejszenie podatku należnego o podatek naliczony, który obejmuje daninę płaconą przez właściciela firmy z tytułu nabytych towarów i usług związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zgodnie z art. 86 ustawy o  VAT stanowi on:

wysokość podatku, który przedsiębiorca musiał zapłacić za zakup towarów, materiałów lub usług związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej- podatek musi być potwierdzony fakturą,

sumę podatku wynikającą z dokumentu celnego oraz deklaracji importowej- w przypadku importu towaru,

zryczałtowany zwrot podatku z tytułu nabycia produktów rolnych związanych z dostawą opodatkowaną,

kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca oraz świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca. W tym przypadku naliczony podatek należny można uwzględnić w rejestrze VAT sprzedaży oraz zakupu.

35. Podaj podział dokumentów finansowych biura podróży.

Typowe sprawozdanie finansowe zawiera:

Bilans,

Rachunek zysków i strat,

Rachunek przepływów pieniężnych,

Zestawienie zmian w kapitale (funduszu) własnym,

Opinię biegłego rewidenta,

Wprowadzenie do sprawozdania finansowego,

Dane rejestrowe podmiotu,

Opis działalności wg. PKD,

Przyjęte przez podmiot zasady rachunkowości,

Zasady sporządzenia sprawozdania finansowego.

DOKUMENTY: 1. Graniczne 2. Finansowe 3. Komunikacyjne 4. Eksploatacyjne 5. Informacyjne 6. Dodatkowe

36. Omów rodzaje dokumentów finansowych biura podróży.

GRANICZNE: - PASZPORT -dokument upoważniający do wielokrotnego przekraczania granicy państwa - WIZA – dokument zezwalający na wjazd i pobyt w kraju wydającym dana wizę ( wizy dzielimy na wielokrotnego i jednokrotnego wjazdu) FINANSOWE: - VOUCHER – dokument kredytowego zlecenia wystawiany przez Biuro podróży zalecający kontrahentowi świadczenie usług określonej ilości w określonym czasie na określonym poziomie i o określonej wartości. - CZEK PODRÓŻNY – używany w turystyce na określone kwoty. KOMUNIKACYJNE: - ubezpieczenie, bilety komunikacyjne, winiety, tachometr, karta kontroli autokaru (określa trasę). EKSPLOATACYJNE: Ułatwiające przeprowadzenie wycieczki, imprezy np.: program imprezy, lista uczestników, choroby uczestników, jadłospis, przewodniki, diagramy miejsc. INFORMACYJNE: legitymacja pilota, apteczka.

37. Podaj definicje i omów elementy składowe karty rozliczeniowej imprezy.

Karta rozliczeniowa, to formularz służący do wyliczenia uzyskanej marzy wynikowej(kwotowo) i jej procentowego stosunku do ogólnych kosztów zrealizowanej imprezy. Karta jest sporządzana dopiero po otrzymaniu wszystkich faktur. Kwota z nich uzyskana daje nam koszt ogółem imprezy. Koszty te należy odjąć od należności, które określą wystawiony rachunek za imprezę dla klienta zbiorowego lub sumy wpłat wniesionych przez klientów indywidualnych. Należy również uwzględnić podatek VAT, który musimy odprowadzić do Urzędu Skarbowego. Wyliczenie należnego VAT-u za imprezę poprzez odjęcie od ceny brutto imprezy jej cenę netto. Otrzymana różnica (należności pomniejszone o wpłaty za imprezę i VAT należny) stanowi marżę własną. Dokumenty finansowe są sporządzane na piśmie w określonej formie. Są to d wiące o rodzaju dokonanej operacji gospodarczej. Każdy prawidłowo sporządzony winien zawierać następujące elementy: nazwę dokumentu np. faktura, lista płac, określenie nazwy firmy lub komórki organizacyjnej, która wystawiła dokument, nazwę firmy, dla której dokument został wystawiony, treść operacji np. zapłata za zakwaterowanie, wielkość operacji wyrażoną w środkach płatniczych, datę dokonania operacji, podpisy i pieczątki.

