PITAGORAS

570-495. W Krotonie założył szkołę która stała się pierwowzorem późniejszych szkół filozoficznych jak choćby platońskiej Akademii czy epikurejskiego Ogrodu.

Trudno odróżnić poglądy Pitagorasa od poglądów głoszonych przez jego następców ze szkoły pitagorejskiej –często zresztą przypisywanych przez nich mistrzowi. Nauczał podobno ukryty przed słuchaczami w swoim dużym domu z dziedzińcem, co być może ułatwiało skupienie się i jemu i słuchaczom na treści przekazu mówionego.

Na swoich uczniów wybierał osoby zdolne do milczenia, które byłyby w stanie zachowywać w tajemnicy jego nauki. Za nieprzyzwoite wówczas uważano "uliczne filozofowanie"

Szkoła pitagorejska była przede wszystkim związkiem religijno-etycznym. Powstała jako bractwo zorganizowane wg bardzo surowych reguł życia. Nauki szkoły były traktowane jako sekret.

Pitagorejczykom przypisuje się liczne odkrycia naukowe: twierdzenie Pitagorasa, wprowadzenie takich pojęć jak: elipsa, hiperbola, parabola, wypracowanie systemu dziesiętnego ,liczb parzystych i nieparzystych, opracowanie tabliczki mnożenia. Jeżeli chodzi o poglądy to ową zasada była dla nich liczba i jej elementy konstruktywne. Oni jako pierwsi uprawiali nauki matematyczne, dlatego z łatwością zauważyli że zjawiska przyrody można przedstawić w realiach liczbowych. Tak samo jak muzykę. Uznawali zatem liczbę za zasadę wszystkiego, była dla nich również rzeczą realną. Przeciwstawienie liczb parzystych i nieparzystych nasunęło pitagorejczykom myśl o przeciwieństwach w przyrodzie. Każdej liczbie do 10 przypisywali jakieś znaczenie, utworzyli tym samym pierwszy system kategorii zasadniczych pojęć. Liczba 10 była dla nich świętą odzwierciedlającą pitagorejską symbolikę ( jest bowiem sumą 1+2+3+4).

Świat zdominowany jest przez liczby. W ten sposób stał się dla nich kosmosem czyli porządkiem.

Pitagoras był pierwszym filozofem który głosił naukę metempsychozy. Pitagorejczycy wierzyli zatem w wędrówkę duszy , uważali że dusza po śmierci może wcielić się nie tylko w człowieka, ale także w zwierzę. Ta doktryna skłaniała ich zatem do wegetarianizmu.

Według "Złotych wierszy" Pitagoras doradzał dobre wychowanie i opiekę nad rodzicami i bliskimi oraz modlitwę. Żywoty Pitagorasa podają szereg przykładów, z których wynika, że pitagorejczycy byli ludźmi dbającymi o równowagę ducha, nie nawykłymi do kłamstwa i kradzieży, słownymi, niosącymi ofiarnie pomoc innym pitagorejczykom.