SCENARIUSZE WYCHOWANIA FIZYCZNEGO

DO EDUKACJI WCZESNOSZKOLNEJ

W KLASIE I

SZKOŁY PODSTAWOWEJ

Wstęp

Scenariusze obejmują prawie 36 tygodni nauki. W ciągu tygodnia nauczyciel musi zrealizować 3 h wychowania fizycznego. Nasza propozycja obejmuje 1 godzinę zabaw ruchowych w ciągu tygodnia (scenariusze zajęć dziennych) i 2 h wychowania fizycznego na sali gimnastycznej lub placu/boisku szkolnym w ciągu tygodnia (2 scenariusze wychowania fizycznego). Zaproponowany podział pozwoli zrealizować wymaganą liczbę godzin wychowania fizycznego w ciągu każdego tygodnia nauki.

1. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Nauka biegu na czworakach i marszu w podporze tyłem.

Główne cele

• nauka podstawowych pozycji wyjściowych do ćwiczeń,

• nauka biegu na czworakach i marszu w podporze tyłem,

• kształtowanie dyscypliny podczas zajęć.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

szarfy, chorągiewki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Patrz na mnie”

Dzieci swobodnie biegają po sali. Na gwizdek i słowa nauczyciela: Patrz na mnie stają na baczność zwrócone twarzą w jego kierunku, w postawie prawidłowej ze „skrzydełkami” (ramiona uniesione, ugięte w łokciach, dłonie splecione na karku, łokcie odwiedzione w tył). Na kolejny sygnał dalej biegają. Przed następnym sygnałem nauczyciel zmienia miejsce.

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań na zajęciach

Postawa stojąca:

• krążenia ramion w przód i w tył, jednocześnie i naprzemianstronnie;

• skłony i skręty szyi;

• krążenia i skłony tułowia;

• 10 przysiadów;

• wymachy nóg do wyciągniętych ramion w przód;

• siad skrzyżny – skłony tułowia w przód;

• siad prosty – skłony tułowia w przód;

• leżenie tyłem – „rowerek” wykonywany nogami;

• leżenie przodem – unoszenie ramion nad podłogę, potem nóg.

Część główna

1. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Powódź”

Dzieci biegają swobodnie po sali. Na hasło: Powódź! wskakują na ławeczkę lub drabinkę gimnastyczną. Można wykorzystać różne przyrządy. Na hasło: Słońce świeci! kontynuują bieg.

Odmiana zabawy (integrująca grupę):

Początek zabawy jak w wersji podstawowej. Na hasło: Słońce świeci!, po zeskoczeniu z przyrządów dzieci szukają kogoś do pary i trzymając się za ręce, biegają po sali. Przy powtórzeniu dzieci muszą znaleźć inną parę niż poprzednio.

2. Zabawa z mocowaniem „Przeciąganie w parach”

Dzieci dobierają się parami, podają sobie prawe dłonie, stają w rozkroku, twarzami zwróconymi w przeciwną stronę, opierają się wzajemnie na prawych stopach. Na sygnał każdy próbuje przeciągnąć partnera do siebie. Wygrywa ten uczeń, któremu to się udało. Następuje zmiana dłoni i stron.

3. Biegi na czworakach

Dzieci ustawione w szeregu. Na sygnał biegną na czworakach do wyznaczonej mety. Wygrywa ten, który pierwszy przybiegł i usiadł w siadzie skrzyżnym. Następnie dzieci rywalizują, przemieszczając się na linię mety w podporze tyłem („chód pająka”).

4. Wyścigi w rzędach w biegu na czworakach i w biegu w podporze tyłem

Nauczyciel dzieli dzieci na równe rzędy, przed którymi są ustawione słupki. Dzieci rywalizują w biegu na czworakach do słupka, po którego ominięciu wracają biegiem do zespołu. Podobnie rywalizują w marszu w podporze tyłem („chód pająka”).

Część końcowa

1. Pląs „Ojciec Wirgiliusz”

Dzieci stoją w kole, pośrodku stoi „ojciec Wirgiliusz”. Dzieci tańczą dookoła, śpiewając:

Ojciec Wirgiliusz uczył dzieci swoje,

A miał ich wszystkich sto dwadzieścia troje:

„Hejże, dzieci, hejże ha, hejże ha, hejże ha,

róbcie wszystko to, co ja, co ja!”

„Ojciec Wirgiliusz” na słowa: Róbcie wszystko to, co ja! wykonuje różne gesty, ćwiczenia, a dzieci go naśladują. Przy powtórzeniu zabawy „ojcem Wirgiliuszem” zostaje inne dziecko.

2. Zakończenie zajęć

2. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Nauka przyjmowania prawidłowej postawy oraz skoków „zajęczych”.

Główne cele

• nauka przyjmowania prawidłowej postawy,

• nauka skoków „zajęczych”,

• nauka nowych pozycji wyjściowych do ćwiczeń i utrwalanie poznanych,

• kształtowanie dyscypliny podczas zajęć.

Miejsce

sala gimnastyczna, korytarz

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu lub dwuszeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Reaguj na sygnały”

Dzieci biegają swobodnie i reagują odpowiednio na sygnały:

• na 1 gwizdek – przyjmują postawę na baczność ze „skrzydełkami”,

• na 2 gwizdki – siadają w siadzie skrzyżnym,

• na 3 gwizdki – siadają w siadzie prostym,

• na 4 gwizdki – wykonują leżenie tyłem z rękami pod głową (ze „skrzydełkami”).

Nauczyciel nagradza pochwałą te dzieci, którym udaje się prawidłowo reagować na określoną liczbę gwizdków.

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Podczas truchtu dookoła sali:

• krążenia jednym, potem drugim ramieniem, w przód i w tył;

• sięganie do podłogi raz jedną, raz drugą ręką;

• podskoki z nogi na nogę;

• cwał bokiem, bieg z wysokim unoszeniem kolan.

Postawa stojąca:

• ćwiczenia jak w scenariuszu 1;

• przysiad podparty – naprzemianstronne wyrzuty nóg w tył;

• siad rozkroczny – skłony tułowia w przód oraz do lewej i prawej nogi;

• klęk podparty – naprzemianstronne wymachy nóg w tył;

• klęk podparty, dłonie skierowane do wewnątrz – uginanie ramion.

Część główna

1. Nauka przyjmowania prawidłowej postawy ciała

Dzieci stoją zwrócone plecami do ściany i korygują postawę ciała:

• głowa, plecy, pośladki i pięty dotykają ściany;

• nogi wyprostowane i złączone;

• łopatki ściągnięte, brzuch wciągnięty;

• barki cofnięte, ustawione na tej samej wysokości;

• głowa wyciągnięta w górę;

• ramiona ułożone wzdłuż tułowia.

Na sygnał nauczyciela dzieci robią trzy kroki w przód, starając się utrzymać prawidłową postawę ciała, następnie wracają na miejsce.

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa z elementami korektywy „Słońce świeci, deszcz pada”

Na zapowiedź: Słońce świeci! dzieci biegają po sali, na zapowiedź: Deszcz pada! stają tyłem do ściany (przyciskając się do niej) w postawie prawidłowej, chowają się pod okapem dachu.

3. Nauka skoków „zajęczych”

Dzieci ustawiają się w szeregu, zachowując półmetrowe odstępy między nimi. Przyjmują pozycję przysiadu podpartego, następnie wyrzucają ramiona w przód z jednoczesnym odbiciem ugiętych nóg i przyciągnięciem ich do ramion: wykonują skoki „zajęcze”. W ten sposób – skokami „zajęczymi” – dzieci przemieszczają się do wyznaczonej linii, po czym siadają w siadzie skrzyżnym.

4. Doskonalenie skoków „zajęczych”, biegu na czworakach i marszu „pająkiem”

Dzieci siedzą w szeregu z zachowaniem około półmetrowych odległości między nimi. Na sygnał wykonują skoki „zajęcze” do wyznaczonej mety, na której siadają w siadzie skrzyżnym. Potem na kolejne sygnały biegają na czworakach i maszerują jak pająki.

Część końcowa

1. Pląs „Ojciec Wirgiliusz” (scenariusz 1)

2. Zakończenie zajęć

3. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Nauka skoków zawrotnych przez ławeczkę.

Główne cele

• nauka skoków zawrotnych przez ławeczkę gimnastyczną i marszu w podporze przodem,

• nauka następnych pozycji wyjściowych do ćwiczeń (siad skulny, siad klęczny, podpór przodem),

• doskonalenie skoków „zajęczych”, biegu na czworakach i marszu w podporze tyłem,

• utrwalenie orientacji prawej i lewej strony oraz wyrażeń: nad, pod, po prawej, po lewej,

• wdrażanie do zachowania bezpieczeństwa podczas zabaw.

Miejsce

sala gimnastyczna, korytarz

Przyrządy i przybory

ławeczki gimnastyczne, chorągiewki, szarfy

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu lub dwuszeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Lawina”

Nauczyciel oznacza szarfą dziecko, które będzie berkiem. Złapane dzieci otrzymują szarfy i stają się berkami. Liczba berków wzrasta jak lawina. Wygrywa ostatni złapany.

3. Ćwiczenia

• krążenia prawym, potem lewym ramieniem w przód, krążenia obydwu ramion w tył;

• rozkrok, lewa ręka na biodrze, prawa nad głową – skłony tułowia w bok w lewo, potem w prawo po zmianie ułożenia ramion;

• szeroki rozkrok – skłony tułowia do lewej nogi, w przód i do prawej nogi;

• krążenia tułowia;

• podskoki w miejscu obunóż, na prawej i lewej nodze;

• siad prosty – skłony tułowia w przód;

• siad klęczny (siad na piętach) – przejście do siadu na podłodze raz z lewej, potem z prawej strony;

• siad skulny – przejście do siadu prostego i powrót do siadu skulnego;

• podpór przodem – marsz w podporze w przód.

Część główna

1. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Zwierzątka”

Dzieci swobodnie biegają. Na hasło: Zajączki wykonują skoki „zajęcze”, Pieski – biegają na czworakach, Pająki – maszerują w podporze tyłem, na ugiętych nogach, Krokodyle – maszerują w podporze przodem.

2. Doskonalenie skoków „zajęczych”, biegu na czworakach i biegu w podporze przodem oraz tyłem

Dzieci są ustawione w szeregu. Na sygnał biegną na czworakach do wyznaczonej linii. Ten, kto pierwszy dotrze do mety, wygrywa. Na kolejny sygnał wykonują skoki „zajęcze”, a następnie bieg w podporze tyłem („chód pająka”) i podporze przodem.

Następnie dzieci ustawiają się w rzędach. Na sygnał pierwsi z rzędu biegną na czworakach do chorągiewki. Rząd, który pierwszy skończy, wygrywa.

Następnie rzędy rywalizują w skokach „zajęczych” i w biegu w podporze tyłem („chód pająka”).

3. Nauka skoków zawrotnych przez ławeczkę

Przed każdym rzędem stoją ławeczki. Po pokazie prowadzącego dzieci kolejno wykonują skoki zawrotne przez ławeczkę: chwytają dłońmi za krawędzie ławeczki i podskokiem przenoszą nogi nad ławeczką na jej drugą stronę.

4. Zabawa „Omijanie ławeczki”

Ustawienie jak w poprzednim ćwiczeniu.

Na sygnał pierwsi z rzędu biegną obok ławeczki po jej prawej stronie, omijają ją i wracają do swojego rzędu. Wygrywa rząd, który pierwszy wykona poprawnie zadanie. Następnie dzieci rywalizują w omijaniu ławeczki z lewej strony, a potem w skokach zawrotnych nad ławeczką i pełzaniu pod ławeczką.

Część końcowa

1. Pląs „Ojciec Wirgiliusz” (scenariusz 1)

2. Zakończenie zajęć

4. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Nauka prawidłowego wchodzenia i schodzenia z drabinki oraz zwisu na drabince.

Główne cele

• nauka zwisu na drabince: tyłem i przodem do drabinki,

• nauka wchodzenia i schodzenia z drabinki,

• doskonalenie biegu na czworakach, skoków „zajęczych” oraz marszu w podporze tyłem,

• kształtowanie nawyku bezpiecznego wykonywania ćwiczeń i zabaw.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

drabinki gimnastyczne, materace gimnastyczne, chorągiewki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Powódź” (scenariusz 1)

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

• postawa w rozkroku – krążenia ramion w przód i w tył;

• opad tułowia – wymachy ramion naprzemianstronnie w przód i w tył;

• opad tułowia, ramiona ugięte i przywiedzione do tułowia – wyrzut ramion w dół i powrót;

• rozkrok, lewa ręka na biodrze, prawa nad głową – skłony tułowia w bok w lewo, potem w prawo po zmianie ułożenia ramion;

• postawa stojąca, ramiona w górze – skłony tułowia w przód;

• postawa stojąca, ramiona w górze – krążenia tułowia w jedną, potem w drugą stronę;

• podskoki obunóż – na sygnał podskok z wysokim uniesieniem kolan;

• klęk podparty, dłonie ułożone do wewnątrz – uginanie ramion w łokciach;

• siad rozkroczny – skłony tułowia w przód oraz do lewej i prawej nogi;

• leżenie tyłem – „rowerek” wykonywany nogami;

• leżenie przodem, ramiona wyciągnięte w przód – unoszenie ramion nad podłogę, potem nóg;

• leżenie tyłem – przeniesienie nóg za głowę (leżenie przewrotne) i powrót do leżenia.

Część główna

1. Nauka zwisu przodem i tyłem na drabince

Dzieci ustawiają się przy drabinkach: każde przy jednej drabince. Na sygnał wchodzą na drabinki najwyżej jak potrafią i następnie schodzą. Czynność powtarzają.

Następnie nauczyciel pokazuje zwis tyłem i zwis przodem na drabinkach, zwracając uwagę na tzw. chwyt zamknięty. Uczniowie wykonują zwis tyłem, próbując w zwisie ugiąć ramiona. Przy kolejnym zwisie tyłem próbują unosić kolana. Potem dzieci wykonują zwis przodem oraz próbują ugiąć kolana.

2. Zwinnościowy tor przeszkód

• bieg do chorągiewki;

• okrążenie chorągiewki;

• bieg na czworakach do drabinki;

• wejście i zejście z drabinki;

• skoki „zajęcze” do kolejnej drabinki;

• zwis tyłem na drabince;

• marsz „chodem pająka” do kolejnej drabinki;

• zwis przodem na drabince;

• czołganie się na ścieżce złożonej z 3 materaców.

Część końcowa

1. Pląs „Pingwin”

Uczniowie ustawiają się jeden za drugim, każdy opiera dłonie na biodrach osoby stojącej przed nim. Idą gęsiego, śpiewając piosenkę:

O, jak przyjemnie

i jak wesoło

w pingwina bawić się, się, się,

raz nóżka w lewo,

raz nóżka w prawo,

do przodu, do tyłu

i raz, dwa, trzy.

Śpiewając słowa: Raz nóżka w lewo – dwa razy wysuwają lewą nogę w bok, skacząc na prawej. Na słowa: Raz nóżka w prawo – dwa razy wysuwają prawą nogę w bok, skacząc na lewej. Następnie skaczą do przodu, do tyłu i trzy razy do przodu.

2. Zakończenie zajęć

5. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Nauka zmiany szybkości biegu na odcinku oraz biegi po prostej i slalomem.

Główne cele

• nauka zmiany szybkości biegu na odcinku,

• biegi po prostej i slalomem,

• kształtowanie wytrzymałości,

• wdrażanie do bezpiecznego wykonywania ćwiczeń.

Miejsce

sala gimnastyczna, korytarz

Przyrządy i przybory

chorągiewki, pałeczki sztafetowe

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Bieg ciągły przez 2 minuty w spokojnym tempie według możliwości uczniów

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć (scenariusz 4)

Część główna

1. Zabawa bieżna „Idziemy do szkoły”

Dzieci stoją w szeregu z zachowaniem półmetrowych odległości między nimi.

Na słowa:

• idziemy do szkoły – maszerują i zaczynają wolno biec;

• przyspieszamy, aby zdążyć na lekcje – biegną szybciej;

• na pewno zdążymy – zwalniają.

2. Przyspieszanie na wyznaczonym odcinku

Uczniowie na sygnał kolejno rozpoczynają bieg, np. po przekątnej sali. Na odcinku określonym dwiema chorągiewkami przyspieszają. Druga chorągiewka powinna stać co najmniej pięć metrów od mety.

3. Zabawa bieżna „Tam i z powrotem”

Dwa zespoły dzieci stoją w dwóch szeregach na linii środkowej, zwrócone w przeciwną stronę. Przed każdym szeregiem jest wyznaczona linia. Na sygnał każdy szereg dobiega do swojej linii i wraca na poprzednie miejsce. Wygrywa zespół, który szybciej wróci i ustawi się w szeregu.

4. Biegi sztafetowe po prostej i slalomem

Nauczyciel dzieli grupę na rzędy o równej liczbie zawodników. Przed każdym rzędem stoi chorągiewka, pierwsi z rzędów trzymają pałeczki sztafetowe. Na sygnał uczniowie rozpoczynają wyścigi z omijaniem chorągiewki i przekazywaniem pałeczki sztafetowej następnemu dziecku w rzędzie. Następnie przed każdym rzędem zostają ustawione 3–4 chorągiewki. Na sygnał uczniowie rozpoczynają wyścigi, biegnąc do ostatniej chorągiewki slalomem między pozostałymi chorągiewkami.

Część końcowa

1. Pląs „Pingwin” (scenariusz 4)

2. Zakończenie zajęć

6. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Nauka startu wysokiego oraz skoku w dal z miejsca.

Główne cele

• nauka startu wysokiego,

• nauka skoku w dal z miejsca,

• kształtowanie szybkości, skoczności i koordynacji ruchowej,

• wdrażanie do zachowania bezpieczeństwa podczas wykonywanych ćwiczeń.

Miejsce

boisko, skocznia do skoku w dal, bieżnia

Przyrządy i przybory

szarfy

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu lub dwuszeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Lawina” (scenariusz 2)

3. Ćwiczenia z szarfami

• szarfa trzymana w prawej dłoni – krążenie prawym ramieniem, następnie przełożenie szarfy do lewej dłoni i krążenie lewym ramieniem;

• podrzuty szarfy prawą i lewą ręką;

• ramiona w górze na szerokość trzymanej szarfy – skłony w bok, potem w przód, krążenia tułowia, wypady nóg w przód;

• ramiona w przód na szerokość trzymanej szarfy – wymachy nóg do wysokości szarfy;

• ramiona w przód na szerokość trzymanej szarfy – bieg w miejscu z wysokim unoszeniem kolan;

• podrzut szarfy, młynek rękami i chwyt szarfy;

• podrzut szarfy, przysiad i chwyt szarfy.

Część główna

1. Pokaz startu wysokiego

Prowadzący pokazuje start wysoki: tułów pochylony lekko w przód, jedna noga w wykroku, stopy ustawione równolegle, ramiona ugięte.

Dzieci, ustawione w szeregu, wykonują wybieg ze startu wysokiego do wyznaczonej linii.

2. Zabawa bieżna „Natarcie”

Dzieci ustawiają się w szeregu na linii startu. Na sygnał biegną jak najszybciej do wyznaczonej linii mety. Nauczyciel wskazuje dzieci, które najszybciej dobiegły. Na kolejny sygnał uczniowie ścigają się do linii startu. Wszystkie wyścigi uczniowie rozpoczynają startem wysokim.

3. Biegi na bieżni na dystansie 30–40 metrów ze startu wysokiego

4. Nauka skoku w dal z miejsca

Nauczyciel pokazuje skok w dal z miejsca: stopy ustawione równolegle, na szerokość bioder, nogi lekko ugięte w stawach skokowych, kolanowych i biodrowych, tułów pochylony w przód, ramiona proste, wysunięte w tył – skok obunóż z jednoczesnym zamachem ramion w przód, zakończony lądowaniem w przysiadzie.

Dzieci ustawiają się w szeregu w odległości między sobą wynoszącej około pół metra. Na sygnał wykonują skok w dal z miejsca, naśladując nauczyciela; czynność powtarzają.

Następnie wykonują kolejno skok w dal z miejsca z belki do odbicia. Nauczyciel zwraca uwagę na prawidłowe lądowanie: w przysiadzie, z mocno ugiętymi kolanami i ramionami przeniesionymi zamachem z tyłu do przodu. Na koniec nauczyciel dokonuje pomiaru długości skoków wykonanych przez dzieci.

Część końcowa

1. Zabawa uspokajająca z elementami korektywy „Czaty”

Dzieci ustawiają się w szeregu na linii. W odległości 10 metrów od nich stoi „czatujący”. Kiedy stoi tyłem, dzieci starają się do niego dobiec. Gdy odwraca się w ich stronę, nieruchomieją, przyjmując prawidłową postawę. Dziecko, które się poruszyło lub nie przyjęło prawidłowej postawy, wraca na linię. Wygrywa uczeń, który najszybciej dobiegnie do „czatującego”.

2. Zakończenie zajęć

7. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Nauka skoków obunóż i jednonóż.

Główne cele

• nauka skoków obunóż i jednonóż,

• kształtowanie skoczności, szybkości i koordynacji ruchowej,

• kształtowanie nawyku zwracania uwagi na bezpieczeństwo swoje i kolegów.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przybory i przyrządy

szarfy, woreczki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu lub dwuszeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Berek żuraw”

Wybrane dziecko (berek) goni dzieci. Aby uniknąć złapania, dzieci przyjmują pozycję „żurawia” – stają na jednej nodze, unoszą kolano drugiej nogi, podkładają pod nie rękę, którą jednocześnie chwytają za nos. Dziecko, które zostanie złapane, zanim przyjmie pozycję „żurawia”, zostaje berkiem.

3. Ćwiczenia z szarfami (scenariusz 6)

Część główna

1. Nauka skoków jednonóż i obunóż

Dzieci stoją w rozsypce, przed każdym leży szarfa. Na sygnał przeskakują przez swoje szarfy obunóż, w przód i w tył, potem bokiem w prawo i w lewo. Podobnie przeskakują przez szarfę na jednej nodze, najpierw prawej, potem lewej.

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Zwierzątka”

Dzieci swobodnie biegają. Na hasło: Zajączki – wykonują skoki „zajęcze”, Pieski – biegają na czworakach, Pająki – maszerują w podporze tyłem, na ugiętych nogach, Krokodyle – maszerują w podporze przodem, Wróbelki – skaczą raz na jednej, raz drugiej nodze.

3. Zabawa z mocowaniem „Walka kogutów”

Dzieci dobierają się parami. Ustawiają się przodem do siebie w przysiadzie z ramionami ugiętymi w łokciach i dłońmi ułożonymi tak, by można było przepchnąć przeciwnika. Na sygnał każdy uczestnik, podskakując w przysiadzie i uderzając dłońmi w dłonie przeciwnika, próbuje go przewrócić.

4. Zabawa na czworakach „Natarcie na czworakach”

Dzieci ustawiają się w szeregu. Na sygnał biegną na czworakach do wyznaczonej mety. Wygrywa ten, który pierwszy przybiegł i usiadł w siadzie skrzyżnym ze „skrzydełkami”.

5. Zabawa bieżna „Natarcie”

Ustawienie i przebieg zabawy w ten sam sposób, z tą różnicą, że dzieci biegiem pokonują odcinek między linią startu i mety.

6. Zabawa rzutna „Natarcie z woreczkami”

Ustawienie jak w poprzedniej zabawie, każde dziecko trzyma woreczek. Na sygnał każdy rzuca woreczek jedną ręką, dobiega do swojego woreczka i zabiera go na linię mety, gdzie siada w siadzie skrzyżnym.

7. Zabawa skoczna „Natarcie skokami”

Dzieci pokonują dystans między startem a metą najpierw na prawej nodze, potem na lewej nodze, na koniec skokami obunóż.

Część końcowa

1. Pląs „Pingwin” (scenariusz 4)

2. Zakończenie zajęć

8. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Nauka rzutów woreczkiem.

Główne cele

• nauka rzutów woreczkiem,

• doskonalenie skoków jednonóż i obunóż,

• kształtowanie skoczności i koordynacji ruchowej,

• wdrażanie do umiejętności zachowania „zdrowej rywalizacji” podczas wyścigów.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

woreczki, skakanki, chorągiewki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Jaskółki”

Nauczyciel dzieli grupę na zespoły 4-osobowe. Następnie wyznacza, przy pomocy skakanek, kilka kół – „gniazd”. W każdym „gnieździe” stoi grupa dzieci – „jaskółek” (4–5 osób). Jedna grupa „jaskółek” nie ma swojego gniazda. Na sygnał wszystkie „jaskółki” wybiegają z „gniazd” i biegają w różnych kierunkach, na kolejny sygnał wracają do „gniazd”, ale innych niż poprzednio. „Jaskółki”, które się nie zmieściły, zostają bez gniazda.

3. Ćwiczenia z woreczkami

• podrzuty i chwyty woreczka w miejscu, potem w marszu;

• podrzut woreczka, „młynek” rękami, chwyt woreczka;

• przekładanie woreczka wokół bioder;

• duży rozkrok – przekładanie woreczka wokół stóp po torze ósemki;

• uniesienie jednej nogi i przełożenie pod nią woreczka, zmiana nogi;

• stanie na jednej nodze – przerzucenie woreczka pod uniesioną nogą i próba chwytu, zmiana nogi;

• rzut woreczka jedną ręką w przód, bieg po niego, po złapaniu woreczka, wykonanie rzutu drugą ręką.

Część główna

1. Nauka rzutów woreczkiem

Nauczyciel prezentuje ustawienie podczas rzutu: przy rzucie prawą ręką lewa noga wysunięta do przodu. Uczniowie stoją w szeregu, rzucają woreczkiem jedną ręką w przód, biegną po woreczek, chwytają go i rzucają w przeciwną stronę. Następnie dzieci ustawiają się w parach naprzeciw siebie. Każda para otrzymuje jeden woreczek i wykonuje rzuty i chwyty woreczka.

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Żuraw”

Dzieci biegają i przeskakują między leżącymi woreczkami. Na hasło: Żuraw zatrzymują się przy dowolnym woreczku na jednej nodze, z drugą zgiętą w pół i trzymaną za stopę. Na kolejny sygnał znowu biegają między woreczkami.

3. Zabawa na czworakach

Uczniowie ustawiają się w szeregu na linii w podporze tyłem, na ugiętych nogach (chód pająka), każdy ma woreczek ułożony na brzuchu. Na sygnał poruszają się w podporze do linii wyznaczonej przez nauczyciela. Wygrywa ten, który najszybciej dotrze do mety.

4. Wyścigi z elementami rzutu

Uczniowie ustawiają się w rzędach, przed którymi stoją chorągiewki. Pierwsi z rzędu trzymają woreczek. Na sygnał rzucają woreczkiem w przód, dobiegają do niego, podnoszą, obiegają chorągiewkę i wracają do swojego rzędu. Następni robią to samo. Wygrywa zespół, który pierwszy wykona zadanie.

5. Wyścigi skoczków

Ustawienie w szeregu, wszyscy stoją na jednej nodze, w drugiej, ugiętej, trzymają woreczek. Na sygnał skoczkowie skaczą do wyznaczonej mety. Następnie rywalizują w skokach na drugiej nodze, a później w skokach obunóż (bez woreczków).

Część końcowa

1. Ćwiczenia korekcyjne z woreczkami

• marsz z woreczkiem na głowie, następnie marsz na palcach z woreczkiem na głowie;

• siad ugięty, na boso – chwyty woreczka palcami prawej stopy, potem lewej;

• podrzuty woreczka palcami stóp, podania woreczka z prawej stopy do lewej.

2. Zakończenie zajęć

9. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Doskonalenie umiejętności rzutu woreczkiem.

Główne cele

• doskonalenie umiejętności rzutu woreczkiem,

• kształtowanie koordynacji ruchowej,

• kształtowanie świadomości prawej i lewej strony,

• wdrażanie do zachowania bezpieczeństwa podczas wykonywanych ćwiczeń.

Miejsce

sala gimnastyczna lub boisko

Przyrządy i przybory

woreczki, piłki nożne

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa z elementami korektywy „Berek czarodziej”

Nauczyciel wyznacza „berka czarodzieja” i „wróżkę”, która będzie „odczarowywać” złapane dzieci. Uczniowie uciekają. Złapany przez berka uczeń siada w siadzie skrzyżnym z ramionami ułożonymi w „skrzydełka”. Jeżeli siedzi prosto, podbiega do niego „wróżka”, „odczarowuje” go dotknięciem, a on może znowu uciekać przed „czarodziejem”.

3. Ćwiczenia z woreczkami (scenariusz 8)

Część główna

1. Zabawa z mocowaniem „Ryby w sieci”

Uczniowie dzielą się na dwa zespoły, z których jeden tworzy koło – „sieć”, drugi – „ryby” – staje w środku koła. Na sygnał: Start! „ryby” próbują wydostać się z „sieci”, przesuwając się pod mocno związanymi rękoma, przerywając ich uścisk lub przeskakując. Po upływie określonego czasu, prowadzący daje sygnał: Stop!, a następnie liczy „ryby”, które wydostały się z „sieci”. Następuje zmiana ról. Wygrywa zespół, w którym więcej „ryb” uwolniło się z „sieci”.

2. Zabawa rzutna „Woreczek w kole”

Dzieci tworzą dwa lub trzy koła. W kołach stoją, zachowując dość duże odstępy między sobą. Kapitan z każdego koła trzyma woreczek. Na sygnał kapitanowie rozpoczynają rzuty woreczkiem do dzieci stojących na obwodzie koła. Dzieci rzucają kolejno woreczek jedną ręką (rzuty górne), aż wróci do kapitana. Wygrywa zespół, którego woreczek szybciej wróci do kapitana.

3. Zabawa kopna „Piłka w kole”

Ustawienie i zasady jak w poprzedniej zabawie. W tej zabawie kapitanowie kopią do następnego dziecka piłkę nożną, która podawana kolejno wraca do nich.

4. Zabawa masowa „Lawina” (scenariusz 3)

5. Zabawa rzutna „Bitwa na woreczki”

Dwa zespoły dzieci są ustawione na dwóch połowach boiska do siatkówki. Każdy uczestnik trzyma woreczek. Na sygnał zawodnicy przerzucają swoje woreczki na boisko przeciwnika i szybko odrzucają woreczki, które spadły na ich pole. Na drugi sygnał po określonym czasie wszyscy stają wyprostowani, a nauczyciel liczy woreczki leżące na poszczególnych polach. Wygrywa zespół, na którego polu leży mniej woreczków. Zabawa się powtarza.

Część końcowa

1. Zabawa ze śpiewem „Stary Abraham”

Dzieci i nauczyciel stoją w kole. Śpiewają piosenkę, uderzając dłońmi w kolana.

Stary Abraham miał siedmiu synów,

siedmiu synów miał stary Abraham.

A oni siedli i nic nie jedli,

Tylko śpiewali sobie tak: Prawa ręka!

Następnie nauczyciel wypowiada słowa: Prawa ręka – i potrząsa nią. Dzieci go naśladują. Po każdym odśpiewaniu piosenki nauczyciel wymienia nazwę innej części ciała. Dzieci powtarzają ją, dodając nazwy wymienione już wcześniej, np. Prawa ręka, lewa ręka, prawa noga, lewa noga! Podczas śpiewania piosenki, poruszają zawsze częścią ciała, która była wymieniona jako ostatnia.

