Pilot a grupa

Wykład I

Światowa Organizacja Turystyki (UNWTO)

• Wyspecjalizowania organizacja ONZ zajmująca się kwestiami związanymi z turystyką

• Powstała w roku 1975 z przekształcenia Międzynarodowego Związku Oficjalnych Organizacji Turystycznych

• Polska jest jej członkiem od 1975 roku

• Należy do jednej z największych organizacji międzynarodowych

• Zrzesza 156 państw

• UNWTO zamiast WTO

• 1979 – 27.09 – Światowy Dzień Turystyki

Cele UNWTO

• Promowanie rozwoju turystyki odpowiedzialnej, zrównoważonej i uniwersalnie dostępnej ze szczegółowym nastawieniem na kraje rozwijające się

• Wdrażanie turystycznego kodeksu etycznego

• Koordynowanie projektów, tworzenie „technicznego zaplecza” dotyczącego turystyki w ponad 100 krajach na całym świecie

• Publikowanie i grupowanie raportów dotyczących globalnego ruchu turystycznego.

Wykład II

Turystyka jako czynnik przemian ekonomicznych – monokultury turystyczne

Przykłady monokultur turystycznych

• Makao (34,8%)

• Malediwy (34,2%)

• Seszele (29,2%)

• Dominikana (11,1%)

• Jamajka (10,5%)

• Maroko (10,1%)

Turystyka masowa vs alternatywna

Cechy turystyki masowej

Cechy turystyki alternatywnej

Zasobochłonność i kapitałowość inwestycji Sezonowość Koncentracja przestrzenna i czasowa ruchu turystycznego Podróże zorganizowane, grupowe „3xS” (sea, sun, sand) Nastawienie na bierny wypoczynek Pobyt do dwóch tygodni Poczucie wyższości turystów Nastawienie turystów na „zaliczanie” atrakcji turystycznych Potrzeba komfortu podróży Zakupy, hałaśliwość Brak zainteresowania kulturą Szybkie przemieszczanie się Przemysł pamiątkarski Komercjalizacja kultury Presja na środowisko społeczne i przyrodnicze Pogoń za sensacją i egzotyką Konflikty przyrodnicze i społeczne Patologie społeczne

Bazowanie na zasobach już istniejących Ważny cel edukacyjny Nastawienie na wysoką jakość walorów turystycznych Podróżowanie indywidualne Spontaniczność w podróżowaniu Nastawienie na aktywny wypoczynek Nastawienie na jakość wypoczynku Zrozumienie dla kultur terenów odwiedzanych Świadomość ekologiczna Przygotowanie się do spotkania innej kultury Wysiłek, aktywność, przeżycie Komfort nie jest niezbędny Mniejsze znaczenie szybkości przemieszczania się Spokój, życzliwość Chęć przystosowania się do lokalnych warunków Ważny bezpośredni kontakt z mieszkańcami Poszanowanie lokalnych zwyczajów Przewidywanie skutków własnej obecności w nowym środowisku „3xE” (entertainment, excitement, education)+paradygmat ekoturystyki

Śmierć (w) Wenecji

• Od 8 do 22 mln turystów rocznie

• Typowy turystyczny “must-see”

• 16.11.2009 – mieszkańcy urządzili symboliczny pogrzeb Wenecji

• “Najjaśniejsza Wenecja umiera. Turyści nas zabijają.”

• Wenecjan wypłasza z miasta drożyzna, którą nakręcają turyści, tłok oraz brak miejsc pracy poza turystyką.

• „Idziesz do sklepu po zwykłe pomidory, ale płacisz dwa razy więcej niż np. w Bolonii. Chcesz założyć biznes, ale okazuje się, że twoja witryna nie pasuje do zabytkowej fasady. Chcesz dojeżdżać do pracy spoza Wenecji, ale w sezonie dopchanie się między turystami na dworzec kolejowy bądź do drogi wyjazdowej zajmuje całe godziny.”

• W najpotężniejszym i najbogatszym niegdyś mieście północnych Włoch mieszka obecnie zaledwie 60 tys. osób, choć jeszcze w latach 80 było ich ponad 100 tys.

