2. ZASADY NEWTONA DLA RUCHU OBROTOWEGO:

I zasada dynamiki ruchu obrotowego: bryła sztywna nie poddana działaniu momentu siły pozostaje nieruchoma lub wykonuje ruch obrotowy jednostajny

II zasada dynamiki ruchu obrotowego: moment siły działającej na bryłę sztywną jest równy iloczynowi momentu bezwładności I tej bryły i jej przyspieszenie kątowego α . M=Iα

III zasada dynamiki ruchu obrotowego: jeżeli na bryłę A działa bryła B pewnym momentem siły M_AB’ to bryła B działa na A momentem M_BA równym co do wartości, lecz przeciwnie skierowanym (M_AB=-M_BA

ZASADY DYNAMIKI DLA RUCHU POSTĘPOWEGO:

I zasada dynamiki : ciało nie poddane oddziaływaniu żadnych innych ciał albo pozostaje w spoczynku albo porusza się ruchem jednostajnie prostoliniowym

II zasada dynamiki: siła działająca na ciało jest równa iloczynowi przyspieszenia i masy tego ciała

III zasada dynamiki: jeżeli ciało A działa na ciało B pewną siłą F_AB, to ciało B działa na ciało A siłą F_BA równą co do wartości bezwzględnej, lecz przeciwnie skierowaną, co wyrażamy wzorem F_AB= -F_BA

3.Postulaty Bohra:

• elektrony w atomie mogą krążyć tylko po pewnych dozwolonych orbitach dla których moment pędu elektronu jest całkowitą wielokrotnością h czyli: mvr=nh (m-masa elektronu, v-jego prędkość, r-promień orbity elektronu, h-stała Planca )

• atom może absorbować lub emitować promieniowanie w postaci kwantu energii E=hv przechodząc z jednej orbity dozwolonej na druga przy czym: E= E_N1-E_n2 gdzie E_N1 i E_n2- energie elektronu na tych orbitach

4.

Lampa rentgenowska-sztuczne źródło promieniowania rentgenowskiego, bańka próżniowa posiadająca zatopione elektrody: anodę i katodę (w tzw. jonowej lampie rentgenowskiej bańka wypełniona jest śladowymi ilościami gazu).
Wysokie napięcie przyłożone do elektrod przyspiesza dodatnie jony (jonowa lampa rentgenowska) lub elektrony (elektronowa lampa rentgenowska), cząstki te bombardując elektrodę (odpowiednio: katodę - jonowa lampa rentgenowska lub anodę - elektronowa lampa rentgenowska) emitują promieniowania hamowania, będące strumieniem kwantów promieniowania X o ciągłym widmie energetycznym.
Ze względu na zastosowania lampy rentgenowskie dzieli się na: medyczne, defektoskopowe, do badań rentgenostrukturalnych, spektroskopowe itd.

Charakterystyczne promieniowanie, promieniowanie elektromagnetyczne w zakresie rentgenowskim, odkryte przez Ch.G Barkla. Każdy pierwiastek, pobudzany do emitowania promieniowania rentgenowskiego wysyła kwanty promieni X o ściśle określonych, sobie właściwych (stąd: charakterystycznych) energiach.

Promieniowanie charakterystyczne- wykorzystuje się w metodach analiz chemicznych (np. PIXE). Zjawisko to znajduje proste wyjaśnienie na gruncie fizyki kwantowej.
Odpowiadają mu przejścia promieniste elektronów z wysokich poziomów energetycznych na najbardziej wewnętrzne orbitale elektronowe.

Promieniowanie hamowania- promieniowanie rentgenowskie lub gamma emitowane przez cząstkę naładowaną podczas jej wnikania do materii. Promieniowanie hamowania powstaje w wyniku oddziaływania cząstki z polami elektrostatycznymi jąder i elektronów w materii. Powstawanie promieniowania hamowania wykorzystuje się do uzyskiwania intensywnych wiązek promieniowania rentgenowskiego w lampach rentgenowskich.
Promieniowanie hamowania powstaje też jako uboczne promieniowanie w lampach kineskopowych (np. w telewizorze), lecz jego natężenie jest małe i równie mała jest jego szkodliwość.

5.

Rozpad α jest to emisja z jąder pierwiastków promieniotwórczych cząstek składających się z dwóch protonów i dwóch neutronów tj, cząstek identycznych z jądrami atomów He, skutkiem czego jądro pierwiastka przekształca się w jądro innego pierwiastka:

$$_{Z}^{A}X \rightarrow_{Z - 2}^{A - 4}Y +_{2}^{4}\text{He}$$

Promieniowanie β ma charakter bardziej złożony. Występuje promieniowanie β⁻ - emisja elektronów (negatonów) i promieniowanie β⁺ - emisja pozytonów.

$_{Z}^{A}X \rightarrow_{Z + 1}^{A}Y$ + ₋₁⁰β

$_{Z}^{A}X \rightarrow_{Z - 1}^{A}Y\ $+ ₊₁⁰β⁺

Jądra atomowe składają się z neutronów i protonów, a więc emisja cząstek β musi być związana z przemianami tych nukleonów w jądrach pierwiastków promieniotwórczych. W jądrach tych zachodzą reakcje przemian nukleonów z jednoczesną emisją elektronów lub pozytonów poza jądro atomowe. W przypadku rozpadu  β⁻, w jądrze zachodzi przemiana neutronu w proton:

a w rozpadzie β⁺ protonu w neutron:

W obu przypadkach następuje również emisja cząstek zwanych neutrinem i antyneutrinem . Są to cząsteczki elektrycznie obojętne, o własnym momencie pędu połówkowym, masie spoczynkowej równej zeru i szybkości światła w próżni. Neutrina nie wywołują żadnych zmian w środowisku.

Promieniowanie γ jest promieniowaniem elektromagnetycznym towarzyszącym przemianom α i β i nigdy nie występuje samodzielnie. Jądro atomowe może zostać wzbudzone poprzez otrzymanie pewnej ilości energii lub po rozpadzie α lub β, a powracając do stanu podstawowego, emituje promieniowanie elektromagnetyczne, charakterystyczną dla jądra atomowego.