38. Omów dokumentację obowiązująca pilota wycieczek.

Pilot przedkłada następujące dokumenty:

a) oryginały rachunków za usługi zapłacone gotówka lub czekiem z załączeniem diagramów

pokojów do rachunków za zakwaterowania i paragonów (bonów kelnerskich) do rachunków

za wyżywienie,

b) kopie rachunków za zaświadczenia kredytowe,

c) wyliczenie kwot rachunków i limitów,

d) zestawienie wykorzystanych świadczeń,

e) potwierdzenie pracy przewodnika,

f) kartę drogową i zlecenie pracy pojazdu (dokładnie wypełnione i podpisane przez kierowcę

i pilota),

g) nie wykorzystane bilety kolejowe, teatralne itd.,

h) voucher podpisany przez obu pilotów,

i) sprawozdanie i notatki służbowe,

j) uaktualnioną listą uczestników,

k) rachunek za pracę pilota,

l) rachunek za przejazdy służbowe i diety,

m) oświadczenie podatkowe,

n) rozliczenie zaliczki.

39. Wymień elementy składowe sprawozdania przygotowywanego przez pilota po zakończeniu imprezy turystycznej.

W sprawozdaniu należy ująć następujące punkty: opis standardu hoteli,

sprawność zakwaterowania, poziomu serwisu, kultury i chęci pomocy ze strony recepcji hotelowej; jakość posiłków, poziom obsługi kelnerskiej, jakość transportu i jego punktualność, sposób pracy kierowców, opis wypadków losowych jakim ulegli turyści, dodatkowe usługi jakie otrzymała grupa, ogólne zachowanie się turystów, ich zainteresowanie programem, ich opinia o wycieczce.

Wymienione punkty sprawozdania są różnie akcentowane - nieco inaczej dla grupy „out„ (wyjazdowej), a nieco odmiennie dla grupy „in„ (przyjazdowej). Na przykład, w przypadku grupy wyjazdowej ze sprawozdania powinno wynikać, czy dany kontrahent nadaj się do współpracy.

40.TECZKA IMPREZY:

✗ strona tytułowa

✗ szczegółowy program imprezy

✗ cena dla klienta z rozpisaniem co zawiera, czego nie zawiera oraz wszystkie

dopłaty dla klienta (zarówno obowiązkowe jak i nieobowiązkowe)

✗ druki KP (kasa przyjmie) i KW (kasa wyda/wypłaci)

✗ kalkulacja kosztów imprezy turystycznej w tym kalkulacja kosztów

programowych z rozbiciem na koszty pokrywane przez biuro i klientów

✗ zamówienia świadczeń turystycznych (transport, noclegi, wyżywienie itp.)

✗ zamówienia elementów programowych (bilety wstępów, wejściówki, usługi

przewodnickie itp.)

✗ potwierdzenia wszystkich zamówień wraz z cenami ustalonymi między

kontrahentami

✗ potwierdzenia przelewów od organizatora do usługodawców (np. zaliczki lub

całości zapłat)

✗ lista uczestników wyjazdu (rodzaje list poniżej)

✗ umowa o świadczenie usług turystycznych wraz z warunkami uczestnictwa w

imprezie z prawami i obowiązkami obu stron

✗ polisa ubezpieczeniowa

✗ zlecenie pracy dla pilota

✗ sprawozdanie pilota

✗ notatka służbowa na okoliczności zdarzenia

✗ przedziałka na dokumenty księgowe i dowody wpłaty przez pilota

✗ rozliczenie pilota z imprezy

✗ rozliczenie imprezy przez osobę przygotowująca wyjazd – rozliczenie wstępne

dla księgowości

  1. Wymień zawartość teczki zrealizowanej imprezy turystycznej

Teczka imprezy turystycznej - zawiera wszystkie dokumenty związane

z organizacją imprezy turystycznej. Znajdują się tam wszystkie zamówienia,

potwierdzenia tych zamówień, cała korespondencja z usługodawcami

i kontrahentami, koszty uczestnictwa, warunki uczestnictwa itp.

x strona tytułowa

✗ szczegółowy program imprezy

✗ cena dla klienta z rozpisaniem co zawiera, czego nie zawiera oraz wszystkie

dopłaty dla klienta (zarówno obowiązkowe jak i nieobowiązkowe)

✗ druki KP (kasa przyjmie) i KW (kasa wyda/wypłaci)

✗ kalkulacja kosztów imprezy turystycznej w tym kalkulacja kosztów

programowych z rozbiciem na koszty pokrywane przez biuro i klientów

✗ zamówienia świadczeń turystycznych (transport, noclegi, wyżywienie itp.)

✗ zamówienia elementów programowych (bilety wstępów, wejściówki, usługi

przewodnickie itp.)