• Za 20-30 lat w historycznej Wenecji może zostać tylko 30 tys. stałych mieszkańców.

• Choć turystyka to jedno z głównych źródeł włoskiego PKB, to napływ milionów zwiedzających w wielu częściach Włoch jest postrzegany jako przekleństwo.

• Cudzoziemcy nie respektują sjesty, często budzą rytm małomiasteczkowego życia i zawyżają ceny nieruchomości.

• Wenecji pogrzeb stał się szczególnie głośny na Sycylii, która wciąż cieszy się statusem prowincjonalnej wyspy oddzielonej od reszty Włoch Cieśniną Messyńską. Rząd Berlusconiego zamierzał przerzucić nad nią most, który za kilka lat może sprowadzić na Sycylię turystów.

• Część Sycylijczyków już teraz wzajemnie straszy się opowieściami o koszmarach, które przytrafiły się m.in. Wenecji. Mają nadzieję, że ślamazarność południowowłoskich budowniczych i mafijne haracze sprawią, że most nie zostanie ukończony za ich życia.

Przedsiębiorstwa turystyczne – kryterium funkcjonalne (rodzaj świadczonych usług):

1. Przedsiębiorstwa transportu turystycznego (organizujące przewóz turystów do miejsc recepcji [docelowych] i z powrotem oraz w obrębie miejsca pobytu).

2. Przedsiębiorstwa eksploatujące zakłady hotelarskie i gastronomiczne (oferujące turystom noclegi, usługi żywieniowe i inne związane z pobytem w tych jednostkach).

3. Przedsiębiorstwa usług sportowo-rekreacyjnych (umożliwiające uprawianie aktywnych form turystyki).

4. Przedsiębiorstwa uzdrowiskowe (zapewniające usługi związane z leczeniem i pobytem osób w obiektach uzdrowiskowych).

5. Biura podróży (pełniące rolę łącznika między wytwórcami usług i turystami jako organizatorzy imprez turystycznych) oraz pośrednicy i agenci turystyczni.

Przedsiębiorstwa można podzielić na:

1. Kategorię organizacyjną – to wyodrębniony zespół ludzi wykonujących określone czynności i samodzielnie podejmujących decyzje;

2. Kategorię prawną – to wyodrębniona organizacyjnie jednostka posiadająca nazwę, siedzibę i przedmiot działalności, inaczej „osobowość prawna”;

3. Kategorię ekonomiczną – to wyodrębniona ekonomicznie jednostka, prowadząca działalność we własnym imieniu i na własne ryzyko, w celu osiągnięcia zysku.

Cel istnienia przedsiębiorstwa

1. Zaspokojenie potrzeb społecznych poprzez sprzedaż oferowanych dóbr i usług

2. Osiąganie zysku, czyli efektownych ekonomicznie wyników poprzez produkcję dóbr i świadczenie usług. Oznacza to, że podstawą istnienia przedsiębiorstw, warunkiem dalszego rozwoju i rozszerzenia działalności, co z kolei pozwala dalej zaspokajać potrzeby, jest sprzedaż dóbr i usług po cenie wyższej niż wynosi koszt.

Podział celów przedsiębiorstwa

1. Cele ilościowe

   1. Maksymalizacja zysków

   2. Wzrost rozmiarów (wartości) sprzedaży usług

   3. Poszerzanie kręgu odbiorców oferty turystycznej

   4. Wzrost wydajności pracy

   5. Rozwój zaplecza materialnego

   6. Poprawa wykorzystania zdolności usługowej i urządzeń stanowiących zaplecze materialne

1. Cele jakościowe

   1. Podniesienie jakości oferowanych usług

   2. Wprowadzenie innowacji w produktach turystycznych

   3. Poprawa standardu obiektu i urządzeń

   4. Doskonalenie systemu dystrybucji i promocji

   5. Wzrost zaufania do przedsiębiorstwa i znaku firmowego

   6. Poprawa warunków pracy pracowników

   7. Dążenie do utrzymania dobrych stosunków z otoczeniem

   8. Umacnianie pozycji na rynku

Cele przedsiębiorstwa powinny być:

• Realne (możliwe do osiągnięcia)

• Operacyjne (możliwe do jednoznacznego określenia = wymierne)

• Przyporządkowane (kto za co odpowiada)

• Czasowo ograniczone

• Komunikatywne (zrozumiałe)

Przedsiębiorstwo turystyczne jest wyodrębnionym zespołem ludzi wykonujących czynności w zakresie zaspokojenia potrzeb turystów i samodzielnie podejmujących decyzje strategiczne i taktyczne, rozstrzygające o skuteczności działania. Jest jednostką wyposażoną w środki materialne i finansowe oraz podporządkowaną określonej organizacji.

