Aleksandra_Bachanek

Ilona_Niewęgłowska

OŚ 1

Sprawozdanie z ćwiczeń nr 1

Na podstawie danych synoptycznych dla miasta Wrocław z lat 1959-1962 przeprowadzono szeroką analizę warunków pogodowych. Wykorzystano następujące parametry: temperaturę, wilgotność, prędkość wiatru i zachmurzenie.

Temperatura [°C]:

średnia arytmetyczna: 8.4625°C

odchylenie przeciętne: 6.1640625

względne odchylenie przeciętne: 0.728397341211226

odchylenie standardowe: 7.07213967441736

względne odchylenie: standardowe: 0.835703358867635

minimum: -3.8

maksimum: 20.2

amplituda: 24

ROK

średnia kolejnych lat

min. kolejne lata

max. kolejne lata

amplituda kolejne lata

Średnia arytmetyczna dla stacji głównej znajdującej się w Łodzi dla parametru temperatury wynosi 8,46°C. Wartość odchylenia przeciętnego i amplitudy wynoszą odpowiednio 6.16 i 24. Porównując wartość średnią do wartości odchylenia przeciętnego widzimy, że wartości te są do siebie bardzo zbliżone (różnica wynosi 2,3). Jednakże amplituda temperatur wynosi 24 stopnie w przeciągu 4 lat. Maksymalna temperatura w tym okresie wyniosła 20,2 °C, natomiast minimalna wyniosła -3,8 °C. Porównując amplitudę do średniej widać dużą rozbieżność.

Wartości średnich temperatur na przestrzeni analizowanych pokazują, że przebieg tych temperatur jest podobny. Podobieństwa widać w przypadku zmian temperatur na zbliżone wartości w określonych okresach czasu. Największe wartości temperatury przypadają na miesiące letnie (lipiec, sierpień, wrzesień). Natomiast temperatury najmniejsze występowały w miesiącach zimowych.

Możemy zaobserwować, iż na początku każdego roku średnia temperatura była najniższa i zawsze spadała poniżej 0°C. Wraz z biegiem miesięcy temperatura stale rosła, aż do maksymalnej wartości w granicach 17-20°C w okresie wakacyjnym. Następnie występował stopniowy spadek temperatury wraz ze zbliżającym się końcem roku. Nieznacznym odstępstwem od opisanej prawidłowości był rok 1962, w którym ma miejsce załamanie temperatury, a w pozostałych latach jej wzrost jest nie zaburzony.

Różnica między średnimi wartościami kolejnych lat danego wskaźnika nie jest znacząca. Dzięki temu mogą one służyć jako jeden ze wskaźników pomagających określić zmienność danej cechy na przestrzeni czasu.

Wilgotność [%]:

średnia arytmetyczna: 78.625

odchylenie przeciętne: 5.55729166666667

względne odchylenie przeciętne: 0.0706809750927398

odchylenie standardowe 6.71494047121156

względne odchylenie standardowe: 0.0854046482824999

minimum: 64

maksimum: 90

amplituda: 26

Średnia arytmetyczna dla wartości wilgotności dla stacji głównej wynosi 78.625%. Wartość odchylenia przeciętnego i amplitudy wynoszą odpowiednio 5.56% i 26%. Wartość odchylenia standardowego pokazuje nam jak duża może być rozbieżność w wynikach. W naszym przypadku wartość ta wynosi 5.56% co jest stosunkowo niewielką rozbieżnością przy wilgotności w granicach 80%.

ROK

średnia kolejnych lat

min. kolejne lata

max. kolejne lata

amplituda kolejne lata

Średnia wilgotność przez okres 4 lat utrzymywała się mniej więcej na tym samym poziomie. Wykazuje zmienność sezonową, podobną w kolejnych latach. Najwyższa jest na przestrzeni miesiący jesienno-zimowym (wrzesień-marzec), zaś w miesiącach letnich była najniższa (kwiecień-lipiec). Roczne amplitudy mieszczą się w granicach 20-23%. W poszczególnych latach wartości ekstremalne były do siebie zbliżone i wynosiły odpowiednio około 65% (minimum) i 90% (maksimum). Jedynym wyróżniającym się rokiem był rok 1961, w którym wartość minimalna wyniosła 70% (kwiecień). Różnica między średnimi arytmetycz-nymi w kolejnych latach jest niewielka.