✗ potwierdzenia wszystkich zamówień wraz z cenami ustalonymi między

kontrahentami

✗ potwierdzenia przelewów od organizatora do usługodawców (np. zaliczki lub

całości zapłat)

✗ lista uczestników wyjazdu (rodzaje list poniżej)

✗ umowa o świadczenie usług turystycznych wraz z warunkami uczestnictwa w

imprezie z prawami i obowiązkami obu stron

✗ polisa ubezpieczeniowa

✗ zlecenie pracy dla pilota

✗ sprawozdanie pilota

✗ notatka służbowa na okoliczności zdarzenia

✗ przedziałka na dokumenty księgowe i dowody wpłaty przez pilota

✗ rozliczenie pilota z imprezy

✗ rozliczenie imprezy przez osobę przygotowująca wyjazd – rozliczenie wstępne dla księgowości

Należy pamiętać aby na teczce imprezy wpisać numery telefonów do pilota, osoby prowadzącej

imprezę ze strony biura oraz do przedstawiciela grupy

(w przypadku sprzedaży indywidualnej numery telefonów do klientów powinny znaleźć się

na liście uczestników)

41.Podaj pojęcie szlaku turystycznego wg PTTK

Szlakiem turystycznym jest wytyczona w terenie trasa służąca do odbywania wycieczek,

oznakowana jednolitymi znakami (symbolami) i wyposażona w urządzenia informacyjne,

które zapewniają bezpieczne i spokojne jej przebycie turyście o dowolnym poziomie umiejętności i doświadczenia, o każdej porze roku i w każdych warunkach pogodowych, o ile szczegółowe wymagania nie stanowią inaczej (okresowe zamykanie w przypadku niekorzystnych warunków pogodowych lub ze względów przyrodniczych na terenach chronionych.

42. Jakie kwestie określa i reguluje „Instrukcja znakowania szlaków turystycznych PTTK”?

Ze wstępu do tej instrukcji:

„Niniejsza instrukcja zawiera ogólne zasady projektowania, wykonywania i utrzymania szla-

ków turystycznych”

Instrukcja znakowania szlaków PTTK zawiera: - Podstawy prawne - Definicja szlaku turystycznego - Organizacja prac znakarskich - Ogólne zasady projektowania szlaków - Ogólne zasady prowadzenia szlaków - Oznakowanie szlaków A. szlaki piesze B. ścieżki spacerowe C. ścieżki przyrodnicze i dydaktyczne D. szlaki narciarskie E. szlaki rowerowe F. szlaki jeździeckie G. szlaki kajakowe - Zasady umieszczania znaków - Technika znakowania - Konserwacja i odnowienie szlaków - Odbiór, rozliczanie, dokumentacja szlaków

Koniec rozmowy na czacie

43.Wymień funkcje turystyczne szlaku turystycznego.

Główna rola szlaków turystycznych "polega na umożliwieniu penetrowania środowiska w celach turystyczno-rekreacyjnych, a więc przede wszystkim udostępnianiu walorów krajoznawczych, takich jak: cieki wodne, akweny, formy ukształtowania terenu, zespoły roślinne, krajobrazy, dzieła ludowej sztuki plastycznej, folklor, zabytki kultury i sztuki, pamiątki historyczne, obiekty współczesnej techniki, nauki i kultury."

44. Wymień funkcje ekologiczne szlaku turystycznego.

Funkcje ekologiczne natomiast, zorientowane są głównie na ograniczenie ruchu turystycznego i zapobieganie niepożądanemu rozpraszaniu się turystów poprzez ukierunkowanie penetracji rekreacyjnej". J. Styperek zwraca uwagę, że "zjawiska te mają szczególne znaczenie na obszarach o niewielkiej odporności na procesy degradacyjne wynikające z użytkowania rekreacyjnego"

  1. Wymień po 2 funkcje ochronne i krajoznawcze szlaku turystycznego.

KRAJOZNAWCZE- udostępnianie walorów turystycznych środowiska przyrodniczego, walorów dóbr kultury, walorów współczesnej działalności człowieka. OCHRONNE- zapobieganie procesom degradacji, wyłączanie obszarów objętych ochroną z ruchu turystycznego, badanie zmian w środowisku)

  1. Wymień po 2 funkcje sportowe i sterujące szlaku turystycznego

Do funkcji turystycznych

zalicza się funkcje krajoznawcze, rekreacyjne i sportowe, a w ramach funkcji

ekologicznych wyróżnia się funkcje ochronne, sterujące i edukacyjne.