Przedsiębiorstwo składa się z:

1. Ludzi;

2. Środków materialnych i finansowych (ziemia, maszyny, wyposażenie biura, gotówka, surowce do produkcji, środki transportu itp.);

3. Organizacji wewnętrznej – systemu podziału zadań i kompetencji między pracowników.

Biura podróży

Ze względu na zakres świadczonych usług, mogą prowadzić działalność jako:

1. Organizatorzy turystyki (organizacja imprez turystycznych, składanie kilku usług w jeden pakiet)

2. Pośrednicy turystyczni (na zlecenie klienta i w jego imieniu, zawierają umowę z organizatorem turystyki lub innym usługodawcą, np. hotelarzem czy przewoźnikiem; pośrednik nie ponosi odpowiedzialności za jakość wykonanej usługi przez wymienionych przedsiębiorców)

3. Agenci turystyczni (stale pośredniczą w zawieraniu umów; zawsze reprezentuje innego przedsiębiorcę, nie występuje we własnym imieniu; nie ponosi odpowiedzialności wobec klienta zarówno za niewykonanie usług, jak i za wadliwie zawartą umowę)

1 i 2 to tzw. „działalności regulowane” w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Oznacza to, iż wymagają one uzyskania wpisu do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych.

Rejestr jest:

1. Prowadzony przez właściwy organ terytorialny – wojewoda

2. Jawny i prowadzony w systemie informatycznym

3. Podstawą Centralnej Ewidencji Organizatorów i Pośredników Turystycznych

Rola państwa w gospodarce turystycznej

Czym jest polityka turystyczna?

• Ogół działań państwa w gospodarce turystycznej

Jakie są podstawowe cele polityki turystycznej?

• Zaspokajanie potrzeb turystycznych własnego społeczeństwa

• Racjonalne wykorzystanie walorów turystycznych, zasobów pracy i kapitału w sferze gospodarki turystycznej

• Koordynowanie rozwoju turystyki, z uwzględnieniem jej różnych funkcji oraz związków z innymi sferami życia społecznego

Biura podróży – początki historii

• Pierwsze formy w okresie starożytnego Rzymu

• Instytucjonalizacja w XIX w.

• 1842 r. Thomas Cook

• Konkurencyjne biura podróży w UK do końca XIX w. (Frazers Tours Lts., Sir Henry Fun)

• Belgia (1884), Holandia…

Biura podróży – początki historii w Polsce

• 1920 r. – Orbis we Lwowie (sprzedaż biletów kolejowych, rezerwacja noclegów, organizacja turystyki i wypoczynku).

• Lata 30 XX w. po przejęciu akcji przez PKO, rozszerzył zakres działalności

• 1939 r. – 91 oddziałów agencyjnych

• 1937 r. – powstaje Spółdzielnia Turystyczno-Wypoczynkowa „Gromada”

Jaka jest „ustawowa” rola biur podróży?

• Obsługa ruchu turystycznego poprzez zbliżenie oferty usługodawców turystycznych (np. hoteli, restauracji, centrów rozrywkowych, firm transportowych, innych biur podróży) do finalnych nabywców tych usług > turystów

• Działalność ta może być prowadzona w zakresie pośrednictwa turystycznego lub organizacji imprez turystycznych

Jakie usługi zalicza się do pośrednictwa turystycznego?

