Przedsiębiorstwo turystyczne w otoczeniu fiskalnym
Każde współczesne państwo akceptujące mechanizm rynkowy, oraz prawa rządzące rynkiem NIE MOŻE ZREZYGNOWAĆ Z ODZIAŁYWANIA NA GOSPODARKĘ. Wynika to bowiem z dwóch powodów: możliwość samodzielnego kształtowania procesów gospodarczych SĄ OGRANICZONE i stąd wymaja pewnej ALE RÓWNIEŻ BARDZO OGRANICZONEJ interwencji państwa chociaż zarówno zakres tej interwencji i wykorzystywanej w niej narzędziom są przedmiotem ostrych polemik i kontrowersji.
Jedynym i najlepszym regulatorem gospodarki jest rynek. Jeśli dzieje się źle państwo może reagować.
W systemie demokratycznym to państwo ponosi odpowiedzialność za to co dzieje się w gospodarce.
Państwo musi pilnować:
Inflacji
Tempa wzrostu PKB
Stopy bezrobocia
/Państwo wpływa na efekty makroekonomiczne!/
Istnieją dwa podstawowe rodzaje instrumentów pieniężnych za pomocą których państwo może oddziaływać na gospodarkę.
Polityka monetarna
Polityka fiskalna
Polityka monetarna
Obrona wartości pieniężnych
Regulowanie podaży pieniądza krajowego
Zachowanie bezpieczeństwa walutowego względem zagranicy
Eksploracja trendu rozwojowego -> co dalej będzie działo się z kursem walutowym?
Za obronę wartości pieniądza odpowiada Bank Centralny:
Dewaluacji
Rewaluacji
Deprecjacji
Aprecjacji
Bank centralny utrzymuje tylko taką ilość pieniędzy na jaką jest ilość towaru.
Państwo pilnuje:
Wysokości kursu walutowego
Stopień dywersyfikacji rezerw walutowych
Teoria portfolio czyli zdywersyfikowanego (zróżnicowanie) portfela inwestycyjnego.
Polityka fiskalna
MA NA CELU przede wszystkim dostarczenie potrzebnych państwo DOCHODÓW.
Państwo musi mieć pieniądze na swoje funkcjonowanie
Musi mieć na celu realizacje posunięć strategicznych!!
Wzrost gospodarczy
Walka z bezrobociem
Ograniczenie amplitudy wahań cyklu gospodarczego
Walka z inflacją
Obie polityki (monetarna i fiskalna) muszą być ze sobą mocno skoordynowane. Państwo jest najważniejszych podmiotem gospodarki bo posiada największe zasoby i ma największe dochody. To państwo odpowiada za równowagę budżetową i za granice opodatkowania i za tzw. racjonalizacje wydatków publicznych.
Gromadzenie dochodów publicznych, ich poziom i struktura są ściśle określone właśnie przez wydatkowanie środków publicznych.
23.10
Realizowane są przy pomocy różnego rodzaju instrumentarium, które mają doprowadzić do osiągnięcia tych rezultatów.
W państwie musi być rozwinięty system instytucjonalny do prowadzenia tej polityki, bez tego instrumentarium polityki realizować się nie da.
W szczególności chodzi o:
dobrze skonstruowany i rozwinięty system podatkowy – ten system musi być efektywny i ma pomagać sprawnie pobierać podatki;
skuteczny aparat skarbowy;
sprawne procedury legislacyjne – wszystkie sprawy prawne i ustawowe(ordynacja podatkowa);
dobrze rozwinięte instytucje publiczne.
Od tego, jakie rodzaje podatków się stosuje, tzn. podatki bezpośrednie lub pośrednie będzie zależała efektywność funkcjonowania całego systemu. W drugiej kolejności ta efektywność będzie zależała od tego, czy władze publiczne stwarzają jakiekolwiek preferencje podatkowe dla:
przedsiębiorstw inwestujących;
tworzących nowe miejsca pracy;
inwestujących w ochronę środowiska naturalnego itd.
Wnioski:
Działanie podatkowe państwa może mieć charakter albo charakter stymulacyjny albo hamujący oddziaływanie państwa na aktywność podmiotów.
Aparat skarbowy tworzą dwa elementy:
jednostki skarbowe wymierzające i egzekwujące należności skarbowe;
jak i jednostki kontroli skarbowej.
Od sprawności aparatu skarbowego zależy nie tylko to, ile podatków wpłynie do budżet, ale również to w jakim stopniu obowiązujące podatki są parametrem decyzyjnym dla wszystkich podmiotów gospodarujących.
Aparat skarbowy z natury rzeczy narażony jest na korupcję ze strony podatników. Problem polega na tym, że procedury legislacyjne powinny być tak jasne i czytelne, żeby wszystku
Główne zasady polityki fiskalnej:
- system podatkowy powinien być dostosowany do sytuacji;
Wprowadzenie zmian w systemie podatkowym musi być oparte na zmianach w systemie prawnym. Wprowadzenie zmian w systemie podatkowym, zwiększanie deficytu budżetowego, czy zwiększenie wydatków publicznych napotyka na szereg poważnych barier.
W konstytucji RP są zapisy określające możliwość kształtowania zarówno deficytu budżetowego i długu publicznego. To są tzw. dwa progi ostrożnościowe.
Aktywna i pasywna polityka fiskalna.
Aktywna polityka fiskalna występuje wówczas, gdy rząd stosuje wybrane środki w celu:
przeciwdziałania cyklicznym fluktuacjom(zmiana);
zapewnieniu stabilizacji cen(presja inflacyjna);
ograniczaniu bezrobocia.
Instrumenty aktywnej polityki fiskalnej:
Zmiany stawek podatkowych;
Ograniczanie wydatków
O wiele skuteczniejsza wydaje się być polityka pasywna, dlatego, że ona wykorzystuje automatyczne stabilizatory. Największym stabilizatorem staje się typowy mechanizm rynkowy. Te stabilizatory wymagają perfekcyjnej polityki legislacyjnej.
Pokazują dwa zjawiska:
inflację;
bezrobocie.
Te stabilizatory charakteryzują się pewną giętkością, względem dochodów i bezrobocia. Oznacza to, że jeżeli wielkość wpływów podatkowych zależy od takich czynników jak dochody osobiste ludności, czy dochody podmiotów gospodarczych to zmiana poziomu tych dochodów automatycznie prowadzi do zmiany poziomu wpływów. Do tych instrumentów zaliczyć możemy:
podatki dochodowe od osób fizycznych;
podatki od dochodów osób prawnych;
podatki pośrednie;
tzw. programy stabilizacji dochodów w lotnictwie.