Szlaki pełnią szereg funkcji: - sterująca: stymulowanie kierunków rozpraszania się turystów, sterowanie natężeniem ruchu turystycznego - sportowe: biegi przełajowe, wspinaczka, sporty rowerowe, narciarstwo, kajakarstwo,

  1. Wymień po 2 funkcje edukacyjne i rekreacyjne szlaku turystycznego

Do funkcji turystycznych

zalicza się funkcje krajoznawcze, rekreacyjne i sportowe, a w ramach funkcji

ekologicznych wyróżnia się funkcje ochronne, sterujące i edukacyjne.

  1. Wymień główne kryteria podziału szlaków

a) Ze względu na sposób przemieszczania się:

- piesze

- rowerowe

- kajakowe

- jeździeckie

- narciarskie

b) ze względu na zwiedzane obiekty i charakter szlaku

- historyczne

- przyrodnicze

- pielgrzymkowe

- inne szlaki turystyczne

  1. Wymień składowe dokumentacji nowo zaprojektowanego szlaku turystycznego.

  1. Jakim układem barw oznaczamy szlaki:

a) pieszych, rowerowych oraz ścieżkach spacerowych, przyrodniczych i dydaktycznych

są wykonywane na białym tle wyłącznie w kolorach: czerwonym, niebieskim, zielo-

nym, żółtym i czarnym;

b) narciarskich wykonywane są na pomarańczowym tle w kolorach: czerwonym, niebie-

skim, zielonym i czarnym;

c) jeździeckich wykonywane są na białym tle w kolorze pomarańczowym

d. kajakowych – informacyjne wykonywane są w kolorze czarnym na białym tle z grana-

tową obwódką, a ostrzegawcze na białym tle z czerwona obwódką

  1. Definicja geoturystyki wg:

a) Słomka, Kicińska: Geoturystyka jest działem turystyki poznawczej i/lub nastawionej na przeżycia, bazującej na poznawaniu obiektów i procesów geologicznych oraz doznawaniu w kontakcie z nimi wrażeń estetycznych.

b) Migoń: Geoturystyka: Wg. Migonia
Geoturytyka – świadome poznawanie dziedzictwa Ziemi i abiotycznych elementów współczesnej przyrody oraz tych aspektów działalności ludzkiej, które do wykorzystania zasobów Ziemi w bezpośredni sposób nawiązują.

  1. Cele geoturystyki:

Podstawowym celem geoturystyki jest wykreowanie walorów

geologicznych w produkt turystyczny. Aby osiągnąć

ten cel należy realizować następujące zadania:

1) zadanie popularyzatorskie – promocja i prezentacja dziedzictwa

geologicznego z wykorzystaniem różnych środków

przekazu,

2) zadanie edukacyjne – dydaktyka nauk o Ziemi na każdym

poziomie nauczania,

3) zadanie badawczo-rozwojowe – opracowanie metod, narzedzi

i technik badawczych,

4) zadanie ochronne – zabezpieczenie i zachowanie obiektów

geoturystycznych poprzez odpowiednie nimi zarządzanie,

5) zadanie projektowe – przygotowanie obiektów geologicznych

do pełnienia funkcji turystycznych,

6) zadanie organizacyjne – przygotowanie i prowadzenie wycieczek

geoturystycznych, spotkań, konferencji itp.,

7) zadanie szkoleniowe – przygotowanie kadry do realizacji

geoturystyki.

Popularyzacja geologii jest głównym zadaniem geoturystyki.

Stan wiedzy dotyczący nauk geologicznych i ich wykorzystania

w życiu codziennym jest znikomy w polskim

społeczeństwie

  1. Co to jest:

Georóżnorodność - różnorodność przyrody nieożywionej oraz procesy zachodzące na powierzchni Ziemi, w morzach i oceanach

Walory turystyczne: Element środowiska przyrodniczego lub kulturowego, który stanowi lub może stanowić cel ruchu turystycznego. Jest to zarówno główny cel, w sposób zasadniczy przyczyniający się do ukierunkowania przyjazdu, jak i cel poboczny, uwzględniany z okazji przyjazdu bądź pobytu w danym regionie czy miejscowości (wypoczynkowe, osobliwości przyrodnicze oraz elementy kultury materialnej i duchowej, specjalistyczne: obszary umożliwiające uprawianie turystyki kwalifikowanej, walory krajoznawcze)