2. Zakończenie zajęć

10. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Nauka zabaw bieżnych z przyborami.

Główne cele

• nauka zabaw bieżnych z przyborami,

• doskonalenie rzutów woreczkiem jednorącz,

• kształtowanie podstawowych cech motorycznych.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

szarfy, pałeczki sztafetowe, piłki lekarskie o wadze 1 kg, woreczki, piłki do siatkówki, kółka ringo, słupki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa z elementami korektywy „Berek czarodziej” (scenariusz 9)

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Trucht dookoła sali, podczas truchtu:

• krążenia ramion naprzemianstronne w przód, potem w tył;

• dłonie na biodrach – bieg „nożycowy” nogami w przód, potem w tył;

• uderzanie piętami o pośladki;

• wysokie unoszenie kolan.

Marsz dookoła sali, podczas marszu:

• naprzemianstronne wymachy ramion w tył;

• co trzy kroki skłon w przód z pogłębianiem liczonym na trzy;

• co trzy kroki wypad w przód raz prawą, raz lewą nogą do przodu;

• ramiona w przód – naprzemianstronne wymachy nóg do wyciągniętych ramion.

Postawa stojąca:

• szeroki rozkrok – skrętoskłony w przód, skłony do prawej nogi, w przód i do lewej nogi;

• krążenia tułowia i bioder.

Klęk podparty:

• dłonie skierowane do wewnątrz – uginanie ramion;

• naprzemianstronne wyrzuty nóg w tył, potem ramion w bok.

Leżenie tyłem:

• kolana ugięte, ramiona skrzyżowane na klatce piersiowej – unoszenie tułowia.

Leżenie przodem:

• uniesienie nóg i ugiętych ramion, głowa trzymana na linii tułowia – liczenie w tej pozycji do piętnastu.

Część główna

1. Zabawa bieżna z pałeczkami sztafetowymi

Nauczyciel dzieli grupę na czwórki, które dzielą się na dwójki. Dwójki z każdej czteroosobowej grupy, stają naprzeciw siebie w odległości około 10 metrów. Uczniowie w parze ustawiają się jeden za drugim. Pierwsi z dwójek po jednej stronie trzymają pałeczki sztafetowe. Na sygnał wybiegają do swojej dwójki naprzeciw, przekazują pałeczkę sztafetową i ustawiają się za osobą, która stoi bez pałeczki. Uczniowie wymieniają pałeczkę, dopóki nie wrócą na swoje miejsca. Wyścig kończy się, gdy pierwsi z pałeczkami staną znowu na swoim miejscu.

2. Wyścigi dwójek na czworakach i w marszu w podporze tyłem

Ustawienie i zasady jak w poprzedniej zabawie, z tą różnicą, że uczestnicy przebiegają na drugą stronę na czworakach, a w drugim wyścigu w podporze tyłem.

3. Zabawa bieżna z piłkami lekarskimi o wadze 1 kg

Ustawienie i zasady jak w poprzedniej zabawie, z tą różnicą, że uczestnicy przebiegając na drugą stronę, przenoszą piłki lekarskie.

4. Zabawa rzutna z woreczkami

Ustawienie jak w poprzedniej zabawie. Pierwsi rzucają woreczkiem w przód, dobiegają do niego, podają stojącemu w dwójce naprzeciw i idą na koniec rzędu.

5. Wyścigi z piłkami do siatkówki

Czwórki ustawiają się w rzędach czteroosobowych. Przed każdym rzędem leżą w trzymetrowych odległościach po dwa kółka ringo, a na półmetku stoją słupki. Pierwsi z rzędów trzymają dwie piłki do siatkówki. Na sygnał biegną do kółek, układają w nich piłki, biegną do słupka, okrążają go, a wracając, zbierają piłki z kółek i podają następnej osobie z rzędu.

Część końcowa

1. Zabawa ze śpiewem „Stary Abraham” (scenariusz 9)

2. Zakończenie zajęć

11. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Nauka zeskoku ze skrzyni w głąb.

Główne cele

• nauka zeskoku ze skrzyni w głąb,

• doskonalenie poznanych umiejętności ruchowych,

• kształtowanie podstawowych cech motorycznych.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

skrzynia, odskocznia, materac, ławeczki, lina, piłki lekarskie o wadze 1 kg, piłki do minikoszykówki, słupki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu lub dwuszeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Rybacy i rybki”

Uczniowie stoją w rozsypce. Nauczyciel wybiera parę „rybaków”. Pozostałe dzieci to „rybki”. „Rybacy” trzymając się za ręce, gonią „rybki”. Złapane dziecko idzie do „sieci” – w oznaczone wcześniej miejsce. Jeśli w „sieci” znajdą się dwie „rybki”, stają się następną parą „rybaków”, w ten sposób przybywa goniących. Wygrywa ostatni złapany.

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć (scenariusz 10)

Część główna

1. Nauka wchodzenia na skrzynię i zeskoku w głąb

Ustawione są trzy lub cztery części skrzyni, przed nimi odskocznia. Za skrzynią leży materac. Uczniowie kolejno podbiegają do odskoczni, próbują się z niej odbić i wskoczyć lub wdrapać się na skrzynię. Po wejściu zeskakują na materac.

2. Zwinnościowy tor przeszkód

Uczniowie kolejno pokonują następujące stacje:

• skoki zawrotne na ławeczkach;

• marsz po rozłożonej na podłodze linie;

• marsz w podporze tyłem;

• rozbieg, wejście lub skok na skrzynię i zeskok na materac;

• bieg na czworakach;

• próba kozłowania piłki do słupka i z powrotem;

• bieg z piłką lekarską do słupka i z powrotem.

Część końcowa

1. Zabawa uspokajająca „Pisanie liter”

Uczniowie dobierają się parami i siadają w siadzie skrzyżnym jeden za drugim. Siedzące z tyłu dziecko rysuje palcem na plecach poznane literki, a siedzący z przodu próbuje je odgadnąć. Potem następuje zmiana ról.

2. Zakończenie zajęć

12. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Nauka skoków przez skakankę oraz ślizgów w klęku podpartym.

Główne cele

• nauka skoków przez skakankę,

• nauka ślizgów w klęku podpartym,

• doskonalenie zeskoku ze skrzyni w głąb,

• doskonalenie poznanych umiejętności ruchowych,

• kształtowanie podstawowych cech motorycznych.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

skakanki, kocyki, skrzynia, odskocznia, materace, słupki, piłki do mini koszykówki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa na kocykach „Pieski”

Nauczyciel pyta: Jaką głoską rozpoczyna się wyraz kocyk?

Każde dziecko klęka na kocyku, trzymając ręce poza kocykiem. Każdy, oprócz berka, ma zaczepioną z tyłu spodenek szarfę. Na sygnał wszyscy wykonują ślizgi w klęku podpartym, uciekając przed berkiem, który także się ślizgając, stara się zdobyć szarfę i włożyć sobie za spodenki. Jeżeli to się uda, berkiem zostaje dziecko, które straciło szarfę.

3. Ćwiczenia ze skakankami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

• zataczanie kół złożoną na pół skakanką i trzymaną w jednej ręce – przed sobą, nad głową, z prawej i lewej strony; zmiana ręki;

• rozkrok, ramiona w górze, w dłoniach skakanka złożona na cztery części – skłony tułowia w prawo, powrót, w lewo;

• skakanka złożona na dwie części, trzymana oburącz na plecach (na linii łopatek) – opad tułowia w przód z pogłębianiem;

• stanie obunóż na środku skakanki, końce skakanki trzymane w dłoniach, ramiona uniesione ukośnie – skręty tułowia z naprzemianstronnym wysuwaniem ramion w przód;

• siad prosty, skakanka przełożona przez stopy, trzymana za końce w dłoniach – podnoszenie nóg za pomocą skakanki do siadu równoważnego;

• leżenie przodem, ramiona ugięte w łokciach, tułów i łokcie uniesione nad podłogą, skakanka trzymana w jednej ręce – przekładanie skakanki z ręki do ręki pod uniesioną głową i tułowiem.

Część główna

1. Pokaz skoków przez skakankę

Nauczyciel demonstruje skoki przez skakankę w zwolnionym tempie.

2. Nauka skoków przez skakankę

Uczniowie starają się wykonać skoki przez skakankę w miejscu, a następnie w biegu w różnych kierunkach.

Dzieci ustawiają się w szeregu i skacząc przez skakankę starają się dotrzeć do wyznaczonej linii mety.

Uczniowie ustawiają się w rzędach. Skacząc przez skakankę, starają się jak najszybciej dotrzeć do słupka i wrócić z powrotem na swoje miejsce.

3. Tor przeszkód

• skoki przez skakankę w miejscu;

• ślizgi na kocyku w klęku podpartym;

• rozbieg, odbicie z odskoczni, skok lub wejście na skrzynię, zeskok na materac;

• bieg na czworakach;

• bieg za pomocą skoków przez skakankę do słupka i z powrotem;

• pełzanie po trzech materacach;

• kozłowanie piłki do słupka i z powrotem;

Część końcowa

1. Zabawa uspokajająca z elementami korektywy „Zagubiony kotek”

Uczniowie siadają w kole w siadzie klęcznym. Wykonują skłon tułowia w przód, kładą głowę oraz ugięte ramiona na podłodze i zasłaniają twarz rękami. Wyznaczony zgadujący, wychodzi poza obręb koła i odwraca się. Wskazane przez prowadzącego dziecko w kole miauczy jak kotek, a zgadujący podchodzi do koła i próbuje odnaleźć „kotka”. Jeżeli mu się to uda, zamieniają się miejscami.

2. Zakończenie zajęć

13. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Nauka przejścia równoważnego po ławeczce.

Główne cele

• nauka przejścia równoważnego po ławeczce,

• kształtowanie siły mięśni posturalnych, gibkości i koordynacji ruchowej,

• kształtowanie nawyku utrzymania prawidłowej postawy w siadzie skrzyżnym,

• kształtowanie nawyku zwracania uwagi na bezpieczeństwo podczas zabaw.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

ławeczki, laski gimnastyczne, liny, batut, słupki, szarfy

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Egzotyczne zwierzęta”

Uczniowie swobodnie biegają po sali. Na hasło: Lamparty – wykonują skoki zajęcze, Lwy – biegają na czworakach, Pająki – maszerują w podporze tyłem, na ugiętych nogach, Lamy – maszerują na czworakach z wyprostowanymi nogami, Krokodyle – maszerują w podporze przodem.

3. Ćwiczenia z laskami gimnastycznymi wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Wszystkie ćwiczenia uczniowie wykonują, licząc do trzech:

• rozkrok, laska trzymana w dłoniach, na raz: uniesienie ramion w górę, na dwa: ugięcie ramion i ułożenie laski na łopatkach, na trzy: powrót do pozycji wyjściowej;

• rozkrok, na raz: skłon do lewej nogi, na dwa: skłon do prawej nogi, na trzy: wyprost;

• rozkrok, trzy razy krążenia tułowia w jedną stronę, potem trzy razy w drugą stronę;

• rozkrok, ramiona w przód, laska trzymana w dłoniach – na jeden, dwa: wymach jednej nogi do laski i powrót, następnie na jeden, dwa: wymach drugiej nogi i powrót;

• w siadzie płaskim, na raz: uniesienie nóg z jednoczesnym, lekkim odchyleniem pleców w tył (siad równoważny), na dwa: utrzymanie równowagi z nogami uniesionymi nad podłogą, na trzy: powrót do siadu;

• siad prosty, ramiona ugięte, laska trzymana na plecach – na raz: skłony w przód, na dwa: wyprost;

• leżenie tyłem, kolana ugięte – uniesienie bioder i na raz, dwa, trzy: przesuwanie laski pod biodrami w przód i znowu na raz, dwa, trzy: przesuwanie laski do tyłu;

• leżenie przodem, ramiona ugięte, laska trzymana na plecach – na raz, dwa, trzy: unoszenie tułowia (głowa opuszczona, trzymana na linii tułowia) i powrót do leżenia.

Część główna

1. Zabawa bieżna „Sztafeta z laskami gimnastycznymi”

Nauczyciel dzieli klasę na zespoły o jednakowej liczbie zawodników. Grupy ustawiają się w rzędach. Przed każdą nauczyciel ustawia słupek. Osoby stojące w rzędach jako pierwsze trzymają w pionie laski gimnastyczne. Na sygnał rozpoczynają wyścigi z omijaniem słupków i przekazywaniem kolejnemu zawodnikowi laski gimnastycznej trzymanej pionowo.

2. Nauka przejścia równoważnego po ławeczce:

Tor przeszkód z następującymi stanowiskami:

• marsz po linie ułożonej w kształcie koła,

• skoki na batucie,

• marsz po linie ułożonej w kształcie trójkąta,

• przeskoki przez ułożone na podłodze laski,

• marsz po linie ułożonej w kształcie kwadratu,

• marsz po szarfach ułożonych w zygzak,

• marsz na czworakach po ławeczce.

Część końcowa

1. Zabawa uspokajająca z elementami gimnastyki korekcyjnej „Rakieta”

Uczniowie siedzą w półkolu lub w grupie w siadzie skrzyżnym ze „skrzydełkami”. Nauczyciel pyta: Na jaką planetę polecimy?

Nauczyciel wybiera jedno dziecko. Wybrana osoba podaje nazwę dowolnej planety. Następnie wszyscy odliczają: 3, 2, 1, start! Na hasło: Start, wszyscy wyciągają ramiona mocno w górę, pozostając w siadzie skrzyżnym i prostując jednocześnie kręgosłup. Po krótkiej chwili wracają do pozycji wyjściowej, wykonując głębokie wdechy nosem i wydechy ustami. Zabawę należy powtórzyć kilkakrotnie.

2. Zakończenie zajęć

14. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Rzuty woreczkiem w marszu na czworakach i w podporze tyłem.

Główne cele

• doskonalenie skoków przez skakankę,

• doskonalenie rzutów woreczkiem, w marszu na czworakach i w podporze tyłem,

• kształtowanie podstawowych cech motorycznych,

• wdrażanie do zachowania bezpieczeństwa podczas wykonywanych ćwiczeń.

Miejsce

sala gimnastyczna lub boisko

Przyrządy i przybory

skakanki, pałeczki sztafetowe, piłki lekarskie 1kg, woreczki, papierowa kula lub piłka z dzwoneczkiem w środku

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu lub dwuszeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa z muzyką „Ludzie do ludzi”

Nauczyciel odtwarza nagranie. Uczniowie poruszają się w rytm muzyki. Gdy muzyka cichnie, jak najszybciej szukają pary, aby wykonać polecenie nauczyciela, np. Prawa ręka do prawej, lewa ręka do lewej, lewy łokieć do lewego, prawe kolano do prawego itp. Na hasło: Ludzie do ludzi – dzieci chwytają się za obie ręce lub przytulają się do siebie.

3. Ćwiczenia ze skakankami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Każde dziecko otrzymuje skakankę. Następnie wykonuje polecenia nauczyciela:

• zataczanie kół złożoną na pół skakanką i trzymanie w jednej ręce – przed sobą, nad głową, z prawej i lewej strony; zmiana ręki;

• rozkrok, ramiona w górze, w dłoniach skakanka złożona na cztery części – skłony tułowia w prawo, powrót, w lewo;

• skakanka złożona na dwie części, trzymana oburącz na plecach (na linii łopatek) – opad tułowia w przód z pogłębianiem;

• stanie obunóż na środku skakanki, końce skakanki trzymane w dłoniach, ramiona uniesione ukośnie – skręty tułowia z naprzemianstronnym wysuwaniem ramion w przód;

• siad prosty, skakanka położona przed stopy, trzymana za końce w dłoniach – podnoszenie nóg za pomocą skakanki do siadu równoważnego;

• leżenie przodem, ramiona ugięte w łokciach, tułów i łokcie uniesione nad podłogą, skakanka trzymana w jednej ręce – przekładanie skakanki z ręki do ręki pod uniesionym tułowiem;

• leżenie tyłem, skakanka trzymana między stopami, ramiona wyprostowane za głową – przeniesienie stóp ze skakanką za głowę, chwyt skakanki, powrót do leżenia tyłem, skłon w przód i włożenie skakanki między stopy.

Część główna

1. Doskonalenie skoków przez skakankę

Skoki przez skakankę w miejscu różnymi sposobami. Bieg przez skakankę na wyznaczonym odcinku.

2. Sztafeta ze skakankami

Uczniowie dzielą się na dwie grupy. Każda grupa ustawia się w dwóch rzędach zwróconych naprzeciw siebie. Zawodnicy ustawieni w rzędach jako pierwsi trzymają skakanki. Na sygnał biegną, skacząc przez skakankę, do osób stojących naprzeciw i oddają skakankę czekającym na linii. Następnie osoba trzymająca skakankę przebiega w ten sam sposób do rzędu naprzeciw. Zabawa trwa do momentu, gdy zawodnicy wrócą na swoje miejsca. Wygrywa zespół, który najszybciej ukończy bieg.

3. Sztafeta bieżna

Ustawienie jak w poprzedniej zabawie.

Dzieci przebiegają do rzędu naprzeciw i przekazują pałeczki sztafetowe. W następnym wyścigu przenoszą piłki lekarskie.

4. Sztafeta rzutna

Ustawienie takie jak w poprzedniej zabawie.

Uczniowie stojący w rzędach jako pierwsi trzymają woreczki. Na sygnał nauczyciela jedną ręką rzucają woreczki do osób czekających na linii z rzędów naprzeciw. Po wykonaniu rzutu biegną na koniec rzędów.

Część końcowa

1. Zabawa relaksująca „Skarbnik”

Uczniowie siadają w kole w siadzie skrzyżnym. Nauczyciel prosi, aby wszyscy zachowali ciszę.

W środku koła siedzi „skarbnik”, który ma zasłonięte oczy. Obok niego leży „skarb” (szeleszcząca papierowa kula lub piłka z dzwoneczkiem w środku), którego pilnuje, nasłuchując. Jedno dziecko z obwodu koła cicho skrada się, aby zabrać „skarb”. Jeżeli „skarbnik” w porę usłyszy szmer i wskaże ręką w stronę skradającego się dziecka, wraca ono na swoje miejsce. Jeżeli jednak „skarbnik” nic nie usłyszy i straci „skarb” – siada wraz z innymi dziećmi w kole, a jego miejsce zajmie uczeń, któremu udało się zabrać „skarb”.

2. Zakończenie zajęć

15. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Leżenie przewrotne i przerzutne.

Główne cele

• nauka leżenia przewrotnego i przerzutnego,

• nauka ślizgu na kocyku w leżeniu przodem,

• kształtowanie wytrzymałości, siły i zwinności,

• utrwalanie świadomości prawej i lewej strony ciała,

• kształtowanie nawyku dbania o bezpieczeństwo swoje i innych.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

kocyki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Trucht dookoła sali przez 3 minuty

3. Nauka ślizgu na kocyku w leżeniu przodem w zabawie korekcyjnej „Rybki w stawie”

Każde dziecko bierze kocyk i kładzie się na nim na brzuchu z nogami wyprostowanymi i złączonymi. Ramiona ugięte w łokciach i oparte dłońmi o podłogę z palcami skierowanymi do wewnątrz. Na hasło: Rybki pływają – dzieci ślizgają się po podłodze, odpychając się dłońmi. Po około dwóch minutach zabawa się kończy, a prowadzący wyróżnia „rybki”, które nie popełniły błędów, czyli nie unosiły klatki piersiowej, nie wykonywały skrętów bocznych tułowia, nie uginały nóg i nie odpychały się nimi.

4. Ćwiczenia na kocykach wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Ćwiczenia w postawie stojącej:

• mały rozkrok, złożony kocyk leży między stopami – krążenia ramion w przód i w tył;

• pionowe wymachy ramion, potem poziome;

• duży rozkrok, kocyk leży między stopami – skłony do prawej nogi, do kocyka i do lewej nogi;

• stopy na złożonym na czworo kocyku – skręty stóp w lewo, potem w prawo, najpierw na nogach prostych, potem ugiętych w stawach kolanowych.

Ćwiczenia na rozłożonym kocyku:

• klęk podparty, dłonie skierowane do wewnątrz – uginanie ramion w łokciach;

• klęk podparty – naprzemianstronne wymachy nóg w tył;

• klęk podparty – naprzemianstronne wymachy ramion w górę;

• siad prosty, ugięcie nóg w kolanach, chwyt dłońmi za palce stóp – prostowanie raz jednej, raz drugiej nogi, potem obydwu jednocześnie i wytrzymanie;

• siad prosty, ramiona wzdłuż tułowia, dłonie na podłodze – czynne (siłą mięśni) wydłużenie tułowia bez odrywania się od podłogi i unoszenia brody;

• leżenie tyłem, kolana ugięte, ramiona wzdłuż tułowia – rytmiczne unoszenie głowy, górnej części tułowia i wysuwanie w przód, lekko uniesionych nad podłogą ramion;

• leżenie przodem – uniesienie prostych nóg i wykonywanie ramionami ruchów takich samych jak do pływania „żabką”.

Część główna

1. Nauka leżenia przewrotnego

• leżenie tyłem, ramiona wzdłuż tułowia – przeniesienie prostych nóg za głowę i powrót do leżenia tyłem.

2. Nauka leżenia przerzutnego

• leżenie tyłem, ramiona wzdłuż tułowia – uniesienie tułowia, bioder i prostych nóg w górę z jednoczesnym ugięciem ramion i podparciem bioder dłońmi;

• leżenie tyłem, ramiona wzdłuż tułowia – uniesienie tułowia, bioder i nóg – próba wytrzymania leżenia przerzutnego bez podparcia.

3. Zabawa bieżna „Rybacy i rybki”

Uczniowie stoją w rozsypce. Nauczyciel wybiera parę „rybaków”. Pozostałe dzieci to „rybki”. „Rybacy” trzymając się za ręce, gonią „rybki”. Złapane dziecko trafia do „sieci” – w miejsce oznaczone wcześniej. Jeśli w „sieci” znajdą się dwie „rybki”, stają się następną parą „rybaków”. W ten sposób przybywa goniących. Wygrywa osoba, która zostanie złapana jako ostatnia.

4. Zabawa bieżna z elementami korektywy „Mur obronny”

Wybrany berek staje na linii środkowej. Na sygnał nauczyciela dzieci starają się przebiec na przeciwną stronę boiska. Berek poruszający się wzdłuż linii środkowej próbuje złapać jak najwięcej osób. Złapane dziecko siada w siadzie skrzyżnym ze „skrzydełkami” na linii środkowej. Złapane osoby tworzą „mur”. Wygrywa osoba, która zostanie złapana jako ostatnia.

Część końcowa

1. Zabawa ze śpiewem „Stary Abraham”

Uczniowie wraz z nauczycielem stoją w kole. Śpiewają piosenkę, uderzając dłońmi w kolana.

Stary Abraham miał siedmiu synów,

siedmiu synów miał stary Abraham.

A oni siedli i nic nie jedli,

Tylko śpiewali sobie tak: Prawa ręka!

Następnie nauczyciel wypowiada słowa: Prawa ręka – i potrząsa nią. Dzieci go naśladują. Po każdym odśpiewaniu piosenki nauczyciel wymienia nazwę innej części ciała. Dzieci powtarzają ją, dodając nazwy wymienione już wcześniej, np. Prawa ręka, lewa ręka, prawa noga, lewa noga! Podczas śpiewania piosenki, poruszają zawsze częścią ciała, która była wymieniona, jako ostatnia.

2. Zakończenie zajęć

16. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Ślizg na kocyku w różnych pozycjach.

Główne cele

• nauka ślizgu na kocyku w różnych pozycjach,

• odciążenie kręgosłupa od ucisku osiowego podczas ślizgu,

• kształtowanie siły mięśni, wytrzymałości i koordynacji ruchowej,

• wdrażanie do zachowania bezpieczeństwa podczas ćwiczeń.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

ławeczki, słupki, kocyki, szarfy

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Trucht dookoła sali przez 3 minuty

3. Zabawa korekcyjna „Rybki w stawie” (scenariusz 15)

4. Ćwiczenia na kocykach wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć (scenariusz 15)

Część główna

1. Nauka ślizgu w siadzie klęcznym w zabawie „Pieski”

Każde dziecko siedzi w siadzie klęcznym na kocyku, z rękoma poza kocykiem. Wszyscy, oprócz jednego lub dwóch berków, zaczepiają szarfy z tyłu spodenek. Na sygnał dzieci przesuwają się na kocykach, odpychając się rękami. Berek stara się zabrać uciekającym szarfę. Jeżeli mu się to uda, zaczepia zdobytą szarfę o swoje spodenki i przestaje być berkiem.

2. Nauka ślizgu przodem i tyłem na ławeczce

Prowadzący dzieli grupę na kilka zespołów, które siadają w rzędach. Przed każdym rzędem stoi ławeczka, a na niej leży kocyk. Pierwsze osoby w rzędzie podbiegają do ławeczki, kładą się przodem na kocyku i wykonują ślizg do końca ławeczki, chwytając dłońmi za jej krawędzie, po czym schodzą z ławeczki, przenoszą kocyk na jej początek. Wracają do zespołu.

Po wykonaniu ćwiczenia dzieci wykonują ślizg w leżeniu tyłem z ugiętymi nogami.

Prowadzący zwraca uwagę na symetryczną pracę ramion podczas ślizgu.

3. Wyścigi w ślizgu przodem i tyłem na ławeczce

Ustawienie jak w poprzednim ćwiczeniu. Za każdą ławeczką stoi na półmetku słupek. Na sygnał pierwsi zawodnicy biegną na czworakach do ławeczki, wykonują ślizg przodem, biegną na czworakach do słupka, omijają go i wracając biegiem, przekładają kocyk na początek ławeczki. Gdy wrócą do zespołów, startują następni. Wygrywa najszybszy rząd, ważna jest także dokładność wykonania ćwiczeń. W następnym wyścigu uczniowie wykonują ślizgi tyłem.

4. Wyścigi ze skokami zawrotnymi i z pełzaniem

Ustawienie jak poprzednio. W pierwszym wyścigu uczniowie wykonują skoki zawrotne przez ławeczkę, w drugim pełzają pod ławeczką. Pozostałe elementy wyścigu pozostają niezmienione.

Część końcowa

1. Zabawa ze śpiewem „Julianka”

Uczniowie, trzymając się za ręce, tworzą koło. W środku koła stoi „Julianka”. Dzieci tańczą dookoła „Julianki” i śpiewają:

Moja Julianko,

klęknij na kolanko,

podeprzyj się w boczki,

chwyć się za warkoczki.

Umyj się, uczesz się

i wybieraj, kogo chcesz.

„Julianka” wykonuje wszystkie czynności wymienione w piosence. Na słowa: Wybieraj, kogo chcesz – wybiera dziecko, które ją zastąpi.

2. Zakończenie zajęć

17. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Doskonalenie skoków przez skakankę i skoków zawrotnych.

Główne cele

• doskonalenie ślizgu przodem i tyłem,

• doskonalenie skoków przez skakankę i skoków zawrotnych,

• doskonalenie zwisów tyłem,

• rozwijanie inwencji twórczej,

• integracja zespołu klasowego.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

ławeczki, materac, drabinki, kocyki, odskocznia, skakanki, słupki, piłki, obręcze, kółka ringo

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Berek bakteria”

Wybrana przez nauczyciela osoba zostaje berkiem. Goni pozostałe dzieci. Złapana osoba kładzie się na podłogę. Może ją uratować uczeń, który wykona przy niej określone zadanie ruchowe, np. 3 przysiady. Następnie obie osoby dołączają do pozostałych uciekających.

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Uczniowie zajmują miejsca w odległości około 2 metrów od siebie i wykonują ćwiczenia:

• „kwiatek zwiędły i kwiatek podlany” – skłony głowy w przód z przyjęciem rozluźnionej postawy, uniesienie głowy ze stopniowym wyprostem kręgosłupa;

• „huśtawka” – wymachy ramion w przód i w tył, aż do zatoczenia całego koła w tył;

• „drzewa na wietrze” – lekki rozkrok, ramiona uniesione w górę – skłony boczne z ruchem dłoni i palców: „chwianie się gałęzi podczas wiatru”;

• „strach na wróble na wietrze” – duży rozkrok, ramiona odchylone w bok, skręty tułowia w lewo i w prawo;

• „rąbanie drzewa” – duży rozkrok, ramiona uniesione nad głową, dłonie splecione, skłony w przód;

• „kot wyciąga grzbiet” – przysiad podparty, wypychanie bioder w górę do wyprostu nóg;

• „jazda na rowerze” – leżenie tyłem, ruchy nóg naśladujące jazdę na rowerze;

• „ślimak” – leżenie przodem, ramiona ugięte w „skrzydełka”, na hasło: Ślimak pokaż rogi – uniesienie prostych, złączonych nóg, górnej części tułowia i ugiętych ramion, uniesienie kciuków; na hasło: Ślimak odpocznij – powrót do leżenia przodem;

• „świeca” – leżenie przerzutne;

• „nakryj się nogami” – leżenie przewrotne.

Część główna

1. Obwód stacyjny

Przy każdej stacji stoi dwoje uczniów. Na sygnał nauczyciela wykonują przez trzy minuty określone ćwiczenie. Następnie przechodzą do następnej stacji na czworakach. Ćwiczenia na obwodzie trwają tak długo, aż każda para wykona cały zestaw ćwiczeń na wszystkich stacjach:

• ślizg przodem na ławeczce;

• unoszenie kolan w zwisie tyłem na drabince;

• skoki przez skakankę w miejscu;

• skoki zawrotne przez ławeczkę;

• ślizg tyłem na ławeczce;

• bieg przez skakankę do słupka i z powrotem;

• rozbieg, próba odbicia obunóż z odskoczni, lądowanie na materacu;

• ćwiczenia według inwencji dzieci z piłkami, obręczami i kółkami ringo.

Część końcowa

1. Zabawa ze śpiewem „Julianka” (scenariusz nr 16)

2. Zakończenie zajęć

18. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Ćwiczenia w kozłowaniu piłki.

Główne cele

• nauka kozłowania piłki,

• kształtowanie koordynacji ruchowej,

• dbanie o bezpieczeństwo podczas zabaw i ćwiczeń.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

piłki, słupki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Berek po liniach”

Uczniowie biegają po sali. Goni ich berek. Zarówno berek, jak i osoby uciekające mogą poruszać się tylko po narysowanych na podłodze liniach. Jeżeli któreś dziecko zostanie złapane lub zejdzie z linii, staje się berkiem.

