63. Metody resocjalizacji oparty o wpływ osobisty wychowawcy: rola osobowości i autorytet wychowawcy.

Często stosowane w pracy penitencjarnej są metody wpływu osobistego. Metody wpływu osobistego oparte są na dobrym kontakcie wychowawcy z osadzonym, co jest niezbędnym warunkiem skuteczności tych metod. Metody wpływu osobistego oznaczają, że zachowania wychowawcy mają dla wychowanka wartość nagrody lub kary. Interakcja między wychowawcą a skazanym tworzą tzw. stosunek wychowawczy, który może być zewnętrzny lub wewnętrzny.

Stosunek wychowawcy zewnętrzny jest wtedy, gdy skazany ogranicza swoje kontakty z wychowawcą do niezbędnych lub traktuje kontakty z wychowawcą jako sposób unikania kar lub uzyskania korzyści. Skazany traktuje wychowawcę oficjalnie, w sposób formalny ( pomija go i wyłącza z rozstrzygania swoich osobistych spraw).

Stosunek wychowawczy wewnętrzny jest wtedy, gdy wychowawca ma dobry kontakt ze skazanym, jest autorytetem i osobą odniesienia dla skazanego. Skazany zabiega o aprobatę dla swoich działań, radzi się jak postąpić, zwierza się ze swoich kłopotów, ma do wychowawcy zaufanie. Środkami realizacji metody wpływu osobistego są: przykład własny, doradzanie wychowawcze, przekonywanie, wyrażanie aprobaty i dezaprobaty.

Metody wpływu osobistego wiążą się z pojęciem autorytetu. Autorytet ( łac. powaga, znaczenie) oznacza wpływ osoby cieszącej się uznaniem na sferę życia społecznego.

Autorytet wychowawczy opiera się na profesjonalizmie i zaufaniu. Wychowawca staje się osobą odniesienia dla więźnia, co powoduje, że jest on skłonny uwzględnić jego sugestie, opinie lub rady w sterowaniu swoim zachowaniem. Autorytet nie powstaje nagle, buduje się powoli i jest niezbędnym warunkiem pomyślnego procesu resocjalizacji.