Wiatr [m/s]:

średnia arytmetyczna: 3.325

odchylenie przeciętne: 0.453125

względne odchylenie przeciętne: 0.136278195488722

odchylenie standardowe: 0.640312423743285

względne odchylenie standardowe: 0.192575165035574

minimum: 2.1

maksimum: 5.2

amplituda: 3.1

Średnia arytmetyczna dla wartości prędkości wiatru dla stacji głównej wynosi 3.325 m/s. Wartość odchylenia przeciętnego i amplitudy wynoszą odpowiednio 0.64 i 3.1. Wartość odchylenia przeciętnego pokazuje nam jaka może rozbieżność między wartością średnią a wartością podaną wyżej. Różnica ta wynosi niecałe 3 m/s. Jest to różnica odczuwalna przez człowieka. Porównując amplitudę do średniej widać bardzo małą rozbieżność. Jednak w przypadku amplitudy może dojść do przekłamania wartości, ponieważ wartość z 1960 roku wynosi zaledwie 0,9 m/s.

ROK

średnia kolejnych lat

min. kolejne lata

max. kolejne lata

amplituda kolejne lata

Wartość prędkości wiatru przez okres zbierania danych utrzymywała się mniej więcej na tym samym poziomie, tj. w granicach 3,3 m/s i nie wykazuje zmienności sezonowej. Głównie w miesiącach jesienno-zimowych, maksymalna prędkość wiatru dochodziła nawet do 5,02 m/s. Nieznacznym odstępstwem od opisanej prawidłowości był rok 1960, w którym maksymalna wartość prędkości wiatru wynosiła zaledwie 3,7. Również w tym roku widzimy znacznie odbiegającą amplitudę od pozostałych wartości i wynosi ona zaledwie 0,9. W pozostałych latach różnica między tymi wartościami była niewielka i wahała się w granicach 2,6 m/s.

Chmury [1/8]:

średnia arytmetyczna: 6.49375

odchylenie przeciętne: 0.85625

względne odchylenie przeciętne: 0.131857555341675

odchylenie standardowe: 1.04115448401016

względne odchylenie standardowe: 0.160331778095886

minimum: 4

maksimum: 8.5

amplituda: 4.5

Średnia arytmetyczna dla wartości zachmurzenia dla stacji głównej wynosi 6,5 w skali zachmurzenia (od 0 do 8). Wartość odchylenia przeciętnego i amplitudy wynoszą odpowiednio 0.85 i 4,5. Wartość odchylenia przeciętnego dla zachmurzenia wskazuje na fakt, że niebo było teoretycznie cały czas pokryte chmurami. W przypadku amplitudy, można wnioskować że niebo było zachmurzone w co najmniej granicach 4/8, a maksymalnie osiągało 8/8.

ROK

średnia kolejnych lat

min. kolejne lata

max. kolejne lata

amplituda kolejne lata

Na przełomie lat 59-62 w mieście Wrocław pochmurność wahała się w granicach 6-6,5 oktanów. Najwyższa wartości obserwujemy w okresie zimowym (listopad-marzec), a najniższe zaś w letnim (czerwiec-wrzesień).Roczne amplitudy są dość zróżnicowane i wahają się w granicach 2,3-4,5 4/8. Wartości minimalne i maksymalne w kolejnych latach wykazują duże zgodność, podobnie kreślą się średnie miesięczne zachmurzenie, które waha się do 6/8. Najmniejsze zachmurzenie wynosiło 4/8 w 1960 roku, a najwyższe 8,5/8 w roku 1959.