Działanie tych elementów zależy od giętkości systemu podatkowego. System ten może być progresywny albo regresywny. Ten element funkcjonuje wówczas zależnie od tego, jak kształtują się wielkości wpływów podatkowych. System progresywny jest systemem, który nas uderza, natomiast najsprawiedliwszym jest podatek liniowy.
06.11 Istota podatku
Podatek - jest klasyczną daniną publiczną. Należy on do najstarszych, nie tylko kategorii finansowych, ale jest to również jest to najstarsza kategoria ekonomiczna.
Podatek to pieniężne, przymusowe, ogólne, nieodpłatne i bezzwrotne świadczenie na rzecz państwa lub innych związków publicznoprawnych(np. samorządów).
Pieniężne – podatek zawsze płacony jest w pieniądzu.
Podatek jest przymusowym świadczeniem. Z tych środków funkcjonuje państwo. Podatki płacą wszyscy.
Świadczenie te musi być realizowane przez wszystkich obywateli. Jest to świadczenie nieodpłatne, czyli podatek płacą wszystkie podmioty państwa. To bezzwrotne świadczenie to nie ma żadnych zwrotnych transakcji.
Należy pamiętać, że podatek jest kategorią: prawną, fiskalną, ekonomiczną, polityczną oraz społeczną.
Funkcja fiskalna – oznacza to, że podatek jest podstawowym narzędziem przejmowania przez państwo dochodów, czyli podatek jest dla państwa dochodem, a dwa jest elementem zaspokajania popytu na pieniądz.
Funkcja ekonomicznego – skutkiem nakładania podatków jest zmiana sytuacji dochodowej i majątkowej podatników, co wpływa na ich zachowanie, wpływa na podejmowane przez nich decyzje gospodarcze, po trzecie wpływa na wielkość i poziom konsumpcji i wreszcie wpływa na decyzje o oszczędzaniu.
Nieprofesjonalne funkcjonowanie systemu podatkowego, może obrócić się przeciwko państwu, bowiem nastąpi osłabienie aktywności gospodarczej podatników, a dla państwa będzie to oznaczało spadek dochodów.
Władze powinny posługiwać się podatkami:
- trzeba umiejętnie łączyć interesy fiskalne państwa z interesami ekonomicznymi podatników. System musi być tak skonstruowany, żeby podatki były jak najniższe.
Przypomnieć sobie zasadę, która to tłumaczy!!(chodzi o jakąś krzywą)
- państwo musi realizację celów społecznych umiejętnie łączyć z ochroną gospodarki przed negatywnymi skutkami. Za pomocą narzędzia, jakim jest podatek państwo pośrednio oddziaływuje na zachowanie się podmiotów. Albo mamy zachęcać do tego podmiot, albo mamy go zniechęcić. W zdecydowanej większości przypadków mamy go zniechęcać, a rzadziej zachęcać.
Rodzaje podatków:
Zachowanie podatników jest zawsze zdeterminowane:
rodzajem nakładanych podatków;
stawkami podatkowymi;
skalami podatkowymi itd.
Z tych trzech elementów priorytetowe znaczenie ma rodzaj podatków.
a) podatki mogą być różnie klasyfikowane zarówno dla celów poznawczych, jak i celów praktycznych stosuje się różne kryteria i podziały:
1. kryteria przedmiotowe:
podatki majątkowe i od praw majątkowych. (uwaga na te prawa majątkowe, ponieważ można odziedziczyć bombę!);
podatki od przychodów;
podatki od dochodów;
podatki od wydatków
Podatki od przychodów będzie się zawsze prowadzić od jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Te podatki mają pewną charakterystykę:
są pobierane niezależnie od wyników działalności;
te podatki są bardzo korzystnym instrumentem fiskalnym państwa;
tego rodzaju podatki mają charakter cenotwórczy
muszą być sprzymierzeńcem w równoważeniu budżetu(ta sytuacja wchodzi w grę wówczas, gdy państwo planuje zwiększenie wydatków);
nazwa „podatki przychodowe” jest myląca z punktu widzenia treści ekonomicznej – jest tak, dlatego, że podatek jako swoje źródło pokazuje przychód, a to oznaczałoby, że on jest mniej dotkliwy dla podatników.
Podatki od dochodów – traktuje się je podobnie jak majątkowe, a ich skutkiem jest zawłaszczanie dochodów prywatnych. w tym przypadku podstawą opodatkowania staje się dochód z pracy albo dochód z prowadzonej działalności gospodarczej.
Cechy specyficzne podatków dochodowych:
nawiązują wprost do nadwyżki ekonomicznej wypracowanej przez przedsiębiorstwo, następuje to w momencie osiągania progu rentowności;
podatki dochodowe są narzędziem realizacji zasady powszechności opodatkowania;
podatki są bardziej korzystne dla podatnika niż władz publicznych.
Podatki dochodowe to najmniejszy wpływ do budżetu państwa, ponieważ państwo z samych tych podatków nie jest w stanie funkcjonować.
Podatki od wydatków – są typowymi podatkami od konsumpcji, jednak zakres ich stosowania jest ograniczony, w porównaniu np. z podatkami przychodowymi, które także obciążają wydatki związane z konsumpcją podatkiem od wydatków objęte są zawsze dobra luksusowe.
Z punktu widzenia związku pomiędzy ciężarem podatkowym, a ponoszącym go podatnikiem rozróżnia się:
podatki bezpośrednie;
podatki pośrednie.
Podatki bezpośrednie powstają wtedy i tylko wtedy, kiedy precyzyjnie określona jest zależność między: płaconym podatkiem, wysokością, trybem płacenia, a podatnikiem. Przykłady podatków: podatek dochodowy – PIT, CIT i wszystkie podatki majątkowe.
Podatki pośrednie ich eminentną cechą jest oderwanie od sytuacji dochodowej i majątkowej. Najczęstszymi tego typu podatkami jest: cło, akcyza i podatki przychodowe.
Ten podział na te podatki ma znaczenie:
a) przy budowie systemu podatkowego;
b) przy polityce podatkowej;
c) przy kształtowaniu finansów publicznych.
Podstawą podstaw staje się ukształtowaniem relacji między tymi podatkami.
Państwo musi mieć zagwarantowaną wysokość dochodów!
Podatki bezpośrednie są zawsze określane ustawowo.
Podatki związane z władztwem podatkowym. Według tego kryterium podatki dzielą się na:
podatki nakłada państwo;
podatki nakładają władze samorządowe.
Podstawowe rodzaje podatków są kształtowane przez władze państwowe.
W pewnym, raczej niewielkim zakresie władztwo podatkowe przysługuje także władzom samorządowym. Samorząd pobiera w bardzo małym zakresie niewielkie sumy różnych podatków. To się zmieni, kiedy w Polsce wprowadzi się podatek katastralny(podatek od wartości nieruchomości).