• Sprzedaż biletów na/wynajem środków transportu

• Rezerwacja i sprzedaż usług noclegowych

• Sprzedaż usług gastronomicznych

• Sprzedaż biletów wstępu na imprezy kulturalne i sportowe

• Sprzedaż polis ubezpieczeniowych

• Wymiana walut, czeków podróżnych, dokumentów finansowych

Agent turystyczny/podróży > pośrednictwo w sprzedaży usług turystycznych, w imieniu i na zlecenie organizatora turystyki/innego podmiotu oferującego usługi turystyczne.

Na czym polega organizacja imprez turystycznych?

• Na przygotowaniu przez biuro podróży kompleksowej oferty turystycznej, zwanej imprezą turystyczną lub pakietem turystycznych, którą biuro sprzedaje następnie klientom (turystom) we własnym imieniu za cenę zryczałtowaną

• Pakiet turystyczny stanowi zestaw różnorodnych pojedynczych usług turystycznych, niezbędnych do realizacji podróży turystycznej i wzajemnie się uzupełniających

W zasadzie każde biuro podróży to pośrednik (łączenie).

Podział biur podróży:

• Istnieje wiele podziałów ze względu na profil działalności firmy

• Jeden z nich dotyczy aspektu „ilościowego”

Duże biuro podróży

• Działalność zbliżona do hurtowników > zakup produktów, usług na masową skalę

• Po to aby je potem odsprzedać jako zestawy mniejszych partii

Małe biuro podróży

• Działają identycznie jak touroperatorzy, ale rozmiary działalności są stosunkowo niewielkie

• Regionalność/lokalność

• Nisze rynkowe

• Nie sprzedają (zazwyczaj) swoich pakietów przez pośredników

Wykład III + IV

Detaliści

• Inaczej agenci turystyczni

• Działają w imieniu „hurtowników”, a podstawą jest marża naliczana od wartości sprzedaży

• Własne i niezależne sieci

Dlaczego warto być detalistą?

• Odróżnia ich jedna cecha od typowych detalistów na rynku (np. sklepów)

• Nie przejmują oni praw własności do sprzedawanych towarów

• A tym samym nie ponoszą w związku ze swoją działalnością ryzyka finansowego

CEOiPT

Co należy zrobić, aby zostać wpisanym do rejestru?

• Działalność gospodarcza

• Umowa gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej lub umowa ubezpieczeniowa na rzecz klientów

• Stan na „wczoraj” (3.03.2014):

  • 4045 podmiotów wpisanych do rejestru na terenie całego kraju

  • W województwie kujawsko-pomorskim – 97

  • W województwie mazowieckim – 870

Produkt turystyczny – „definicja pilocka”

„Zbiór zarówno dóbr i usług nabywanych przez turystów, jak i walorów turystycznych, z których korzystają, a które są dla nich szczególnym przedmiotem zainteresowania”

Produkty można podzielić na:

• Materialne (dobra)

• Niematerialne (usługi)

Produkt turystyczny – wszystkie dobra i usługi nabywane przez konsumenta w związku z wyjazdem ze stałego miejsca zamieszkania, miejsca, atrakcje turystyczne, infrastruktura.

1. Rzecz – wszystkie rzeczy materialne. Może występować samodzielnie, ale najczęściej jest wyłącznie dodatkiem do innych produktów. Są to m.in. przewodniki, mapy, sprzęt niezbędny podczas wyjazdu – np. wiosła, pamiątki.

2. Usługa – pojedyncza usługa np. transportowa, noclegowa, gastronomiczna, przewodnicka.

3. Wydarzenie – charakteryzuje się spójnością i określoną tematyką, występuje w ustalonym miejscu i czasie. Wydarzenie powinno charakteryzować się wyjątkowością, niezwykłością. Np. Oktoberfest.

4. Impreza – jest to zestaw kilku usług (muszą to być co najmniej dwie usługi), które są oferowane przez organizatorów turystyki i agentów turystycznych. Przykładami są wycieczki, wczasy, rajdy.

5. Szlak – składa się z wielu miejsc lub obiektów, które są powiązane jedną nadrzędną ideą. Zwykle połączone są one wyznaczoną i oznakowaną trasą. Wzdłuż szlaku można zazwyczaj znaleźć różnorodną infrastrukturę turystyczną. Np. Szlak Orlich Gniazd, Szlak Piastowski.