3. Ćwiczenia z piłkami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Wszystkie dzieci otrzymują piłki i wykonują:

• podrzut i chwyt piłki: podrzut piłki, klaśnięcie w dłonie, chwyt piłki;

• podrzut piłki, „młynek rękami”, chwyt piłki, podrzut piłki, przysiad, chwyt piłki;

• rozkrok, ramiona w bok, piłka na prawej dłoni – przerzucanie piłki nad głową z prawej dłoni do lewej;

• szeroki rozkrok, skłon – toczenie piłki wokół stóp po torze ósemki;

• rozkrok, ramiona w górze, piłka w dłoniach – krążenia tułowia w prawo, potem w lewo;

• mały rozkrok, ramiona wyciągnięte w przód, piłka w dłoniach – wymachy raz prawej, raz lewej nogi w górę do trzymanej piłki;

• siad prosty, piłka z prawej strony – unoszenie prostych nóg z jednoczesnym przetaczaniem piłki pod nogami ze strony prawej na lewą;

• leżenie tyłem, piłka z lewej strony – unoszenie bioder i toczenie piłki ze strony lewej na prawą;

• leżenie przodem, ramiona w łokciach ugięte i uniesione nad podłogą, tułów lekko uniesiony, piłka w jednej dłoni – toczenie piłki z jednej dłoni do drugiej.

Część główna

1. Nauka kozłowania piłki

Ustawienie w rozsypce:

• siad rozkroczny – kozłowanie piłki najpierw prawą ręką, potem lewą;

• przysiad – kozłowanie piłki najpierw prawą ręką, potem lewą;

• postawa stojąca – kozłowanie piłki najpierw prawą ręką, potem lewą.

Ustawienie w szeregu z zachowaniem około półmetrowych odległości między dziećmi:

• marsz po prostej – kozłowanie piłki w marszu najpierw prawą ręką, potem lewą;

• wolny bieg po prostej – kozłowanie piłki w biegu najpierw prawą ręką, potem lewą;

• dość szybki bieg – kozłowanie piłki w biegu najpierw prawą ręką, potem lewą.

Ustawienie w rzędach z zachowaniem odległości około 8 metrów między słupkami a rzędami:

• bieg do słupka z kozłowaniem piłki prawą ręką, ominięcie go i powrót do swojego zespołu (powtórzenie ćwiczenia z kozłowaniem lewą ręką);

• kozłowanie do słupka prawą ręką, z powrotem kozłowanie lewą ręką;

• wyścig w kozłowaniu do słupka i z powrotem.

Część końcowa

1. Pląs „Ojciec Wirgiliusz”

Uczniowie stoją w kole, pośrodku stoi „ojciec Wirgiliusz”. Dzieci tańczą dookoła, śpiewając:

Ojciec Wirgiliusz uczył dzieci swoje,

A miał ich wszystkich sto dwadzieścia troje:

„Hejże, dzieci, hejże ha, hejże ha, hejże ha,

róbcie wszystko to, co ja, co ja”.

„Ojciec Wirgiliusz” na słowa: Róbcie wszystko to, co ja – wykonuje różne gesty, ćwiczenia, a dzieci go naśladują. Podczas powtórzenia zabawy „ojcem Wirgiliuszem” zostaje inne dziecko.

2. Zakończenie zajęć

19. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Ćwiczenia doskonalące umiejętność kozłowania piłki.

Główne cele

• doskonalenie umiejętności kozłowania piłki,

• kształtowanie koordynacji ruchowej,

• wdrażanie do integracji zespołu klasowego.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

szarfy, piłki, słupki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu lub dwuszeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Berek z ogonkiem”

Prowadzący wybiera jednego lub kilku berków, w zależności od liczby osób w grupie. Pozostałe dzieci otrzymują szarfy i umieszczają je z tyłu za spodenkami w ten sposób, aby wystawało 2/3 jej długości. Na sygnał goniący starają się zdobyć szarfę. Jeżeli tak się stanie, wkładają sobie szarfę za spodenki i przestają być berkami, a stają się uciekającymi. Dzieci, które straciły szarfę – gonią pozostałych.

3. Ćwiczenia z piłkami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć (scenariusz nr 18)

Część główna

1. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Znajdź swój kolor”

Uczniowie stoją w kilku rzędach. Każda drużyna zakłada szarfy w innym kolorze. Dzieci rozbiegają się. Na polecenie: Stój, zamknij oczy! – zatrzymują się i zamykają oczy. W tym czasie prowadzący rozrzuca szarfy w takich kolorach, jakimi są oznaczone zespoły, po czym woła: Biegiem do swoich szarf! Dzieci na to hasło otwierają oczy i biegną do swoich szarf, przy których ustawiają się w rzędzie.

2. Doskonalenie umiejętności kozłowania

Wszystkie dzieci otrzymują piłki i wykonują:

• kozłowanie w miejscu prawą, potem lewą ręką;

• kozłowanie w miejscu na przemian raz prawą, raz lewą ręką;

• kozłowanie w marszu, potem w biegu prawą i lewą ręką;

• wyścigi z kozłowaniem do słupka i z powrotem.

Część końcowa

1. Zabawa ze śpiewem „Julianka” (scenariusz nr 16)

2. Zakończenie zajęć

20. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Podania piłki oburącz.

Główne cele

• nauka podań piłki oburącz i chwytów,

• kształtowanie szybkości i koordynacji ruchowej,

• doskonalenie umiejętności współdziałania w parach,

• kształtowanie nawyku zwracania uwagi na bezpieczeństwo.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

piłki, szarfy

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Berek z ogonkiem” odmiana II

Nauczyciel wybiera 3 – 4 berków. Pozostałe dzieci otrzymują szarfy i umieszczają je z tyłu za spodenkami w ten sposób, aby wystawało 2/3 ich długości. Na sygnał goniący, biegnąc za uciekającymi, starają się zabrać jak najwięcej szarf. Dziecko bez szarfy siada z boku w siadzie skrzyżnym ze „skrzydełkami”. Wygra ten berek, który zbierze najwięcej szarf.

3. Ćwiczenia z piłkami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć (scenariusz nr 18)

Część główna

1. Nauka podań i chwytów piłki

Każda para ma jedną piłkę i wykonuje:

• podania piłki w parach;

• podania i chwyty piłki dowolnym sposobem;

• podania piłki oburącz znad głowy;

• podania piłki oburącz sprzed klatki piersiowej.

2. Zabawa rzutna „Rzuty w szeregach”

Uczniowie ustawiają się w szeregach, zachowując dwumetrowe odległości między sobą. Dzieci stojące w szeregu jako pierwsze trzymają piłkę, zwrócone przodem do pozostałych zawodników. Na sygnał wykonują pełny obrót i rzucają piłkę do następnej osoby w szeregu, która po wykonaniu półobrotu rzuca piłkę do kolejnej osoby. Piłka trafia do ostatniego zawodnika, który rzuca ją do najbliższego zawodnika w powrotnym kierunku. Piłka trafi z powrotem do osoby, która rozpoczynała zabawę.

3. Zabawa „Podania w szeregach”

Uczniowie są ustawieni jak w poprzednim ćwiczeniu. Osoba stojąca w rzędzie jako pierwsza nogą podaje piłkę zawodnikowi za nią. Piłka trafia do ostatniego zawodnika i wraca z powrotem do osoby, która rozpoczynała zabawę.

4. Zabawa bieżna z elementami korektywy „Murarz”

Uczniowie stoją na linii na końcu sali. Berek „murarz” stoi na linii środkowej. Na sygnał dzieci biegną na przeciwną stronę boiska. „Murarz”, poruszając się tylko po linii środkowej, stara się złapać jak najwięcej dzieci. Złapani uczniowie siadają na linii środkowej z ramionami ułożonymi w „skrzydełka”. Tworzą w ten sposób „mur”. Wygrywa osoba, która zostanie złapana jako ostatnia.

Część końcowa

1. Pożegnanie

Uczniowie wraz z nauczycielem siedzą w kole. Śpiewają piosenkę na melodię „Panie Janie”, wymieniając kolejno imiona dzieci:

Żegnaj, .................(imię), żegnaj..................(imię),

nadszedł czas, nadszedł czas

Dzisiaj Cię żegnamy, wkrótce znów spotkamy,

Wróć do nas, wróć do nas.

2. Zakończenie zajęć

21. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Zabawy z piłkami.

Główne cele

• doskonalenie rzutów piłką oburącz,

• doskonalenie chwytów piłki,

• kształtowanie siły, skoczności i koordynacji ruchowej,

• wdrażanie do bezpieczeństwa podczas zabaw.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

piłki, kółka ringo, słupki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Berek bakteria” (scenariusz nr 17)

3. Ćwiczenia z piłkami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Wszystkie dzieci otrzymują piłki. Biegną do wyznaczonej linii, wykonując ćwiczenia:

• kozłowanie piłki prawą ręką;

• krążenia w przód jednym ramieniem, piłka trzymana w drugiej ręce, zmiana rąk;

• toczenie piłki po podłodze prawą ręką z prawej strony, potem lewą ręką, po lewej stronie.

Ćwiczenia w marszu:

• unoszenie ramion z piłką i opuszczanie;

• podrzucanie i chwytanie piłki;

• ramiona z piłką w przód – marsz z naprzemianstronnymi wymachami nóg do trzymanej piłki.

Ćwiczenia w postawie stojącej:

• podrzut piłki w górę i chwyt, podrzut piłki, klaśnięcie i chwyt piłki;

• podrzut, klaśnięcie z przodu i z tyłu, próba chwytu piłki;

• duży rozkrok – toczenie piłki od jednej stopy do drugiej;

• ramiona w górze, piłka trzymana w dłoniach – krążenia tułowia.

Ćwiczenia w siadzie:

• siad prosty, piłka z jednej strony – toczenie piłki pod uniesionymi nogami z jednej ręki do drugiej;

• siad rozkroczny, ramiona w górze, piłka trzymana w dłoniach – skrętoskłon do prawej stopy i dotknięcie stopy piłką.

Leżenie przodem:

• ramiona z piłką wyciągnięte w przód, piłka trzymana w dłoniach – uniesienie tułowia i ramion, oczy skierowane na podłogę.

Leżenie tyłem:

• leżenie przewrotne z piłką trzymaną między stopami.

Część główna

1. Zabawa na czworakach

Uczniowie ustawiają się w szeregu, w przysiadzie podpartym z zachowaniem półmetrowych odległości. Każde dziecko trzyma piłkę. Na sygnał wszyscy maszerują na czworakach, popychając piłkę do mety. Następnie próbują toczyć piłkę do mety głową.

2. Wyścig z rzutami

Uczniowie ustawiają się w rzędach. Między pierwszym dzieckiem z rzędu, a słupkiem na półmetku leży kółko. Osoby stojące w rzędach jako pierwsze trzymają piłkę i biegną do kółka, aby ją na nim położyć. Potem omijają słupek, w drodze powrotnej podnoszą piłkę z kółka i rzucają nią do następnego ucznia z rzędu. Ten powtarza zadanie.

3. Sztafeta skokami na jednej nodze

Uczniowie trzymają pałeczki sztafetowe i, skacząc na prawej nodze, ścigają się do słupka. Wracają, skacząc na lewej nodze. Następnie przekazują pałeczkę sztafetową kolejnej osobie, która wykonuje skoki. Wygrywa drużyna, która pierwsza ukończy wyścig.

4. Zabawa rzutna „Rzucanka”

Uczniowie stoją w rozsypce na połowie boiska. Sześć metrów od nich stoi uczeń z piłką, który na sygnał rzuca piłkę w stronę dzieci, a one starają się ją złapać. Osoba, która złapie piłkę, staje na miejscu rzucającego. Jeżeli piłka dotknie ziemi, rzucający powtarza rzut.

Przy licznej grupie dzieci można zastosować podział na zespoły i wtedy każdy zespół ma swojego rzucającego.

Część końcowa

1. Zakończenie zajęć (scenariusz nr 20)

22. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Doskonalenie chwytów piłki.

Główne cele

• nauka rzutów piłką jednorącz,

• doskonalenie chwytów piłki,

• kształtowanie siły i koordynacji ruchowej,

• ćwiczenia korekcyjne stóp,

• wyrabianie nawyku dbania o bezpieczeństwo podczas zabaw.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

piłki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Berek generał”

Nauczyciel wybiera osobę, która będzie berkiem. „Berek generał” goni dzieci. Ten, kogo złapie, musi wykonać „rozkaz” – zadanie ruchowe (np. 3 przysiady) i może uciekać dalej. „Rozkaz” obowiązuje przez całą zabawę.

3. Ćwiczenia z piłkami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć (scenariusz nr 21)

Część główna

1. Zabawa z mocowaniem

Uczniowie dobierają się parami. Jedno dziecko siedzi w siadzie skrzyżnym, trzymając mocno piłkę (z ramionami lekko wyciągniętymi w przód). Drugie dziecko próbuje piłkę wybić pięścią. Potem następuje zmiana. Następnie obie osoby z pary trzymają piłkę i na sygnał próbują wzajemnie ją sobie wyrwać.

2. Nauka rzutów piłki jednorącz

Dzieci otrzymują piłki i wykonują ćwiczenia:

• podania piłki jednorącz w parach (przy rzucie prawą ręką lewa noga wysunięta w przód);

• podania piłki w rzędach ustawionych naprzeciw siebie – po rzucie rzucający biegnie na koniec swojego rzędu.

3. Zabawa rzutna „Rzucanka” (scenariusz nr 21)

Dzieci rzucają piłką jednorącz.

4. Zabawa korekcyjna „Podania piłki stopami”

Uczniowie ćwiczą w jednym lub w kilku rzędach. Osoby siedzące w rzędach jako pierwsze trzymają piłkę stopami, mając kolana odwiedzione w bok. Pozostali siedzą w siadzie skrzyżnym z zachowaniem półmetrowych odległości między sobą. Na sygnał uczniowie z piłkami wykonują w siadzie obrót w tył do następnego ćwiczącego. Ten zabiera piłkę i wkłada ją między stopy, a następnie obraca się i przekazuje ją następnej osobie. W ten sposób piłka dociera do ostatniego zawodnika, który biegnie na początek zespołu i przekazuje piłkę do tyłu. Zabawa kończy się, kiedy pierwsze osoby z każdego rzędu wrócą na swoje miejsca.

Część końcowa

1. Zakończenie zajęć (scenariusz nr 20)

23. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Kształtowanie podstawowych cech motorycznych.

Główne cele

• doskonalenie poznanych umiejętności ruchowych,

• kształtowanie podstawowych cech motorycznych,

• wdrażanie do dyscypliny podczas zajęć,

• wdrażanie do bezpieczeństwa podczas ćwiczeń i zabaw.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

drabinki, ławeczki, piłki, kocyki, słupki, skakanki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Berek generał” (scenariusz 22)

3. Ćwiczenia z piłkami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć (scenariusz 21)

Część główna

1. Zabawa z mocowaniem „Walka w łańcuchu”

Nauczyciel dzieli uczniów na dwa lub cztery małe zespoły o parzystej liczbie uczestników. Dwa zespoły ustawiają się w szeregu w ten sposób, że uczniowie z każdego zespołu stają naprzemiennie, zwróceni twarzami w przeciwnych kierunkach, i chwytają się pod ręce, tworząc ogniwa łańcucha. Na sygnał nauczyciela członkowie każdego zespołu starają się przeciągnąć przeciwników na swoją stronę. Wygrywa zespół, któremu uda się przeciągnąć większość przeciwników na swoją stronę.

2. Obwód stacyjny

Uczniowie ćwiczą w parach w określonym przez nauczyciela czasie na następujących stacjach:

• podania piłki;

• skoki zawrotne przez ławeczkę;

• ślizg przodem na ławeczce;

• skoki przez skakankę w miejscu;

• kozłowanie do słupka i z powrotem;

• marsz w podporze tyłem do słupka i z powrotem;

• wejście i zejście z drabinki, następnie zwis tyłem na drabince (asekuracja nauczyciela).

Część końcowa

1. Zabawa relaksująca „Balonik”

Uczniowie, trzymając się za ręce, tworzą koło. Chodzą dookoła i wypowiadają słowa:

Baloniku nasz malutki,

Rośnij duży, okrąglutki.

Balon rośnie, że aż strach,

Przebrał miarę, no i... trach!

Dzieci się cofają. Koło staje się coraz większe, aż się rozpada i wszyscy upadają na podłogę.

2. Zakończenie zajęć

24. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Zabawy rzutne i bieżne.

Główne cele

• doskonalenie podań piłki jednorącz,

• doskonalenie chwytów piłki,

• rozwijanie umiejętności współdziałania w zespole,

• rozwijanie umiejętności dbania o bezpieczeństwo własne i innych podczas zabaw i ćwiczeń.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

piłki, kolorowy spadochron

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa z elementami korektywy „Berek samolot”

Prowadzący wyznacza jednego lub kilku berków (w zależności od liczby dzieci w grupie). Osoba złapana przez berka staje w dużym rozkroku z ramionami ułożonymi w „skrzydełka”. Może ją „uratować” inne dziecko, które przejdzie pod jej nogami. I znowu mogą oboje uciekać przed berkiem.

3. Ćwiczenia z piłkami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć (scenariusz nr 18)

Część główna

1. Zabawa bieżna „Mur obronny”

Uczniowie ustawiają się na linii początkowej, a „strażnik” stoi na linii środkowej. Na sygnał nauczyciela dzieci starają się dotrzeć na przeciwną stronę boiska. „Strażnik”, poruszający się wzdłuż po linii środkowej – „murze obronnym”, próbuje złapać jak najwięcej osób. Każdy schwytany staje się jego pomocnikiem. W ten sposób liczba „strażników” rośnie i coraz trudniej przedrzeć się przez „mur obronny”. Zwycięża osoba, która jako ostatnia przedostanie się przez „mur”.

2. Podania piłki jednorącz w parach

3. Zabawa rzutna „10 podań”

Uczniowie stoją w parach. Każda para otrzymuje jedną piłkę. Na sygnał uczestnicy podają piłkę jednorącz w parach, licząc każde podanie. Wygrywa ta para, która najszybciej wykona 10 podań.

4. Podania w szeregach

Uczniowie tworzą dwa szeregi. Osoby stojące w każdym szeregu jako pierwsze trzymają piłkę. Na sygnał podają piłkę jednorącz do następnego dziecka. Gdy piłka trafi do ostatniej osoby, ta podaje piłkę jednorącz z powrotem. Wygrywa ten szereg, w którym piłka szybciej wróci do osoby stojącej na początku.

Część końcowa

1. Zabawa relaksacyjna ze spadochronem „Wielka szyba”

Nauczyciel rozkłada na podłodze spadochron. Uczniowie podnoszą go, trzymając za brzegi i naprężając. Następnie przenoszą go w inne miejsce i kładą na podłodze. Cały czas starają się, aby płaszczyzna spadochronu znajdowała się w poziomie, a materiał pozostał napięty.

2. Zabawa relaksacyjna ze spadochronem „Wywoływanie i przebieganie”

Uczniowie trzymają spadochron i poruszają nim w górę i w dół. Gdy spadochron jest wysoko, prowadzący prosi: Przebiegają na drugą stronę wszyscy, którzy... (np. Mają psa, lubią jeść naleśniki itd.). Uczestnicy zabawy mogą podsuwać pomysły, kto ma przebiec pod spadochronem. Dzieci przebiegają, chwytają spadochron w innym miejscu i nadal nim wachlują.

3. Zakończenie zajęć

25. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Nauka skoków rozkroczno-zwartych.

Główne cele

• nauka skoków rozkroczno-zwartych,

• doskonalenie rzutów woreczkiem,

• doskonalenie skoków na jednej nodze,

• wdrażanie do zachowania bezpieczeństwa podczas zabaw i ćwiczeń.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

słupki, woreczki, pałeczki sztafetowe

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa z elementami korektywy „Berek samolot”

Prowadzący wyznacza jednego lub kilku berków (w zależności od liczby dzieci w grupie). Uczestnicy zabawy uciekają przed berkiem. Osoba złapana przez berka, staje w dużym rozkroku, układa ramiona w „skrzydełka”. Może ją uratować inne dziecko, które przejdzie między jej nogami. „Odczarowany” uczestnik zabawy ucieka przed berkiem dalej.

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Uczniowie zajmują miejsca w pewnej odległości od siebie. Wykonują ćwiczenia:

• „zegar” – postawa stojąca; skłon głowy w lewo, wyprost, skłon w prawo, wyprost;

• postawa stojąca, ramiona w bok: krążenie nadgarstkami (małe kółeczka), krążenie ramion (duże koła);

• „dzwon bije” – postawa stojąca, szeroki rozkrok, ramiona w górę – wahadłowe, obszerne skłony tułowia raz w lewą, raz w prawą stronę;

• przekładanie nogi przez splecione ręce – ręce splecione z przodu tułowia, przekładanie nogi ponad rękoma i kolejne powtórzenie drugą nogą;

• „marsz w wysokiej trawie” – marsz w miejscu z wysokim unoszeniem kolan;

• „most zwodzony” – siad prosty, ramiona w bok – uniesienie prostych nóg i przejście do siadu równoważnego (podniesienie mostu), następnie przejście do siadu prostego (opuszczenie mostu);

• „brama” – siad ugięty (brama zamknięta), następnie uniesienie bioder (brama otwarta);

• „samolot” – leżenie przodem, ramiona w bok – uniesienie ramion, tułowia i nóg (samolot leci), następnie powrót do leżenia (samolot wylądował);

• „ślimak w skorupie” – leżenie przewrotne.

Część główna

1. Nauka skoków rozkroczno-zwartych ( „pajacyków”)

Uczniowie wykonują skoki rozkroczno-zwarte z wymachem ramion w bok i w dół.

2. Wyścigi (wykonywanie skoków rozkroczno-zwartych)

Uczniowie ustawiają się w dwóch rzędach. Przed każdym rzędem na półmetku stoi słupek. Dzieci:

• kolejno biegną do słupka, za słupkiem wykonują trzy „pajacyki” i wracają biegiem do rzędu;

• wykonują „pajacyki” do słupka, wracają biegiem do rzędu.

3. Doskonalenie rzutów woreczkiem

Dzieci są ustawione w rzędach. Osoby stojące w rzędach jako pierwsze trzymają woreczek i wykonują rzut woreczkiem w stronę słupka (przy rzucie prawą ręką, lewa noga wysunięta do przodu), następnie biegną do woreczka, omijają słupek i biegiem wracają do rzędu.

4. Doskonalenie skoków na prawej i lewej nodze

Dzieci są ustawione w rzędach. Osoby stojące w rzędach jako pierwsze trzymają pałeczkę i wykonują:

• skoki na prawej nodze do słupka, z powrotem skoki na lewej nodze, przekazują pałeczki następnej osobie z rzędu;

• skoki na prawej nodze do słupka, powrót biegiem do rzędu i przekazują pałeczki sztafetowe następnej osobie z rzędu;

• skoki na lewej nodze do słupka i powrót do rzędu.

Część końcowa

1. Zabawa relaksująca „Balonik”

Uczniowie, trzymając się za ręce, tworzą koło. Chodzą dookoła i wypowiadają słowa:

Baloniku nasz malutki,

rośnij duży okrąglutki.

Balon rośnie, że aż strach,

przebrał miarę, no i… trach!

Dzieci się cofają. Koło staje się coraz większe, aż się rozpada i wszyscy upadają na podłogę.

2. Zakończenie zajęć

26. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Zabawy z nietypowymi przyborami.

Główne cele

• rozwijanie umiejętności posługiwania się przyborem nietypowym,

• doskonalenie umiejętności biegu na czworakach, marszu w podporze tyłem, skoków zajęczych, pełzania,

• kształtowanie zręczności i koordynacji ruchowej,

• utrwalanie nawyku przyjmowania postawy prawidłowej,

• wdrażanie do bezpiecznego wykonywania ćwiczeń.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

materace, balony, gazety, płyta z muzyką do tańca

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Rozdanie przyborów

Dzieci maszerują w rzędzie dookoła sali. Gdy przechodzą obok prowadzącego, otrzymują po jednej gazecie, z której ugniatają kulę.

3. Zabawa orientacyjno-porządkowa z kulami gazetowymi „Reaguj na sygnały”

Na sygnał dany przez prowadzącego dzieci rozbiegają się w różnych kierunkach, prowadząc swoją kulę z gazety nogą. Następnie wykonują ćwiczenia, reagując na wcześniej umówione sygnały:

• jeden gwizdek – przyjmują postawę stojącą, ramiona układają w „skrzydełka”,

• dwa gwizdki – siadają w siadzie skrzyżnym, ramiona układają w „skrzydełka”,

• trzy gwizdki – siadają w siadzie prostym, ramiona układają w „skrzydełka”,

• cztery gwizdki – wykonują klęk prosty, ramiona układają w „skrzydełka”.

Prowadzący nagradza pochwałą te dzieci, które prawidłowo zareagowały na wszystkie sygnały.

4. Ćwiczenia z kulami gazetowymi wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

• podrzuty i chwyty kuli;

• podrzut, kilkakrotne klaśnięcie i chwyt kuli;

• podrzut, „młynek” dłońmi i chwyt kuli;

• unoszenie na przemian prawej i lewej nogi oraz przekładanie pod nimi kuli;

• siad prosty – unoszenie nóg i przetaczanie pod nimi kuli;

• leżenie przodem – uniesienie nóg oraz ramion ugiętych w łokciach i przesuwanie kuli z jednej ręki do drugiej;

• leżenie tyłem, kolana ugięte, stopy na podłodze – unoszenie bioder, przekładanie kuli z ręki do ręki nad i pod biodrami;

• leżenie tyłem, ramiona wysunięte za głowę, kula trzymana stopami – leżenie przewrotne, przełożenie kuli do rąk, skłon w przód i włożenie kuli między stopy;

• marsz dookoła na palcach z kulą w dłoni i odłożenie kuli w wyznaczone miejsce.

Część główna

1. Zabawa bieżna „Rybacy i rybki”

Uczniowie stoją w rozsypce. Nauczyciel wybiera parę „rybaków”. Pozostałe dzieci będą podczas zabawy „rybkami”. „Rybacy”, trzymając się za ręce, gonią „rybki”. Złapane dziecko trafia do „sieci” (wcześniej ustalone miejsce). Jeśli w „sieci” znajdą się dwie „rybki”, stają się następną parą „rybaków”. W ten sposób przybywa goniących. Wygrywa osoba, która zostanie złapana jako ostatnia.

2. Ćwiczenia na materacach

Dzieci ustawiają się w czterech rzędach; po dwa rzędy naprzeciw siebie. Między rzędami leżą po dwa lub trzy materace. Ćwiczący przemieszczają się do rzędu naprzeciw, wykonując na materacach następujące ćwiczenia:

• bieg na czworakach;

• skoki zajęcze;

• bieg w podporze tyłem („chodem pająka”);

• pełzanie;

• turlanie.

Część końcowa

1. Zabawa relaksująca „Taniec z balonami”

Każde dziecko ma balonik. Dzieci tańczą w rytm muzyki, odbijając balon obydwoma rękami (starają się nie upuścić go na podłogę). Po chwili tańczą, próbując odbijać balon najpierw prawą, potem lewą ręką.

2. Zakończenie zajęć

27. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Nauka ustawiania się w szeregu, rzędzie i kole.

Główne cele

• nauka ustawiania się w szeregu, kole i rzędzie,

• doskonalenie umiejętności posługiwania się przyborem nietypowym,

• doskonalenie umiejętności czworakowania i rzutów,

• kształtowanie zręczności i koordynacji ruchowej,

• zwracanie uwagi na bezpieczeństwo swoje i innych podczas wykonywania ćwiczeń.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

słupki, szarfy, gazety

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Berek ranny”

Nauczyciel wybiera ucznia, który podczas zabawy będzie berkiem. Berek zostaje oznaczony szarfą. Stara się schwytać któreś z uciekających dzieci. Osoba, którą dotknie, zostaje nowym berkiem. Goni pozostałych uczestników zabawy, trzymając jedną rękę w miejscu, w którym została dotknięta przez poprzedniego berka.

3. Rozdanie przyborów

Dzieci maszerują w rzędzie dookoła sali. Przechodząc obok prowadzącego, otrzymują po jednej gazecie, z której ugniatają kulę.

4. Ćwiczenia z kulami gazetowymi wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć (scenariusz nr 26)

Część główna

1. Nauka ustawiania się w rzędzie, kole i szeregu

Prowadzący dzieli dzieci na zespoły. Każdy zespół otrzymuje szarfy w innym kolorze. Prowadzący ustala z zespołami, jak wygląda ustawienie w szeregu, w kole i w rzędzie (grupy poinstruowane przez nauczyciela odpowiednio ustawiają się).

Dzieci rozbiegają się. Nauczyciel rozrzuca szarfy w kolorach zespołów (po jednej szarfie) i podaje hasło – sposób ustawienia się, np. Szereg. Zespoły jak najszybciej starają się ustawić we wskazany sposób przy odpowiedniej szarfie. Zabawa jest powtarzana kilka razy.

2. Wyścig rzędów na czworakach z gazetami

Dzieci tworzą dwa zespoły; ustawiają się w rzędach. Przed rzędami w pewnej odległości stoją słupki. Osoby stojące jako pierwsze w rzędach trzymają rozłożone gazety. Na gwizdek biegną na czworakach do słupków i z powrotem, przesuwając gazetę rękoma. Wygrywa zespół, który szybciej wykona zadanie.

3. Wyścig bieżny z gazetami

Uczniowie ustawiają się w rzędach. Osoby stojące jako pierwsze trzymają gazety rozłożone na brzuchu. Na sygnał biegną do słupka i z powrotem, cały czas mając gazetę rozpostartą na brzuchu. Starają się nie przytrzymywać jej rękoma.

4. Zabawa rzutna „Papierowa bitwa”

Każde dziecko bierze kulę gazetową, z którą ćwiczyło podczas rozgrzewki. Grupa zostaje podzielona na dwie drużyny, ustawione na przeciwległych polach, oddzielonych linią środkową. Na sygnał nauczyciela dzieci przerzucają swoje kule na pole przeciwnika. Podnoszą i przerzucają także te kule, które drużyna przeciwna wrzuciła na ich boisko. Wygrywa ten zespół, który po końcowym sygnale ma na swoim polu mniej kul.

Część końcowa

1. Ćwiczenia korekcyjne z gazetami

Uczniowie wykonują:

• marsz na palcach, potem na piętach z gazetą trzymaną nad głową w wyprostowanych ramionach;

• siad ugięty, gazeta rozłożona na podłodze przed bosymi stopami: zwijanie gazety w harmonijkę palcami stóp; rozrywanie gazety palcami stóp.

2. Zakończenie zajęć

28. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Zabawy z piłkami.

Główne cele

• doskonalenie podań piłki,

• doskonalenie skoków na jednej nodze,

• rozwijanie skoczności, szybkości i koordynacji ruchowej,

• integracja zespołu klasowego.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

słupki, pałeczki sztafetowe, piłki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Gąski, gąski, do domu”

W zabawie biorą udział „mama”, „wilk” i „gąski”. „Mama” stoi na końcowej linii boiska, „gąski” na przeciwległej, a „wilk” – na linii środkowej. „Mama” woła:

– Gąski, gąski, do domu!

– Boimy się! – odpowiadają „gąski”.

– Czego?

– Wilka złego!

– A gdzie on jest?

– Za górami, za lasami!

– Co robi?

– Ostrzy zęby z pazurami!

– Na kogo?

– Na nas!

– Gąski, gąski, do domu!