Zasoby turystyczne

cechy obszarów posiadających cechy sprzyjające turystyce, czyli inaczej zbiór elementów środowiska naturalnego, a także elementów pozaprzyrodniczych, które wspólnie lub każde z osobna będą przedmiotem zainteresowania turysty i decydują o atrakcyjności turystycznej

Obiekt geoturystyczny: Obiekt geoturystyczny, to taki obiekt geologiczny, który jest, lub może stać się po odpowiednim wypromowaniu i uprzystępnieniu, przedmiotem zainteresowania turystycznego

(np. wulkany, kaniony, skałki, jaskinie itp.).

Zjawisko geoturystyczne: Zjawiskiem geoturystycznym nazywamy proces geologiczny zachodzący współcześnie.

Atrakcja geoturystyczna: Atrakcje geoturystyczne to ogół obiektów geologicznych oraz współcześnie zachodzących procesów geologicznych, które po odpowiednim przygotowaniu i udostępnieniu stają się przedmiotem zainteresowania wśród turystów i noszą nazwę odpowiednio: obiektów geoturystycznych oraz zjawisk geoturystycznych.

Trasa geoturystyczna: to specjalnie wytyczona ścieżka dydaktyczna (geologiczna), wzdłuż której rozmieszczone są atrakcje geoturystyczne.

Punkt geoturystyczny: Only Welc knows

  1. Co to jest ścieżka dydaktyczna?

Ścieżka dydaktyczna – szlak pieszy, wytyczony w taki sposób, aby na jego trasie znalazło się jak najwięcej interesujących obiektów przyrodniczych (ścieżka przyrodnicza), czasem też zabytków architektury czy techniki.

Przebieg ścieżki dydaktycznej planowany jest tak, by ingerencja w środowisko naturalne była jak najmniejsza. Ścieżki dydaktyczne są oznakowane, podobnie jak szlaki turystyczne, elementami zaplecza są tablice informacyjne, wiaty bądź zadaszenia, punkty widokowe itp.

  1. Podaj 2 główne cele tworzenia ścieżek dydaktycznych.

Celem tworzenia ścieżek dydaktycznych jest z jednej strony regulacja ruchu turystycznego, zwłaszcza na terenach rezerwatów przyrody lub innych obszarach, na których występują rzadkie gatunki roślin i zwierząt, z drugiej natomiast edukacja poprzez obserwację obiektów w ich naturalnym środowisku, co nie jest możliwe w sali lekcyjnej.

Do głównych celów tworzenia ścieżek dydaktycznych należą:

- edukacja, poprzez obserwację obiektów w ich naturalnym środowisku (co nie jest możliwe w sali lekcyjnej),

- regulacja ruchu turystycznego, zwłaszcza na terenach rezerwatów przyrody lub innych obszarach, na których występują rzadkie gatunki roślin i zwierząt.

56. Podaj kryteria podziału tras geoturystycznych.

Do kryteriów, według których dzielimy trasy geoturystyczne zaliczamy:

- kryterium tematyczności:

* trasy o tematyce ogólnej,

* trasy tematyczne (o tematyce szczegółowej),

- ze względu na środek transportu:

* piesze (górskie i nizinne),

* samochodowe,

* rowerowe,

* kajakowe,

* jeździeckie (?),

* narciarskie (?).

57. Podaj podział tras geoturystycznych wg kryterium tematyczności.

1. Trasy o tematyce ogólnej (na tablicach są umieszczone informacje o wszelkich ciekawostkach dotyczących obszaru, przez który prowadzi trasa; ich tematyka jest bardzo zróżnicowana i obejmuje historię, współczesność, zabytki architektury i elementy przyrody).

2. Trasy tematyczne, eksponujące wybraną problematykę (w Polsce liczne są ścieżki ukazujące funkcjonowanie lasu i zasady gospodarki leśnej, przygotowywane przez Lasy Państwowe; w parkach narodowych i krajobrazowych można spotkać się zarówno ze ścieżkami ogólnoprzyrodniczymi, jak i koncetrującymi się na zagadnieniach szczegółowych – zapoznają one np. ze zróżnicowaniem ekosystemów, środowiskiem mokradeł i torfowisk, światem ptaków; problematyka nauk o Ziemi jest obecna na trasach edukacyjnych wraz z innymi zagadnieniami i wówczas niejako z konieczności jest ograniczona do wiadomości podstawowych o budowie geologicznej lub rzeźbie terenu, bądź pojawia się jako temat przewodni i wówczas tak zaprojektowana trasa staje się obiektem geoturystycznym w ścisłym znaczeniu). Ze względu na kryterium środka transportu, najpopularniejsze są trasy geoturystyczne piesze (górskie i nizinne), ale wyróżniamy również samochodowe, rowerowe, kajakowe itp. Odpowiednie oznakowanie w terenie, polegające na umieszczeniu tablic