Z tym podziałem wiąże się kolejny podział:
podatki centralne;
podatki regionalne;
podatki lokalne.
Ten podział jest oparty na tzw. kryterium terytorialnym. Oznacza to, że ten podział pokazuje, jakie podatki zasilają szczebel centralnych władz publicznych. Pokazuje, jakie podatki są domeną szczebla regionalnego oraz jakie podatki są domeną władz publicznych.
Jest to podział według podmiotowych źródeł pochodzenia. W ramach tego podziału rozróżnia się podatki płacone przez:
sektor przedsiębiorstw niefinansowych;
sektor instytucji finansowych;
sektor gospodarstw domowych;
sektor zagranicy.
Ten podział może być pogłębiony przez kolejną klasyfikację oparty na kryterium własności.
Kolejny na ten nałożony na ten podział jest podział według branż i gałęzi gospodarki.
W teorii i praktyce wszystkie te działania określane są mianem: technika podatkowa.
Realizacja spełnianych przez podatki funkcji wymaga działalności praktycznej, która wyraża się z takich elementów jak:
ustalenie obowiązku podatkowego;
ustalenie wymiaru podatku
jego ściągnięcie.
W teorii i praktyce wszystkie te działania określane są mianem: technika podatkowa.
Termin ten w praktyce polega na wielu czynnościach typowo technicznych, a tak naprawdę są to czynności administracyjne, organizacyjne, a wszystko po to, żeby podatek zasilił środki publiczne. Technika podatkowa służy obliczeniu i ściągnięciu należności podatkowej. Elementami tej techniki jest:
podmiot opodatkowania;
przedmiot podatku;
podstawa opodatkowania(stopa podatkowa);
stawka podatkowa;
skala podatkowa;
zwolnienia, ulgi i zwyżki podatkowe.
Podmiot opodatkowania każda osoba, na której ciąży obowiązek podatkowy. Są dwa rodzaje:
podmiot czynny – jest to państwo, które wykorzystuje swoje atrybuty, tzn. posługuje się przymusem administracyjnym, który dotyczy ściągania podatków. W drugiej kolejności podmiotem czynnym mogą być władze samorządowe;
podmiot bierny – to wszystkie osoby prawne i fizyczne, które są zobowiązane do zapłacenia podatku.
Przedmiotem podatku jest rzeczy lub zdarzenie, które wywołują obowiązek podatkowy.
Podstawą opodatkowania jest z reguły wartościowo określony przedmiot opodatkowania.(czasami nie określa się podstawę wartościowo, ale może być ona określona w jednostkach fizycznych, ale najczęściej to jest to wartościowo określony przedmiot opodatkowania)
Stawka podatkowa to relacja kwoty podatku do podstawy opodatkowania. Spotyka się dwie formy tych stawek:
stawka kwotowa – określa wielkość podatku, które musimy zapłacić władzom publicznym;
forma procentowa – określa to, jaką część podstawy opodatkowania stanowi zobowiązanie podatkowe. Mogą być stałe albo zmienne. Przy stawkach stałych wielkość podatku rośnie w tym samym tempie, co podstawa opodatkowania. Z tego punktu widzenia te stawki określa się także równolegle mianem stawek proporcjonalnych. Stawki zmienne charakteryzują się tym, że wysokość podatku zmienia się wraz ze zmianą podstawy opodatkowania.
W ramach stawek zmiennych można wyróżnić:
stawki progresywne – podatek obliczany przy takich stawkach rośnie szybciej niż podstawa opodatkowania;
stawki regresywne – podatek maleje wraz ze wzrostem podstawy opodatkowania;
stawki degresywne – to czysta kombinacja stawki progresywnej i stawki proporcjonalnej(w formie procentowej).
Mówi się o podatkach, które odpowiadają wyżej wymienionym stawkom.
Skala podatkowa informuje o tym, jaką stawkę należy zastosować do podstawy opodatkowania. Stawka może być jedna dla całej podstawy opodatkowania, albo też może występować kilka stawek w zależności od tego, czy stawka podatkowa rośnie szybciej lub wolniej od podstawy opodatkowania.
Zwolnienia podatkowe polegają na tym, że państwo w ramach prowadzonej polityki fiskalnej wyłącza pewną grupę podatników lub pewną część przedmiotu opodatkowania z obowiązku zapłacenia podatku. Na bazie takich możliwości fiskalnych możemy mieć w pierwszym wariancie zwolnienia:
podmiotowe;
przedmiotowe.
Ulgi podatkowe to tylko częściowe ograniczenie ciężaru podatkowego. Dwa rodzaje ulg:
ulgi systemowe – charakteryzują się tym, że są wbudowane w dany podatek, jako obowiązujące wszystkie bez wyjątku podmioty, ale w ich ramach tylko te, które spełniają określone w ustawie warunki(te ulgi systemowe mają najczęściej pośrednio oddziaływać na podmiot, wywołując określone skutki ekonomiczne. Tego typu posunięcia państwa mogą ten podmiot zachęcać lub zniechęcać do działania);
ulgi zindywidualizowane – skierowane są tylko do wybranych podmiotów, czyli są odwrotnością ulg systemowych.
W systemie podatkowym występują zwyżki podatkowe, które występują wówczas, gdy dany podmiot płaci wyższy podatek niż to wynika z przyjętych i obowiązujących zasad.
Opłaty traktuje się je jako szczególny rodzaj dochodów publicznych. Opłata to świadczenie pieniężne o charakterze przymusowym, bezzwrotnym, odpłatnym, jednostronnie ustalane i pobierane przez władze publiczne z tytułu określonych części urzędowych oraz usług jednostek sektora publicznego.
Zasadniczą cechą opłat jest to, że ich ponoszenie przez poszczególne podmioty znajdujące się poza sektorem publicznym jest zawsze związane z tzw. kontrświadczeniem ze strony organów władzy i administracji publicznej i najczęściej skutkuje podjęciem ściśle określonej decyzji administracyjnej.
W warunkach realizacji opłat najbardziej kontrowersyjnym elementem staje się kwestia wysokości opłat, co wpływa na tzw. zjawisko ekwiwalentności opłat. Najczęściej kontrowersje wzbudza wysokość opłaty w stosunku do kosztów wytworzenia danej czynności administracyjnej. -> ekwiwalentność opłat
Przymusowość opłat może być różnie interpretowana, ale nie musi ona oznaczać przymusu administracyjnego, który jest charakterystyczny dla stosunku podatkowego. Każdy podmiot jest niejako zmuszony do korzystania z pewnych świadczeń ze strony władz publicznych, za które pobierane są opłaty.
