7.1 Charakterystyki biegu jałowego
Pomiary przeprowadzone podczas biegu jałowego silnika pozwalają m.in. na wyznaczenie strat mechanicznych oraz strat w żelazie silnika. Nieobciążony silnik należy zasilić napięciem regulowanym zmniejszając jego wartość do takiej wartości, przy której prąd pobierany przez silnik zaczyna rosnąć lub jego prędkość obrotowa wyraźnie zmaleje. Otrzymane wyniki zestawione są w tabeli
L.P | U1[V] | U2[V] | U3[V] | I[A] | cosφ | φ[˚] | n[obr/min] | rad | sinφ | U[V] | Po[W] | Icz[A] | Ib[A] | ΔPo[W] |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 71,25 | 70,625 | 71,6 | 0,192 | 0,49 | 61 | 964,2 | 1,064651 | 0,87462 | 71,15833 | 11,59501 | 0,09408 | 0,167927 | 9,493758 |
2 | 144 | 142,5 | 144 | 0,33 | 0,22 | 77 | 992,6 | 1,34390 | 0,97437 | 143,5 | 18,04415 | 0,0726 | 0,321542 | 11,83685 |
3 | 217,5 | 214 | 224 | 0,51 | 0,14 | 82 | 996,1 | 1,43117 | 0,990268 | 218,5 | 27,02076 | 0,0714 | 0,505037 | 12,19506 |
4 | 288 | 285 | 288 | 0,72 | 0,12 | 83 | 997 | 1,44862 | 0,992546 | 287 | 42,94806 | 0,0864 | 0,714633 | 13,39926 |
5 | 363 | 385 | 361,6 | 0,98 | 0,12 | 83 | 997,6 | 1,44862 | 0,992546 | 369,8667 | 75,33563 | 0,1176 | 0,972695 | 20,59283 |
6 | 434 | 427 | 433,6 | 1,4 | 0,12 | 83 | 998,4 | 1,44862 | 0,992546 | 431,5333 | 125,5658 | 0,168 | 1,389565 | 13,84584 |
Prąd biegu jałowego I ma dwie składowe: składową bierną Ib, , której przebieg jest taki jak prądu magnesującego rdzenia ze szczeliną powietrzną, oraz składową czynną Icz.
Składowa bierna Ib odpowiada za powstawanie wirującego pola magnetycznego, dlatego jest zwana prądem magnesującym, ma przy małych napięciach przebieg prostoliniowy wynikający z istniejącej w silniku szczeliny powietrznej; przy wyższych napięciach uwidacznia się nasycenie rdzenia magnetycznego.
Składowa czynna Icz ma minimum przy wartości napięcia U= 200V. Gwałtowny wzrost składowej Icz wynika z faktu, iż przy małych wartościach napięcia większość strat stanowią straty mechaniczne, niezależne od napięcia
Ekstrapolujemy liniowo wykres do przecięcia z osia rzędnych (U2 = 0) i odczytujemy wartość strat mechanicznych
ΔPm = 8,39[W]
Po wykonaniu ćwiczenia doszliśmy do następujących wniosków:
Zmiana napięcia zasilania stojana powoduje zmianę charakterystyki momentu silnika.