6. Obszar – zdeterminowany obszar geograficzny, w którym znajdują się atrakcje turystyczne, usługi.

Elementy składowe produktu turystycznego

• Rdzeń produktu – rdzeń korzyści, czyli główny motyw podróżowania

• Produkt rzeczywisty – rdzeń produktu uzupełniony o usługi i dobra umożliwiające zaspokojenie potrzeby i zaspokojenie potrzeb komplementarnych takich jak: bezpieczeństwo, informacja, wypoczynek, wyżywienie.

• Produkt powiększony – turysta może również korzystać z innych usług i dóbr uznawanych za pożądane, ale nie niezbędne. Wszystkie te komponenty tworzą tzw. produkt poszerzony/powiększony, na który składają się też dobra materialne takie jak: prospekty, atlasy, przewodniki, mapki, pamiątki.

• Produkt potencjalny – wszystko co mogłoby dodatkowo uatrakcyjnić produkt i przyciągnąć nabywcę.

Praca w turystyce

1. Pilot wycieczek

2. Rezydent turystyczny

3. Animator czasu wolnego

4. Przewodnik (miejski, terytorialny, górski)

Przewodnik turystyczny – osoba, która ma odpowiednie uprawnienia (wydawane przez marszałka województwa, właściwego dla miejsca zamieszkania, potwierdzone legitymacją i odznaką) do udzielania informacji turystycznych i krajoznawczych oraz do oprowadzenia wycieczek i turystów indywidualnych po obiektach, trasach i miejscowościach.

Uprawniania przewodnickie według klas:

1. Przewodnik górski – dla określonych obszarów górskich

2. Przewodnik miejski – dla poszczególnych miast oraz obszarów i obiektów znajdujących się w strefie podmiejskiej, jeżeli są one związane z historią, kulturą lub gospodarką miasta

3. Przewodnik terenowy – dla poszczególnych województw lub regionów w tym obejmują również miasta położone w obrębie województwa lub regionu

4. Przewodnik wysokogórski – bez ograniczeń terytorialnych

Uprawnianie przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek otrzymuje osoba, która:

1. Ukończyła 18 lat i szkołę średnią

2. Posiada stan zdrowia umożliwiający wykonywanie zadać przewodnika (potwierdza to odpowiednia komisja lekarska)

3. Nie była karana za przestępstwa umyślnie lub inne popełnione w związku z wykonywaniem zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek

4. Odbyła szkolenie i praktykę przewodnicką oraz zdała egzamin na przewodnika turystycznego – takie kursy są często organizowane przez Koła PTTK, inne organizacje lub biura podróży, posiadające zezwolenie Marszałka danego województwa; lub organizacje studenckie.

Zadania przewodnika turystycznego:

1. Oprowadzanie wycieczek,

2. Fachowe udzielanie informacji o kraju, odwiedzanych miejscowościach, obszarach i obiektach turystycznych; uświadomienie turystom bogactwa kulturalnego naszego państwa,

3. Ochrona przyrody i krajobrazu,

4. Udzielanie pierwszej pomocy,

5. Przestrzeganie, popularyzowanie zasad kultury turystycznej, opieki nad zabytkami i ochrony przyrody,

6. Podnoszenie kwalifikacji, ciągłe pogłębianie Widzy, przestrzeganie regulaminu przewodnickiego,

7. Noszenie odznaki.

Zadania przewodnika turystycznego ze względu na specjalizację:

1. Terenowy – łączy funkcje przewodnika miejskiego, górskiego i muzealnego w zależności od trasy (autokarowe, piesze, rowerowe)

   • Prowadzenie uczestników imprezy określoną w programie trasą

   • Dbanie o bezpieczeństwo turystów, udzielanie pomocy w razie potrzeby

   • Dopilnowanie realizacji całego programu imprezy i ich zgodności z zamówieniem

   • Przekazywanie informacji o geografii, historii, kulturze, gospodarce danego regionu

   • Rozbudzenie wśród uczestników imprezy chęci do uprawiania turystyki i krajoznawstwa