Rodzaje opłat:
Stosowanych przez władze publiczne:
opłaty związane z czynnościami organów władz publicznych;
opłaty z tytułu usług wytwarzanych przez jednostki sektora publicznego.
Wysokość tych opłat jest uzależniona od rodzaju usług czy czynności wykorzystywanych przez osobę fizyczną czy też prawną.
20.11 Zasady podatkowe
Zasady podatkowe wykształciły się w wyniku historycznego rozwoju państwa, budżetu i podatków. Twórcą pierwszych system ów podatkowych był Adam Smith. Sformułował cztery podstawowe kanony podatkowe:
równość – praktycznie w każdym państwie wszystkie podmioty, które osiągają określone podmioty muszą płacić podatek na tych samych zasadach;
pewność – wszyscy musza płacić podatki;
dogodność – podatek czy system podatkowy powinien być dogodny dla podatników;
taniość – wiąże się z elementami poboru podatku, czyli zbieranie podatku nie może być drogie.
Zasady podatkowe:
Pierwszą zasadą podatkową jest, że podatki powinny być wydajnym źródłem dochodu władz publicznych. W praktyce ta zasada sprowadza się do tego, że państwo powinno sięgać do takiego podmiotu opodatkowania, które dostarczą dochodów do optymalnego funkcjonowania państwa. Mówiąc wprost, państwo nie powinno wprowadzać takich podatków, które jemu przyniesie słabe dochody.
Zasada elastyczności oznacza, iż podatek powinien reagować na zmieniające się procesy i zdarzenia gospodarcze oraz społeczne. System musi uwzględniać równolegle sytuację podatników.
Zasada stałości zwraca uwagę państwa na konieczność ograniczonych zmian w systemie podatkowym. (do końca listopada państwo może cokolwiek zmieniać w systemie podatkowym. Po tym czasie grzebać już w podatkach nie może)
Podstawowa zasada ekonomiczna podatków polega na tym, że w wyniku ciężaru podatkowego nie może być naruszony majątek podatnika. Oznacza wprost sytuację, w której podatnik płaci z bieżących dochodów.
Wysokość podatku nie może jednak zmniejszać majątku podatnika, gdyż groziłoby to jego ruiną.(wyjątek dekapitalizacja majątku)
Zasada powszechności według której ciężary podatkowe powinny mieć charakter powszechny, czyli każdy obywatel przedsiębiorca itp. powinien być objęty podatkiem.
Zasada równości – ciężary podatkowe powinny być rozłożone równomiernie na wszystkich podatników.
Zasada pewności – podatki powinny być takie, aby były niezawodnym źródłem dochodów państwa.
Zasada dogodności oznacza, że pobór podatku powinien uwzględniać warunki finansowe podatnika, cykl i charakter jego działalności.
Zasada taniości poboru podatku – koszty realizowania podatków mają nie uszczuplać nadmiernie dochody państwa.
Każdy podatek wywiera bezpośredni wpływ na alokację zasobów w gospodarce. Oznacza to, że jest to prosta konsekwencja fiskalnych funkcji podatku, a to sprowadza się do wymuszonego przepływu dochodów między podatnikiem, a państwem. Przy czym skutki przepływu podatków mogą być różnorakie. Decydują o tym określone czynniki:
wysokość nakładanych podatków;
przedmiot opodatkowania;
podstawa opodatkowania;
stawki i skale podatkowe;
ulgi i zwolnienia;
sposób rozłożenia ciężarów podatkowych;
miejsce i tryb poboru podatków.
Każdy z tych czynników oddziaływuje na alokację zasobów.
Podatek uważa się za kategorię społeczną, a jeśli tak to niektóre cele ekonomiczne, które mają być realizowane za pomocą podatków mogą napotykać na bariery społeczne. Typowymi barierami społecznymi będzie wybuch niepokoju społecznego.
W gospodarce rynkowej istotna jest reakcja podmiotów na nakładane podatki. Reakcja ta uzależniona jest od tego, w jaki sposób podatki wpłyną na kształtowanie się podaży i popytu na rynku określonego produktu.
W każdym przypadku, jeżeli mówimy o barierach związanych z podatkami, trzeba pamiętać o zasadniczej prawidłowości, że wysokość podatku nie pozostaje bez wpływu na wysokość cen. Zwłaszcza to oddziaływanie jest widoczne przy podatku VAT. Należy pamiętać o tym, że ceny nie będą wynikiem samej reakcji podatkowej, ale ceny, a właściwie ich wzrost, może być spowodowany dominującą pozycją danego przedsiębiorstwa na danym rynku i wówczas przedsiębiorstwo narzuca swoją cenę.
W systemie podatkowym bierze się również pod uwagę związek między podmiotem, a przedmiotem opodatkowania. Ten związek pozwolił na wydzielenie dwóch rodzajów podatków:
podatki bezpośrednie – łączy się w sposób jawny przedmiot opodatkowania z podmiotem, który płaci podatek. Przykładem takiego podatku jest dochodowy;
podatki pośrednie – ustalenie takiego związku jest trudne, ponieważ tylko z przybliżeniem daje się określić to, jakie grupy podmiotów są obciążone podatkiem. Przykład: VAT, akcyza.
Opodatkowanie zarówno podmiotów jak i działalności gospodarczej może sprowadzać się do określonych możliwości:
podatek jest nakładany albo na gospodarstwa domowe, albo na przedsiębiorstwa;
podmiotem opodatkowania mogą być zasoby, czyli czynniki produkcji, towary i usługi;
podatek może obciążać albo sprzedającego albo nabywającego;
podatek może obciążać dochody lub wydatki podatnika;
przedmiotem opodatkowania może być przychód, dochód albo majątek;
opodatkowana może zostać konsumpcja.
Każde z tych wariantów będzie miało inny wpływ na alokację zasobów. Będzie to zależało przede wszystkim od rodzajów wykorzystywanych narzędzi podatkowych.
4.12
Efekt podatkowego spustoszenia pokazuje skutek nałożenia podatku, który będzie różnicą pomiędzy krańcową wartością jednej godziny pracy dla przedsiębiorstwa, a kosztem jednej niewykorzystanej godziny pracy przez pracowników. Ten efekt pokazuje sytuację, w której podatek działa antystymulacyjnie, to oddziaływanie jest na pracowników, dlatego, że w wyniku nałożenia podatku rośnie cena pracy w sposób sztuczny. Efekt ekonomiczny tej sytuacji będzie wobec tego taki, że będzie zniechęcał do pracy. samo opodatkowanie zasobów będzie powodowało wzrost ich ceny dając określone skutki ekonomiczne dla całego rynku.