Gdy napięcie zasilania jest niższe od znamionowego, a obciążenie silnika równe obciążeniu znamionowemu, następuje wzrost prądów w obwodzie silnika i w obwodzie stojana
W takiej sytuacji występuje wzrost strat mocy w uzwojeniach, dlatego nie dopuszczalna jest długotrwała praca przy obciążeniu znamionowym, ponieważ może dojść do uszkodzenia silnika, dlatego nie stosuje się metody zmian prędkości obrotowej za pomocą zmiany wartości napięcia
7.2 Charakterystyki obciążeniowe
L.P | U1[V] | U2[V] | U3[V] | I[A] | cosφ | n[obr/min] | m0[kg] | s[%] | P[W] | M[Nm] | Puż[W] | η | U[V] |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 217,5 | 214 | 224 | 0,51 | 0,14 | 996,1 | 0 | 0,0039 | 27,02076 | 0 | 0 | 0 | 218,5 |
2 | 216 | 214 | 217 | 0,51 | 0,29 | 985,6 | 0,05 | 0,0144 | 55,24578 | 0,1945 | 20,12842 | 0,364343 | 215,6667 |
3 | 215 | 213,5 | 215,6 | 0,52 | 0,38 | 975 | 0,1 | 0,025 | 73,47962 | 0,389 | 39,82388 | 0,541972 | 214,7 |
4 | 214,5 | 214 | 216 | 0,55 | 0,48 | 963,9 | 0,15 | 0,0361 | 98,23211 | 0,5835 | 59,05574 | 0,601186 | 214,8333 |
5 | 214,15 | 212,5 | 216 | 0,59 | 0,51 | 951,2 | 0,2 | 0,0488 | 111,6409 | 0,778 | 77,70353 | 0,696013 | 214,2167 |
6 | 215 | 212,8 | 216 | 0,63 | 0,62 | 938,5 | 0,25 | 0,0615 | 145,181 | 0,9725 | 95,83258 | 0,66009 | 214,6 |
7 | 214 | 212 | 215,2 | 0,69 | 0,68 | 924 | 0,3 | 0,076 | 173,6913 | 1,167 | 113,2223 | 0,651859 | 213,7333 |
8 | 215 | 212,5 | 215,2 | 0,8 | 0,73 | 898,8 | 0,37 | 0,1012 | 216,6944 | 1,4393 | 135,8325 | 0,626839 | 214,2333 |
Wartość prędkości synchronicznej badanego silnika wyliczyliśmy z wzoru;
Z uwagi na to że prędkości obrotowe silnika oscylowały wokół wartości 900 obrotów, wartość n1 wyniosła 1000[obr/min].
Wnioski:
Podczas zwiększania obciążenia podawanego na trójfazowy silnik indukcyjny obroty spadały. Silnik przeciwdziałając oporom pobierał większy prąd. Regulowanie prędkości obrotowej poprzez podanie obciążenia nie jest dobrą metodą, gdyż mimo spadku obrotów silnik pobierał większy prąd. Podając za duży moment obrotowy można dopuścić do spalenia silnika z powodu zbyt dużego prądu płynącego przez stojan.
.
7.3 Praca trójfazowa i jednofazowa (przy obniżonym napięciu)
L.P | U1[V] | U2[V] | U3[V] | I[A] | cosφ | n[obr/min] | m0[kg] | s[%] | P[W] | M[Nm] | Puż[W] | η | U[V] |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 216 | 213,5 | 216 | 0,56 | 0,51 | 960,9 | 0,16 | 0,0391 | 106,4342 | 0,6224 | 62,79674 | 0,590005 | 215,1667 |
2 | 215 | 212,5 | 218 | 0,99 | 0,7 | 912,8 | 0,16 | 0,0872 | 149,1105 | 0,6224 | 59,65331 | 0,400061 | 215,1667 |
Różne wartości tych samych wielkości spowodowane są zmianą pracy silnika, a konkretnie zmianą w ilości faz zasilających silnik. Praca silnika przy zasilaniu jedną fazą powoduje jego obciążenie co w konsekwencji przekłada się na większy pobór prądu oraz zmniejszenie prędkości obrotowej. Jest to widoczne w powyższej tabeli wyników (wartości wyróżnione są wartościami różniącymi się). Obniżenie prędkości obrotowej ma w dalszym toku obliczeń bezpośredni wpływ na wyniki: P uż oraz η.
Wnioski:
Wykonując to ćwiczenie mogliśmy zaobserwować, że w razie uszkodzenia którejkolwiek z faz silnik może ulec uszkodzeniu, w związku ze wzrostem natężenia prądu. Spada również efektywność takie silnika.