1. Górski

   • Przekazywanie informacji o trasie i okolicy

   • Zapoznanie z walorami regionu i ciekawszymi okazami przyrody na trasie, np. drzewa skały

   • Dostosowanie trasy wyprawy do możliwości ekwipunku turystów

   • Instruowanie turystów o sposobach posługiwania się sprzętem i zachowania się w górach

   • Zapewnienie turystom pomocy w razie potrzeby

   • Zachęcanie uczestników wyprawy do ochrony przyrody

   • Dobre zdrowie, kondycja fizyczna

   • Odpowiedzialność, zaangażowanie

   • Stanowczość

   • Przedstawienie miasta i poszczególnych jego obiektów

2. Miejski

   • Prezentacja miasta w uwzględnieniem różnic i analogii w stosunku do miasta lub kraju, z którego pochodzą turyści

   • Znajomość historii kraju i powszechnej, miasta i poszczególnych obiektów

   • Opanowanie umiejętności łatwego nawiązywania kontaktu z turystami

   • Umiejętność zachowania się odpowiednio do sytuacji

Animator czasu wolnego

Nazwa stanowiska pracy w hotelarstwie/biurze podróży, która określa pracownika, zajmującego się organizacją czasu wolnego ludzi, przebywających w ośrodkach wczasowych i turystycznych. Podstawowa funkcja to zapewnienie turystom rozrywek podczas ich pobytu w danym miejscu. Najczęściej przybiera to postać zorganizowanego programu animacyjnego.

Do zadań pilota wycieczek/rezydenta należy:

• Sprawowanie, w imieniu organizatora turystyki, opieki nad uczestnikami imprezy turystycznej w niezbędnym zakresie, wynikającym z charakteru imprezy, a w sytuacjach nieprzewidzianych udzielanie im niezbędnej pomocy,

• Zapewnienie właściwej realizacji programu imprezy,

• Udzielanie uczestnikom imprezy informacji o przepisach obowiązujących turystów oraz podstawowej informacji krajoznawczej,

• Czuwanie nad sposobem wykonywania usług świadczonych na rzecz uczestników podczas imprezy oraz przyjmowanie od nich reklamacji dotyczących świadczonych usług,

• Reprezentowanie organizatora turystyki wobec kontrahentów świadczących usługi w trakcie trwania imprezy, dbanie o dobre imię organizatora i nienarażanie go na straty,

• Obowiązek potwierdzenia klientowi przyjęcia reklamacji, a w wypadku jej niezałatwienia, przekazywania jej niezwłocznie organizatorowi turystyki,

• Pełnienie funkcji negocjatora w przypadku występowania sytuacji konfliktowych w grupie,

• Warunkowo pełnienie funkcji tłumacza podczas imprezy za granicą oraz dla turystów z zagranicy,

• Zgłaszanie organizatorowi uwag i opinii z przebiegu imprezy,

• Wnioskowanie w sprawach programów imprez.

Pilotem wycieczek może zostać osoba, która:

• ukończyła 18 lat,

• ma wykształcenie minimum średnie,

• ma dobry stan zdrowia (potwierdzony zaświadczeniem wydanym przez lekarza Medycyny Pracy)

Uprawnienia przewodnika turystycznego i pilota wycieczek nadaje, odmawia nadania, zawiesza, przywraca oraz cofa marszałek województwa właściwy dla miejsca zamieszkania osoby będącej obywatelem polskim w formie decyzji administracyjnej.

Dlaczego warto zostać pilotem wycieczek?

• Niskie wymagania progowe,

• Stosunkowo tanie uzyskanie uprawnień – kursy w okolicach 500zł/ os.,

• Względnie szybki kurs – ok. 150 h zajęć teoretycznych + wycieczka szkoleniowa

• Sytuacja na rynku usług turystycznych => duży popyt na pilotów,

• Praca wymagająca nieustannego rozwoju,

• Brak stagnacji / monotonii i biurka ze stosem papierów,

• Możliwość poznania krajów / kultur, które znamy z folderów, TV, itp.,

• Możliwość poznania ciekawych ludzi, zawarcia nowych znajomości, przyjaźni

Wykład V

Od czego uzależnione są zarobki pilota?