Redystrybucyjne skutki podatków:
- głównym narzędziem redystrybucji dochodów przez państwo są zawsze podatki, państwo za ich pomocą, realizuje cele fiskalne, dokonując równolegle korekty dochodów według uznanych przez siebie kryteriów. Wniosek jest jeden: działalność fiskalna państwa, można powiedzieć, że ma zaewaulowane cele fiskalne i w ten sposób państwo oddziaływuje regulacyjnie na funkcjonowanie mechanizmu rynkowego. Państwo robi to z jednej przyczyny, a mianowicie, w ten sposób pomaga usprawniać funkcjonowanie samego rynku. Niesprawności na rynku mogą być efektem monopolizacji, nieuczciwej konkurencji, mogą być elementem dyskryminacji czasowej grup społecznych i ludności. Rola państwa będzie się tutaj ograniczać do wpływania, a wręcz korygowania nieuzasadnionych rozpiętości w dochodach poszczególnych podmiotów.
Ta korekta dokonywana jest głównie za pomocą podatków, natomiast w dużo mniejszym zakresie, tą korektę wprowadza się przy pomocy wydatków.
To zjawisko rozkładu dochodów, z punktu widzenia kryterium równości, analizuje się przy pomocy krzywej Lorenza, która ukazuje wręcz idealny rozkład dochodów w społeczeństwie. Interpretacja tej krzywej jest następująca:
- jeżeli dochody znajdujące się w dyspozycji społeczeństwa równają się 100%, to zgodnie z tą krzywą, procentowy udział ludności w tych dochodach odpowiada aktualnej strukturze. Może to oznaczać, że np. 10% ludności dysponuje 0% dochodu, połowa ludności dysponuje 50% dochodu i tak do 100%.
Natomiast główna przyczyna nierówności dochodów tkwi w nierównościach dochodów z pracy, a te dochody z pracy są uzależnione od wykształcenia zawodu, efektywności, intensywności pracy, ale ta krzywa rozkładu dochodów może być zmieniana za pomocą podatków.
Granica opodatkowania
Działalność redystrybucyjna państwa, której podstawowym elementem są podatki wpływa albo silniej albo słabiej na:
zachowanie się podmiotów gospodarujących;
efektywność ekonomiczną;
skłonność do oszczędzania;
skłonność do inwestowania.
Zarówno siła reakcji, jak i sposób reakcji przy pomocy podatków będzie uzależniona od tego, co jest przedmiotem opodatkowania i tego, jakie rodzaje podatków się wykorzystuje.
Ze względu na rodzaj skali podatkowej, rozróżniamy:
podatki progresywne – to takie, których stawka podatku będzie rosła szybciej niż podstawa opodatkowania;
podatki proporcjonalne – będą wtedy, gdy dochody z tytułu podatków będą rosły w tym samym tempie, jak dochody, które są przedmiotem opodatkowania;
podatki regresywne – to sytuacja, w której wzrost kwoty podatku będzie mniejszy od wzrostu podstawy opodatkowania.
Prowadząc działalność gospodarczą, istotne staje się rozróżnianie podatków ze względu na rodzaje stawek i rodzaje skal opodatkowania. W praktyce może bowiem wystąpić sytuacja, kiedy przekroczy się granice opodatkowania, która w efekcie może dać dwa zjawiska:
ograniczenie działalności gospodarczej;
ograniczenie dochodów państwa.
Przekroczenie granic opodatkowania oznacza dla podmiotu taką sytuację, w której ciężary podatkowe są tak duże, że wówczas podmiot zmuszony jest do:
ograniczenia działalności;
całkowicie zamknąć prowadzoną działalność.
Te oba negatywne warianty występują przy podatkach progresywnych.
Im podatek jest bardziej dotkliwy, tym dochody państwa są mniejsze, bo ludzie przestają płacić podatki.
Przerzucalność podatków
W praktyce gospodarczej istnieją możliwości przerzucania ciężarów podatkowych albo na inne osoby fizyczne, albo na inne osoby prawne. Takie zachowanie w kategoriach ekonomicznych należy uznać za słuszne, a to dlatego, że podatnik z reguły będzie dążył do ochrony swoich dochodów(będzie bronił swojego majątku).
Problem polega na tym, że Przerzucalność podatków może przybrać takie rozmiary, że zniekształci sam system podatkowy, a z drugiej strony na pewno ograniczy stopień realizacji celów państwa.
Zjawisko przerzucalności może być nawet groźne i to w sytuacji, kiedy spowoduje nadmierne obciążenie jednej grupy podatników z równoczesnym złagodzeniem ciężarów podatkowych innej grupy. Poza tym, przerzucalność podatków, zakłóca sam system rynkowy, kiedy jedna część podmiotów przedsiębiorstw jest bardziej obciążana podatkiem od innych.
System podatkowy powinien uwzględniać możliwość przerzucania podatków, ale równocześnie z drugiej strony, ten sam system powinien zapobiegać temu zjawisku, kiedy jest to zjawisko z gruntu rzeczy niepożądane.
Faktyczne zrozumienie przerzucalności podatków daje ich podział na podatki pośrednie i podatki bezpośrednie. Najłatwiejsze do przerzucenia są podatki pośrednie. Istnieje kontrowersyjne zjawisko, w którym podatki są przerzucane z podatnika, który jest płatnikiem podatku na inny podmiot. Typowym przykładem takiej operacji jest akcyza.
Na ogół przyjmuje się to, że wszystkie podatki pośrednie są zawsze możliwe do przerzucenia w cenę towaru lub usługi. Przykładem tego może być podatek VAT.
Możliwość przerzucania podatków pośrednich będzie wyznaczona przez warunki towarów i usług. Obowiązuje tu pewna prawidłowość, która polega na tym – im bardziej jest zmonopolizowany jest rynek i im mniejsza jest elastyczność popytu względem ceny zawierającej podatek, tym większe są możliwości przerzucania podatków na nabywców, ale dużo też zależy od rodzajów towarów i usług, na które nakłada się podatek. Jeżeli reakcją nabywcy na nałożenie podatku będzie rezygnacja z zakupu, albo będzie to decyzja o ograniczeniu zakupu to wówczas nie tylko podatek zostanie przerzucony, ale praktycznie w części lub całości nie zostanie on zrealizowany.
Przerzucalność podatków bezpośrednich jest trudniejsze, które wynika stąd, że istnieje klarowny, ustabilizowany związek między podatnikiem, a państwem. Np. podatek od dochodów indywidualnych, od darowizny, spadku. Tych podatków przerzucać się nie da.
Sam problem przerzucalności podatków może być realizowany z wykorzystaniem dwóch metod:
Przerzucalność w przód – polega na podnoszeniu cen dla nabywców towarów, aby w ten sposób zrekompensować nałożony na podatnika ciężar;
Przerzucalność wstecz – sprowadza się do próby wymuszenia obniżki kosztów działalności podatnika i najczęściej wymusza się tu obniżkę płac, surowców, energii.