Dzieci – „gąski” na ostatnie wezwanie biegną do „mamy”, ale po drodze „wilk”, poruszając się tylko po środkowej linii, stara się je złapać. Złapane „gąski” będą pomagać „wilkowi” w następnych gonitwach. „Gąski”, których wilk nie złapał, stają na linii końcowej; „mama” przechodzi na linię przeciwległą. Uczniowie powtarzają dialog. Zabawa kończy się, gdy większość lub wszystkie „gąski” zostaną złapane.

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć (scenariusz nr 25)

Część główna

1. Zabawa na czworakach

Dzieci biegają po sali. Na hasło: Zajączki – wykonują skoki zajęcze, Pieski – biegają na czworakach, Pająki – maszerują w podporze tyłem na ugiętych nogach, Krokodyle – poruszają się w podporze tyłem, Słonie – maszerują na czworakach, trzymając nogi wyprostowane w kolanach.

2. Zabawa bieżna z elementami korektywy „Murarz”

Uczniowie stoją na linii na końcu sali. Berek „murarz” stoi na linii środkowej. Na sygnał nauczyciela dzieci biegną na przeciwną stronę boiska. „Murarz”, poruszając się tylko po linii środkowej, stara się złapać jak najwięcej dzieci. Złapani uczniowie siadają na linii środkowej z ramionami ułożonymi w „skrzydełka”. Tworzą w ten sposób „mur”. Wygrywa osoba, która zostanie złapana jako ostatnia.

3. Zabawa rzutna „Nie zgub piłki”

Uczniowie dzielą się na dwa lub trzy zespoły i wybierają kapitanów. Każdy zespół ustawia się w kole, kapitan trzyma piłkę. Na sygnał nauczyciela kapitanowie podają piłki osobom stojącym obok. Dzieci podają sobie piłkę oburącz, po obwodzie koła, tak długo, aż wróci do kapitana. Zwycięża zespół, którego piłka najszybciej „przejdzie” całe koło.

4. Doskonalenie skoków na prawej i lewej nodze

Dzieci są ustawione w rzędach. Osoby stojące jako pierwsze trzymają pałeczkę i wykonują:

• skoki na prawej nodze do słupka, z powrotem skoki na lewej nodze; przekazują pałeczki następnej osobie z rzędu;

• skoki na prawej nodze do słupka, powrót biegiem do rzędu i przekazują pałeczki kolejnej osobie;

• skoki na lewej nodze do słupka i powrót do rzędu.

Część końcowa

1. Zabawa ze śpiewem „Stary Abraham”

Uczniowie wraz z nauczycielem stoją w kole. Śpiewają piosenkę, uderzając dłońmi w kolana.

Stary Abraham miał siedmiu synów,

Siedmiu synów miał stary Abraham.

A oni siedli i nic nie jedli,

Tylko śpiewali sobie tak: Prawa ręka!

Następnie nauczyciel wypowiada słowa: Prawa ręka – i potrząsa nią. Dzieci go naśladują. Po każdym odśpiewaniu piosenki nauczyciel wymienia nazwę innej części ciała. Dzieci powtarzają ją, dodając nazwy wymienione już wcześniej. Podczas śpiewania piosenki poruszają zawsze częścią ciała, która była wymieniona jako ostatnia.

2. Zakończenie zajęć

29. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Nauka przewrotu w przód.

Główne cele

• nauka przewrotu w przód,

• doskonalenie skoków zawrotnych i skoków przez skakankę,

• doskonalenie umiejętności kozłowania i ślizgu przodem,

• kształtowanie gibkości,

• wdrażanie do uważnego wykonywania ćwiczeń z zachowaniem bezpieczeństwa swojego i innych.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

słupki, materace, ławeczki, piłki, kocyki, skakanki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Berek ranny” (scenariusz nr 27)

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Ćwiczenia w postawie stojącej, nogi w rozkroku:

• krążenie ramion w przód i w tył;

• ramiona w górze, krążenie tułowia w prawo, potem w lewo;

• ramiona w górze, skłony do prawej i lewej nogi;

• ramiona w górze, skłony do nóg;

• krążenie barków w przód i w tył.

Ćwiczenia w siadzie:

• klęcznym:

– skręty głowy w lewo, w prawo;

– skłony głowy do lewego i prawego ramienia;

• skrzyżnym:

– skrętoskłony do jednego i drugiego kolana;

– skłony w przód;

• skulnym:

– objęcie kolan ramionami, przyciągnięcie brody do mostka, przetoczenie się na plecy i powrót.

Część główna

1. Ćwiczenia na materacach przygotowujące do nauki przewrotu w przód

Uczniowie w przysiadzie podpartym; przetaczają się na plecy do leżenia przewrotnego i wracają do przysiadu podpartego.

Dzieci unoszą biodra z przysiadu podpartego, jednocześnie wychylają się w przód, przenoszą ciężar ciała na ręce i wykonują skłon głowy.

2. Obwód stacyjny

Uczniowie dobierają się dwójkami lub trójkami. Każda dwójka lub trójka siada przy jednej stacji. Prowadzący wyjaśnia sposób ćwiczenia na stacjach. Na pierwszy gwizdek uczniowie rozpoczynają ćwiczenia na stacjach, na drugi gwizdek kończą i siadają w siadzie skrzyżnym. Następnie przechodzą na kolejną stację, np. maszerując na czworakach. Każda grupa przechodzi przez wszystkie stacje:

• wykonanie przewrotu w przód – przysiad podparty, następnie skłon głowy w przód z jednoczesnym uniesieniem bioder i przeniesieniem ciężaru ciała na ugięte w stawach łokciowych ramiona. Oparcie karku o podłoże, odbicie się nogami i przetoczenie na plecach do przysiadu podpartego;

• skoki przez skakankę w miejscu;

• skoki zawrotne przez ławeczkę;

• ślizg przodem na ławeczce i kocyku;

• kozłowanie piłki do słupka i z powrotem.

Przewrót w przód na materacu jest wykonywany pod kontrolą nauczyciela. Prowadzący klęczy przy boku ćwiczącego. Jedną rękę podkłada pod kark, co zabezpiecza głowę przy wykonywaniu skłonu w dół, drugą ręką nadaje ćwiczącemu ruch obrotowy.

Część końcowa

1. Uporządkowanie sali

2. Zakończenie zajęć.

30. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Doskonalenie przewrotu w przód.

Główne cele

• doskonalenie przewrotu w przód,

• kształtowanie skoczności, gibkości i koordynacji ruchowej,

• kształtowanie inwencji i samodzielności.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

materac, ławeczki, laski gimnastyczne, szarfy, obręcze, skakanki, balony

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Podaj szarfę”

Spośród wszystkich uczniów nauczyciel wybiera osobę, która zostanie berkiem, i wręcza jej szarfę. Uczestnicy zabawy uciekają przed berkiem. Złapana osoba przejmuje szarfę – zostaje nowym berkiem. Zabawa jest powtarzana kilka razy.

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć (scenariusz nr 29)

Część główna

1. Tor przeszkód

Uczniowie, wykonują zadania, przechodząc przez następujące przeszkody:

• materac – przewrót w przód (nauczyciel asekuruje ucznia);

• cztery szarfy ułożone na podłodze, na przemian niebieska i żółta – przeplatanie szarf: niebieskiej od stóp do głowy, żółtej – odwrotnie;

• laski gimnastyczne ułożone równolegle na podłodze w półmetrowych odstępach – przeskoki obunóż przez laski;

• trzy materace ułożone jeden za drugim – pełzanie po materacach;

• skakanki – skoki przez skakankę;

• obręcze ułożone na podłodze – przechodzenie po obręczach jak po kamieniach w strumieniu;

• obręcze, balony – dowolne ćwiczenia według inwencji dzieci.

Część końcowa

1. Zabawa relaksacyjna „Zima dookoła”

Uczniowie siedzą w kole, plecami zwróceni do środka. W środku siedzi jeden ćwiczący, ma zamknięte oczy. Jedno z dzieci siedzących na obwodzie koła zwraca się do osoby pośrodku słowami wierszyka:

Moniko, Moniczko (imię dziecka siedzącego w kole),

zima dookoła.

Zgadnij, Moniko, kto cię woła.

Dziecko siedzące w środku próbuje odgadnąć, kto je woła. Jeżeli zgadnie, zamienia się z daną osobą miejscem.

2. Zakończenie zajęć

31. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Kozłowanie piłki prawą i lewą ręką.

Główne cele

• doskonalenie umiejętności kozłowania piłki prawą i lewą ręką,

• rozwijanie koordynacji ruchowej,

• integracja zespołu klasowego,

• wdrażanie do zachowania zasad bezpieczeństwa.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

słupki, bramka, piłki, szarfy, kółka ringo, piłka do minisiatkówki, kij i piłeczka do unihokeja

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Gady”

Dzieci biegają swobodnie po sali. Na hasło: Żółwie – chodzą powoli na czworakach, dinozaury – chodzą na czworakach z nogami wyprostowanymi, krokodyle – poruszają się w podporze przodem, węże – pełzają po podłodze.

3. Ćwiczenia z piłkami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Wszystkie dzieci otrzymują piłki. Biegną do wyznaczonej linii, wykonując ćwiczenia:

• kozłowanie piłki prawą ręką;

• krążenia w przód jednym ramieniem, piłka trzymana w drugiej ręce, zmiana rąk;

• toczenie piłki po podłodze prawą ręką z prawej strony, potem lewą ręką po lewej stronie.

Ćwiczenia w marszu:

• unoszenie ramion z piłką i opuszczanie;

• podrzucanie i chwytanie piłki;

• ramiona z piłką w przód – marsz z naprzemianstronnymi wymachami nóg do trzymanej piłki.

Ćwiczenia w postawie stojącej:

• podrzut piłki w górę i chwyt, podrzut piłki, klaśnięcie i chwyt piłki;

• podrzut, klaśnięcie z przodu i z tyłu, chwyt piłki;

• duży rozkrok – toczenie piłki od jednej stopy do drugiej;

• ramiona w górze, piłka trzymana w dłoniach – krążenia tułowia.

Ćwiczenia w siadzie:

• siad prosty, piłka z jednej strony – toczenie piłki pod uniesionymi nogami z jednej ręki do drugiej;

• siad rozkroczny, ramiona w górze, piłka trzymana w dłoniach – skrętoskłon do prawej stopy i dotknięcie jej piłką.

Leżenie:

• przodem, ramiona z piłką wyciągnięte w przód, wzrok skierowany na podłogę – uniesienie tułowia i ramion z piłką;

• tyłem, piłka trzymana stopami – leżenie przewrotne, chwyt piłki rękoma, skłon i ponowne ułożenie piłki między stopami.

Część główna

1. Zabawa bieżna „Berek samolot parami”

Dzieci dobierają się parami i chwytają za ręce. Jedna para zostaje berkiem. Osoby z pary, którą złapie berek, stają naprzeciw siebie, wyciągają ramiona do przodu i łapią się za ręce – tworzą w ten sposób „mostek”. Uwolnić je może inna swobodnie biegająca para, przechodząc pod ramionami stojącej dwójki.

2. Tor przeszkód

Uczniowie, wykonują zadania, pokonując następujące przeszkody:

• piłka do minisiatkówki leżąca na kółku ringo, cztery metry od piłki stoi słupek – kozłowanie prawą ręką po prostej do słupka i z powrotem;

• kółka ringo ułożone z zachowaniem odstępów – przejście po kółkach jak po kamieniach w rzeczce;

• piłka leżąca na kółku ringo, cztery metry dalej słupek – kozłowanie lewą ręką po prostej do słupka i z powrotem;

• cztery szarfy leżące na podłodze z zachowaniem półmetrowych odstępów – przeplatanie szarf raz od stóp do głowy, raz od głowy do stóp;

• piłka i pięć słupków stojących w rzędzie z zachowaniem metrowych odstępów – kozłowanie piłki slalomem między słupkami;

• bramka, kij i piłeczka do unihokeja – próba wcelowania piłeczką do bramki.

Część końcowa

1. Zabawa ze śpiewem „Stary niedźwiedź mocno śpi”

Uczniowie stają w kole, chwytają się za ręce. Do środka wchodzi dziecko, które kuca – udaje śpiącego niedźwiedzia. Dzieci chodzą dookoła, śpiewając:

Stary niedźwiedź mocno śpi. (2x)

My się go boimy, na palcach chodzimy.

Jak się zbudzi, to nas zje. (2x)

Uczniowie zatrzymują się, rozłączają ręce i skandują słowa:

Pierwsza godzina niedźwiedź śpi.

Druga godzina niedźwiedź chrapie.

Trzecia godzina niedźwiedź łapie!

Na słowa: niedźwiedź łapie, „niedźwiedź” budzi się i goni dzieci. Złapana osoba zostaje „niedźwiedziem”.

2. Zakończenie zajęć

32. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Zabawy ruchowe na śniegu.

Główne cele

• kształtowanie sprawności ogólnej,

• nauka współpracy w zespołach,

• hartowanie organizmu,

• utrwalanie wiadomości na temat dostosowywania ubioru do warunków pogodowych,

• kształtowanie nawyku zachowania bezpieczeństwa podczas zabaw na śniegu.

Miejsce

zaśnieżone boisko (sala gimnastyczna)

Przyrządy i przybory

saneczki, szarfy

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Berek z przekazywaniem szarfy”

Prowadzący wybiera trzech berków; każdemu wręcza szarfę. Na sygnał nauczyciela berki gonią dzieci. Złapana osoba otrzymuje szarfę, zostaje berkiem.

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

• krążenie ramion w tył i w przód;

• wymachy ramion pionowe i poziome;

• skoki rozkroczno-zwarte („pajacyki”);

• krążenia tułowia;

• skoki obunóż w miejscu, w bok, w przód i w tył;

• skrętoskłony;

• wypady w przód raz prawą, raz lewą nogą;

• bieg w miejscu.

Część główna

1. Tor z ćwiczeniami

• skoki zawrotne przez pięć lub sześć par sanek;

• bieg z wysokim unoszeniem kolan;

• rzuty śnieżkami do drzewa (rzuty kulkami papieru do kosza);

• swobodne przeskoki przez ustawione w poprzek sanki.

2. Rysowanie na śniegu

Uczniowie ustawiają się w rzędach 5-osobowych, kładą dłonie na ramionach osoby stojącej przed nimi. Na początku każdego rzędu stoi kapitan, który podczas wykonywania ćwiczenia będzie prowadził zespół. Zadaniem każdego zespołu jest wydeptanie w śniegu cyfry 7 (dzieci w grupach cały czas maszerują w rzędzie, trzymając dłonie na ramionach osoby stojącej przed nimi).

Jeżeli zajęcia odbywają się w sali gimnastycznej, nauczyciel prosi uczniów, aby ustawili się w taki sposób, aby odtworzyli podaną przez nauczyciela cyfrę.

Część końcowa

1. „Marsz zaprzęgów”

Dzieci dobierają się parami; każda para ma sanki. Jedno dziecko siada na sankach, drugie je ciągnie, potem uczniowie zamieniają się miejscami.

2. Zakończenie zajęć

33. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Kształtowanie skoczności i szybkości.

Główne cele

• kształtowanie skoczności i szybkości,

• doskonalenie współpracy w zespołach,

• hartowanie organizmu,

• zwracanie uwagi na bezpieczeństwo.

Miejsce

zaśnieżone boisko (sala gimnastyczna)

Przyrządy i przybory

gazety

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa bieżna „Bieg po promieniu słońca”

Uczniowie ustawiają się w rzędzie za prowadzącym. Każdy kładzie dłonie na ramionach osoby stojącej przed nim. Nauczyciel i uczniowie (cały czas ustawieni jedna osoba za drugą) wydeptują koło. Następnie wszyscy wchodzą do środka koła i wydeptują „tarczę słoneczną”. Na pierwszy gwizdek dzieci rozbiegają się w różnych kierunkach, wyznaczając promienie słoneczne. Na drugi gwizdek zatrzymują się i wracają po swoich śladach.

Jeśli zajęcia odbywają się w sali gimnastycznej, nauczyciel rysuje kredą koło. Dzieci wchodzą do środka koła; na sygnał prowadzącego rozbiegają się jak promyki.

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

• „wieje wiatr” – pozycja stojąca, rozkrok, ramiona uniesione – skłony tułowia i ramion w bok;

• „wielka wichura” – pozycja stojąca, rozkrok, ramiona uniesione – krążenia tułowia;

• „brodzenie w głębokim śniegu” – marsz w miejscu z wysokim unoszeniem kolan;

• „przeprawa przez gęsty las” – skręty tułowia w prawo z jednoczesnym wykrokiem lewą nogą i odwrotnie;

• „rozgrzewamy się na mrozie” – podskoki obunóż z jednoczesnymi skrzyżnymi wymachami ramion;

• „rąbanie drzewa” – szeroki rozkrok, ramiona uniesione, dłonie złączone – skłony w przód;

• „małe i duże piłeczki” – na przemian niskie i wysokie wyskoki obunóż.

Część główna

1. Lepienie kul ze śniegu

Uczniowie dzielą się na kilkuosobowe grupy. Każda grupa ma za zadanie ulepić w określonym czasie jak najwięcej średniej wielkości kul ze śniegu.

Jeśli zajęcia odbywają się w sali gimnastycznej, grupy przygotowują kulki z gazet.

2. Bieg z przeszkodami

Uczniowie przy pomocy nauczyciela ustawiają kule w dwumetrowych odstępach. Następnie wykonują ćwiczenia:

• bieg slalomem między kulami;

• skoki z nogi na nogę przez kule;

• skoki obunóż przez kule;

• próby przeskoków najpierw na jednej, potem na drugiej nodze;

• rzuty śnieżkami (kulkami z papieru) poza wytyczoną linię.

Część końcowa

1. Zabawa „Dyrygent”

Uczniowie stoją w kole. Ochotnik staje plecami zwrócony do grupy, w pewnej odległości od koła. Nauczyciel wybiera spośród dzieci w kole „dyrygenta”. Zadaniem „dyrygenta” jest pokazywanie różnych ćwiczeń, które pozostali uczestnicy zabawy mają wykonywać. Osoba, która wróci do koła, musi odgadnąć, kto „dyryguje”. Po odgadnięciu dołącza do osób ustawionych na obwodzie koła, a rozpoznany „dyrygent” zostaje kolejnym zgadującym.

2. Zakończenie zajęć

34. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Zabawy na śniegu.

Główne cele

• kształtowanie sprawności ogólnej,

• doskonalenie współpracy w zespołach,

• hartowanie organizmu,

• kształtowanie nawyku zwracania uwagi na bezpieczeństwo podczas zabaw na śniegu.

Miejsce

zaśnieżone boisko (sala gimnastyczna)

Przyrządy i przybory

sanki, szarfy, gazety, koce

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Berek w parach”

Uczniowie dobierają się parami. Jedno dziecko w każdej parze zostaje berkiem – lepi śnieżkę. Na sygnał nauczyciela rozpoczyna się zabawa. Berek goni uciekającego. Jeśli trafi w niego śnieżką, następuje zamiana ról.

Jeżeli zajęcia odbywają się na sali gimnastycznej, uczniowie przygotowują kulki z gazety. Nauczyciel zwraca uwagę dzieci, aby rzuty wykonywały z wyczuciem. Ustala z grupą, że nie wolno rzucać w głowę.

3. Ćwiczenia w parach wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

• osoby w parach w odległości około pół metra od siebie, ustawione plecami do siebie, nogi w rozkroku – jednoczesny skłon w przód z dotknięciem dłoni o dłonie, a następnie wyprost, uniesienie ramion i dotknięcie dłoni o dłonie;

• ustawienie tyłem do siebie, ramiona w górze, chwyt za ręce – jednoczesny obrót w prawo z przejściem do ustawienia przodem do siebie i powrót do pozycji wyjściowej;

• ustawienie przodem do siebie, chwyt za ręce – naprzemienne przysiady;

• ustawienie bokiem do siebie w rozkroku, twarzami w przeciwną stronę, oparcie wzajemne na prawych stopach, chwyt prawych dłoni – każda osoba z pary próbuje przeciągnąć partnera na swoją stronę. Potem następuje zamiana stron.

Część główna

1. Zabawa bieżna „Lawina”

Nauczyciel wręcza szarfę dziecku, które będzie berkiem. Podczas zabawy berek goni pozostałe osoby. Złapane dzieci otrzymują szarfy – zostają berkami. Liczba berków wzrasta jak lawina. Wygrywa dziecko, które zostanie złapane jako ostatnie.

2. Zabawa „Wyścigi zaprzęgów”

Uczniowie tworzą zespoły 3-osobowe. Każda drużyna ma sanki. Jedno dziecko siedzi na sankach, dwoje pozostałych będzie je wiozło. Wszystkie trójki ustawiają się na jednej linii. Na sygnał nauczyciela pary ćwiczących ciągną sanki do wyznaczonej linii. Wygrywa drużyna, która dotrze jako pierwsza. Wyścigi są powtarzane, aby każde dziecko w trójce mogło być przewiezione na sankach.

Na trasie każdych sanek leżą rozłożone na przykład cztery szarfy. Podczas wyścigu osoba siedząca na sankach ma za zadanie je zebrać.

Jeżeli zajęcia odbywają się w sali gimnastycznej, dzieci przewożą się na kocach.

3. Bieg slalomem między sankami

Uczniowie ustawiają się w rzędzie przed sankami tworzącymi tor przeszkód. Osoba ustawiona jako pierwsza omija sanki slalomem; po ominięciu ostatnich lepi kulkę ze śniegu i celuje na przykład w drzewo, po czym biegiem wraca (po prostej) na koniec rzędu. Druga osoba startuje, gdy pierwszy ćwiczący wraca do rzędu.

Jeżeli zajęcia odbywają się w sali gimnastycznej, uczestnicy slalomu przygotowują kulki z gazet. Wrzucają je do kosza ustawionego w pewnej odległości.

Część końcowa

1. Zabawa „Ślady na śniegu”

Uczniowie w grupach ustawiają się jedna osoba za drugą, kładą dłonie na ramionach osoby stojącej przed nimi. Zadaniem każdego zespołu jest wydeptanie kształtu dowolnej figury geometrycznej.

Jeśli zajęcia odbywają się w sali gimnastycznej, grupy ustawiają się w taki sposób, aby odtworzyć kształt figury geometrycznej.

2. Zakończenie zajęć

35. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Nauka prowadzenia piłki nogą prawą i lewą.

Główne cele

• nauka prowadzenia piłki nogą prawą i lewą,

• utrwalanie nawyku przyjmowania prawidłowej postawy,

• kształtowanie koordynacji ruchowej,

• wzmacnianie mięśni utrzymujących prawidłową postawę,

• wdrażanie do zachowania bezpieczeństwa podczas zabaw i ćwiczeń.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

piłki do minipiłki nożnej, miękkie piłki, woreczki, słupki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Berek piłkarz”

W zabawie uczestniczy dwóch lub trzech berków, każdy z nich ma miękką piłkę. Na sygnał nauczyciela dzieci rozbiegają się. Berki prowadzą nogą piłkę w stronę któregoś z uciekających. Jeżeli piłka dotknie uciekającego, staje się on berkiem (przejmuje piłkę).

3. Ćwiczenia z woreczkami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

• postawa prawidłowa, ułożenie woreczka na głowie – marsz z woreczkiem;

• podrzuty i chwyty woreczka najpierw w miejscu, potem w marszu;

• przekładanie woreczka z ręki do ręki z tyłu, nad głową, wokół bioder, pod jednym i drugim kolanem w miejscu, potem to samo w marszu;

• duży rozkrok – przekładanie woreczka wokół stóp po torze ósemki;

• krążenia tułowia z woreczkiem w dłoniach;

• podskoki obunóż z woreczkiem między kolanami;

• leżenie tyłem, kolana ugięte – uniesienie bioder i przekładanie woreczka z ręki do ręki wokół bioder;

• siad prosty – unoszenie prostych złączonych nóg i przesuwanie pod nimi woreczka z jednej ręki do drugiej;

• leżenie przodem – ugięte w łokciach ramiona i przesuwanie woreczka pod uniesioną głową

• i górną częścią tułowia;

• leżenie tyłem, proste ramiona za głową, woreczek trzymany stopami – przełożenie nóg za głowę (leżenie przewrotne), chwyt woreczka dłońmi, skłon w przód i z powrotem włożenie woreczka między stopy.

Część główna

1. Zabawa korekcyjna „Zegarki”

Uczniowie siedzą w siadzie skrzyżnym z ramionami ułożonymi w „skrzydełka” (plecy wyprostowane, głowa trzymana prosto). Na hasło: zegarki tykają – uczniowie wykonują skłony głowy w prawo i w lewo, mówiąc: tik-tak. Na hasło: zegar bije – wykonują skłony głowy w przód i w tył, mówiąc: bim-bam. Na ostatnie hasło: dzwoni budzik wykonują krążenia głowy najpierw w jedną, potem w drugą stronę, mówiąc: drrrrr.

2. Wyścigi z prowadzeniem piłki nogą

Ćwiczący ustawiają się w dwóch rzędach. Przed rzędami w odległości około 10 metrów stoją słupki. Osoby stojące jako pierwsze mają piłki. Na sygnał nauczyciela prowadzą piłkę nogą do słupka i z powrotem.

3. Wyścigi z prowadzeniem piłki slalomem

Dzieci ustawione w rzędach. Przed każdym rzędem stoją cztery słupki w dwumetrowych odstępach. Na sygnał nauczyciela osoby stojące jako pierwsze prowadzą piłkę slalomem między słupkami. Wygrywa zespół, który szybciej wykona zadanie.

Część końcowa

1. Zabawa ze śpiewem „Stary niedźwiedź mocno śpi” (scenariusz nr 31)

2. Zakończenie zajęć

36. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Nauka podań piłki wewnętrznym podbiciem.

Główne cele

• nauka podań piłki wewnętrznym podbiciem,

• nauka przyjęcia piłki stopą,

• rozwijanie koordynacji ruchowej,

• zapoznanie z podstawowymi zasadami gry w uproszczoną minipiłkę nożną.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

ławeczki, miękkie piłki, chorągiewki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Powódź z kopaniem piłki”

Każdy uczeń otrzymuje piłkę. Na hasło: słońce świeci! – dzieci biegają, prowadząc piłki nogą. Na hasło: Powódź! – wchodzą na ławeczkę, trzymając swoją piłkę.

3. Ćwiczenia z woreczkami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć (scenariusz nr 35)

Część główna

1. Nauka podań i przyjęcia piłki nogą

Uczniowie ćwiczą w parach. Każda para otrzymuje piłkę i wykonuje następujące ćwiczenia:

• dowolne podania piłki nogą;

• podania piłki wewnętrznym podbiciem stopy i zatrzymanie piłki stopą.

2. Zabawa kopna „Walka piłek”

Uczniowie tworzą dwa zespoły; każdy uczestnik ma miękką piłkę. Boisko jest przedzielone ławką lub linią. Każda drużyna stoi na swojej połowie boiska. Na sygnał nauczyciela dzieci kopią piłki na pole przeciwnika. Następnie starają się szybko kopać na przeciwne pole piłki, które dostały się na ich teren. Na kolejny sygnał przerywają grę. Nauczyciel liczy piłki znajdujące się na polach drużyn. Wygrywa zespół, na którego polu znajduje się mniej piłek.

3. Uproszczona gra w minipiłkę nożną

Uczniowie nadal tworzą dwa zespoły. Drużyny ustawiają się na dwóch połowach boiska; z pomocą nauczyciela przygotowują bramki. Prowadzący wyznacza dwóch bramkarzy. Zadaniem każdej drużyny jest strzelić gola do bramki przeciwnika. Jedynie bramkarz może złapać piłkę rękoma, broniąc swojej bramki przed strzałem przeciwnika. Nauczyciel ustala z uczniami podstawowe zasady gry, np. rozpoczynanie meczu i wznawianie go po zdobytej bramce na linii środkowej.

Część końcowa

1. Zabawa relaksacyjna z elementami gimnastyki korekcyjnej „Rakieta”

Dzieci – w półkolu lub w zwartej grupie – siedzą w siadzie skrzyżnym z ramionami ułożonymi w „skrzydełka”. Nauczyciel pyta: Na jaką planetę polecimy?; ochotnik podaje nazwę dowolnej planety. Uczestnicy zabawy odliczają: 4, 3, 2, 1, start!. Na hasło: start! wyciągają ramiona w górę. Po krótkiej chwili wracają do pozycji wyjściowej (układają ramiona w „skrzydełka”) wykonują głęboki wdech nosem i wydech – ustami. Zabawę można powtórzyć.

2. Zakończenie zajęć

37. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Doskonalenie podań, rzutów i chwytów piłki.

Główne cele

• doskonalenie podań, rzutów i chwytów piłki,

• rozwijanie koordynacji ruchowej,

• utrwalanie znajomości nazw dni tygodnia,

• integracja zespołu klasowego.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

piłki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Figurki z piłkami”

Nauczyciel wręcza każdemu uczniowi piłkę. Na sygnał prowadzącego dzieci powoli biegają, bawiąc się piłkami: toczą je, kozłują, podrzucają. Na drugi sygnał uczniowie zastygają w bezruchu. Po następnym sygnale znowu biegają, bawiąc się piłkami.

3. Ćwiczenia z piłkami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Uczniowie stoją w szeregu wzdłuż ściany, z zachowaniem około półmetrowych odstępów. Wykonują następujące ćwiczenia:

• podrzuty i chwyty piłki;

• podrzut piłki, kilkakrotne klaśnięcie i chwyt piłki;

• kozłowanie piłki w miejscu najpierw prawą, potem lewą ręką;

• przekładanie piłki wokół bioder z ręki do ręki.

Ćwiczenia w marszu do przeciwległej ściany i z powrotem:

• podrzuty i chwyty piłki;

• kozłowanie piłki;

• prowadzenie piłki nogą i jednocześnie próba krążenia ugiętych ramion w przód;

• toczenie piłki raz prawą, raz lewą ręką;

• wyrzut piłki lekko do przodu, podbiegnięcie i próba złapania piłki.

Ćwiczenia w siadzie:

• siad prosty, piłka z jednej strony – toczenie piłki pod uniesionymi nogami z jednej ręki do drugiej;

• siad rozkroczny, ramiona w górze, piłka trzymana w dłoniach – skrętoskłon do prawej stopy – dotknięcie jej piłką.

Ćwiczenia w leżeniu przodem:

• ramiona z piłką wyciągnięte w przód, twarz zwrócona w kierunku podłogi – uniesienie tułowia i ramion z piłką.

Ćwiczenia w leżeniu tyłem:

• leżenie przewrotne z piłką trzymaną stopami.

Część główna

1. Doskonalenie podań i chwytów piłki

Uczniowie dobierają się parami. Każda para otrzymuje od prowadzącego piłkę i wykonuje:

• dowolnie podania i chwyty piłki;

• podania piłki sprzed klatki piersiowej i chwyty piłki;

• podania piłki jednorącz i chwyty.

2. Zabawa rzutna „Rzuty jednorącz w szeregach”

Uczniowie ustawiają się w szeregach, zachowując dwumetrowe odległości między sobą. Dzieci stojące w szeregu jako pierwsze – zwrócone przodem do pozostałych zawodników – trzymają piłkę. Na sygnał wykonują pełny obrót i rzucają piłkę do następnej osoby w szeregu, która po wykonaniu półobrotu rzuca piłkę do kolejnej osoby. W ten sposób piłka trafia do ostatniego zawodnika, który rzuca ją do najbliższego zawodnika w powrotnym kierunku. Piłka trafi z powrotem do osoby, która rozpoczynała zabawę.