1. Doświadczenie

2. Umiejętności i kompetencje

3. Przebojowość

4. Znajomość języków obcych

5. Dbanie o kontakty branżowe

6. Nieustanna praca nad samym sobą i inwestowanie w siebie

Zarobki:

1. Pilot jeżdżący na „krajówki” od 50 do 250zł/dzień

2. Pilot jeżdżący na wycieczki zagraniczne od 150 do 400zł/dzień

3. Pilot/Rezydent od 1240zł/miesiąc do 20000zł/miesiąc

+ ewentualne dodatki

Jaka możliwa jest forma zatrudnienia pilota wycieczki?

1. Umowa o pracę.

2. Umowa o zlecenie.

3. Umowa o dzieło.

4. Samozatrudnienie.

Gdzie i jak szukać pracy jako pilot?

1. Przygotować „porządne” CV.

2. Wyeksponować swoje mocne strony.

3. Odwiedzić targi branżowe.

4. Skonsultować się ze specjalistą.

5. Spróbować się załapać na bezpłatne/płatne staże.

6. Rozejrzeć się po branżowych organizacjach – stowarzyszenia pilockie, przewodnickie itp.

7. Portale internetowe dla szukających pracy – pracuj.pl, infopraca.pl itp.

8. Portale internetowe stricte turystyczne

9. Biura podróży – małe i duże

10. Fora internetowe

Odpowiedzialność prawna pilota wycieczek

Zgodnie z definicją zawartą w ustawie o usługach turystycznych pilot wycieczek jest osobą towarzyszącą, w imieniu organizatora turystyki, uczestnikom imprezy turystycznej. W związku z tym jest przedstawicielem organizatora, którego w trakcie trwania imprezy reprezentuje zarówno wobec uczestników, jak ten kontrahentów.

Prawa pilota wycieczek:

1. Prawo do użytkowania legitymacji pilota i identyfikatora oraz ochrony prawnej jego uprawnień zawodowych.

2. Prawo do reprezentowania organizatora turystyki w zakresie niezbędnym do prowadzenia imprezy turystycznej.

3. Prawo do wynagrodzenia.

4. Prawo do zwrotu kosztów poniesionych w związku z pełnionymi obowiązkami.

5. Prawo do korzystania ze świadczeń na równi z uczestnikami imprezy turystycznej.

Odpowiedzialność cywilna pilota wycieczek

Największe znaczenie praktyczne ma odpowiedzialność cywilna w stosunku do biura podróży zatrudniającego pilota, jak też względem klienta.

Jest to odpowiedzialność majątkowa, zobowiązująca pilota do wykonania przyrzeczonego świadczenia (np. wykonania go ponownie, jeżeli zostało wykonane nieprawidłowo, uzupełnienia go świadczeniem dodatkowym, gdy wykonanie było niezupełne lub pokryciu kosztów wykonania przez inną osobę, jeżeli zobowiązany nie jest w stanie wykonać go osobiście).

Jeżeli realne wykonanie świadczenie jest niemożliwe, poszkodowany ma prawo do odszkodowania w postaci kwoty pieniężnej, rekompensującej uszczerbek majątkowy, który powstał z winy pilota.

Niekiedy dochodzi do powstania krzywdy niemajątkowej, nie dającej się wycenić – wówczas należy się zadośćuczynienie (ustalane w sposób uznaniowy).

Wysokość odszkodowania ustala się na podstawie dwóch elementów:

1. Wartości rzeczywistej szkody;

2. Oraz utraconych korzyści (np. niemożność korzystania z wczasów zimowych przez osobę, której z powodu zaniedbania pilota skradziono narty).

Zakres odpowiedzialności pilota:

1. W stosunku do touroperatora za szkody wyrządzone z winy nieumyślnej (lekkomyślność i niedbalstwo):

   1. Umowa o pracę – trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia

   2. Umowa o zlecenie – pełna wysokość wyrządzonej szkody

2. Wysokość roszczeń w stosunku do pilota może być znaczna, jeżeli pilot doprowadzi do:

   1. Niewykorzystania kosztownych świadczeń przez całą grupę

   2. Powstania tzw. „szkody na sobie”, czyli śmierci lub kalectwa któregoś z uczestników (np. odszkodowanie w formie renty wyrównawczej)

Odpowiedzialność karna pilota:

Dotyczy nieprzestrzegania prawa i sprowadzania na grupę i poszczególnych uczestników wycieczki niebezpieczeństwa zagrażającemu zdrowiu i życiu.