informacyjnych przy atrakcjach geoturystycznych – punktach na szlaku, to pierwszy krok w kierunku promocji szlaku geoturystycznego.

58. Jakie czynności należy wykonać opracowując nową trasę geoturystyczną?

1.wybór poszczególnych punktów

2.uzyskanie zgody na poprowadzenie trasy

3.dokladne rozpoznanie i dokumentacja Punktów

4.waloryzacja obiektów i punktów

5.wybranie i uzasadnienie wyboru punktu poczatkowego

6. nawiązanie punktów do komunikacji państwowej i trasy komunikacyjnej

7.uwzglednienie czasu przemieszczania się pomiedzy punktami i odległości pomiedzy punktami

8. opracowanie materiałów informacyjnych do potrzeb tworzonej trasy

1. Wybór i waloryzacja punktu trasy, dostosowanie do zapotrzebowania klientów (merytorycznego, obszarowego, czasowego, finansowego, kondycyjnego)
2. Ustalanie właścicieli typowanych obiektów(odpisy uzgodnień właścicieli terenów)
3. Dokładne rozpoznanie i dokumentacja poszczególnych punktów
4. Złożenie trasy zawierającej dokładne odległości i czas pomiędzy poszczególnymi pkt, wraz z podaniem punktu początkowego i końcowego
5. Nawiązanie punktów skrajnych (początkowego i końcowego) do komunikacji państwowej i bazy komunikacyjnej(parkingi dla samochodów osobowych i autokarów)
6. Przygotowanie i wydruk folderów informacyjnych językiem i terminologią dostosowaną do uczestników wycieczki( specjalistycznym, prostym w przypadku ścieżek dydaktycznych

59. Na czym polega przygotowanie i dostosowanie punktu geoturystycznego dla ruchu turystycznego?

1.uprzątnienie okolicy

2.zadbanie o bhp

3.wykonanie przejść, dojść

4.wykonanie szkiców i profili poglądowych

5.w przypadku stanowiska paleontologicznego lub struktur sedymentacyjnych załaczyć, szkice, zdjęcia i opisy

6. w przypadku skały i min załączyć szkice, zdjęcia i opisy

7. określenie wysokosci tablic, języka, rodzaju i stopnia zaawansowanie tresci

60.Podaj i scharakteryzuj 4 główne kryteria waloryzacji geoturystycznej

a) wartosci merytoryczne (stan obiektu, wielkość obiektu, walory estetyczne, zakres tematyczny obiektu, występowanie osobliwych struktur geologicznych, istatność obiektu w budowie geologicznej i geomorfologicznej regionu)

b) wartości lokalizacyjne ( położenie względem szlaków turystycznych, i szlaków komunikacyjnych, oraz względem ośrodków turystyki, stopień trudności w zwiedzaniu)

c) zagospodarowanie geoturystyczne (administrowanie i zarządzanie obiektem, tablica informacyjna przy obiekcie, trasa geoturystyczna, zagospodarowanie towarzyszące)


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
PLANOWANIE tras FUNKCJE i WYTUSZANIE szlaków 2014
Nieoczym Metody planowania tras pojazdów AGV
PLANOWANIE tras podatek NALEZNY NALICZONY 2014
PIT wyklad 1 planowanie infrastuktury technicznej
Planowanie strategiczne i operac Konferencja AWF 18 X 07
Planowanie pracy w placówkach opiekuńczo wychowawczych
Planowanie rodziny
Wyklad 7 Zarzadzanie strategia i planowanie
Metody planowania rodziny 3
PROCES PLANOWANIA BADANIA SPRAWOZDAN FINANSOWYC H
Planowanie zadan
PLANOWANIE LOGISTYKI 4 10 2009
Modul 1 Misja, strategia, planowanie
2 Planowanie produkcji SOP
Analiza planów zagospodarowania przestrzennego

więcej podobnych podstron