3. Zabawa rzutna „Kolejne dni tygodnia”

Uczniowie ustawiają się w półkolu. Jedno dziecko z piłką stoi pośrodku półkola, twarzą zwrócone do uczestników zabawy. Podaje piłkę jednorącz do stojących w półkolu, począwszy od prawej strony. Odbierające piłkę dzieci wymieniają nazwy dni tygodnia następujących po sobie. Uczeń, który się pomyli, przechodzi na lewą stronę. Po zakończeniu serii rzutów (podaniu piłki do wszystkich dzieci) osoba stojąca w środku przechodzi na lewą stronę, a rolę „środkowego” przejmuje dziecko stojące po prawej stronie.

4. Zabawa rzutna „Zakazany dzień tygodnia”

Ustawienie jak w poprzedniej zabawie. Dzieci ustalają, który dzień tygodnia jest „zakazany”. „Środkowy”, wypowiadając nazwy dni tygodnia, rzuca piłkę jednorącz do stojących w półkolu. Dzieci stojące w półkolu chwytają piłkę i oddają jednorącz do środkowego. Jeżeli środkowy wypowie nazwę „zakazanego” dnia tygodnia, nie należy jej chwytać. Gdy któryś z uczestników złapie piłkę, ustawia się na końcu, czyli po lewej stronie półkola.

Część końcowa

1. Zabawa relaksacyjna „Zima dookoła” (scenariusz nr 30)

2. Zakończenie zajęć

38. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Ćwiczenia kształtujące poczucie równowagi.

Główne cele

• kształtowanie poczucia równowagi,

• utrwalanie poznanych umiejętności ruchowych,

• kształtowanie sprawności ogólnej,

• kształtowanie inwencji i samodzielności,

• integracja zespołu klasowego.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

ławeczki, słupki, piłki, piłki lekarskie, kółka, laski gimnastyczne, liny, skakanki, obręcz, balon, szarfy

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Berek kucany”

W zabawie uczestniczy jeden lub kilku berków, oznaczonych szarfami. Na sygnał nauczyciela pozostałe dzieci uciekają przed berkami. Aby uniknąć złapania, uciekający może „kucnąć”, czyli wykonać przysiad. Jednak w tej pozycji można trwać tylko przez chwilę (berek nie może stać przy kucającym i czekać, aż on wstanie). Jeżeli berkowi uda się złapać osobę, przekazuje jej szarfę i zamieniają się rolami.

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Uczniowie zajmują miejsca w odległości około 2 metrów od siebie i wykonują ćwiczenia:

• „kwiatek zwiędły i kwiatek podlany” – skłony głowy w przód z przyjęciem rozluźnionej postawy, uniesienie głowy ze stopniowym wyprostem kręgosłupa;

• „huśtawka” – wymachy ramion w przód i w tył, aż do zatoczenia całego koła w tył;

• „drzewa na wietrze” – lekki rozkrok, ramiona uniesione w górę – skłony boczne z ruchem dłoni i palców, czyli: „chwianie się gałęzi podczas wiatru”;

• „strach na wróble na wietrze” – duży rozkrok, ramiona odchylone w bok, skręty tułowia w lewo i w prawo;

• „rąbanie drzewa” – duży rozkrok, ramiona uniesione nad głową, dłonie splecione, skłony w przód;

• „kot wyciąga grzbiet” – przysiad podparty, wypychanie bioder w górę do wyprostu nóg;

• „jazda na rowerze” – leżenie tyłem, ruchy nóg naśladujące jazdę na rowerze;

• „ślimak” – leżenie przodem, ramiona ugięte w „skrzydełka”, na hasło: Ślimak, pokaż rogi – uniesienie prostych, złączonych nóg, górnej części tułowia i ugiętych ramion, uniesienie kciuków; na hasło: Ślimak, odpocznij – powrót do leżenia przodem;

• „świeca” – leżenie przerzutne;

• „ślimak w skorupie” – leżenie przewrotne.

Część główna

1. Zabawa bieżna „Berek żuraw”

Dzieci uciekają przed berkiem lub berkami. Pozycją ochronną przed berkiem jest postawa „żurawia”: na jednej nodze z przełożeniem ręki pod kolanem uniesionej nogi i chwytem za nos.

2. Tor przeszkód

• przejście równoważne po ławeczce z jednoczesnym trzymaniem oburącz laski gimnastycznej przed klatką piersiową;

• przejście po rozłożonych kółkach jak po kamieniach;

• przejście na czworakach pod ławeczką;

• przejście po linach rozłożonych na podłodze w kształcie dwóch wybranych liter;

• przeskoki obunóż przez ustawione w rzędzie piłki lekarskie (lub rozłożone równolegle laski gimnastyczne);

• kozłowanie do słupka i z powrotem;

• prowadzenie piłki nogą do słupka i z powrotem;

• dowolne ćwiczenia z następującymi przyborami: skakanka, obręcz, piłka lub balon.

Część końcowa

1. Zabawa relaksacyjna „Kto wypowiedział dzień tygodnia?”

Dzieci – w zwartej grupie – siedzą w siadzie skrzyżnym. Jedno dziecko stoi w postawie prawidłowej, plecami zwrócone do pozostałych. Wskazana przez nauczyciela osoba z grupy wypowiada nazwę dowolnego dnia tygodnia. Stojący próbuje odgadnąć, kto wypowiedział nazwę. Jeżeli odgadnie, zamienia się z daną osobą miejscem.

2. Zakończenie zajęć

39. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Podania i chwyty kółka ringo

Główne cele

• nauka podań i chwytów kółka ringo,

• kształcenie koordynacji ruchowej,

• rozwijanie umiejętności szybkiej reakcji.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

kółka ringo, drabinki lub ławeczki, siatka lub taśma

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu lub w dwuszeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Powódź”

Uczniowie biegają, trzymając w rękach kółka ringo. Na hasło: Powódź! biegną do wyznaczonej linii i układają na niej kółka. Następnie szybko wracają do drabinek lub ławeczek, wchodzą na nie, aby uchronić się przed powodzią. Następnie na hasło: Świeci słońce! uczniowie schodzą z drabinek, biorą swoje kółka i znów swobodnie z nimi biegają.

3. Ćwiczenia z kółkami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Uczniowie pod kierunkiem nauczyciela wykonują serię ćwiczeń:

• maszerują dookoła sali z kółkiem położonym na głowie, zachowując prawidłową postawę;

• wykonują jednoczesne krążenie ramion w przód, a potem w tył w postawie stojącej, z wyprostowanymi plecami i kółkiem ringo położonym na głowie;

• wykonują krążenie prawym wyprostowanym ramieniem z kółkiem zawieszonym na nadgarstku tak, aby nie upuścić kółka, a następnie krążenie lewym ramieniem;

• podrzucają i chwytają kółka – najpierw podrzut i chwyt są wykonywane prawą ręką, następnie podrzut prawą, a chwyt lewą i na koniec podrzut i chwyt lewą ręką;

• wykonują serię skłonów z kółkami – stojąc w dużym rozkroku, najpierw układają kółka przy lewej stopie (1), potem między stopami (2), przy prawej stopie (3), wreszcie następuje wyprost tułowia z uniesieniem prostych ramion i kółkiem trzymanym w dłoniach (4);

• unoszą jedno kolano, układają na uniesionym udzie kółko, następnie zabierają kółko, podnoszą drugie kolano i powtarzają czynność;

• wykonują krążenia tułowia – stają w dużym rozkroku, ramiona unoszą nad głową, trzymają w dłoniach kółko, wykonują krążenia tułowia cztery razy w jedną stronę, potem cztery razy w drugą.

Część główna

1. Nauka podań i chwytów kółka ringo

Uczniowie ustawiają się w parach. Każda para trzyma jedno kółko ringo. Nauczyciel prezentuje rzut kółkiem: rzuca nim w taki sposób, aby leciało płasko i się obracało. Uczniowie w parach starają się naśladować taki sposób rzucania kółkiem.

Następnie nauczyciel przewiesza przez środek sali (lub korytarza) nisko taśmę lub siatkę. Uczniowie stoją po przeciwnych stronach siatki i podają sobie kółko w parach.

2. Zabawa „Rzut kółkiem ringo”

Uczniowie ustawiają się w rozsypce po jednej stronie siatki. Nauczyciel stoi po drugiej stronie. Rzuca w stronę uczniów trzy kółka ringo. Uczniowie, którym uda się złapać ringo, przechodzą na stronę nauczyciela. Kolejno rzucają swoimi kółkami, po czym wracają do grupy. W następnej turze ci, którzy złapali kółka, znowu przechodzą na drugą stronę.

Część końcowa

1. Zabawa relaksacyjna „Uczucia”

Uczniowie siedzą skrzyżnie z wyprostowanymi plecami w zwartej grupie. Przed nimi stoi ochotnik, któremu nauczyciel szepnął do ucha nazwę uczucia. Uczeń przedstawia to uczucie, a siedzący próbują odgadnąć, o jaki rodzaj emocji chodzi. Ten, kto dobrze odgadł, przedstawia inny podpowiedziany przez nauczyciela rodzaj uczucia (np. smutek, radość, złość, miłość, zaskoczenie).

2. Zakończenie zajęć

40. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Podania, przyjęcia i prowadzenie piłeczki do unihokeja.

Główne cele

• nauka prawidłowego chwytu kija do unihokeja,

• nauka podań, przyjęć i prowadzenia piłeczki do unihokeja,

• doskonalenie umiejętności współpracy w parach,

• kształcenie koordynacji ruchowej.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

szarfy, słupki, kije i piłeczki do unihokeja, tekturowe figury geometryczne

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Stop – figura (geometryczna)”

Dzieci biegają swobodnie. Nauczyciel daje sygnał i pokazuje jedną z czterech figur geometrycznych, a dzieci odpowiednio reagują, np.:

• trójkąt – podskakują z nogi na nogę,

• kwadrat – biegają na czworakach,

• prostokąt pomalowany jak flaga Polski – biegają i poruszają jednym ramieniem jakby machały flagą,

• koło pomalowane na czerwono – stają w miejscu.

Następnie na drugi gwizdek uczniowie znowu swobodnie biegają.

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Uczniowie pod kierunkiem nauczyciela podczas truchtu dookoła sali wykonują serię ćwiczeń:

• biegną bokiem, wysoko unosząc kolana, następnie uderzając piętami o pośladki;

• maszerują, pionowo, naprzemianstronnie wymachując ramionami;

• wykonują krążenia ramion naprzemianstronnie w przód i w tył.

Następnie w postawie stojącej wykonują kolejne ćwiczenia:

• „drzewa na wietrze” – rozkrok, ramiona uniesione, skłony tułowia w bok, raz w prawo, raz w lewo;

• „wielka wichura” – krążenia tułowia, w rozkroku, z uniesionymi ramionami;

• „chodzenie po wysokiej trawie” – marsz w miejscu z wysokim unoszeniem kolan;

• „rąbanie drewna” – rozkrok, ramiona uniesione, dłonie złączone, skłony tułowia w przód;

• „pajacyki” – podskoki pajacyka;

• „jazda na rowerze” – leżenie na plecach, naśladowanie nogami jazdy na rowerze;

• „foka” – leżenie na brzuchu, ugięcie nóg w kolanach, chwyt dłońmi za stopy, próba przyciągnięcia głowy do stóp.

Część główna

1. Nauka prawidłowego chwytu kija, podania i przyjęcia piłeczki

Nauczyciel prezentuje uczniom sposób trzymania kija: oburącz, prawą ręką nachwytem (od góry), a lewą podchwytem (od dołu). Następnie pokazuje sposób wykonania podania i przyjęcia piłeczki kijem. Uczniowie ustawiają się parami naprzeciw siebie w odległości około 3 m. Każdy z nich trzyma kij do unihokeja. Jedna osoba z pary ma piłeczkę. Na sygnał uczniowie podają sobie piłki w parach.

2. Podania i prowadzenie piłeczki kijem do unihokeja w rzędach

Uczniowie ustawiają się w rzędach. Przed każdym rzędem w odległości około 5 m stoją słupki. Dwóch pierwszych zawodników z rzędu trzyma kij do unihokeja, pierwszy zawodnik ma piłeczkę. Na sygnał nauczyciela pierwsze pary prowadzą piłeczkę za pomocą kija do słupka i z powrotem, po czym z niewielkiej odległości podają piłeczkę kijem do drugiego zawodnika, który powtarza ćwiczenie. Pierwsi zawodnicy idą na koniec rzędu i przekazują kij kolejnemu zawodnikowi. Uczniowie po kolei wykonują ćwiczenie, które się kończy, gdy pierwsi zawodnicy staną znów na początku zespołów.

3. Wyścigi w rzędach z figurami geometrycznymi

Uczniowie ustawiają się w rzędach po 8 osób. Każdy uczeń otrzymuje tekturową figurę geometryczną, tak aby w danym zespole był różny zestaw figur, np. 2 koła, 3 kwadraty, 1 prostokąt, 2 trójkąty, w drugim rzędzie 3 trójkąty, 2 prostokąty, 1 kwadrat, 2 koła. Na sygnał dzieci biegną kolejno do słupka i układają za nim swoje figury w rzędzie. Wygrywa zespół, który szybciej wykona zadanie. Następnie dzieci wznawiają wyścig, ale tym razem kolejno zabierają po jednej figurze zza słupka.

Część końcowa

1. Zabawa relaksacyjna z elementami korektywy „Zagubiony kotek”

Dzieci siadają w kręgu w siadzie klęcznym. Następnie wykonują skłon tułowia w przód, kładąc głowę na podłogę i zasłaniając twarz rękami. Wyznaczony zgadujący wychodzi poza krąg i odwraca się tyłem. Wskazane przez prowadzącego dziecko miauczy jak kotek, a zgadujący podchodzi do osób siedzących w kręgu i próbuje odnaleźć „kotka”. Jeżeli to mu się uda, zamieniają się miejscami.

2. Zakończenie zajęć

41. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Podania i chwyty kółka ringo.

Główne cele

• doskonalenie podań i chwytów kółka ringo,

• kształcenie siły i koordynacji ruchowej,

• nauka współpracy w grupie.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

kółka ringo, siatka lub taśma

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Powódź” (scenariusz 39)

Na hasło: Powódź! uczniowie podbiegają do linii środkowej i od niej skaczą na jednej nodze. Po dotarciu do linii końcowej układają tam kółka ringo i szybko biegną do drabinki lub na ławeczkę.

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Uczniowie pod kierunkiem nauczyciela wykonują serię ćwiczeń:

• maszerują dookoła sali z kółkiem ringo położonym na głowie, zachowując prawidłową postawę;

• wykonują jednoczesne krążenie ramion w przód, a potem w tył w postawie stojącej, z wyprostowanymi plecami i kółkiem ringo położonym na głowie;

• wykonują krążenie prawym wyprostowanym ramieniem z kółkiem zawieszonym na nadgarstku tak, aby nie upuścić kółka, a następnie krążenie lewym ramieniem;

• podrzucają i chwytają kółka – najpierw podrzut i chwyt prawą ręką, podrzut prawą, a chwyt lewą, i na koniec podrzut i chwyt lewą ręką;

• wykonują serię skłonów z kółkami – stoją w dużym rozkroku, najpierw układają kółka przy lewej stopie (1), potem między stopami (2), przy prawej stopie (3), następnie wykonują wyprost tułowia z uniesieniem prostych ramion i kółkiem trzymanym w dłoniach (4);

• unoszą jedno kolano, układają na uniesionym udzie kółko, zabierają kółko, a następnie podnoszą drugie kolano i powtarzają czynność;

• wykonują krążenie tułowia – stają w dużym rozkroku, ramiona unoszą nad głową, trzymają w dłoniach kółko, wykonują krążenia tułowia cztery razy w jedną stronę, potem cztery razy w drugą.

4. Ćwiczenia w marszu i w postawie

W podporze tyłem:

• nogi ugięte, założenie kółka na prawą stopę, unoszenie bioder i prawej wyprostowanej nogi (z zaczepionym kółkiem na stopie), opuszczanie, zaczepienie kółka na lewej stopie, powtórzenie ćwiczenia;

• nogi ugięte, chwyt kółka prawą ręką, unoszenie bioder i wyprostowanej prawej ręki, opuszczenie jej, chwyt kółka lewą ręką i powtórzenie ćwiczenia.

W siadzie prostym:

• trzymanie kółka w prawej dłoni, wykonanie skłonu w przód, przełożenie kółka do drugiej dłoni za stopami podczas wykonywania skłonu, wykonanie wyprostu i przełożenie kółka z powrotem do prawej dłoni za plecami, wykonanie skłonu w przód.

Leżenie tyłem:

• kolana ugięte, ramiona proste, wysunięte w przód nad tułowiem, kółko trzymane w dłoniach, lekkie unoszenie głowy i górnej części tułowia z jednoczesnym wysunięciem ramion w przód;

• kółko trzymane między stopami, ramiona wyprostowane, wysunięte za głowę, leżenie przewrotne: przeniesienie nóg za głowę, chwyt kółka rękoma, skłon w przód i włożenie kółka między stopy.

Leżenie przodem:

• łokcie ugięte, głowa opuszczona, kółko leży pod dłońmi i opuszczoną brodą, unoszenie raz prawej, raz lewej wyprostowanej nogi;

• jednoczesne unoszenie dwóch wyprostowanych nóg;

• ramiona wyprostowane, wysunięte do przodu, kółko trzymane w dłoniach, unoszenie ramion nad podłogą (głowa opuszczona).

Część główna

1. Podania kółek ringo w parach (scenariusz 39)

2. Zabawa „Rzut kółkiem ringo” (scenariusz 39)

Część końcowa

1. Jazda na hulajnogach

Nauczyciel dzieli uczniów na czteroosobowe grupy i ustawia ich po dwie osoby naprzeciw siebie. Pierwsi uczniowie z dwóch grup po jednej stronie otrzymują hulajnogi. Na sygnał powoli, spokojnie jadą na hulajnodze do rzędu naprzeciw. W ten sposób każde dziecko pojedzie na hulajnodze. Między stojącymi naprzeciw zastępami można ustawić słupki do jazdy slalomem.

2. Zakończenie zajęć

42. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Ustawianie się w rzędzie, w szeregu i w kręgu.

Główne cele

• doskonalenie umiejętności ustawiania się w rzędzie, w szeregu i w kręgu,

• kształcenie szybkości i skoczności,

• doskonalenie umiejętności współpracy w grupie.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

szarfy, chorągiewki, spadochron

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Figurki”

Dzieci biegają swobodnie. Gdy usłyszą gwizdek, nieruchomieją w takiej pozycji, w jakiej zastał ich sygnał. Po usłyszeniu drugiego gwizdka znowu biegają.

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć (scenariusz 40)

Część główna

1. Doskonalenie umiejętności ustawiania się w rzędzie, w szeregu i w kręgu

Nauczyciel dzieli uczniów na zespoły. Każdy zespół ma szarfy w innym kolorze. Nauczyciel przypomina, jak należy się ustawiać w rzędzie, w kręgu i w szeregu.

2. Zabawa „Zbiórka według kolorów”

Dzieci biegają swobodnie po sali z przydzielonymi wcześniej szarfami. Nauczyciel rozrzuca na podłodze szarfy, których kolory odpowiadają oznaczonym grupom. Podaje sposób ustawienia się (np. w rzędzie). Wygrywa zespół, który najszybciej ustawi się obok swojej szarfy w ustalony sposób. Następnie szarfy zostają zebrane, a uczniowie swobodnie biegają. Po kolejnym sygnale i rozrzuceniu szarf nauczyciel podaje nowy sposób ustawienia.

Uczniowie skaczą na jednej nodze (mogą zmieniać nogę podczas skakania). Po rozrzuceniu szarf i ustawieniu chorągiewek dobiegają do nich i ustawiają się w ustalony sposób, podany przez nauczyciela (rząd, szereg, krąg) w siadzie skrzyżnym, prostym albo klęcznym.

3. Zabawa bieżna z elementami korektywy „Murarz”

Uczniowie ustawiają się na linii końcowej, a berek – „murarz” na linii środkowej. Na sygnał nauczyciela uczniowie starają się przebiec na przeciwną stronę boiska. Berek, poruszając się tylko po linii środkowej, stara się złapać jak najwięcej dzieci. Złapani uczniowie siadają na linii środkowej z ramionami ułożonymi w skrzydełka. Tworzą w ten sposób mur. Wygrywa ostatni złapany.

Część końcowa

1. Zabawa ze spadochronem „Wywoływanie literek”

Uczniowie trzymają spadochron i wachlują nim wysoko i nisko. Gdy spadochron jest wysoko, nauczyciel mówi np.:

Przebiegają wszyscy, którzy mają:

• imiona zaczynające się na literę A,

• nazwiska zaczynające się na literę K,

• brata,

• siostrę,

• imię zaczynające się na literę Z.

2. Zakończenie zajęć

43. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Podania i przyjęcia piłeczki kijem do unihokeja.

Główne cele

• doskonalenie podań i przyjęć piłki kijem do unihokeja,

• kształcenie wytrzymałości i gibkości,

• wdrażanie do samokontroli podczas wykonywania ćwiczeń.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

kije i piłki do unihokeja, drabinki lub ławeczki, szarfy, słupki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Berek z sygnałem”

Prowadzący wybiera jednego „berka” i daje mu szarfę. „Berek” goni uczniów, a gdy kogoś złapie, przekazuje mu szarfę i ta osoba staje się „berkiem”. Gdy nauczyciel da sygnał, wszyscy (łącznie z „berkiem”) muszą szybko wejść na drabinki (lub ławeczki). Osoba, która jako ostatnia wejdzie na drabinkę, musi wykonać wybrane przez nauczyciela ćwiczenie (3 przysiady, 3 skoki rozkroczno-zwarte). Na kolejny sygnał uczniowie na nowo bawią się w berka.

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Uczniowie pod kierunkiem nauczyciela wykonują ćwiczenia:

• bieg ciągły przez 3 min;

• rozkrok, ramiona w górę, wdech nosem – skłon w przód, wydech ustami;

• rozkrok, krążenia ramion w tył, gdy ramiona są w górze – wspięcie na palcach i wdech nosem, ramiona opuszczone – powrót ze wspięcia na palcach i wydech ustami;

• rozkrok, ramiona ugięte, dłonie złączone, oparte z tyłu głowy – skręty tułowia w prawo, potem w lewo;

• postawa stojąca – uniesienie kolana i przyciągnięcie do klatki piersiowej, to samo z drugą nogą;

• postawa stojąca – chwyt za stopę prawej nogi i przyciągnięcie jej do prawego pośladka, to samo z drugą nogą;

• leżenie tyłem, ramiona ugięte, tułów oparty na łokciach – wymach prostej nogi w górę, potem drugiej;

• leżenie tyłem – przeniesienie stóp za głowę (leżenie przewrotne) i powrót do leżenia z jednoczesnym skłonem w przód.

Część główna

1. Doskonalenie podań i przyjęć piłeczki kijem do unihokeja (scenariusz 40)

Nauczyciel przypomina sposób trzymania kija oraz podawania i przyjmowania piłki. Następnie uczniowie:

• wykonują podania piłki kijem do unihokeja w parach;

• prowadzą piłkę po linii prostej, omijając słupek w rzędach;

• prowadzą piłkę slalomem między trzema słupkami w rzędach.

Część końcowa

1. Zabawa muzyczna „Muzykanci-konszabelanci”

Uczniowie siedzą lub stoją na obwodzie koła albo w zwartej grupie twarzą w stronę nauczyciela, który śpiewa fragmenty piosenki, a uczniowie po nim powtarzają w następujący sposób:

• Jestem muzykantem-konszabelantem.

• Jesteśmy muzykanci-konszabelanci.

• Ja umiem grać.

• My umiemy grać.

• Na pianinie.

• Na pianinie.

(wszyscy)

• A pianino ino, ino, a pianino ino, ino, a pianino ino, ino, a pianino bęc.

W czasie powtarzania słów: Na pianinie uczniowie udają, że grają na tym instrumencie. Na słowo: Bęc uczniowie siadają na podłodze. Następnie zwrotka jest powtarzana, a instrumenty zmieniane: skrzypce (dylu-dylu), flet (firli-firli), trąba (tratatata), bęben (bum-tarara).

2. Zakończenie zajęć

44. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Rozwijanie motoryki w czasie zabaw ruchowych.

Główne cele

• nauka nowych zabaw ruchowych,

• rozwijanie motoryki,

• doskonalenie umiejętności współpracy w grupie.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

piłki, szarfy

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Chmurki”

Każdy uczeń otrzymuje szarfę, którą rozkłada na podłodze, tworząc „chmurkę”. Wszyscy stoją w swoich „chmurkach”. Na komendę: Deszcz pada uczniowie swobodnie biegają po sali. W tym czasie prowadzący zabiera jedną szarfę. Na hasło: Chmurki na niebie! uczniowie starają się szybko zająć dowolną „chmurkę”. Ostatnia osoba, dla której zabraknie szarfy, siada pod ścianą w siadzie skrzyżnym ze „skrzydełkami”. Zabawa toczy się do momentu, gdy dwoje dzieci będzie rywalizowało o jedną „chmurkę”.

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć (scenariusz 43)

Część główna

1. Zabawa z mocowaniem „Przeciąganie w parach”

Uczniowie dobierają się w pary i podają sobie prawe dłonie. Ustawiają się w rozkroku twarzami w przeciwną stronę, opierając się o swoje prawe stopy. Na sygnał każdy próbuje przeciągnąć partnera na swoją stronę. Wygrywa ten uczeń, któremu to się uda. Następnie uczniowie zamieniają się stronami i podają sobie lewe dłonie.

2. Zabawa na czworakach „Żabki na łące”

Nauczyciel dzieli salę na „staw” (jedna trzecia powierzchni sali) i na „łąkę” (dwie trzecie powierzchni sali) oraz wybiera troje ochotników. Będą oni „bocianami”, stojącymi na końcu „łąki”. Natomiast pozostałe dzieci – „żabki” – poruszają się na czworakach po „stawie”. Na hasło: Żabki na łąkę! chodzą one swobodnie na czworakach po „łące”. Na hasło: Bociany na łąkę! skaczą one na jednej nodze i próbują łapać „żabki” uciekające do „stawu”. Złapana „żabka” staje się „bocianem”. Zabawa trwa do momentu, w którym wszystkie „żabki” zostaną złapane.

3. Zabawa bieżna z elementami korektywy „Murarz” (scenariusz 42)

4. Zabawa rzutna „Piłka goni piłkę”

Uczniowie ustawiają się w dwóch szeregach. Odstęp między uczniami w jednym szeregu wynosi około 2 m. Pierwszy zawodnik każdego szeregu ma dwie piłki. Na sygnał rzuca najpierw pierwszą, potem drugą do drugiego zawodnika. Gdy obie piłki dotrą na koniec rzędu, uczniowie w ten sam sposób podają je z powrotem. Wygrywa drużyna, która najszybciej przekaże obie piłki pierwszemu zawodnikowi.

5. Zabawa skoczna „Skoki szeregów”

Ustawienie jak w poprzedniej zabawie. Na sygnał pierwsze osoby w szeregach skaczą obunóż na koniec swojego szeregu. Gdy tam dotrą, ustawiają się w odległości dwóch kroków od ostatniego zawodnika i podnoszą rękę. Jest to sygnał dla następnego ucznia, który powtarza ćwiczenie. Wygrywa drużyna, której wszyscy zawodnicy pierwsi zakończą zabawę.

Część końcowa

1. Zabawa relaksacyjna „Wiosna dookoła”

Dzieci siedzą w kręgu tyłem do jego środka. Pośrodku siedzi ochotnik. Wybrane dziecko z kręgu zwraca się do siedzącego pośrodku, np.:

Marku, Mareczku,

Wiosna dookoła.

Zgadnij Marku, kto cię woła.

Jeśli zgadnie, zamienia się z wołającym miejscami i zabawa jest kontynuowana.

2. Zakończenie zajęć

45. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Podania i przyjęcia piłki nogą.

Główne cele

• doskonalenie umiejętności podawania i przyjmowania piłki nogą,

• doskonalenie umiejętności prowadzenia piłki po prostej i slalomem,

• kształcenie wytrzymałości, szybkości i koordynacji ruchowej.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

piłki do minipiłki nożnej, słupki, obręcze

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w dwuszeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Kukułka i zięby”

Uczniowie – „zięby” stoją w swoich „gniazdach” – obręczach ułożonych na podłodze. Jeden z uczniów jest „kukułką” i nie ma „gniazda”. Na hasło: Zmień gniazdo! wszystkie „zięby” wybiegają z „gniazd” i zajmują inne, a „kukułka” stara się w tym czasie zająć cudze „gniazdo”. „Zięba”, która nie zdążyła zająć dla siebie „gniazda”, zostaje „kukułką”.

3. Bieg dookoła sali przez 2 min

4. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Uczniowie ustawiają się w dwóch rzędach. Przed każdym z nich w dość dużej odległości stoi słupek. Na sygnał nauczyciela pierwsi uczniowie z obu rzędów biegną do swoich słupków i omijają je od wewnętrznej strony. Gdy znajdują się już po zewnętrznej stronie, wyruszają następne osoby z obu rzędów. Ćwiczenie się kończy, gdy wszyscy uczniowie wracają na swoje miejsca.

Uczniowie wykonują następujące ćwiczenia:

• bieg do słupka i z powrotem;

• bieg na czworakach;

• marsz chodem „pająka” do przodu;

• marsz chodem „pająka” do tyłu;

• skoki zajęcze;

• skoki obunóż;

• marsz, co trzy kroki zatrzymanie w rozkroku i skłon w przód;

• marsz, ramiona wyciągnięte w przód i naprzemianstronne wymachy nóg do ramion;

• marsz z wypadami w przód.

Po dotarciu do słupka uczniowie przerywają wykonywanie danego ćwiczenia i biegiem wracają na swoje miejsce.

Część główna

1. Podania i przyjęcia piłki nogą w parach

Uczniowie są ustawieni w parach. Otrzymują piłki i podają je sobie nogami. Każda para wykonuje 10 podań. Na sygnał nauczyciela ponownie wykonują 10 podań. Następnie prowadzący wprowadza rywalizację. Wygrywa grupa, która wykona najszybciej 10 podań.

2. Prowadzenie piłki nogą po prostej i slalomem

3. Zabawa kopna

Uczniowie stają w półkolu. Na środku stoi nauczyciel i jeden z uczniów wybrany na kapitana. Ten ostatni podaje piłkę do uczniów z półkola, wypowiadając słowo: góral lub góra. Zawodnicy podają piłkę z powrotem kapitanowi, jeżeli usłyszą słowo: góral, gdy padnie słowo: góra, nie można kopać piłki. Jeśli ktoś się pomyli, robi krok do tyłu i nie bierze udziału w zabawie. Po pięciu podaniach następuje zmiana kapitana. Zawodnicy, którzy się pomylili, wracają na swoje miejsce.