Bez względu na wykorzystaną metodę przerzucania podatków, dokonuje się to przez mechanizm rynkowy, wobec tego jest to akt ekonomicznych, ale trzeba tutaj pamiętać, że występuje pewna prawidłowość – jeżeli mechanizm rynkowy nie daje szansy złagodzenia ciężarów podatkowych, to zawsze podatnik będzie dążył do ucieczki przed podatkiem. Zawsze efekt będzie taki, że podatnik ucieknie przed podatkiem.
Możliwość ucieczki przed podatkami:
ucieka się drogą nielegalną;
poszukujemy luk w prawie podatkowym.
Przyczyny ucieczek przed podatkami:
Najczęściej grupuje się te przyczyny, jako natury moralnej, natury politycznej, ekonomiczne, przyczyny typowo techniczne.
Dualizm przestrzegania norm etycznych – obywatel przestrzega rygorystycznie jego normy życia prywatnego, ale gorzej jest z życiem publicznym.
Łamanie norm publicznych jest uważane za mniej naganne niż łamanie norm życia prywatnego. Ucieczce przed podatkami sprzyja także upośledzona pozycja podatnika, wobec silnego, potężnego państwa. Bardzo często w państwach istnieje sytuacja, w której niemal zachęca się podatnika do ucieczki przed podatkiem. Ta sytuacja ucieczki przez państwo, skłania podatnika, w jakiejś mierze usprawiedliwionego, mimo niezgodnego z prawem unikania podatków. W tym wariancie podatnik przyjmuje pozycje obronną wobec rażąco nierównych stosunków między nim a państwem, niekiedy podatnik ucieka przed ciężarami podatkowymi ze względów politycznych. Będzie to sytuacja, w której nie akceptuje on ani ustroju państwa, nie respektuje doktryny gospodarczej danego kraju albo ma inne preferencje w wykorzystywaniu funduszy publicznych. W tym przypadku ucieczka przed podatkiem, staje się środkiem sprzeciwu obywatela wobec danego państwa.
Ekonomiczne podłoże ucieczki przed podatkiem występuje w sytuacji, gdzie nie ma możliwości przerzucenia podatków, a najczęściej występuje w sytuacji typowej stagnacji gospodarczej. Przyczyny ekonomiczne ucieczki przed podatkiem mogą występować również wtedy, kiedy w danej gospodarce występuje tzw. drugi obieg gospodarczy, co najczęściej związane jest z kryzysem. W kwestiach ekonomicznych istotnym problemem dla władz podatkowych jest rozwój międzynarodowych stosunków gospodarczych i finansowych. Realizacja tych stosunków w praktyce sprzyja tworzeniu ponad narodowych przedsiębiorstw, sprzyja wobec tego przepływowi dochodów między krajami i wobec tego sprzyja ucieczce przed opodatkowaniem.
Techniczne – chodzi o dość wysoki stopień skomplikowania systemów podatkowych. Skomplikowane systemy podatkowe biorą się stąd, że państwo ma do zrealizowania wiele funkcji, których nie może realizować za pomocą jednego podatku, wobec tego w każdym państwie funkcjonować musi wiele podatków, a ich skonstruowanie wymaga regulacji prawnych o dość skomplikowanym stopniu konkretyzacji. Tu chodzi o np. kategorii przychodu, dochodu.
Mimo tego, że intencją państwa jest zawsze możliwość interpretowania przepisów na korzyść podatnika to o wiele częściej następuje obchodzenie przepisów.
Najczęściej robi się w praktyce różne machinacje w takich dokumentach, jak księgi handlowe, księgi ewidencji przychodów, ewidencji kosztów, a ostatecznym celem zawsze staje się ucieczka przed podatkiem.
Ucieczka przed podatkiem może przyjąć jedną z dwóch form: typowe unikanie podatku – polega na faktycznym powstrzymaniu się przed dokonywaniem czynności, które wywołują powstanie stosunku podatkowego albo na wyszukiwaniu takich luk w przepisach podatkowych, aby w ogóle nie płacić podatków lub zmniejszyć jego ciężary. w aspekcie międzynarodowym, unikanie podatków może polegać na unikaniu samego podatku albo na unikaniu uiszczenia samego podatków, klasyczne oszustwo podatkowe .
18.12 PODSTAWOWE RODZAJE PODATKÓW
Regulacje prawne (podstawowe akty prawne dla przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą):
Konstytucja RP 2 kwietnia 1997 r. stanowiąca w art. 84, iż: „Każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczenia…
Ordynacja podatkowa uchwalona 29 sierpnia 1997 r. reguluje Polskie prawo podatkowe materialne i postępowanie podatkowe, określa organy podatkowe i ich właściwości oraz zawiera normy prawa karnego skarbowego
Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych
Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych
Funkcje podatku:
Fiskalna
Redystrybucyjna
Informacyjna
Stymulacyjna
Zasady podatkowe:
Równość
Pewność
Dogodność
Taniość
Podatki mogą być klasyfikowane według różnych kryteriów. Spośród nich najczęściej stosowanym jest podział według określonych kryteriów. (?)
Kryterium źródła pokrycia świadczenia:
Podatki bezpośrednie
Podatki pośrednie
Z punktu widzenia zasilania budżetów podatki dzielone są w sposób następujący:
Podatki wpływające do budżetu państwa podatek dochodowy od osób fizycznych PIT, podatek dochodowy od osób prawnych CIT (wpływają również do budżetu terenowego), podatek od towarów i usług VAT, podatek akcyzowy, podatek od gier
Podatki wpływające do budżetu terenowego podatek od spadku i darowizny, podatek rolny, podatek leśny, podatek od nieruchomości, podatek od środków transportu
FORMY OPODATKOWANIA DZIAŁLNOŚCI GOSPODARCZEJ
Działalność gospodarcza to działalność zarobkowa.
Wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa. Polegająca na poszukiwaniu…
Opodatkowanie działalność gospodarczej:
Zasady ogólne- skala podatkowa 18%, 32%
Zryczałtowane formy opodatkowania- ryczałt od przychodów ewidencyjnych, karta podatkowa
Zasady ogólne- jednolita stawka podatku 19%
Podstawową formą opodatkowania dochodu z działalności gospodarczej jest opodatkowania na zasadach ogólnych przy zastosowaniu skali podatkowej 18% i 32%. Oprócz tego istnieje możliwość opodatkowania jednolitą stawką podatku 19% bądź wykorzystujemy zryczałtowane formy opodatkowania (ryczałt i karta podatkowa).
Czym różni się opodatkowanie na zasadach ogólnych lub według jednolitej stawki od zryczałtowanych form opodatkowania?
