OPIS TEORETYCZNY
Wilgotnością optymalną gruntu wopt nazywamy taką wilgotność, przy której grunt daje się najbardziej zagęścić. Parametrem decydującym o jakości zagęszczenia gruntu jest gęstość objętościowa szkieletu gruntowego ρd. Zatem wilgotność optymalna to taka wilgotność, przy której gęstość objętościowa szkieletu gruntowego ρd jest największa. Gęstość objętościowa szkieletu gruntowego posłużyć może do wyznaczenia innego bardzo ważnego parametru – wskaźnika zagęszczenia IS, charakteryzującego jakość zagęszczenia gruntu w nasypie. Wskaźnik zagęszczenia IS to stosunek gęstości objętościowej szkieletu gruntowego w nasypie ρd do maksymalnej wartości gęstości objętościowej szkieletu gruntowego ρds, uzyskanej w warunkach laboratoryjnych. Porównujemy tutaj zagęszczenie gruntu w nasypie do maksymalnego zagęszczenia tego samego gruntu, uzyskanego w warunkach laboratoryjnych. Wartość IS zbliżona do jedności świadczy o dobrej jakości zagęszczenia nasypu.
Wilgotność optymalną wopt i maksymalną gęstość objętościową szkieletu gruntowego ρds oznacza się w aparacie Proctora, według metod opracowanych przez Proctora, polegających na ubijaniu kilku warstw gruntu w cylindrze określoną energią. Ważne jest, aby warunki zagęszczenia w aparacie Proctora odpowiadały warunkom zagęszczenia nasypu w skali naturalnej. W tym celu należy wybrać najbardziej odpowiednią metodę zagęszczania gruntu w laboratorium. Polska norma PN-88/B-04481 przewiduje cztery metody określania wilgotności optymalnej wopt i maksymalnej gęstości objętościowej szkieletu gruntowego ρds w aparacie Proctora. Warianty oznaczania tych parametrów przedstawia poniższa tabela.
Metoda | Cylinder | Rodzaj ubijaka | Liczba warstw | Liczba uderzeń | Wysokość opuszczania ubijaka [cm] | Jednostkowa energia zagęszczania [J/cm3] | Wymiar oczek sita do przesiewu [mm] |
---|---|---|---|---|---|---|---|
I | mały | lekki | 3 | 25 | 32,0 | 0,59 | 6 |
II | duży | lekki | 3 | 55 | 32,0 | 0,59 | 10 |
III | mały | ciężki | 5 | 25 | 48,0 | 2,65 | 6 |
IV | duży | ciężki | 5 | 55 | 48,0 | 2,65 | 10 |
SPRZĘT DO BADANIA
Do badania wilgotności optymalnej i maksymalnej gęstości objętościowej szkieletu gruntowego służy aparat Proctora w wersji ręcznej lub mechanicznej (sposób zagęszczania gruntu).
.
Parametry cylindrów
Typ cylindra | wymiary |
---|---|
Objętość V [dm3] | |
Mały | 1 ± 0,003 |
Duży | 2,2 ± 0,006 |
Parametry ubijaków
Typ ubijaka | Masa [kg] | Wysokość opadania [mm] | Średnica [mm] | Typ cylindra do badania |
---|---|---|---|---|
Lekki | 2,5 ±0,005 | 320 ± 1 | 50,8 ± 0,2 | mały |
76,8 ± 0,2 | duży | |||
Cieżki | 4,5 ± 0,005 | 480 ± 1 | 50,8 ± 0,2 | mały |
76,8 ± 0,2 | duży |
Prócz tego do badania potrzebne będą:
sita o wymiarze oczek 6 lub 10mm (w zależności od metody badani),
parownice,
mała menzurka,
waga,
misa, łopatka.
CEL ĆWICZENIA
Celem ćwiczenia jest określenie wilgotności optymalnej wopt, maksymalnej gęstości objętościowej szkieletu gruntowego ρds oraz wskaźnika zagęszczenia IS.
WYKONANIE BADANIA
należy określić rodzaj badanego gruntu w wyniku przeprowadzonej analizy makroskopowej,
próbkę gruntu przeznaczoną do badań wysuszyć na powietrzu. Masa próbki w stanie „powietrznosuchym” powinna wynosić ok. 3 kg na 1 dm3 użytego cylindra (w zależności od przyjętej metody),
wybrać wariant metody badania według tabeli (w zależności od warunków zagęszczania gruntu na budowie),
suchy grunt należy rozdrobnić tłuczkiem w celu pozbycia się agregatów i grudek, a następnie przesiać przez sito o odpowiednim wymiarze oczek (w zależności od metody),
pozostałość na sicie zważyć i oznaczyć stosunek jej masy do masy całej próbki (X),
do przesianej próbki dolać wodę w ilości 60 cm3 dla gruntów niespoistych oraz 100 ÷ 150 cm3 dla gruntów spoistych, licząc na każdy 1 dm3 objętości cylindra użytego do badania. Bardzo ważne jest dokładne wymieszanie gruntu z wodą,
zważyć pusty cylinder z podstawą, bez górnej części (mt),
w zależności od wybranej metody badania ubijanie wykonuje się w trzech lub pięciu warstwach,
ilość gruntu na każdą z warstw należy tak dobierać, by po ubiciu ostatniej warstwy grunt w cylindrze „wystawał” 5 ÷ 10 mm ponad krawędź dolnej części cylindra,
należy zdjąć górną część cylindra i ściąć nadmiar gruntu do krawędzi dolnej części cylindra i oczyścić zewnętrzną część cylindra oraz podstawę z gruntu. Czynności te należy prowadzić starannie,
zważyć cylinder z gruntem (mmt),
pobrać próbki gruntu z cylindra do dwóch parowniczek w celu zbadania wilgotności gruntu. Każda z próbek powinna być pobrana z kilku miejsc objętości cylindra,
pozostały w cylindrze grunt wysypać do miski, w której grunt do badania jest mieszany. Dodać taką ilość wody, aby wilgotność gruntu do następnego badania wzrosła o 1 ÷ 2 %,
po starannym wymieszaniu (ujednoliceniu wilgotności) powtórzyć cykl ubijania gruntu w cylindrze dla następnej wilgotności,
powtarzać powyższe czynności dodając do gruntu coraz mniejsze ilości wody (powodujące wzrost wilgotności o około 0,5 ÷ 1 %) do chwili, aż masa ubitego gruntu w cylindrze zacznie się zmniejszać,
wyniki notować na specjalnym formularzu badawczym.