Część końcowa

1. Zabawa relaksacyjna „Pisanie literek”

Uczniowie w parach siadają w siadzie skrzyżnym, jedno za drugim. Siedzące z tyłu dziecko pisze palcem poznane literki (np. f, h, ch, ó) na plecach osoby siedzącej przed nim, a ta próbuje je odgadnąć. Po napisaniu dwóch literek uczniowie zamieniają się miejscami.

2. Zakończenie zajęć

46. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Prowadzenie piłki w parach. Podania i przyjęcia piłki.

Główne cele

• nauka prowadzenia piłki w parach,

• doskonalenie podań i przyjęć piłki nogą,

• kształcenie koordynacji ruchowej, wytrzymałości, siły i gibkości,

• doskonalenie umiejętności współpracy w parach.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

piłki dęte, piłki do minipiłki nożnej, miotła

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Bocian i żabki”

Na boisku prowadzący wyznacza trzy linie: początkową, środkową i końcową. Za pierwszą linią – w „gnieździe”, stoi wybrane dziecko – „bocian”. Na linii środkowej – „łące”, stoją pozostałe dzieci – „żabki”. Za linią końcową jest „staw”. Na sygnał nauczyciela „żabki” skaczą po „łące” (wykonują żabie skoki: wyskok z przysiadu w górę i lądowanie w innym miejscu do przysiadu z lekkim wsparciem rąk przed sobą). Skacząc, wołają: Hej bocianie, hej bocianie, czy chcesz zjeść nas na śniadanie? Na co „bocian” odpowiada: Kle–kle–kle i rusza z „gniazda” na jednej nodze. Próbuje złapać jakąś „żabkę”. „Żabki” uciekają do „stawu”, gdzie są bezpieczne. Jeśli „bocian” złapie „żabkę”, to ona staje się „bocianem”. Zabawa jest powtarzana.

3. Trucht dookoła sali przez 3 min

4. Ćwiczenia z piłkami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Uczniowie ustawiają się wzdłuż linii. Każdy uczeń otrzymuje piłkę i wykonuje poszczególne ćwiczenia od linii startu do linii końcowej i z powrotem:

• bieg z prowadzeniem piłki nogą;

• bieg z prowadzeniem piłki nogą i z krążeniem ugiętych ramion w przód, potem w tył;

• bieg z wysokim unoszeniem kolan, ręce uniesione do góry, piłka w dłoniach;

• bieg bokiem z kozłowaniem piłki najpierw prawą ręką, potem lewą;

• bieg bokiem z piłką w ręce, zatrzymanie w rozkroku, przetoczenie piłki między stopami po torze ósemki i znów kilka kroków cwałowania bokiem;

• krążenia tułowia, piłka w dłoniach;

• leżenie tyłem, kolana ugięte – uniesienie bioder i przetaczanie piłki od lewej ręki do prawej;

• leżenie tyłem, piłka między stopami – próby uniesienia nóg z piłką do pionu;

• leżenie przodem, ramiona proste, piłka trzymana w dłoniach – uniesienie ramion i tułowia nad podłogę (głowa między ramionami, wzrok skierowany na podłogę);

• siad rozkroczny – toczenie piłki wokół stóp, jednoczesne wykonanie skłonu do prawej i lewej nogi;

• kopnięcia piłki w stronę ściany i przyjęcia piłki dowolną częścią stopy.

Część główna

1. Podania piłki w parach

Uczniowie dobierają się w pary. Każda para otrzymuje piłkę. Na sygnał uczniowie podają do siebie piłkę wewnętrznym podbiciem stopy. Po przyjęciu piłki osoby z pary zatrzymują ją stopą i podają wewnętrznym podbiciem. Następnie uczniowie podają sobie piłkę bez jej uprzedniego zatrzymania.

2. Prowadzenie piłki w parach

Uczniowie w parach ustawiają się na linii startu w odległości około 2–3 m. Każda para ma piłkę. Na sygnał dwójki przemieszczają się w kierunku linii końcowej, podając piłkę między sobą. Gdy wszystkie pary dotrą do linii końcowej, to samo ćwiczenie wykonują, wracając na linię startu.

3. Zabawa kopna „Wybijanka w kole”

Dzieci, chwytając się za ręce, tworzą 2 lub 3 koła. W środku każdego koła stoi zawodnik z piłką, którą stara się wybić kopnięciem na zewnątrz między nogami uczniów. Jeżeli mu się to uda, zamienia się miejscami z osobą, która przepuściła piłkę.

Część końcowa

1. Zabawa relaksacyjna „Dzień dobry”

Dzieci siedzą w zwartej grupie. Tyłem do nich stoi ochotnik. Wybrane dziecko z grupy mówi do ochotnika: Dzień dobry. Stojący uczeń stara się odgadnąć, kto do niego mówił. Gdy to się stanie, zamieniają się rolami.

2. Zakończenie zajęć

47. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Podania, przyjęcia i prowadzenie piłki.

Główne cele

• rozwijanie umiejętności prowadzenia piłki po prostej i slalomem,

• doskonalenie podań i przyjęć piłki nogą w parach i w rzędach,

• kształcenie koordynacji ruchowej, siły i gibkości,

• doskonalenie umiejętności współpracy w parach i w grupie.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

obręcze, piłki dęte lub do minipiłki nożnej, słupki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Zwierzęta”

Dzieci biegają swobodnie po sali. Gdy usłyszą hasło: Żabki, wykonują podskoki w przysiadzie, na hasło: Nosorożce – chodzą na czworakach, Żubry – chodzą na czworakach z wyprostowanymi nogami, Węże – czołgają się.

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć (scenariusz 46)

Część główna

1. Podania piłki w parach (scenariusz 46)

2. Prowadzenie piłki w rzędach po prostej

Uczniowie dzielą się na dwie grupy o jednakowej liczbie zawodników. Zespoły tworzą dwa rzędy, które ustawiają się naprzeciwko siebie. Pierwsi zawodnicy z rzędów po jednej stronie trzymają piłki. Na sygnał nauczyciela uczniowie prowadzą piłki nogą do pierwszego ucznia z rzędu naprzeciwko i przechodzą na koniec tego rzędu. Ćwiczenie się kończy, gdy wszyscy uczestnicy znajdą się z powrotem na swoich miejscach.

3. Prowadzenie piłki w rzędach slalomem

Ustawienie i zasady – jak w poprzednim ćwiczeniu. Nauczyciel ustawia trzy słupki między rzędami. Na sygnał zawodnicy z piłką prowadzą ją slalomem między słupkami.

4. Podania piłki w rzędach

Ustawienie i zasady – jak w poprzednim ćwiczeniu. Zawodnicy podają piłkę nogą do następnej osoby z rzędu.

5. Uproszczona gra w minipiłkę nożną

Uczniowie tworzą dwie grupy. Każda zajmuje jedną połowę boiska. Po obu stronach boiska jest bramka, utworzona np. z dwóch słupków. Każda drużyna wyznacza swojego bramkarza. Zadaniem drużyn jest strzelenie gola do bramki przeciwnika. Jedynie bramkarz może złapać piłkę rękoma, gdy broni bramki. W zależności od miejsca rozgrywania meczu nauczyciel dobiera piłkę (np. miękką do gry na korytarzu) i ustala podstawowe zasady, które będą obowiązywać podczas meczu.

Część końcowa

1. Zabawa „Zwierzęta”

Dzieci biegają swobodnie po sali. Gdy usłyszą hasło: Żabki – wykonują podskoki w przysiadzie, na hasło Nosorożce – chodzą na czworakach, Żubry – chodzą na czworakach z wyprostowanymi nogami, Węże – czołgają się.

2. Zakończenie zajęć

48. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Rozwijanie motoryki w trakcie zabaw.

Główne cele

• nauka nowych zabaw ruchowych,

• rozwijanie motoryki.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

obręcze, szarfy, piłki dęte, gazety, miotła

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Trucht dookoła sali przez 3 min

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć (scenariusz 45)

Część główna

1. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Zwierzęta” (scenariusz 47)

2. Zabawa z mocowaniem „Ryby w sieci”

Nauczyciel dzieli uczniów na dwa zespoły, z których jeden ustawia się w kręgu, tworząc „sieć”, a drugi – „ryby” – staje wewnątrz kręgu. „Ryby” starają się wydostać z „sieci”, przerywając krąg, a zawodnicy z drużyny „sieci” mocno trzymają się za ręce. Po upływie 30 s następuje zmiana ról. Wygrywa zespół, którego więcej członków wydostało się z kręgu.

3. Zabawa na czworakach „Jaszczurki”

Obie drużyny z poprzedniej zabawy dzielą się na dwie równe grupy. Jedna grupa z każdej drużyny ustawia się w szeregu, trzymając się za ręce. Druga grupa – „jaszczurki” – ustawia się w rzędzie przed szeregiem. Na sygnał „jaszczurki” kolejno przebiegają na czworakach slalomem między nogami zawodników tworzącymi szereg, po czym wracają biegiem na miejsce. Wygrywa zespół „jaszczurek”, który najszybciej wykona zadanie. Uczniowie zamieniają się miejscami i powtarzają zabawę.

4. Zabawa bieżna „Ogonki”

Uczniowie są ustawieni w dwóch szeregach. Odległość między szeregami wynosi 6 kroków. Zawodnicy z jednego szeregu wkładają szarfy za pasek spodni. Na sygnał uczniowie z szarfami uciekają, a dzieci bez szarf próbują zabrać szarfę swoim partnerom. Po określonym czasie następuje zmiana ról. Wygrywa grupa, która zdobędzie więcej szarf.

5. Zabawa rzutna „Piłka goni piłkę” (scenariusz 44)

6. Zabawa skoczna „Skoki kangura”

Dwie drużyny stoją na przeciwległych liniach, oddalonych od siebie o około 10 m. Trzymają między kolanami złożone gazety. Na sygnał uczniowie w szeregach skaczą obunóż jak kangury i zamieniają się miejscami. Wygrywa drużyna, która szybciej zajmie miejsce przeciwnika.

Część końcowa

1. Zabawa ze śpiewem „Miotlarz”

Uczniowie dobierają się w pary i maszerują dookoła sali. Pośrodku chodzi „miotlarz”, dziecko bez pary, które trzyma miotłę i śpiewa (uczniowie wcześniej uczą się tekstu na pamięć, powtarzając fragmenty za nauczycielem):

Ja jestem miotlarzem bez pary

I szukam drugiego niezdary.

Nie tego, nie tego, tamtego!

Ja szukam miotlarza innego.

Słysząc słowa: Nie tego, nie tego, tamtego!, uczniowie rozłączają się i maszerują pojedynczo. „Miotlarz” chodzi między nimi, a gdy wybierze kogoś do pary, rzuca miotłę, co jest sygnałem, aby inni też szukali sobie pary. Uczeń, który nie znajdzie nikogo do pary, zostanie „miotlarzem” i zabawę można powtórzyć.

(wg: Pląsy z długą brodą, oprac. M. Tomaszewska)

2. Zakończenie zajęć

49. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Ćwiczenia z laskami gimnastycznymi rozwijające motorykę.

Główne cele

• nauka nowych zabaw ruchowych,

• rozwijanie motoryki podczas ćwiczeń z laskami gimnastycznymi i zabaw ruchowych,

• kształcenie samokontroli podczas wykonywania ćwiczeń.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

ławeczki, laski gimnastyczne

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Niedźwiedź i dzieci”

Prowadzący wyznacza miejsce, które będzie pełniło funkcję domu uczniów. W drugiej części sali będzie się znajdować legowisko „niedźwiedzia”. Uczniowie podbiegają tam i skandują: Ten kudłaty niedźwiedź mieszka w ciemnym borze, my się nie boimy, choć nas złapać może. Uczeń – „niedźwiedź” – wybiega i stara się złapać któreś z dzieci. Wolno mu łapać w całej sali z wyjątkiem miejsca pełniącego funkcję domu. Złapany uczeń staje się „niedźwiedziem”.

3. Ćwiczenia z laskami gimnastycznymi wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Uczniowie pod kierunkiem nauczyciela wykonują następujące ćwiczenia:

• chwyt laski za końce, ramiona lekko ugięte w łokciach – bieg z wysokim unoszeniem kolan;

• marsz z laską ułożoną na barkach z tyłu głowy i trzymaną za końce;

• ułożenie laski jak w poprzednim ćwiczeniu – marsz z unoszeniem i opuszczaniem laski na barki;

• skoki obunóż przez ułożone w rzędzie laski (tak, aby odległość między nimi wynosiła 2 kroki);

• naprzemianstronne wymachy nóg do laski trzymanej z przodu;

• skłon w przód, laska trzymana powyżej kolan – przekładanie prawej, potem lewej nogi ponad laską i powrót w ten sam sposób do pozycji wyjściowej;

• laska trzymana na barkach za głową – skręty tułowia;

• ramiona proste, uniesione – skłony tułowia w bok;

• siad prosty, laska trzymana na barkach – próba siadu równoważnego;

• leżenie przodem, laska trzymana na barkach – unoszenie tułowia (szyja i głowa trzymane na linii tułowia);

• leżenie tyłem, ramiona ugięte w łokciach, laska trzymana za barkami (lub szyją) na podłodze – leżenie przewrotne, następnie powrót do leżenia tyłem i skłon w przód.

Część główna

1. Zabawa na czworakach „Tunel”

Nauczyciel ustawia uczniów w kilku rzędach. Przed każdym rzędem stoją równolegle do siebie dwie ławeczki oddalone od siebie o 1 m. W poprzek ławeczek są ułożone laski, które tworzą tunel nad podłogą. Na sygnał nauczyciela osoby stojące w rzędach jako pierwsze czołgają się pod ułożonymi na ławeczkach laskami, starając się ich nie strącić. Po wykonaniu zadania biegiem wracają na koniec rzędu, a ćwiczenie wykonuje kolejny uczeń.

2. Zabawa bieżna

Uczniowie ustawiają się w rzędach. Przed każdym rzędem stoi ławeczka. Uczniowie po kolei obiegają ławeczkę.

3. Zabawa skoczna

Ustawienie dzieci i ławeczek – jak w poprzedniej zabawie. Na sygnał zawodnicy po kolei wykonują skoki zawrotne przez ławeczkę i wracają biegiem do zespołu.

Część końcowa

1. Zabawa ze śpiewem „Muzykanci-konszabelanci” (scenariusz 43)

2. Zakończenie zajęć

50. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Ćwiczenia w parach i z laskami gimnastycznymi.

Główne cele

• doskonalenie poznanych umiejętności ruchowych na stacjach ćwiczebnych,

• ćwiczenie motoryki,

• kształcenie inwencji twórczej,

• doskonalenie umiejętności współpracy w parach.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

ławeczka, laski gimnastyczne, kije i piłeczki do unihokeja, piłki do minipiłki nożnej, kółka ringo, słupki, skakanki, obręcze, piłki dęte, balony

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Poszukaj laski”

Dzieci chodzą między położonymi na podłodze laskami i reagują na polecenia: Bieg, marsz na palcach, bieg z wysokim unoszeniem kolan, marsz na czworakach i inne, starając się nie dotykać leżących lasek. Ostatnie polecenie brzmi: Poszukaj laski. Dzieci zatrzymują się i każde staje przy jednej lasce.

3. Ćwiczenia z laskami gimnastycznymi wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć (scenariusz 49)

Część główna

1. Ćwiczenia na stacjach (scenariusz 43)

Dzieci dobierają się w pary. Na każdej stacji ćwiczą jedna lub dwie pary, np. przez 2 min. Po gwizdku przechodzą do innej stacji, zgodnie z podanym kierunkiem. Stacje są następujące:

• podania kółek ringo;

• przeciąganie się w parach;

• podania piłki kijami do unihokeja;

• skoki zawrotne przez ławeczkę;

• podania piłki nogą;

• prowadzenie piłki kijem do unihokeja do słupka i z powrotem;

• prowadzenie piłki nogą do słupka i z powrotem;

• prowadzenie piłki kijem, slalomem między słupkami;

• prowadzenie piłki nogą, slalomem między słupkami;

• ćwiczenia ze skakanką, z obręczą, z piłką dętą lub balonem.

Część końcowa

1. Zabawa ze śpiewem „Stary Abraham”

Dzieci i nauczyciel stoją w kręgu. Śpiewają piosenkę, uderzając dłońmi o kolana.

Stary Abraham miał siedmiu synów,

siedmiu synów miał stary Abraham.

A oni siedli i nic nie jedli,

tylko śpiewali sobie tak: Prawa ręka!

Następnie nauczyciel wypowiada słowa: Prawa ręka! i nią potrząsa. Dzieci go naśladują. Po każdym odśpiewaniu piosenki nauczyciel wymienia nazwę innej części ciała. Dzieci powtarzają ją, dodając nazwy wymienione wcześniej, np. Prawa ręka, lewa ręka, prawa noga, lewa noga!. Podczas śpiewania piosenki poruszają zawsze częścią ciała, która była wymieniona jako ostatnia.

2. Zakończenie zajęć

51. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Doskonalenie podań i prowadzenia piłki na stacjach ćwiczebnych.

Główne cele

• doskonalenie podań i prowadzenia: piłki do minipiłki nożnej oraz piłeczki do unihokeja na stacjach ćwiczebnych,

• kształtowanie siły i koordynacji ruchowej,

• doskonalenie współpracy w parach,

• kształtowanie inwencji twórczej,

• utrwalanie nawyku prawidłowej postawy w zabawie „Słońce świeci, deszcz pada, powódź”,

• ćwiczenia wydłużające kręgosłup w zabawie „Zrywanie śliwek”.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

ławeczka, kije i piłeczki do unihokeja, piłki do minipiłki nożnej, kółka ringo, słupki, skakanki, obręcze, piłki dęte, balony

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Słońce świeci, deszcz pada, powódź”

Uczniowie na komendę: Słońce świeci swobodnie biegają, na komendę Deszcz pada! stają „przyklejeni do ściany” w postawie prawidłowej, aby się uchronić przed deszczem pod małym daszkiem „na niby”. Natomiast na komendę: Powódź! szybko wchodzą na drabinkę lub na ławeczkę, aby się uchronić przed „wzbierającą wodą”.

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

• trucht dookoła sali, potem w truchcie krążenie jednym ramieniem, potem drugim, następnie dwoma ramionami jednocześnie w przód, potem w tył;

• cwał bokiem, podskoki z nogi na nogę, podskoki na prawej, potem na lewej nodze;

• marsz z naprzemianstronnym krążeniem ramion, potem co trzy kroki skłon w przód;

• postawa – krążenie tułowia, skłony do nóg w rozkroku, potem do nóg złączonych;

• siad prosty, potem siad rozkroczny – skłony do nóg;

• klęk podparty – naprzemianstronne wymachy ramion w górę w skos, potem wymachy nóg;

• „klaśnij z tyłu – klaśnij przed sobą”: leżenie przodem, ramiona wyprostowane, przeniesione w bok (mogą być uniesione nad podłogą); na komendę: Klaśnij przed sobą przeniesienie ramion w przód i trzykrotne klaśnięcie przed sobą, na komendę: Klaśnij z tyłu przeniesienie ramion w tył, trzykrotne klaskanie nad biodrami. Po każdorazowym klaskaniu przeniesienie ramion w bok;

• „rowerek”: leżenie tyłem – uniesienie ugiętych nóg i poruszanie nimi jak podczas jazdy na rowerze;

• „ślimak”: leżenie przodem, na komendę: Ślimak, pokaż rogi uniesienie głowy i ugiętych ramion z jednoczesnym przyłożeniem palców wskazujących do głowy, na komendę Ślimak, schowaj rogi zgięcie palców wskazujących, Ślimak, odpocznij – powrót do leżenia przodem.

Część główna

1. Ćwiczenia na stacjach

Dzieci dobierają się parami. Na każdej stacji ćwiczą jedna lub dwie pary, np. przez 2 minuty. Po gwizdku przechodzą do innej stacji, zgodnie z podanym kierunkiem. Stacje są następujące:

• podania kółek ringo;

• podania piłeczki kijami do unihokeja;

• skoki zawrotne przez ławeczkę;

• podania piłki nogą;

• prowadzenie piłki kijem do unihokeja do słupka i z powrotem;

• prowadzenie piłki nogą do słupka i z powrotem;

• prowadzenie piłki kijem, slalomem między słupkami;

• prowadzenie piłki nogą, slalomem między słupkami;

• ćwiczenia według inwencji dzieci ze skakanką, obręczą, piłką dętą i z balonem.

Część końcowa

1. Zabawa relaksująca z elementami korektywy „Zrywanie śliwek”

Dzieci maszerują w wyznaczonym miejscu – „sadzie”. Na komendę: Nazrywaj śliwek! stają na palcach i wyciągając jak najwyżej raz jedno ramię, raz drugie, „zrywają śliwki z drzew”. Nauczyciel chwali najlepiej „zrywające” dzieci, te, które najmocniej wyciągały ramiona do góry.

2. Zakończenie zajęć

52. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Doskonalenie skoków przez skakankę. Nauka zabawy „Sikorki i kukułka”.

Główne cele

• doskonalenie skoków przez skakankę,

• nauka zabaw „Sikorki i kukułka” i „Siała baba mak”,

• wzmacnianie mięśni obręczy barkowej, grzbietu i brzucha.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

skakanki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu lub dwuszeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Sikorki i kukułka”

Uczniowie „sikorki” stoją w swoich gniazdach „skakankach” ułożonych na podłodze. Jeden z uczniów odgrywa rolę „kukułki” i nie ma „gniazda”. Na komendę Zmień gniazdo! wszystkie „sikorki” wybiegają z „gniazd” i zajmują inne, a „kukułka” stara się w tym czasie zająć cudze „gniazdo”. „Sikorka”, która nie zdążyła zająć dla siebie „gniazda”, zostaje „kukułką”.

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do podczas

• trucht dookoła sali, potem w truchcie krążenie jednym ramieniem, potem drugim, następnie dwoma ramionami jednocześnie w przód i w tył;

• cwał bokiem, podskoki z nogi na nogę, podskoki na prawej, potem na lewej nodze;

• „sypanie nasion” – w marszu co kilka kroków pochylenie tułowia i dotknięcie podłogi prawą ręką, przy następnym pochyleniu dotknięcie podłogi lewą ręką;

• marsz z naprzemianstronnym krążeniem ramion, potem co trzy kroki skłon w przód;

• „sikorki dziobią ziarenka”: klęk podparty z dłońmi skierowanymi do środka – ugięcie ramion i dotknięcie lekko nosem (lub brodą) podłogi; po każdym „dziobnięciu” wyprostowanie ramion i ponowne ich ugięcie;

• „ślimak” (scenariusz 51);

• „sikorki piją wodę”: klęk podparty z dłońmi skierowanymi do środka – ugięcie ramion, zbliżenie głowy do podłogi, wytrzymanie 3–5 sek. (picie wody), następnie wyprostowanie ramion i uniesienie głowy (połykanie wody);

• „jazda rowerkiem” (scenariusz 51);

• „sikorki trzepoczą skrzydełkami”: klęk podparty z dłońmi skierowanymi do środka – na komendę Sikorki trzepoczą skrzydełkami oderwanie rąk od podłogi, siad na piętach, ułożenie ramion w „skrzydełka” i wykonywanie nimi rytmicznych odrzutów w tył, naśladujących trzepotanie skrzydełkami.

Część główna

1. Doskonalenie skoków przez skakankę

• skoki przez skakankę w miejscu „rowerkiem”, potem obunóż;

• bieg przez skakankę do przodu i z powrotem;

• podział grupy na dwa rzędy stojące naprzeciw siebie, pierwszy z jednego rzędu trzyma skakankę – bieg przez skakankę do rzędu naprzeciw, przekazanie skakanki pierwszemu z tego rzędu i przejście na jego koniec;

• podział grupy na rzędy, przed którymi w odległości 10 metrów stoją słupki – wyścigi w biegach przez skakankę.

Część końcowa

1. Zabawa uspokajająca „Siała baba mak”

Dzieci dobierają się parami, podają sobie obie ręce i maszerują w jednym kierunku, para za parą, mówiąc rytmicznie wierszyk:

Siała baba mak,

Nie wiedziała jak.

A dziad wiedział, nie powiedział,

a to było tak…

Dzieci odwracają się, maszerują w przeciwnym kierunku i kontynuują zabawę.

2. Zakończenie zajęć

53. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Nauczanie przejścia równoważnego po odwróconej ławeczce.

Główne cele

• nauka przejścia równoważnego po odwróconej ławeczce,

• kształtowanie wytrzymałości, siły mięśni posturalnych i gibkości,

• kształtowanie poczucia równowagi,

• nauka zabawy „wielkanocne zwierzątka”.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

ławeczki, lina, szarfy, laski gimnastyczne

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Bieg w spokojnym tempie przez 4 minuty

3. Zabawa masowa „Nie pomyl się”

Dzieci stoją w szeregu przed nauczycielem, który jednocześnie nazywa i wykonuje proste ćwiczenia. Zadaniem uczniów jest naśladowanie ćwiczeń wykonywanych przez nauczyciela, ale tylko tych, które poprzedzone zostały zapowiedzią: Uwaga, np.: Uwaga, krążenie ramion. Nauczyciel wykonuje następujące ćwiczenia: skręty szyi, skręty tułowia, skrętoskłony tułowia, podskoki, obroty, krążenia tułowia, przysiady. Dziecko, które się pomyli i wykona ćwiczenie bez odpowiedniej zapowiedzi, robi krok do tyłu.

4. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

• siad prosty – skłony w przód;

• siad rozkroczny – skłony do lewej i prawej nogi oraz w przód;

• siad ugięty – unoszenie i opuszczanie bioder;

• leżenie tyłem – „rowerek” nogami;

• leżenie przodem, ramiona wyciągnięte w przód – unoszenie ramion, tułowia (głowa na jego przedłużeniu) i nóg;

• leżenie tyłem, tułów oparty na ugiętych łokciach – naprzemianstronne wymachy prostych nóg;

• leżenie przodem, ramiona ugięte, ręce przy klatce piersiowej – prostowanie ramion i skłon tułowia w tył;

• leżenie tyłem – przejście do leżenia przewrotnego.

Część główna

1. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Wielkanocne zwierzątka”

Dzieci swobodnie biegają, na komendę: Kurczątka maszerują w przysiadzie podpartym, na komendę: Zajączki wykonują skoki zajęcze, zaś na komendę: Baranki – chodzą na czworakach.

2. Nauka przejścia równoważnego po odwróconej ławeczce:

Tor przeszkód z następującymi stanowiskami:

• marsz po linii namalowanej na podłodze;

• marsz po linie ułożonej w kształcie koła;

• marsz po szarfach ułożonych w zygzak;

• marsz na czworakach po ławeczce;

• marsz po ławeczce;

• marsz po odwróconej ławeczce pod nadzorem nauczyciela.

Część końcowa

1. Ćwiczenia korekcyjne z laskami gimnastycznymi

„Wałkowanie ciasta” – leżenie na brzuchu, laski trzymane są z przodu w dłoniach. Na komendę: Wałkujemy ciasto! dzieci, utrzymując łokcie w górze, toczą laski w przód i w tył.

„Wałkowanie drugiego ciasta” – siad klęczny, pochylenie tułowia w przód, laska trzymana w dłoniach z przodu. Na komendę: Wałkujemy drugie ciasto! dzieci wyciągają ramiona mocno w przód po podłodze, jednocześnie tocząc laskę (cały czas siedzą na piętach).

2. Zakończenie zajęć

54. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Nauczanie odbicia obunóż z odskoczni gimnastycznej.

Główne cele

• nauka odbić obunóż z odskoczni gimnastycznej,

• kształtowanie skoczności i koordynacji ruchowej.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

laski gimnastyczne, odskocznia gimnastyczna, materac, ławeczka, górna część skrzyni, skakanki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu lub dwuszeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Dzień i noc”

Uczniowie ustawiają się w dwuszeregu w poprzek sali. Jeden szereg staje tyłem do drugiego. Oba szeregi tworzą osobne drużyny: „dzień” i „noc”. Nauczyciel przed każdym szeregiem wyznacza linię. Na komendę Noc goni! uczniowie z tej drużyny odwracają się i gonią swoją parę z drużyny „dnia”. Ci muszą dobiec do swojej linii, za którą są bezpieczni. Nauczyciel liczy, ilu zawodników złapała drużyna „nocy”. Następnie uczniowie znowu stają prosto w szeregach i czekają na kolejną komendę.

3. Ćwiczenia z laskami wszechstronnie przygotowujące do podczas zajęć

• marsz zwykły i marsz we wspięciu z laską trzymaną na łopatkach;

• w marszu naprzemianstronne wymachy nóg do laski trzymanej w wyprostowanych do przodu ramionach;

• postawa, laska trzymana na łopatkach – opady tułowia w przód;

• przeskoki obunóż i jednonóż przez laskę leżącą na podłodze;

• postawa, laska trzymana na łopatkach, duży rozkrok (następnie nogi złączone) – skłony tułowia w przód;

• siad klęczny, laska leży przed kolanami – toczenie laski w przód i z powrotem;

• siad prosty, laska trzymana na łopatkach – unoszenie prostych nóg: przejście do siadu równoważnego;

• leżenie przodem, laska leży przed głową, na komendę Wałkujemy ciasto! toczenie laski w przód i w tył (naśladowanie wałkowania ciasta), utrzymując łokcie w górze.

Część główna

1. Nauka odbicia obunóż z odskoczni

Nauczyciel pokazuje dzieciom: rozbieg, naskok obunóż na odskocznię, odbicie obunóż, wyskok w górę i lądowanie na materacu ułożonym za odskocznią.

2. Tor przeszkód

Dzieci kolejno wykonują ćwiczenia:

• rozbieg, próba odbicia obunóż z odskoczni, lądowanie na materacu;

• bieg na czworakach;

• dowolny naskok i zeskok z górnej części skrzyni;

• skoki zawrotne przez ławeczkę;

• trzy, dowolne przeskoki przez skakankę;

• powrót na początek toru przeszkód skokami zajęczymi.

Kilkakrotne powtórzenie toru przeszkód.

Część końcowa

1. Zabawa uspokajająca „Wiosna dookoła”

Dzieci siedzą w zwartej grupie, zwrócone twarzami w jednym kierunku. Tyłem do nich, w pewnej odległości, siedzi ochotnik. Jedno z dzieci siedzących w grupie zwraca się do niego słowami:

Kubo, Kubusiu (imię dziecka siedzącego tyłem)

wiosna dokoła.

Zgadnij, Kubo,

kto cię woła.

Ochotnik próbuje odgadnąć, kto się do niego zwraca. Jeżeli zgadnie, zamienia się z tą osobą miejscami.

2. Zakończenie zajęć

55. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Kształtowanie skoczności i koordynacji ruchowej w zabawach.

Główne cele

• kształtowanie skoczności i koordynacji ruchowej,

• wzmacnianie mięśni stóp i mięśni kształtujących prawidłową postawę,

• ćwiczenia wyciągające kręgosłup w zabawie „Wiosenny kwiatek”,

• nauka zabawy „Zwierzęta wiosną”.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

laski gimnastyczne, słupki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu lub dwuszeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Zwierzęta wiosną”

Dzieci swobodnie biegają i odpowiednio reagują na następujące komendy:

• żabki – wykonują podskoki w przysiadzie podpartym,

• zajączki – wykonują skoki zajęcze,

• motyle – biegają z ramionami ugiętymi i dłońmi ułożonymi na barkach,

• kurczątka – maszerują w przysiadzie, trzymając się za kostki.