Przy wykorzystaniu skali podatkowej podatek oblicza się od dochodu czyli będzie to wynik różnicy pomiędzy faktycznie uzyskanym przychodem a kosztami jego uzyskania. Natomiast przy opodatkowaniu ryczałtem podatek oblicza się od przychodu czyli koszty uzyskania przychodu nie będą miały tutaj wpływu na wysokość płaconego podatku. Czyli interesuje nas czysty przychód nie koszty.
Przy opodatkowaniu kartą podatkową na wysokość podatku nie ma wpływu ani wysokość przychodu, ani koszty jego uzyskania. Wysokość podatku ustala arbitralnie organ podatkowy.
Zanim podejmiemy o formie opodatkowania trzeba znać wskaźniki ekonomicznie związane z funkcjonowaniem naszej firmy.
Co należy zrobić:
Dokonać analizy wielkości spodziewanych przychodów
Dokonać analizy spodziewanych wydatków czyli kosztów uzyskania przychodu w tym również kosztów prowadzenia działalności i księgowości, bo te rzeczy szczególnie księgowość będzie inaczej wyglądała w zależności od przyjętej formy opodatkowania. (Każda forma opodatkowania wiąże się z koniecznością prowadzenia inne kolejności)
Skala podatkowa:
Do kwoty 85 528 podatek wynosi 18% minus kwita zmniejszająca a podatek będzie wynosił 556,02 zł, a jeżeli ta kwota zostanie przekroczona to podatek wyniesie 14 839,02 zł plus 32% nadwyżki ponad 85 528 zł.
Polski system podatkowy skutecznie niweluje dysproporcje jakie pojawiają się w redystrybucji dochodów.
Polska ma relatywnie niski udział opodatkowania pracy w tak zwanym klinie podatkowym.
Klin podatkowy- jest to różnica miedzy wydatkami pracodawcy na pensje a faktycznie otrzymanym wynagrodzeniem. (jeśli zarabiamy 10 tyś to pracodawcę kosztujemy 13 tyś.)
Co miesiąc odprowadzamy za duże składki. Głównie dużo kosztuje nas ZUS. Jakość systemu podatkowego jest oceniana przez ponad połowę respondentów za główną przyczynę hamującą rozwój gospodarczy. Dlatego, że systemem podatkowym steruje się przy pomocy zbyt złożonych regulacji. Regulacji jest zbyt dużo i są one zbyt często zastępowane są nowymi. Skutkiem czego jest najmniej stabilny system podatkowy w całej Europie. Nasz system podatkowy jest dla wielu prowadzących działalność gospodarczą nie jasny.
Aby prowadzić interes, który ma się rozwijać należy pamiętać o:
Kiedy prawo podatkowe będzie dla nas zrozumiałe.
System podatkowy będzie stabilny.
Wielkość szarej strefy mała.
Poziom fiskalizmu musi być niski.
PODATEK VAT
To najpotężniejszy podatek, z którego państwo czerpie najwięcej dochodów.
VAT- to podatek od towarów i usług, jest podatkiem pośrednim konsumpcyjnym. Ten podatek funkcjonuje na podstawie ustawy z 11 marca 2004 r.
VAT jest opłatą, która obciąża konsumpcję, a nie produkcję. Zwiększa to poziom jego stabilności, a także wpływa na stabilność budżetu. W porównaniu z podatkiem od zysków VAT jest stosunkowo mało wrażliwy na zjawiska kryzysowe. Zasadnicza stawka VAT’u w UE kształtuje się od 19-23%. Polska w tej kwestii ma nałożoną najwyższą stawkę na większość artykułów.
Podatek VAT cechy:
Powszechność opodatkowania
Wielofazowość
Opodatkowanie obrotu netto
Potrącalność
Powszechność opodatkowania i wielofazowość charakteryzują się tym, że obciąża się podatkiem tylko tak zwaną wartość dodaną sprzedaży. Ona występuje na wszystkich fazach obrotu towarowego i we wszystkich fazach obrotu usługowego. Czyli opodatkowana jest zawsze wartość dodana danej fazy obrotu.
ostateczny ciężar odprowadzenia podatku VAT spoczywa zawsze na konsumencie
Podatek VAT:
Podatek należny – obliczany od sprzedanych towarów i usług
Podatek naliczony – zapłacony przy zakupie oraz imporcie towarów i usług
Przykład 1.
Podatnik sprzedał 100 par rękawiczek damskich, cena netto jednej pary wynosi 15zł
Obliczamy wartość netto sprzedaży 100 x 15 = 1500zł
Obliczamy wartość podatku VAT 1500 x 23% = 345zł
Razem wartość sprzedaży wynosi 1500 + 345 = 1845zł
Przykład 2.
Podatnik zapłacił za 1m skóry ekologicznej do produkcji rękawiczek 20 zł, kupił 400m podatek nałożony 23%
Cena netto za 400m skóry 400 x 30 = 8000
Podatek naliczony od zakupionego materiału 8000 x 23% = 1840zł
Wartość razem 8000zł = 1840 = 9840
Kwota jaką podatnik jest zobowiązany odprowadzić do urzędu skarbowego to różnica między podatkiem należnym a podatkiem naliczonym za dany miesiąc obrachunkowy.
Przykład 3.
Podatnik za listopad 2015 naliczył
2500 podatku naliczonego
Jednocześnie 1300 naliczonego za swoje zakupy
W związku z tym odprowadzi 2500 – 1300 = 1200 zł
Podatek VAT – nie ma możliwości podwójnego opodatkowania, podatnik odprowadza składkę od wartości netto obrotu
Podatnik odprowadza do właściwego urzędu różnicę między podatkiem należnym a naliczonym, za dany miesiąc rozliczeniowy.
Mimo występowanie wielofazowości występowania tego podatku, podatek płaci się tylko raz od wartości netto obrotu.
Zwolnienia przedmiotowe obejmują z VAT:
Sprzedaż przedsiębiorstwa lub zakładu, które samodzielnie sporządza bilans
Wydanie towarów na podstawie umowy użyczenia
Sprzedaż gruntów
Usługi w zakresie rolnictwa
Usługi edukacyjne
Sprzedaż licencji, patentów, znaków towarowych, praw autorskich
Zwolnienia podmiotowe:
Podatników opłacanych w formie karty podatkowej
Podatników, których wartość sprzedaży w poprzednim roku nie przekroczyła 100 00 euro, wyrażonej w złotych…
Stawki podatku VAT:
Wynosi 23%
Stawka obniżona 8%: towary spożywcze…
Stawka obniżona 5% wprowadzona w 2011 r. obejmuje: chleb, nabiał, przetwory mięsne, produkty zbożowe, książki drukowane…
Stawka 0% obejmuje: towary i usługi związane z transportem morskim i lotniczym, oraz środkami tego transportu, usługi transportu międzynarodowego – musi być rozliczona w fakturze. Ten podatek należy odprowadzić do 25 dnia miesiąca jaki upłynął od momentu transakcji. Natomiast jeżeli rozliczamy się kwartalnie to podatek należy zapłacić do 25 dnia miesiąca po danym kwartale.