Opad [mm]:

średnia arytmetyczna: 44,35825

minimum: 1

maksimum: 116

Średnia arytmetyczna dla sumy opadów dla stacji głównej wynosi 44,36 mm i znacząco rożni się o wartości minimalnej oraz maksymalnej. Porównując amplitudę do średniej widać bardzo dużą rozbieżność. Amplituda jest sumą dwóch wartości – najmniejszej i największej.

ROK

średnia kolejnych lat

min. kolejne lata

max. kolejne lata

amplituda kolejne lata

Wrocław, otoczony od północy Wzgórzami Trzebnickimi, zaś od południa i południowego zachodu krawędzią Przedgórza Sudeckiego, położony w osi Niziny Śląskiej, należy do miast o opadach niskich. Średnia kolejnych lat wacha się w granicach 30-50 mm, co daję dużą różnicę 21,258mm. Opad wykazuje dostrzegalną zmienność sezonową, choć nie jest ona tak wyraźna jak np. w przypadku temperatury. Okresami o najmniejszej intensywności opadów są miesiące zimowe (styczeń-marzec), najwyższe natomiast w poszczególnych latach pojawiają się w różnych okresach od maja do września. Roczne amplitudy są znaczne i mieszczą się w granicach 63-112,1 mm.

Pokrywa śnieżna [mm]

średnia arytmetyczna: 3,27075

minimum: 0

maksimum: 22

Średnia arytmetyczna dla wartości pokrywy śnieżnej dla stacji głównej wynosi 3,27 i znacząco rożni się o wartości minimalnej oraz maksymalnej.

ROK

średnia kolejnych lat

min. kolejne lata

max. kolejne lata

amplituda kolejne lata

Zmienność pokrywy śnieżnej można określać tylko dla miesięcy zimowych, ponieważ w innych przypadkach takie zjawisko nie występuje. W przypadku miesięcy zimowych największa pokrywa śnieżna występowała przeważnie na przełomie lat. W każdym kolejnym roku średnia wartości pokrywy śnieżnej poszczególnych lat były do siebie zbliżone i sięgały około 3 mm. Dzięki czteroletniej obserwacji można wywnioskować, że grubość pokrywy śnieżnej na przestrzeni lat wacha, rośnie i maleje naprzemiennie. Na wykresie z przebiegu średniego z 4-lecia widać duży rozrzut w ilości zalegającego śniegu. Największa grubość pokrywy śnieżnej wystąpiła w 1962 roku. Minimalna grubość pokrywy śnieżnej wynosiła
0 w każdym roku, gdyż w miesiącach letnich opady śniegu nie występują ze względu na dodatnią temperaturę. Natomiast maksymalny opad wyniósł 22 w 1960 roku i znacznie różni się od pozostałych.

Podsumowanie

Wrocław jest położony w strefie klimatów umiarkowanych średniej szerokości geograficznej,
w typie klimatu przejściowego, podlegającego wpływom oceanicznym i kontynentalnym. Na pogodę panującą w tym mieście duży wpływ ma położenie miasta w dolinie Odry i na przedpolu Sudetów.

Na podstawie powyższej analizy parametrów meteorologicznych dla Wrocławia na przestrzeni czterech lat, przeprowadzonej za pomocą wykresów oraz tabel wywnioskować można, że część czynników pogodowych wykazała wyraźną zmienność sezonową. Temperatura jak i opady są zależne ściśle od pory roku, stopień zachmurzenia ma związek z wilgotnością powietrza, a prędkości wiatru nie wykazuje żadnego powiązania. Śnieg natomiast pojawia się wyłącznie w okresie zimowym i jest zależy w dużym stopniu od temperatury. Według tabel widać wyraźnie, że każdy z parametrów ma zbliżoną zmienność w przypadku względnych odchyleń – przeciętnego i standardowego. We wszystkich przypadkach względne odchylenie standardowe jest nieznacznie większe od względnego odchylenie przeciętnego.

Dzięki analizie z 4-lecia można określić jedynie pobieżnie podstawowe cechy klimatu Wrocławia, ze względu zbyt krótki czas trwania pomiarów parametrów meteorologicznych.