3. Ćwiczenia z laskami gimnastycznymi wszechstronnie przygotowujące do podczas zajęć (scenariusz 54)

Część główna

1. Zabawa skoczna „Bocian i żabki”

Na boisku prowadzący wyznacza trzy linie: początkową, środkową i końcową. Za pierwszą linią – w „gnieździe”, stoi wybrane dziecko – „bocian”. Na linii środkowej – „łące”, stoją pozostałe dzieci – „żabki”. Za linią końcową jest „staw”. Na sygnał „żabki” skaczą po „łące” (skok żabi: wyskok z przysiadu w górę i lądowanie w innym miejscu do przysiadu z lekkim wsparciem rąk przed sobą). Skacząc wołają: Hej, bocianie, hej, bocianie, czy chcesz zjeść nas na śniadanie? Na co „bocian” odpowiada: Kle-kle-kle!, przy czym rusza z „gniazda” na jednej nodze i próbuje złapać „żabkę”. „Żabki” uciekają do „stawu”, gdzie są bezpieczne. Jeśli „bocian” złapie „żabkę”, staje się ona „bocianem” przy powtórnym poprowadzeniu zabawy.

2. Wyścigi z laskami gimnastycznymi

Ustawienie w dwóch rzędach, przed każdym rzędem stoi słupek:

• pierwsi z rzędu trzymają laskę pionowo, na sygnał biegną do słupka i z powrotem (cały czas laskę gimnastyczną trzeba trzymać pionowo) i przekazują ją następnemu w rzędzie;

• przed każdym rzędem leżą w poprzek dwie laski gimnastyczne w odległości około 2 metrów między nimi, na sygnał zawodnicy, biegnąc do słupków i z powrotem, przeskakują przez leżące laski ustalonym sposobem (obunóż lub na jednej nodze);

• pierwsi zawodnicy trzymają laskę i mają piłkę przy nodze, na sygnał prowadzą piłkę do słupków, w miarę potrzeby pomagając sobie trzymaną w ręku laską, gdyż nie mogą dotykać piłki rękami;

• dzieci w rzędach siedzą w siadzie skrzyżnym, pierwsi trzymają laski w obu dłoniach na łopatkach, na sygnał przekazują laskę do tyłu, prostując ramiona i odchylając je w kierunku następnego zawodnika; w ten sposób laska trafia do ostatniego, który siada na początku i znowu przekazuje laskę do tyłu.

Ćwiczenie kończy się, gdy wszyscy znajdą się z powrotem na swoich miejscach.

Część końcowa

1. Ćwiczenia korekcyjne stóp z laskami gimnastycznymi

Każdy ćwiczący siedzi, kolana ma ugięte, trzyma laskę pionowo między bosymi stopami – „wędrówka” stóp (o zagiętych palcach) do góry po stojącej lasce.

Każdy ćwiczący siedzi, kolana ma ugięte, laska leży na podłodze przy stopach o ugiętych do wewnątrz palcach – toczenie laski po podłodze ugiętymi palcami stóp.

2. Zabawa uspokajająca z elementami korektywy „Wiosenny kwiatek”

Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym, tułów pochylony, ręce leżą na podłodze. Na komendę Kwiatek rośnie! dzieci powoli prostują tułów, na komendę Kwiatek wyciąga się do słońca! wyciągają ramiona jak najwyżej. Na komendę Kwiatek więdnie! dzieci znowu się pochylają.

3. Zakończenie zajęć

56. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Zabawy i ćwiczenia z niekonwencjonalnymi przyborami. Nauka zabawy „Segregowanie śmieci”.

Główne cele

• kształtowanie umiejętności manipulowania przyborem nietypowym,

• kształtowanie podstawowych cech motorycznych,

• rozwijanie inwencji w zabawie „Król Lul”,

• wdrażanie do samokontroli przy wykonywaniu ćwiczeń.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

dolny segment skrzyni gimnastycznej, kartony, plastikowe butelki, puszki, gazety

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Trucht przez 3 minuty

3. Ćwiczenia z butelkami plastikowymi wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

• bieg z przekładaniem butelki z ręki do ręki, potem wokół bioder;

• marsz z przekładaniem butelki pod jednym, potem pod drugim kolanem;

• podrzuty i chwyty butelki w miejscu, potem w marszu;

• podrzut, klaśnięcie i chwyt butelki;

• rozkrok, ramiona w bok, butelka w jednej ręce – skręt tułowia i przełożenie butelki do drugiej ręki, kolejny skręt i znowu przełożenie butelki;

• butelka między kolanami – podskoki obunóż w miejscu, w przód, w tył, w bok;

• siad prosty, ramiona uniesione, butelka w dłoniach – skłony tułowia w przód, sięganie butelką do stóp;

• siad ugięty, butelka na brzuchu – uniesienie bioder i marsz w podporze, w tył i w przód;

• siad prosty, butelka leży na nogach przy stopach, ramiona w bok – uniesienie prostych nóg i złapanie toczącej się po nogach butelki;

• leżenie przodem, ramiona wyciągnięte do przodu, butelka trzymana w dłoniach – unoszenie ramion i tułowia (i nóg) nad podłogę;

• leżenie tyłem, butelka między stopami – przeniesienie nóg za głowę (leżenie przewrotne) i dotknięcie butelką podłogi.

Część główna

1. Zabawa bieżna „Segregowanie śmieci”

Prowadzący dzieli grupę na trzy drużyny: I drużynę zbierającą makulaturę, II zbierającą puszki, III zbierającą plastik. Drużyny stoją przy kartonach z napisami: makulatura, puszki, plastik, a na podłodze stoją puszki, plastikowe butelki i leżą gazety w liczbie odpowiadającej liczbie członków poszczególnych drużyn. Na polecenie nauczyciela Segreguj śmieci!, dzieci starają się szybko pozbierać „śmieci” i umieścić je w odpowiednich kartonach. Każdy uczestnik może wziąć tylko np. jedną butelkę. Wygrywa zespół, który szybciej pozbiera swoje „śmieci” i ustawi się przy swoim kartonie. Przy powtórzeniach zabawy drużyny mogą zamieniać się funkcjami.

2. Zabawa bieżna „Zbieranie śmieci”

Nauczyciel dzieli grupę na dwa zastępy. Na sygnał, dzieci z jednego zastępu wyrzucają butelki i kule gazetowe z kartonu lub dolnego segmentu skrzyni gimnastycznej, natomiast dzieci z drugiego zastępu zbierają śmieci i wrzucają do kartonu. Po określonym czasie nauczyciel liczy, ile śmieci leży na podłodze. Następuje zamiana ról i po kolejnym podliczeniu okazuje się, która drużyna szybciej zbiera śmieci.

3. Zabawa bieżna „Slalom między puszkami”

Dzieci ustawiają się w rzędach, przed którymi stoją po cztery puszki w odpowiednich odstępach. Na sygnał kolejni zawodnicy omijają slalomem stojące puszki.

Część końcowa

1. Zabawa uspokajająca „Król Lul”

Nauczyciel wybiera Króla Lula, a pozostałe dzieci ustalają po cichu, co mu zaprezentują.

Dzieci witają Króla Lula:

Dzień dobry, Królu Lulu!

Dzień dobry, dzieci-śmieci!

Gdzieście były i coście robiły?

Byłyśmy… i robiłyśmy…

Dzieci pokazują, gdzie były i co robiły, Król Lul stara się odgadnąć. Jeżeli mu się uda, dalej gra swoją rolę, a jeżeli się pomyli, Królem Lulem zostanie inne dziecko.

2. Zakończenie zajęć

57. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Doskonalenie skoków „pajacyka”, skoków obunóż, rzutów woreczkiem.

Główne cele

• doskonalenie poznanych umiejętności ruchowych takich jak: skoki „pajaca” i skoki obunóż, marsz w podporze tyłem, rzuty woreczkiem,

• kształtowanie podstawowych cech motorycznych,

• nauka zabawy „Lawina z butelkami”.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

butelki plastikowe, woreczki, słupki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Lawina z butelkami”

Berek goni, trzymając w ręce butelkę, którą może dotykać inne dzieci i w ten sposób je łapać. Osoba złapana bierze kolejna butelkę i także zaczyna gonić innych. Każdy złapany staje się berkiem i bierze dla siebie butelkę. Liczba berków wzrasta lawinowo, wygrywa osoba, która zostanie złapana na końcu.

3. Ćwiczenia z plastikowymi butelkami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć (scenariusz 56)

Część główna

1. Obwód ćwiczebny z wykorzystaniem nietypowych przyborów

Nauczyciel dzieli grupę na czteroosobowe zespoły, które kolejno ćwiczą na stacjach:

• marsz w podporze tyłem z toczeniem butelki stopami do słupka, a z powrotem bieg z butelką w ręce;

• bieg z butelką w ręce do słupka, a z powrotem marsz w podporze tyłem z butelką trzymaną na brzuchu;

• skoki obunóż przez leżące butelki;

• rzuty woreczkiem do stojących butelek;

• skoki „pajaca” przez leżące butelki.

Część końcowa

1. Zabawa ze śpiewem „Na zielonej łące”

Prowadzący i dzieci stoją na obwodzie koła. Prowadzący woła:

Ramiona do przodu!

Po czym wszyscy śpiewają:

Na zielonej łące, raz, dwa, trzy,

pasły się zające, raz, dwa, trzy.

A to była pierwsza zwrotka,

Teraz będzie druga zwrotka.

Przy słowach Raz, dwa, trzy wszyscy wykonują polecenie nauczyciela: Ramiona do przodu, który po każdej zwrotce dodaje nowe polecenie, wydłużając listę czynności wykonywanych przy wspomnianych słowach. I tak wszyscy wykonują następujące polecenia, wyśpiewując słowa Raz, dwa, trzy:

Ramiona do przodu!

Zacisnąć pięści!

Ugiąć kolana!

Pochylić głowę!

W ten sposób dzieci muszą wykonać coraz więcej czynności, śpiewając Raz, dwa, trzy.

2. Zakończenie zajęć

58. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Doskonalenie rzutów woreczkiem.

Główne cele

• doskonalenie rzutów woreczkiem,

• kształtowanie koordynacji ruchowej,

• wzmacnianie mięśni stóp i kształtujących prawidłową postawę.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

woreczki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu lub dwuszeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Zwierzęta wiosną” (scenariusz 55)

3. Ćwiczenia z woreczkami wszechstronnie przygotowujące do podczas zajęć

• podrzuty woreczka w górę prawą i lewą ręką oraz chwyty obiema rękami, prawą i lewą ręką;

• przekładanie woreczka z ręki do ręki wokół bioder;

• rzut woreczkiem pod uniesionym kolanem i próba chwytu;

• ramiona w bok, woreczek leży na jednej dłoni – próba przerzucenia woreczka nad głową do drugiej dłoni;

• duży rozkrok, ramiona wyprostowane w bok, woreczek trzymany w prawej ręce – skręt tułowia w prawo, chwyt woreczka lewą ręką, powrót do pozycji wyjściowej, następnie skręt tułowia w lewo i chwyt woreczka prawą ręką;

• siad rozkroczny, ramiona w górę, woreczek trzymany w dłoniach – skłony tułowia i ramion do lewej nogi, w przód i do prawej nogi;

• siad prosty, woreczek trzymany w jednej ręce – uniesienie nóg w górę i przesunięcie woreczka pod nogami do drugiej ręki;

• leżenie przodem, wyprostowane ramiona wysunięte w przód, woreczek trzymany w dłoniach – uniesienie ramion z woreczkiem nad podłogę (wzrok skierowany w dół, jednocześnie próba uniesienia prostych nóg).

Część główna

1. Doskonalenie rzutów woreczkiem:

• ustawienie w szeregu, każde dziecko unosi ramię do rzutu woreczkiem i wysuwa do przodu nogę przeciwną do uniesionego ramienia – rzuty woreczkiem w przód, bieg po swój woreczek i powrót na miejsce;

• ustawienie jak wyżej – konkurs „Kto najdalej rzuci woreczkiem”;

• rzuty woreczkiem w parach.

2. Zabawa rzutna „Bitwa na woreczki”

Dzieci dzielą się na dwie drużyny, stojące na swoich polach po przeciwnej stronie linii środkowej. Każde z nich trzyma woreczek. Na sygnał wszyscy rzucają woreczkiem na boisko przeciwnika i szybko oraz poprawnie, odrzucają woreczki, które spadły na ich własne pole. Po drugim sygnale prowadzący liczy woreczki leżące na poszczególnych boiskach. Wygrywa drużyna, na której polu leży mniej woreczków.

Część końcowa

1. Ćwiczenia korekcyjne stóp z woreczkami

Każdy ćwiczący siedzi, ma ugięte kolana, trzyma woreczek palcami prawej stopy i przekazuje woreczek do palców lewej stopy.

Chwyt woreczka palcami jednej stopy i rzut do przodu, następnie rzut woreczka drugą stopą.

„Rowerek” z woreczkami trzymanymi palcami stóp.

2. Zakończenie zajęć

59. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Doskonalenie umiejętności wykonywania przewrotu w przód.

Główne cele

• doskonalenie przewrotu w przód z różnych pozycji,

• doskonalenie skoków przez skakankę, skoków zawrotnych, kozłowania piłki,

• kształtowanie gibkości, skoczności i koordynacji ruchowej.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

plansze z numerami 997, 998 i 999, szarfy, skakanki, ławeczka, piłki, materace

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu lub dwuszeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Numery alarmowe”

Nauczyciel układa na podłodze w różnych miejscach plansze z numerami: 997, 998 i 999. Dzieci swobodnie biegają, a na komendę: Wypadek drogowy!, Dzwoń na policję!, Pożar!, Ranny człowiek! lub inne tego typu, podbiegają do planszy z odpowiednim numerem telefonu i zajmują wskazaną pozycję, na przykład siad skrzyżny, postawa stojąca ze „skrzydełkami”.

3. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do podczas zajęć

• pozycja siedząca, chwyt rękoma za palce stóp – prostowanie raz jednej, raz drugiej nogi bez odrywania rąk od stóp;

• pozycja wyjściowa jak w poprzednim ćwiczeniu – prostowanie obydwu nóg jednocześnie;

• klęk podparty – wyginanie kręgosłupa do góry z jednoczesnym opuszczeniem głowy, wyginanie kręgosłupa w dół z jednoczesnym uniesienie głowy;

• klęk podparty – uniesienie prawego ramienia z jednoczesnym skrętem głowy w prawo;

• siad rozkroczny – skrętoskłony: sięganie prawym ramieniem do lewej nogi i odwrotnie;

• siad prosty – przejście do siadu skulonego;

• siad skulony, głowa opuszczona, przyciągnięta do kolan, ramiona oplatają kolana – przetoczenie na plecy i powrót do siadu skulonego;

• leżenie tyłem – przejście do siadu skulonego;

• leżenie tyłem – przejście do leżenia przerzutnego (nogi uniesione, biodra podparte rękami);

• leżenie tyłem – przejście do leżenia przewrotnego.

Część główna

1. Zabawa bieżna „Strażak”

Uczniowie ustawiają się w rozsypce w kółkach ułożonych z szarf. Jeden uczeń nie ma szarfy. To „strażak”, który stoi pośrodku grupy. Na gwizdek nauczyciela dzieci zaczynają biec za „strażakiem”, a gdy wszyscy, łącznie z nim, dobiegną do wyznaczonej linii, „strażak” woła: Pożar! Wówczas dzieci z powrotem starają się jak najszybciej dotrzeć do kół. Ten, kto nie znajdzie dla siebie koła, zostaje „strażakiem”.

2. Tor przeszkód z przewrotem w przód

Przewrót w przód ze skłonu w przód:

Uczeń stoi w dużym rozkroku, a nauczyciel go asekuruje – jedną rękę podkłada pod kark ćwiczącego, co zabezpiecza skłon głowy, drugą ręką nadaje mu ruch obrotowy. Uczeń robi opad tułowia w przód, dłonie trzyma położone blisko stóp, brodę przyciąga do mostka i przetacza się w przód. Następnie wykonuje serię ćwiczeń:

• skoki przez skakankę w miejscu,

• bieg na czworakach,

• skoki zawrotne przez ławeczkę,

• kozłowanie piłki do słupka i z powrotem,

• przełożenie szarfy od stóp do głowy.

Przewrót w przód z przysiadu podpartego:

Nauczyciel asekuruje ucznia i ułatwia mu wykonanie przewrotu – podnosi połowę materaca, podkładając pod spód drugi materac. Po skończeniu przewrotu uczeń wykonuje te same ćwiczenia, co poprzednio.

Przewrót w przód z przysiadu podpartego do klęku lub przysiadu podpartego:

Nauczyciel asekuruje ucznia. Po skończeniu przewrotu uczeń wykonuje te same ćwiczenia, co poprzednio.

Część końcowa

1. Zabawa uspokajająca z elementami korektywy „Wiosenny kwiatek” (scenariusz 55)

2. Zakończenie zajęć

60. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Doskonalenie zwisu tyłem i przodem na drabince.

Główne cele

• doskonalenie zwisu tyłem i przodem na drabince,

• kształtowanie podstawowych cech motorycznych,

• wzmacnianie mięśni karku, mięśni prostownika grzbietu odcinka piersiowego i mięśni ściągających łopatki w zabawie korekcyjnej „Lis i gęsi”.

Miejsce

sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

drabinki, woreczki, kocyki, piłka dęta

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Zwierzęta wiejskie”

Dzieci swobodnie biegają. Na komendę: Koniki biegają, przeskakując z nogi na nogę, Świnki – chodzą na czworakach, Krówki – chodzą na czworakach z wysoko uniesionymi biodrami, Kurki – maszerują w przysiadzie.

3. Ćwiczenia przy drabinkach wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

• chwyt drabinki za szczebel na wysokości ramion – wymachy jedną, potem drugą nogą w tył;

• pozycja wyjściowa jak wyżej – wymachy jedną, potem drugą nogą w bok;

• pozycja wyjściowa jak wyżej, wyprostowanie ramion, uniesienie pięt, oparcie stóp na palcach – dociskanie pięt do podłogi rozciągające mięśnie nóg;

• ustawienie tyłem do drabinki na odległość jednego kroku – skłon w przód, potem skłon w tył z dotknięciem drabinki;

• pozycja wyjściowa jak wyżej – skręty tułowia w tył raz w lewo, potem w prawo z jednoczesnym dotknięciem szczebelka i odepchnięciem się od niego;

• wejście na pierwszy szczebel, stopy rozstawione na szerokość drabinki, chwyt rękami za szczebel na wysokości klatki piersiowej – przekładanie rąk na coraz niższy szczebel i stopniowe przechodzenie do siadu rozkrocznego.

Część główna

1. Doskonalenie umiejętności wykonania zwisu na drabince

Uczniowie pod kierunkiem nauczyciela wykonują:

• zwis na drabince tyłem;

• zwis na drabince tyłem – próba uniesienia kolan;

• zwis na drabince przodem – uginanie kolan;

• zwis tyłem i „wahadełko” – kołysanie tułowiem w zwisie.

2. Zabawa bieżna „Pospiesz się”

Na podłodze leżą rozrzucone dość daleko od siebie woreczki. Przy każdym woreczku stoi jedno dziecko. Na sygnał dzieci biegają swobodnie, a nauczyciel zabiera jeden woreczek. Na kolejny sygnał dzieci przystają przy dowolnym woreczku. Uczeń, dla którego zabrakło woreczka, staje przy nauczycielu, ale w następnym biegu ponownie bierze udział w grze.

3. Zabawa skoczna „Pospiesz się” (odmiana poprzedniej zabawy)

Dzieci skaczą obunóż między rozrzuconymi woreczkami, a na komendę: Pospiesz się! biegną do woreczków. W powtórzeniu zabawy skaczą na jednej nodze, w kolejnym powtórzeniu na drugiej nodze.

4. Zabawa korekcyjna na kocykach „Lis i gęsi”

Prowadzący wyznacza na sali „zagrodę dla gęsi”, a po przeciwnej stronie – „lisią norę”. Wszystkie dzieci, czyli „gęsi” w „zagrodzie” i „lis” w swojej „norze”, siedzą na piętach na kocykach, z ramionami ułożonymi w „skrzydełka”. Na komendę: Gęsi na wodę! dzieci – „gęsi” ślizgają się na kocykach po sali. Na kolejną komendę: Gąski do domu! wracają do „zagrody”, a „lis”, ślizgając się na kocyku, próbuje łapać „gąski”. Każda złapana „gąska” pomaga „lisowi” przy następnej gonitwie.

Część końcowa

1. Zabawa „Zaganianie piłki-świnki”

Dzieci siedzą na obwodzie koła, w takiej odległości od siebie, aby między nimi mogła się przedostać piłka. Jeżeli grupa jest liczna, może być więcej kół. Na sygnał dzieci uderzają piłkę prawą lub lewą ręką, starając się przebić ją poza krąg siedzących. Piłka – „świnka” – nie może się przedostać na zewnątrz ponad głowami siedzących, a tylko między nimi.

2. Zakończenie zajęć

61. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Kształtowanie siły, skoczności i szybkości za pomocą zabaw ruchowych.

Główne cele

• kształtowanie podstawowych cech motorycznych,

• wyrabianie nawyku prawidłowej postawy,

• wzmacnianie mięśni wysklepiających stopy w zabawie „Spętany konik”,

• wzmacnianie mięśni karku, mięśni prostownika grzbietu odcinka piersiowego, wydłużanie kręgosłupa i odciążenie go od ucisku osiowego w zabawie „Zaprzęgi”.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

drabinki, laski gimnastyczne, kocyki, szarfy

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Zwierzęta wiejskie” (scenariusz 60)

3. Ćwiczenia przy drabinkach wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć (scenariusz 60)

oraz:

• leżenie na plecach, przodem do drabinek, stopy zaczepione o pierwszy szczebel, kolana ugięte, ramiona wzdłuż tułowia – unoszenie tułowia;

• leżenie na brzuchu, przodem do drabinek, ramiona wyprostowane, chwyt za pierwszy szczebel, głowa opuszczona – naprzemianstronne unoszenie prostych nóg.

Część główna

1. Zabawa z mocowaniem „Przeciąganie w parach”

Dzieci dobierają się parami, podają sobie prawe dłonie i stają w rozkroku, twarzami w przeciwną stronę, opierając się wzajemnie na prawych stopach. Na sygnał każdy próbuje przeciągnąć partnera do siebie. Wygrywa ten uczeń, któremu to się udało. Następuje zmiana dłoni i stron.

2. Biegi na czworakach

Dzieci ustawione są w szeregu. Na sygnał biegną na czworakach do wyznaczonej mety. Wygrywa dziecko, które pierwsze przybiegło i usiadło w siadzie skrzyżnym. Następnie dzieci rywalizują w przemieszczaniu się na linię mety w podporze tyłem („chód pająka”).

3. Zabawa bieżna „Pieski”

Nauczyciel wybiera jednego lub dwóch berków, a pozostałym dzieciom rozdaje szarfy. Dzieci zaczepiają je z tyłu o spodenki – szarfy to „ogonki”, a dzieci są „pieskami”. Na sygnał każdy berek stara się zdobyć „ogonek”. Gdy mu się to uda, wkłada szarfę za spodenki i staje się uciekającym „pieskiem”, a uczeń bez „ogonka” zostaje berkiem.

4. Zabawa skoczna „Skoki koników”

Dwie drużyny stoją na przeciwległych liniach, oddalonych od siebie o mniej więcej 8 metrów. Na sygnał szeregi, skacząc obunóż, zamieniają się miejscami. Wygrywa drużyna, która szybciej ukończy wyścig.

5. Zabawa korekcyjna „Zaprzęgi”

Prowadzący wyznacza linię będącą jednocześnie linią startu i mety oraz linię półmetka. Przed linią startu stoją pary, dobrane pod względem warunków fizycznych: jedno dziecko leży na brzuchu na kocyku i jest „woźnicą”, a drugie, będące „konikiem”, stoi tyłem do „woźnicy” i trzyma w rękach dwie laski. Ich końce podaje „woźnicy”. Na sygnał „zaprzęgi” wolno ruszają w kierunku linii półmetka. „Konik” musi trzymać plecy proste, „woźnica” nie może odrywać klatki piersiowej od podłogi. Na linii półmetka następuje zmiana ról.

Część końcowa

1. Zabawa korekcyjna „Spętany konik”

Dzieci chwytają palcami stopy jeden koniec szarfy, a palcami drugiej stopy, drugi koniec szarfy. Na sygnał dzieci, naśladując „spętanego konika”, chodzą swobodnie po sali, ale tak, by szarfa nie wypadła spod palców. Jeżeli komuś szarfa wypadnie, chwyta ją ponownie palcami stóp i kontynuuje marsz. Przez cały czas zabawy dzieci starają się utrzymać prawidłową postawę.

2. Zakończenie zajęć

62. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Kształtowanie zwinności i szybkości w zabawach.

Główne cele

• kształtowanie zwinności i szybkości w zabawach,

• kształtowanie siły mięśni posturalnych podczas ćwiczeń z kółkami,

• utrwalanie nawyku prawidłowej postawy.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

kółka, piłki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Bieg w wolnym tempie przez 2 minuty

3. Zabawa masowa z elementami korektywy „Kto pierwszy dobiegnie do kółka”

Dzieci ustawiają się w szeregu w postawie prawidłowej ze „skrzydełkami”, tyłem do sali. Za ich plecami, w odległości mniej więcej 10 kroków, nauczyciel rozkłada na podłodze kółka, o jedno mniej niż wynosi liczba dzieci. Na sygnał dzieci odwracają się, szybko biegną do dowolnego kółka i stają w nim w postawie prawidłowej. Ten, dla kogo zabraknie kółka, siada w siadzie skrzyżnym ze „skrzydełkami”. Przy powtórzeniach zabawy nauczyciel zawsze zabiera jedno kółko, aż dojdzie do rywalizacji dwóch zawodników startujących do jednego kółka.

4. Ćwiczenia z kółkami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Uczniowie pod kierunkiem nauczyciela wykonują serię ćwiczeń:

• kółko trzymane w prawej ręce – bieg z krążeniem prawym ramieniem, potem przełożenie kółka do drugiej ręki i krążenie drugim ramieniem;

• kółko trzymane oburącz z tyłu – bieg z uderzaniem piętami o pośladki i o kółko;

• kółko trzymane oburącz z przodu – marsz z wysokim unoszeniem kolan i uderzaniem kółka;

• położenie kółka na podłodze pół kroku w przód i przeskok przez nie obunóż – przesuwanie się w ten sposób do przodu;

• podpór tyłem, ułożenie kółka na brzuchu – marsz w podporze z wysoko uniesionymi biodrami;

• klęk podparty, kółko leży między dłońmi, skierowanymi do wewnątrz – uginanie i prostowanie ramion;

• leżenie tyłem, kolana ugięte, kółko trzymane w dłoniach leżących na brzuchu – unoszenie lekko głowy i górnej części tułowia z jednoczesnym przesuwaniem ramion i kółka w przód;

• leżenie tyłem, ramiona wyprostowane, kółko w dłoniach – ugięcie ramion i przełożenie kółka nad głowę (łokcie w bok, głowa opuszczona) i powrót do pozycji wyjściowej;

• leżenie tyłem, ramiona ugięte, łokcie odwiedzione w bok, leżą na podłodze, kółko leży pod dłońmi i opuszczoną głową – naprzemianstronne unoszenie prostych nóg.

Część główna

1. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Zwierzęta na łące”

Dzieci biegają swobodnie. Na wypowiedziane przez nauczyciela hasło, wykonują ustalone czynności:

• żabki – skaczą w przysiadzie,

• pająki – chodzą w podporze tyłem,

• myszki – biegają na czworakach,

• jaszczurki – poruszają się w podporze przodem.

2. Zabawa rzutna „Rzucanka”

Dzieci stoją w luźnej grupie po jednej stronie siatki, a nauczyciel z trzema piłkami po drugiej stronie. Nauczyciel rzuca piłkami w stronę dzieci. Te które złapią, przechodzą na jego stronę i kolejno rzucają swoimi piłkami, po czym wracają do grupy. Następnie, ci, którzy złapali piłkę, przechodzą na drugą stronę, aby nią rzucić.

Część końcowa

1. Zabawa ze śpiewem „Na zielonej łące”

Prowadzący i dzieci stoją na obwodzie koła. Prowadzący woła:

Ramiona do przodu!

Po czym wszyscy śpiewają:

Na zielonej łące, raz, dwa, trzy,

pasły się zające, raz, dwa, trzy.

A to była pierwsza zwrotka,

Teraz będzie druga zwrotka.

Przy słowach: Raz, dwa, trzy, wszyscy wykonują polecenie nauczyciela, Ramiona do przodu, który po każdej zwrotce dodaje nowe polecenie, wydłużając listę czynności wykonywanych przy wspomnianych słowach. Wszyscy wykonują kolejno następujące polecenia, wyśpiewując słowa Raz, dwa, trzy:

Ramiona do przodu!

Zacisnąć pięści!

Ugiąć kolana!

Pochylić głowę!

W ten sposób dzieci muszą wykonać coraz więcej czynności, śpiewając Raz, dwa, trzy.

2. Zakończenie zajęć

63. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Doskonalenie umiejętności wykonania przewrotu w przód na torze przeszkód.

Główne cele

• doskonalenie umiejętności wykonania przewrotu w przód,

• kształtowanie podstawowych cech motorycznych.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

materac, słupki, szarfy

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Zwierzęta na łące” (scenariusz 62)

3. Bieg w spokojnym tempie przez 5 minut

4. Ćwiczenia wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Uczniowie pod kierunkiem nauczyciela wykonują serię ćwiczeń:

• uniesienie ramion – wdech nosem, skłon w przód – wydech ustami;

• ramiona w przód – naprzemianstronne wymachy nóg do ramion;

• skłony, skręty i krążenia głową;

• skręty i krążenia tułowia;

• skrętoskłony, skłony w przód i w bok;

• klęk podparty – wyginanie tułowia w górę i w dół („koci grzbiet“);

• klęk podparty – naprzemianstronne wymachy ramion w górę z jednoczesnym skrętem głowy;

• klęk podparty – naprzemianstronne wymachy nóg;

• „ślimak” – leżenie przodem, na komendę: Ślimak pokaż rogi – uniesienie głowy i ugiętych ramion z jednoczesnym przyłożeniem palców wskazujących do głowy, na hasło: Ślimak schowaj rogi – zgięcie palców wskazujących, Ślimak odpocznij – powrót do leżenia przodem;

• siad rozkroczny – skłony do nóg i w przód;

• siad prosty – przejście do siadu skulonego i powrót do siadu prostego;

• leżenie przerzutne i przewrotne;

• przetoczenie z siadu skulonego na plecy i powrót do siadu skulonego.