Istotą odpowiedzialności karnej jest surowa represja polegająca na pozbawieniu lub ograniczeniu wolności albo karze grzywny. Oprócz tego ustawa przewiduje dodatkowe środki karne orzekane wobec sprawcy w postaci m.in. zakazu zajmowania określonego stanowiska, wykonywania określonego zawodu lub prowadzenia określonej działalności gospodarczej.

Odpowiedzialność służbowa:

Może nastąpić w ramach:

1. Stosunków pracy w macierzystym biurze (w przypadku zatrudnienia pilota w ramach umowy o pracę)

2. Nadzoru państwowego nad wykonywaniem funkcji pilota

W przypadku naruszenia przepisów ustawy uprawnienia mogę być zawieszone lub cofnięte na 12 miesięcy (lub też na zawsze).

Przykładowe błędy:

1. Spóźnienia:

   1. Posiłek,

   2. Bilety wstępu.

2. Brak realizacji wszystkich punktów programu wycieczki.

3. Brak anulacji „nadprogramowych” świadczeń.

4. Błędy w zakwaterowaniu grupy.

5. Brak/błędne udzielenie pomocy medycznej.

Obowiązek udzielenia pomocy „medycznej”

1. Umieszczenie tego przepisu na pierwszym miejscu pokazuje wagę przypisywaną przez ustawodawcę. Dlaczego?

   1. Bo turysta przebywający poza granicami jest zazwyczaj zdecydowanie mniej samodzielny niż „u siebie” w kraju

   2. Nie znając języka, numerów telefonów alarmowych, miejscowych zwyczajów itp., turysta nie jest w pełni samodzielny

2. Ten obowiązek spoczywający na pilocie sprowadza się do dwóch aspektów:

   1. Zapewnienie odpowiedniej pomocy medycznej w sytuacjach zagrożenia życia lub zdrowia

   2. Nienarażanie turystów na niebezpieczeństwo

Obowiązek udzielania pomocy „medycznej” w praktyce

• W przypadku choroby/urazu: pilot powinien skontaktować chorego z lekarzem i/lub umieścić w szpitalu, przedstawiając stosowne dokumenty ubezpieczeniowe na pokrycie kosztów leczenia.

Zasięgnąć dokładnej informacji u lekarza na temat rozpoznania schorzenia, czasu poprawy, stanu zdrowia, możliwości kontynuowania podróży.

Nawet jeżeli turysta ponosi wyłączną winę za zdarzenie, pilot zobowiązany jest zapewnić mu odpowiednią pomoc.

Obowiązek pomocy w przypadku sytuacji zagrażającej bezpieczeństwu

1. Konflikt z miejscowym prawem: pilot powinien poinformować polskie placówki dyplomatyczne o fakcie zatrzymania polskiego obywatela – uczestnika imprezy.

2. Zgubienie/kradzież dokumentów (paszportu).

Konflikt obowiązków pilota

Zazwyczaj na przecięciu płaszczyzn obowiązku opieki nad uczestnikami imprezy oraz obowiązku realizacji dla uczestników wszystkich świadczeń przewidzianych programem podróży.

W przypadku choroby lub wypadku, gdy zagrożone jest życie lub zdrowie ludzkie, bezwzględne pierwszeństwo należy się ratowaniu życia lub zdrowia.

Z punktu widzenia prawa (kodeks cywilny i karny) nazywane jest to stanem wyższej konieczności.

Pilot ma więc obowiązek przerwać imprezę i wezwać pomoc medyczną, a nawet udać się z poszkodowanym do szpitala, natomiast pozostali uczestnicy, którzy nie otrzymują należnych im świadczeń, nie mają prawa wnosić pod adresem organizatora żadnych roszczeń z tytułu nienależytego wykonania umowy.