Mankamenty podatku VAT:
Publikuje się wiele interpretacji podatku VAT co zmusza wielokroć do wynajmowania eksperta od podatku VAT.
Proceder ten odwraca naszą uwagę i zabiera czas od faktycznej działalności.
Podatek VAT negatywnie wpływa na płynność finansową i może doprowadzić nawet do jej upadłości.
Skomplikowanie podatku VAT wymaga ciągłej kontroli ze strony państwa co wynika z patologicznych wręcz prób wyłudzeń tego podatku.
Według ekspertów 1/3 VAT’u w Polsce jest efektem nielegalnego zagarnięcia czyli system nie jest szczelny.
Stawki podatku VAT muszą być tak skonstruowane, zwłaszcza ich wysokość żeby ich płaceniem byli zainteresowanie wszyscy działacze gospodarczy a więc budżet państwa, producenci i konsumenci.
PODATEK PIT
PIT- podatek dochodowy od osób fizycznych, ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. Podatek bezpośredni obejmujący dochody uzyskane przez osoby fizyczne.
Podatek ten płacą wszystkie osoby fizyczne na stałe zamieszkujące w Polsce albo wszystkie te osoby nawet zagraniczne, które w ciągu roku podatkowego zamieszkują w Polsce więcej niż 183 dni.
Osobą fizyczną jest każdy człowiek, który ma zdolność prawną, którą uzyskuje z chwilą urodzenia.
Opodatkowaniu podlega:
Działalność rolnicza. Gospodarka leśna…
Zwolnienia przedmiotowe:
Renty przyznane dla inwalidów wojennych i rodzin
Odszkodowania majątkowe i osobowe
Świadczenia społeczne
Wygrane w kasynach gry
Wygrane w kasynach gry w automatach oraz grach w bingo…
Wygrane w grach liczbowych, loteriach pieniężnych
Odprawy pośmiertne i zasiłki
Zasiłki rodzinne, wychowawcze itp.
Dochodem podatnika jest przychód pomniejszony o koszty uzyskania przychodu.
Koszty faktycznie poniesione- ustala się na podstawie Księgi Przychodów i Rozchodów lub ksiąg rachunkowych.
Ustawa wyodrębnia listę kosztów, które nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów:
Odszkodowania- wypadek przy pracy
Nabycie gruntów..
Spłata zobowiązań z tytułu innych poręczeń i gwarancji
Podstawą opodatkowania jest dochód, który stanowi różnicę między sumą nadwyżki przychodów nad kosztami ich uzyskania po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne oraz inne koszty, które określa ustawa.
15.01
Podatek ryczałtowy – to podatek dochodowy, uproszczony sposób pobierania i wymiaru należności podatkowych od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Funkcjonowanie tego podatku reguluje ustawa. ten podatek de facto płacimy w dwóch możliwych formach:
- ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – jedna z najprostszych form opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą.
Opodatkowaniu podlegają przychody:
a) rolników prowadzących gospodarstwo rolne,
b) agroturystyka,
c) działalność gastronomiczna,
d) działalność w zakresie twórczości ludowej i artystycznej,
e) osób fizycznych świadczących usługi hotelarskie.
Tego rodzaju opodatkowaniu podlegają przychody: urząd skarbowy, osób wykonujących wolne zawody, działalność usługowa w zakresie handlu. Wolne zawody płacą 20% stawki, 17% wszystkie usługi w zakresie informacji turystycznej w zakresie pilotowania wycieczek, 8,5% działalność gastronomiczna, 5,5% działalność wytwórcza, 3% - działanie w zakresie działalności gastronomicznej, sprzedaż towarów i usług. Aby płacić ten podatek każdy podatnik jest zobowiązany jest do spełnienia określonych warunków: prowadzenie ewidencji przychodów, posiadanie i przechowywanie wykazu środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, sporządzać na koniec roku obrotowego spis z natury i towarów.
Podatek liniowy – taki, w którym każda złotówka dochodu opodatkowana jest według identycznej stawki podatkowej(w Polsce 19%) – niezależnie od dochodu płacimy stałą stawkę tego podatku. Ten typ opodatkowania powinien obowiązywać jako jedyna forma opodatkowania, ponieważ posiada odpowiednie zalety.
Podatek CIT – to podatek od dochodów spółek(przedsiębiorstw). Bezpośrednio obciąża dochody uzyskiwane przez osoby prawne(ustawa o podatku dochodowym). Podmiotem tego podatku jest większość osób prawnych prowadzących działalność gospodarczą.
Podstawą opodatkowania – dochód osiągnięty przez podatnika w ciągu roku podatkowego, wykazany w ewidencji rachunkowej.
Ten dochód może być pomniejszany – są różne stawki pomniejszania(5%, 10%). Podstawą podatku jest 19%.
Ze zwolnień korzystać może: skarb państwa, NBP. Występują też tzw. zwolnienia przedmiotowe.
Główne podatki komunalne – to podatki w odniesieniu do których samorząd lokalny, w ramach prowadzonej polityki podatkowej na swoim obszarze, może samodzielnie podejmować decyzje. Główne podatki komunalne: od nieruchomości, rolnego, leśnego, od środków transportowych, dochodowego od osób fizycznych opłacanego w formie karty podatkowej, od spadków i darowizn, od czynności cywilnoprawnych.
Podatek katastralny – forma opodatkowania nieruchomości powiązana z wartością nieruchomości. ;
Karta podatkowa jest to najprostsza forma opodatkowania zalecana osobom niedoświadczonym. Przedsiębiorcom małych rozmiarów; ogólnie w turystyce tudzież wolnym zawodom.
By móc prowadzić kartę podatkową trzeba spełnić pewne warunki:
Ograniczona liczba zatrudnionych
Małżonek nie prowadzi działalności w tym samym zakresie
Nie wytwarzają wyrobów opodatkowanych podatkiem akcyzowym
Na terenie Polski
Zalety karty podatkowej
Nie trzeba prowadzić większej księgowości (tylko kasa fiskalna)
Brak rocznego zeznania PIT
Brak obowiązku prowadzenia księgowości (tylko dochody)
Wady karty podatkowej
Brak prawa do wszelkich odliczeń i ulg podatkowych (chyba, że przekroczy się próg dochodów)
Stała odgórna stawka podatku (wynik działalności nie gra roli)