Część główna

1. Tor przeszkód

Uczniowie kolejno pokonują następujący tor przeszkód:

• przewrót w przód z asekuracją nauczyciela na podwyższonym do połowy materacu poprzez podłożenie drugiego materaca w poprzek;

• bieg do słupka na czworakach;

• przeskoki obunóż przez ułożone szarfy;

• bieg slalomem między słupkami;

• skoki na lewej nodze do pierwszego słupka, na prawej do drugiego słupka.

2. Tor przeszkód II

Uczniowie kolejno pokonują następujący tor przeszkód:

• przewrót w przód z asekuracją nauczyciela na materacu;

• skoki zajęcze do słupka;

• skoki przez skakankę w miejscu;

• skoki zawrotne przez ławeczkę;

• czołganie się pod ławeczkami;

• bieg do pierwszego stanowiska.

Część końcowa

1. Zabawa na czworakach „Koty i mysz”

Wybrany uczeń jest „myszką”. Siedzi w swojej „norce”. Pozostałe dzieci to „koty”. Stoją na linii startu w odległości około 10 kroków od „norki”. Gdy „myszka” zasłania oczy, „koty” ruszają na czworakach, aby ją złapać. Gdy otwiera oczy, „koty” zastygają w bezruchu. Jeżeli „myszka” zauważy, że któryś się poruszył, musi on wracać na start i powtórnie rozpocząć bieg. „Kot”, który pierwszy złapie „myszkę”, zamienia się z nią rolami i zabawa się powtarza.

2. Zakończenie zajęć

64. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Kształtowanie zwinności, szybkości i skoczności w zabawach ruchowych.

Główne cele

• kształtowanie podstawowych cech motorycznych w zabawach ruchowych,

• kształtowanie siły mięśni posturalnych podczas ćwiczeń z kółkami,

• utrwalanie nawyku prawidłowej postawy w zabawie „Kto pierwszy dobiegnie do kółka”.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

kółka, woreczki, piłka, linka

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa z elementami korektywy „Kto pierwszy dobiegnie do kółka” (scenariusz 62)

3. Ćwiczenia z kółkami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć (scenariusz 62)

Część główna

1. Zabawa na czworakach „Pieski przechodzą przez płotek”

Nauczyciel dzieli klasę na dwie grupy. Uczniowie z pierwszej stają w szeregu na odległość wyciągniętych w bok ramion i chwytają się za ręce, tworząc „płotek”. Naprzeciw „płotka” w odległości 10 metrów czekają „pieski”, każdy na wprost jednego dziecka. Na sygnał „pieski” na czworakach biegną do „płotka”, omijają z prawej strony ucznia z pary i wracają na swoje miejsce. Po zakończeniu zabawy uczniowie zamieniają się rolami.

2. Zabawa bieżna „Tam i z powrotem z kółkami”

Uczniowie podzieleni na dwie grupy stoją w dwóch szeregach na linii środkowej. Dzieci są zwrócone w przeciwną stronę, a każde z nich trzyma kółko. Przed każdym szeregiem w odległości 10 metrów jest wyznaczona linia. Na sygnał nauczyciela uczniowie biegną do swojej linii, kładą na niej kółko i wracają na miejsce. Wygrywa zespół, który szybciej zakończy ćwiczenie i ustawi się w szeregu.

3. Zabawa rzutna „Celowanie do piłki”

Dzieci stoją na obwodzie koła, każde ma woreczek. W środku leży piłka w narysowanym kredą kółku. Zawodnicy kolejno rzucają woreczkiem w piłkę, starając się wybić ją z kółka. Ten, któremu się to uda, zdobywa punkt i ustawia piłkę na miejscu. Wygrywa zawodnik, który zdobędzie najwięcej punktów.

4. Zabawa skoczna „Szczur”

Dzieci stoją na obwodzie koła, a w środku koła stoi nauczyciel i trzyma „szczura” – kółko lub woreczek umocowany na dłuższej lince. Nauczyciel wprowadza „szczura” w ruch wirowy nad podłogą, dzieci starają się przeskoczyć nad linką. Zawodnik, którego „szczur” dotknął, otrzymuje punkt karny.

Część końcowa

1. Zabawa ze śpiewem „Stary niedźwiedź mocno śpi”

Uczniowie ustawiają się w kole i łapią za ręce. Jedno z dzieci kuca w środku i jest „niedźwiedziem”. Pozostali uczniowie śpiewają piosenkę: Stary niedźwiedź mocno śpi, stary niedźwiedź mocno śpi, My się go boimy, na palcach chodzimy. Jak się zbudzi będzie zły. Jak się zbudzi, będzie zły i tańczą wokół „niedźwiedzia”. Zatrzymują się podczas odliczania godzin: Pierwsza godzina niedźwiedź śpi, druga godzina niedźwiedź chrapie. Przy słowach: Trzecia godzina niedźwiedź łapie! „niedźwiedź” wstaje i próbuje złapać któreś z uciekających dzieci. By uchronić się przed złapaniem, należy kucnąć. Dziecko złapane przez „niedźwiedzia” zajmuje jego miejsce w środku koła.

2. Zakończenie zajęć

65. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Kształtowanie szybkości, skoczności i koordynacji ruchowej w zabawach.

Główne cele

• doskonalenie podań i chwytów piłki,

• doskonalenie współpracy w parach,

• kształtowanie podstawowych cech motorycznych,

• utrwalanie nawyku zachowania prawidłowej postawy.

Miejsce

boisko lub sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

piłki, szarfy

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa z elementami korektywy „Czarodziejski berek”

Berek goni dzieci. Gdy któreś złapie, musi ono stanąć w pozycji „zaczarowanej”, na przykład w postawie prawidłowej ze „skrzydełkami”. Żeby go odczarować, inny uczeń staje przed złapanym w takiej samej pozycji, po czym obydwaj mogą dalej uciekać.

3. Ćwiczenia w parach wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Uczniowie pod kierunkiem nauczyciela wykonują serię ćwiczeń:

• „drobna kaszka” – przodem do siebie, ramiona skrzyżowane, chwyt za ręce – cwałowanie dookoła sali, potem zmiana kierunku;

• „piłowanie drzewa” – ustawienie jak w poprzednim ćwiczeniu – naprzemienne ruchy ramion naśladujące piłowanie drzewa;

• „huśtawka” – przodem do siebie, ramiona wyprostowane, chwyt za ręce i naprzemiennie jeden uczeń – wspięcie na palcach, drugi – przysiad;

• „celowanie w ręce” – rozkrok, tyłem do siebie w odległości 0,5 metra, ramiona w bok – jednoczesne skręty tułowia w tę samą stronę i celowanie dłońmi w dłonie współćwiczącego;

• „góra i dół” – szeroki rozkrok, tyłem do siebie w odległości 0,5 metra – równoczesny skłon w przód i klaśnięcie w dłonie partnera, potem skłon w tył i również klaśnięcie w dłonie partnera;

• „koguciki” – bokiem do siebie, podskoki na jednej nodze i wzajemne uderzanie się barkami w celu zmuszenia współćwiczącego do podparcia się drugą nogą;

• „przybijanie gwoździ” – ćwiczący leżą na brzuchu przodem do siebie – jednocześnie unoszą ugięte w łokciach ramiona i zaciśnięte w pięści dłonie. Jedna dłoń trzymana jest nad drugą i udaje młotek, gdy uderza w dolną dłoń udającą gwóźdź. Po kilku uderzeniach „młotkiem” w „gwóźdź”, następuje zmiana ułożenia dłoni;

• „berek w parach” – podanie sobie prawych dłoni – rywalizacja, kto pierwszy trzy razy dotknie współćwiczącego.

Część główna

1. Zabawa bieżna „Berek przyjaciel”

Wyznaczony berek goni pozostałe dzieci. Uciekający, chcąc uniknąć złapania, głośno wypowiada imię dziecka, które powinno przyjść mu na pomoc. Jeżeli wywołany zdąży podbiec do uciekającego i podać mu rękę, to go uratuje. Jeśli berek będzie szybszy, to złapany staje się berkiem.

2. Zabawa rzutna „Podaj piłkę”

Dzieci ustawiają się w dwóch lub więcej szeregach. Przy pierwszych zawodnikach w szeregach leżą cztery piłki. Na komendę podają oni piłki drugim zawodnikom, którzy przekazują je dalej. Wygrywa zespół, który szybciej przekaże piłki ostatniemu zawodnikowi. W następnym wyścigu piłki podaje się od końca szeregu na jego początek, by wróciły do pierwszego ucznia. Przy kolejnych powtórzeniach zabawy odległość między dziećmi się zwiększa. Na zakończenie uczniowie, przekazując piłki, muszą wykonywać rzuty do partnerów.

3. Zabawa skoczna „Gorąca kula”

Dzieci biegają swobodnie, a nauczyciel toczy w ich stronę piłkę. Wtedy wszyscy się zatrzymują, a dzieci, w których kierunku potoczyła się piłka, muszą przez nią przeskoczyć. Stopniowo nauczyciel wprowadza do zabawy więcej piłek.

Część końcowa

1. Zabawa uspokajająca z elementami korektywy „Dziadek i żołnierz”

Dzieci powoli maszerują. Na komendę: Dziadek idą lekko pochylone i zgarbione, a gdy usłyszą komendę: Żołnierz – maszerują w postawie prawidłowej. Nauczyciel kilkakrotnie zmienia komendę i chwali dzieci trzymające prawidłową postawę.

2. Zakończenie zajęć

66. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Doskonalenie podań i chwytów piłki w zabawach.

Główne cele

• doskonalenie podań i chwytów piłki,

• doskonalenie współpracy w parach i grupach,

• kształtowanie koordynacji ruchowej i szybkości,

• utrwalanie znajomości kolejnych dni tygodnia.

Miejsce

boisko lub sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

piłki, szarfy

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Dżdżysty dzień – słoneczny dzień”

Prowadzący wypowiada komendę: Słoneczny dzień i dzieci swobodnie biegają. Na komendę: Dżdżysty dzień – stają przy ścianie w postawie prawidłowej i „chowają się pod daszkiem”.

3. Ćwiczenia w parach wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć (scenariusz 65)

Część główna

1. Zabawa bieżna „Ogonki”

Dzieci ustawiają się w dwóch szeregach, oddalonych od siebie o około 5 metrów. Dzieci z pierwszego szeregu przypinają sobie szarfy z tyłu do spodenek, tak aby wystawało 2/3 ich długości. Na sygnał uczniowie z drugiego szeregu gonią tych z pierwszego, starając się im zabrać jak najwięcej szarf. Po upływie określonego czasu obie drużyny zamieniają się miejscami. Wygrywa ta grupa, która zbierze więcej „ogonków”.

2. Zabawa rzutna „Piłki w kołach”

Dzieci ustawiają się w dwóch lub w trzech kołach i zachowują metrowe odstępy między sobą. Oznaczeni szarfą kapitanowie trzymają piłkę. Na sygnał każdy kapitan rzuca piłkę do zawodnika po lewej i piłka w ten sposób wędruje dookoła, aż wróci do kapitana. Wygrywa ten zespół, którego piłka najszybciej dotrze do kapitana. Przy kolejnych powtórzeniach zabawy uczniowie zwiększają odległości między sobą, a nauczyciel pokazuje sposób podawania piłki jedną ręką i zachęca do korzystania z niego.

3. Zabawa z elementami rzutu i biegu „Przegoń piłkę”

Jeden zespół staje na obwodzie koła z zachowaniem odległości około 3 metrów między ćwiczącymi. Pierwszy zawodnik w kole trzyma piłkę. Drugi zespół ustawia się w rzędzie, prostopadle do koła. Na sygnał zawodnik z piłką podaje ją do kolejnego ucznia w kole i w ten sposób piłka jest podawana tak długo, aż trafi do zawodnika rozpoczynającego podania. Jednocześnie na sygnał pierwszy zawodnik z rzędu stara się jak najszybciej obiec koło i wrócić do swojego zespołu. Punkt zdobywa albo zespół, którego zawodnik wyprzedził wędrującą piłkę, albo zespół, który szybciej podał piłkę na obwodzie koła. Następnie zespoły zamieniają się miejscami. Wygrywa ta drużyna, która po wszystkich wyścigach zdobyła najwięcej punktów.

Część końcowa

1. Zabawa uspokajająca „Dni tygodnia”

Dzieci stoją w półkolu, zachowując półmetrowe odstępy. W środku półkola stoi uczeń podający piłkę do stojących w półkolu, począwszy od lewego. Dziecko z lewej strony musi złapać piłkę, odrzucić do podającego i powiedzieć pierwszy dzień tygodnia (poniedziałek). Następny robi to samo, tylko wypowiada nazwę drugiego dnia tygodnia. Gdy piłka trafi do ostatniego ucznia ten staje się nowym „podającym”, a poprzedni staje po lewej stronie i wszyscy w półkolu przesuwają się o jedno miejsce w prawo. Jeśli któreś dziecko w półkolu nie złapie piłki, źle ją odrzuci lub pomyli kolejność dni tygodnia – także przechodzi na lewą stronę.

2. Zakończenie zajęć

67. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Doskonalenie podań i chwytów piłki w grach i zabawach.

Główne cele

• doskonalenie podań jednorącz i chwytów piłki,

• kształtowanie koordynacji ruchowej i siły mięśni posturalnych.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

piłki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Dżdżysty dzień – słoneczny dzień” (scenariusz 66)

3. Ćwiczenia z piłkami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Uczniowie pod kierunkiem nauczyciela wykonują serię ćwiczeń:

• bieg dookoła z kozłowaniem piłki, potem z prowadzeniem jej nogą;

• marsz z unoszeniem i opuszczaniem ramion z piłką;

• kozłowanie piłki prawą, potem lewą ręką z jednoczesnymi podskokami obunóż, potem na prawej i lewej nodze;

• podskoki z piłką włożoną między stopy;

• marsz na czworakach za piłką toczoną ręką;

• w marszu podrzuty i chwyty piłki;

• w marszu co trzy kroki uniesienie ramion i skłon w przód;

• podrzut piłki, próba odbicia głową i chwyt;

• mały rozkrok, ramiona z piłką wyciągnięte do przodu – skręty tułowia;

• piłka trzymana przy klatce piersiowej – przysiady;

• siad prosty – toczenie piłki wokół stóp (skłon w przód) i za plecami;

• siad rozkroczny – kozłowanie piłki prawą, potem lewą ręką;

• leżenie tyłem, kolana ugięte – uniesienie bioder i przekładanie piłki nad i pod biodrami;

• leżenie przodem, łokcie uniesione, odwiedzione w bok, tułów lekko uniesiony – kozłowanie piłki prawą, potem lewą ręką;

• leżenie tyłem, piłka trzymana między stopami – przejście do leżenia przewrotnego i chwyt piłki rękami, skłon w przód i chwyt piłki stopami.

Część główna

1. Zabawa bieżna „Berek słoń”

Berek goni dzieci. Aby uniknąć złapania, dzieci przyjmują pozycję „słonia” – stają na czworakach z wysoko uniesionymi biodrami, wyprostowanymi nogami i uniesioną głową. W tej pozycji można pozostać tylko 5 sekund, a berek nie może stać przy żadnym „słoniu”. Dziecko, które zostanie złapane, zanim przyjmie pozycję „słonia”, zostaje berkiem.

2. Zabawa rzutna „Podrywka rzucana”

Dzieci stoją na obwodzie koła i podają do siebie piłkę. Jedno dziecko stoi w środku koła i próbuje dotknąć piłki lub ją złapać. Gdy mu się to uda, zamienia się miejscami z uczniem, który rzucał jako ostatni.

3. Gra rzutna „Myśliwi i kaczki”

Nauczyciel dzieli klasę na dwie drużyny. Jedna tworzy koło – to „myśliwi”, druga stoi w rozsypce wewnątrz koła – to „kaczki”. Na komendę „myśliwi” starają się zbijać „kaczki” trafieniami piłką w nogi lub w tułów. Za każde trafienie „myśliwi” zdobywają punkt. Po określonym czasie uczniowie zamieniają się miejscami. Wygrywa zespół, który w takim samym czasie zdobędzie więcej punktów.

Część końcowa

1. Zabawa relaksacyjna „Alfabet”

Nauczyciel dzieli grupę na kilkuosobowe zespoły. Każdy z nich ma swojego kapitana. Nauczyciel wymienia dowolną literę z alfabetu, a członkowie zespołu pod kierownictwem kapitana układają się na podłodze, tak aby ich ciała tworzyły kształt wymienionej litery. Wygrywa zespół, który pierwszy poprawnie wykona polecenie.

2. Zakończenie zajęć

68. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Doskonalenie podań i chwytów piłki.

Główne cele

• doskonalenie podań i chwytów piłki,

• kształtowanie koordynacji ruchowej i zręczności,

• doskonalenie spostrzegawczości,

• doskonalenie współpracy w parach,

• utrwalanie nawyku zachowywania prawidłowej postawy.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

piłki, szarfy

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Berek czytelnik”

Nauczyciel wybiera osobę, która pełnić będzie rolę berka – „czytelnika”. Jest ona przepasana szarfą. W sali, w dość dużych odległościach od siebie, są ustawione chorągiewki – „księgarnie”. Na komendę: Start! berek zaczyna gonić pozostałe dzieci – „książki”. Złapana osoba przejmuje szarfę i staje się berkiem. Aby uchronić się przed złapaniem, należy dobiec do chorągiewki i przez krótką chwilę ją przytrzymać.

3. Ćwiczenia w parach z piłkami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Uczniowie pod kierunkiem nauczyciela wykonują serię ćwiczeń:

• marsz do przodu w odległości 2 metrów od siebie – podania piłki nogą;

• marsz (jak wyżej) – toczenie piłki w pochyleniu w przód;

• ustawienie naprzeciw siebie – jeden uczeń podrzuca piłkę w górę, a drugi ją łapie, następnie zmiana;

• w rozkroku tyłem do siebie w odległości 1 metra – podania piłki dołem między nogami i górą nad głową;

• w rozkroku tyłem do siebie (jak wyżej) – podania piłki ze skrętem w lewo i w prawo;

• jeden uczeń trzyma piłkę w wyprostowanych ramionach – drugi wykonuje wymachy nóg do piłki, następnie zmiana;

• jeden uczeń stoi z piłką, drugi przed nim w siadzie prostym – podanie do siedzącego, ten przechodzi do leżenia tyłem i odrzuca piłkę, wracając do siadu, następnie zmiana;

• siad rozkroczny przodem do siebie – podania piłki w siadzie;

• siad ugięty przodem do siebie – chwyt piłki palcami stopy i podanie do współćwiczącego;

• leżenie na brzuchu przodem do siebie, ramiona ugięte, łokcie uniesione i odwiedzione w bok – podania piłki, ramiona cały czas uniesione ponad podłogą.

Część główna

1. Zabawa bieżna „Kto jest spostrzegawczy?”

Dzieci biegają swobodnie i wykonują polecenia nauczyciela: Marsz na palcach!, Marsz na czworakach!, Bieg z wysokim unoszeniem kolan!, Bieg z uderzaniem piętami o pośladki! Jednocześnie obserwują salę i szukają ukrytej szarfy. Kto ją znajdzie, wygrywa.

2. Zabawa rzutna „10 podań”

Dzieci ustawiają się w parach naprzeciw siebie w odległości 5 metrów. Jeden uczeń trzyma piłkę. Na komendę ćwiczący podają do siebie piłkę jednorącz i liczą podania. Gdy para wykona 10 podań, siada w siadzie skrzyżnym. Wygrywa ta dwójka, która najszybciej zakończy ćwiczenie.

3. Zabawa rzutna „Myśliwi i kaczki” (scenariusz 67)

4. Gra rzutna „Strzelec”

Dzieci stoją w rozsypce na boisku. Jedno dziecko –„strzelec” – jest oznaczone szarfą i trzyma piłkę. Na komendę „strzelec” rzuca piłką w najbliżej stojącą osobę. Jeżeli rzut jest celny, trafiony zostaje „strzelcem” i zakłada szarfę. Gdy „strzelców” przybywa, ustawiają się w różnych miejscach boiska i, podając między sobą piłkę, zbijają uciekających. „Strzelec” może przemieszczać się tylko wtedy, gdy nie trzyma piłki.

Część końcowa

1. Zabawa uspokajająca „Kto zmienił miejsce?”

Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym (plecy wyprostowane) w szeregu, tyłem do nich stoi ochotnik (postawa prawidłowa). Gdy ochotnik nie widzi, dwoje dzieci zamienia się miejscami. Ochotnik odwraca się i próbuje odgadnąć, kto zmienił miejsce. Jeżeli zgadnie, zastępuje go inny chętny do zgadywania uczeń.

2. Zakończenie zajęć

69. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Doskonalenie poznanych umiejętności ruchowych na torze przeszkód.

Główne cele

• doskonalenie poznanych umiejętności ruchowych na torze przeszkód,

• kształtowanie podstawowych cech motorycznych,

• wzmacnianie mięśni wysklepiających stopy.

Miejsce

sala gimnastyczna lub korytarz

Przyrządy i przybory

piłka

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Berek czytelnik” (scenariusz 68)

3. Ćwiczenia w parach z piłkami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć (scenariusz 68)

Część główna

1. Zabawa bieżna „Kto prędzej na drugą stronę”

Dzieci stoją w szeregu na linii startu w odstępach około 1 metra od siebie. Każdy uczeń przyjmuje dowolną, wybraną przez siebie pozycję. Na sygnał wszyscy starają się jak najszybciej dobiec do mety. Ten, kto przybiegł najszybciej i przyjął taką samą pozycję jak na starcie, otrzymuje punkt. Przy kolejnych wyścigach nauczyciel może określać pozycję startową uczniów. Zwycięża to dziecko, które uzyskało najwięcej punktów.

2. Sprawnościowy tor przeszkód

Uczniowie kolejno pokonują następujący tor przeszkód:

• bieg na czworakach do krzesła i przejście pod krzesłem;

• bieg do ławeczki i przejście równoważne po ławeczce;

• marsz w podporze tyłem do piłki i rzut jednorącz piłką o ścianę;

• przeskoki obunóż z obręczy do obręczy;

• marsz na palcach po linii;

• marsz na zewnętrznych krawędziach stóp po linii.

Część końcowa

1. Zabawa uspokajająca „Pory roku, miesiące”

Dzieci stoją w półkolu, zachowując półmetrowe odstępy. W środku półkola stoi uczeń podający piłkę do stojących w półkolu począwszy od lewego i mówi np. Wiosna. Dziecko z lewej strony musi złapać piłkę, odrzucić do podającego i podać nazwę kolejnej pory roku. Następny robi to samo i też wymawia nazwę kolejnej pory roku. Gdy piłka trafi do ostatniego ucznia ten staje się nowym „podającym”, a poprzedni staje po lewej stronie i wszyscy w półkolu przesuwają się o jedno miejsce w prawo. Jeśli któreś dziecko w półkolu nie złapie piłki, źle ją odrzuci lub pomyli kolejność pór roku – także przechodzi na lewą stronę.

Przy powtórzeniu zabawy dzieci próbują wymieniać nazwy kolejnych miesięcy.

2. Zakończenie zajęć

70. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Doskonalenie rzutów woreczkiem.

Główne cele

• doskonalenie umiejętności wykonywania rzutów woreczkiem,

• kształtowanie podstawowych cech motorycznych,

• utrwalanie nawyku zachowywania prawidłowej postawy.

Miejsce

boisko lub sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

szarfy, woreczki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa masowa „Kukułka i zięby”

Dzieci – „zięby” stoją w „gniazdach”, czyli w rozłożonych szarfach. „Kukułka” nie ma gniazda. Na komendę: Zmień gniazdo! wszystkie „zięby” wybiegają i zajmują nowe „gniazda”, a „kukułka” w tym czasie stara się zająć cudze „gniazdo”. „Zięba”, która została bez „gniazda”, zostaje „kukułką”. Natomiast „kukułka”, która zajęła gniazdo, staje się „ziębą”.

3. Ćwiczenia z woreczkami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Uczniowie pod kierunkiem nauczyciela wykonują serię ćwiczeń:

• woreczek w jednej ręce – bieg z krążeniem ramienia z woreczkiem, zmiana ramienia;

• marsz z woreczkiem na głowie, potem na jednym barku, następnie na drugim;

• podrzuty i chwyty woreczka w marszu;

• marsz – przekładanie woreczka pod uniesionym kolanem, potem pod drugim;

• bieg na czworakach z woreczkiem z tyłu na szyi;

• skłony z woreczkiem na szyi z tyłu;

• duży rozkrok, ramiona wyprostowane w bok, woreczek w jednej ręce – przekładanie woreczka z ręki do ręki z przodu i z tyłu, bez zginania rąk w łokciach;

• pozycja wyjściowa jak wyżej – przekładanie woreczka z ręki do ręki nad głową oraz w dole za plecami – najpierw z przodu, potem z tyłu;

• woreczek na wierzchu stopy – unoszenie stopy z woreczkiem;

• lekki podrzut woreczka i odbicie go nogą.

Część główna

1. Doskonalenie rzutów woreczkiem w parach

Uczniowie wykonują w parach następujące ćwiczenia:

• rzuty woreczkiem w parach;

• jeden uczeń, układając z przodu złączone ramiona, tworzy „kosz”, drugi celuje woreczkiem do kosza, potem zmiana;

• każdy uczeń ma woreczek, jeden stara się rzucać nisko, drugi wysoko;

• rzuty jednym woreczkiem – ćwiczący zwiększają odległość między sobą;

• jeden uczeń stoi z woreczkiem przed linią, drugi stoi za drugą linią oddaloną od pierwszej o około 8 metrów – ćwiczący z woreczkiem stara się go przerzucić za drugą linię, jeżeli się uda, zdobywa punkt. Następnie uczniowie zamieniają się miejscami.

2. Zabawa bieżna

Dwa zespoły ustawiają się w szeregu na jednej linii. Przed nimi w odległości 8 metrów wyznaczona jest druga linia. Każdy uczeń trzyma woreczek. Na sygnał wszyscy biegną do drugiej linii, kładą na niej woreczek i wracają na linię początkową. Wygrywa zespół, który szybciej wykona zadanie. Wyścig powtarza się kilka razy.

3. Zabawa rzutna

Ustawienie jak w poprzedniej zabawie. Na sygnał zawodnicy rzucają woreczkiem za drugą linię. Za każdy woreczek, który znalazł się za drugą linią, drużyna otrzymuje punkt. Wygrywa drużyna, która zdobędzie więcej punktów.

4. Zabawa skoczna

Ustawienie jak w poprzedniej zabawie. Dzieci trzymają woreczki między kolanami. Na sygnał skaczą obunóż do linii, zostawiają woreczki i wracają biegiem. W następnym wyścigu biegną po woreczki, a wracają, skacząc obunóż.

Część końcowa

1. Zabawa uspokajająca „Podróżnik”

Dzieci stoją w rozsypce, przodem do nauczyciela. Recytują wierszyk i wykonują gesty zgodne z jego słowami:

Idą dzieci polną drogą, (maszerują w miejscu)

Po kamykach iść nie mogą, (idą na palcach)

Po kamyczkach hop, hop, hop, (skaczą obunóż w miejscu)

Do dołeczka skok. (skok do przysiadu podpartego)

Kto się znuży, ten odpocznie po podróży.

Nogi w ruch, (bieg w miejscu z wysokim unoszeniem kolan)

Kto zwycięży – zuch! (wyskok w górę)

2. Zakończenie zajęć

71. Wychowanie fizyczne

Zapis w dzienniku

Nauka rzutu piłeczką palantową.

Główne cele

• nauka rzutu piłeczką palantową,

• doskonalenie podań i chwytów piłki,

• nauka gry w „zbijaka”,

• utrwalanie nawyku zachowywania prawidłowej postawy w zabawie „Deszczyk”.

Miejsce

boisko lub sala gimnastyczna

Przyrządy i przybory

piłeczki palantowe, piłki

Przebieg zajęć

Część wstępna

1. Zbiórka w szeregu, powitanie, przedstawienie zadań

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa z elementami korektywy „Deszczyk”

Dzieci w parach ustawiają się na całym boisku. Jedno dziecko to „drzewko”, stoi w postawie prawidłowej z ramionami ułożonymi w „skrzydełka”, drugie stoi obok. Na komendę: Słońce świeci! osoby, które nie są „drzewami”, swobodnie biegają. Na komendę: Deszczyk pada! podbiegają do swoich „drzew” i stają tyłem do nich w postawie prawidłowej ze „skrzydełkami”. Na kolejną komendę: Słońce świeci! Następuje zmiana ról w parach – zaczynają biegać te dzieci, które wcześniej były „drzewami”.

3. Ćwiczenia z piłeczkami wszechstronnie przygotowujące do realizacji zadań podczas zajęć

Uczniowie pod kierunkiem nauczyciela wykonują serię ćwiczeń:

• bieg z przekładaniem piłeczki z ręki do ręki wokół bioder;

• piłeczka w jednej ręce – bieg z krążeniem ramienia z piłeczką, zmiana ramienia;

• lekki rzut piłeczki do przodu i bieg za nią;

• bieg na czworakach za toczącą się piłeczką;

• bieg w pochyleniu i toczenie piłeczki raz jedną ręką, raz drugą;

• marsz – podrzucanie i chwyty piłeczki;

• piłeczka między kolanami – podskoki obunóż;

• rozkrok, ramiona w górę, piłeczka w dłoniach – krążenie tułowia;

• szeroki rozkrok – toczenie piłeczki w skłonie od jednej stopy do drugiej;

• stanie na jednej nodze – rzut piłeczki pod uniesionym kolanem, zmiana nogi;

• podrzuty i chwyty piłeczki w miejscu.

Część główna

1. Nauka rzutu piłeczką palantową

Uczniowie wykonują następujące ćwiczenia:

• dowolne rzuty piłeczką palantową w parach;

• rzuty piłeczkami w parach – w momencie rzutu ręka rzucająca trzymana w górze za głową, noga przeciwna do rzucającej ręki powinna być w wykroku (najczęściej jest to lewa noga), – po rzucie przejście na nogę zakroczną (najczęściej prawą);

• rzuty jak wyżej, uczniowie są oddaleni od siebie o około 5 metrów;

• rzuty piłeczkami na odległość.

2. Doskonalenie podań i chwytów piłki

Uczniowie wykonują podania piłki w parach.

3. Gra rzutna „Zbijak”

Dzieci stoją na boisku. Po jego obu stronach, za liniami końcowymi, stoi dwoje uczniów. Podają do siebie piłkę, próbując trafić kogoś wewnątrz boiska. Dzieci stojące na boisku nie łapią piłki. Jeśli któreś zostanie trafione (nie można celować w głowę), opuszcza boisko i może pomagać w zbijaniu.

Część końcowa

1. Zabawa uspokajająca „Dyrygent”

Dzieci stoją w kole. Zgadujący staje do nich tyłem w pewnej odległości. Nauczyciel wśród dzieci w kole wskazuje „dyrygenta”. Jego zadanie polega na pokazywaniu różnych ćwiczeń i częstym ich zmienianiu. Dzieci naśladują „dyrygenta”, a zgadujący musi powiedzieć, kto nim jest. Gdy się to uda, zgadujące dziecko idzie do koła, a „dyrygent” staje się zgadującym.

2. Zakończenie zajęć