2.1. Ruch turystyczny- przegląd definicji

Pojęcie ruchu turystyczne jest w literaturze przedmiotu rozmaicie interpretowane, ja sobie pozwolę na przytoczenie paru definicji. A mianowicie wg Sikora J. (1999) ruchem turystycznym nazywa się po prostu turystykę rozumianą jako zjawisko społeczno - ekonomiczne, wywoływane zarówno popytem (potrzebą) na dobra i usługi turystyczne jak i podażą (wytwarzaniem) dóbr i usług turystycznych.

Wg Krzymowska-Kostrowska (1997) ruch turystyczny jest również przedmiotem badań odrębnej dyscypliny wiedzy geograficznej, usytuowanej na pograniczu geografii i ekologii – geoekologii turystyki i wypoczynku. . Jej „przedmiotem zainteresowana jest człowiek w jego środowisku geograficznym, a ściślej – relacje ‘człowiek – przyroda – gospodarka’ traktowane jako dynamiczny system powiązań funkcjonalnych i przestrzennych, określający ‘modele zachowań’: ludzi, układów przyrodniczych i sposobów gospodarowania w przyrodzie”.

Wg Flisa (1985) ruch ten odbywa się w środowisku geograficznym, rozumianym jako ogól naturalnych warunków, jakie dane terytorium stwarza gospodarczej działalności społeczeństwa.

Z kolei wg Warszyńskiej (2003) ruch turystyczny posiada takie cechy jak: masowość, dynamiczność, rozmaitość formy, wrażliwość na warunki atmosferyczne, silna koncentracja w czasie i przestrzeni. Cechy te zaburzają rytmiczność za czym idzie uniemożliwiają zastosowanie ścisłych ujęć statystycznych. Różnorodność kryteriów podziały utrudnia natomiast klasyfikacje i uściślenie pojęć. Można więc wywnioskować, że wg Warszyńskiej podanie definicji ruchu turystycznego wymaga prowadzenia wnikliwych analiz przestrzennych.

Suprewicz (2005) natomiast uważa, za niemożliwe zaproponowanie jednej definicji, zgodniej z zasadami klasycznej logiki.

Natomiast wg St. Ostrowskiego ruch turystyczny nazywa wyjazdy turystyczne wynikające z różnych indywidualnych potrzeb. Ogólnie rzecz biorąc jest to społeczna potrzeba szukania określonych form spożytkowania wolnego czasu.

Zaś wg WTO (World Tourism Organization) podmiotem ruchu turystycznego jest człowiek wykazujący różne zainteresowania i upodobania, która ma różne możliwości żeby się poruszać. Zróżnicowane zasoby, każdy dostosowuje swoją potrzebą do poziomu na który go stać. W turystyce nie możemy dokonać ujednolicenia (dla każdego coś innego).

Niektórzy autorzy, potwierdzają społeczny charakter ruchu turystycznego, a mianowicie określają ten ruch jako podróże w celach kulturowych, poznawczych, rekreacyjnych i wychowawczych. W zależności od celu opracowania, można jeszcze wyróżnić 3 główne ujęcia: tradycyjne, systemowe jak i statystyczne.

Z wywartych wniosków o istocie ruchu turystycznego wynika, że ma on charakter społeczno-kulturalny. Jest to mianowicie ruch dobrowolny i czasowy. Nie jest uwzględniany motyw zarobkowy. „Społeczno-ekonomiczne zjawisko ruchu turystycznego współcześnie jest tworzone przez zbiór podróżnych motywowanych różnymi celami natury społeczno – kulturalnej i zawodowej, które zamierzają oni osiągnąć po czasowym i dobrowolnym opuszczeniu miejsca stałego zamieszkania”(Gołubowski L. 2006).

Analizując wszystkie te definicje ruchu turystycznego można wyciągnąć dwie zasadnicze jego cechy tj. społeczny i ekonomiczny charakter podróży. Jak już wcześniej wspomniałam z wyłączeniem wyjazdów zarobkowych. Spójnymi elementami tych oto definicji są następujące czynniki:

-turystyka jest rodzajem podróży;

- nie ogranicza się ruchu turystycznego jedynie do pobytów z noclegiem;

- nie ogranicza się ruchu turystycznego jedynie do podróży w celach wypoczynkowych;

- turystyka zajmuje pewną część czasu wolnego i zajęć rekreacyjnych człowieka (Gołubowski, 2006).

Bibliografia:

Sikora J. , Organizacja ruchu turystycznego na wsi, WSiP, Warszawa, 1999.

Gaworecki W.W., Turystyka, PWE, Warszawa, 2000;

Ostrowski S.; Ruch turystyczny w Polsce, Wyd. SiT, Warszawa 1972;

Krzymowska-Kostrowicka A., 1997,Geoekologia turystyki i wypoczynku, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa.

Flis J., 1985, Szkolny słownik geograficzny, WSiP, Warszawa

Gołubowski L. Ruch turystyczny – uwarunkowania jego rozwoju, WSWFiT w Supraślu, 2006

Suprewicz J., 2005, Socjologia turystyki, Wyższa Szkoła Społeczno-Przyrodnicza w Lublinie,

Lublin.

Warszyńska J., 2003,Geografia turyzmu – zarys problematyki, w: Nauki o turystyce, red. R. Winiarski, Studia i Monografie 7, AWG im. B. Czecha, Kraków, s. 9–31.