Powszechnie przyjmuje się, że terminy „turystyka” i turysta”
pochodzą od angielskiego tour- podróż, zapożyczonego z kolei z
języka francuskiego, w którym wyraz tour oznacza wycieczkę lub
jazdę okrężną

Warszyńska J., 1999, Główne problemy badawcze geografii turyzmu, s.9

Pierwsze sygnały używania tych terminów w literaturze podróżnej
pochodzą z XVIIIw., np. w wydanej między 1724 a 1727r książce
Daniela Defoe Pt.. „The Tour Through The Whole Island of Great
Britain

Encyklopedia of tourism, 2000, J. Jafari (red.) Routledge, London, New
York

Już w pierwszej połowie XIXw “turystyke” (ang. tourism,
franc. tourisme) rozumiano jako ogół wycieczek czy
podróży do miejsc atrakcyjnych, a także wielkie migracje o
charakterze naukowym lub przyjemnościowym

Warszyńska J., Jackowski A., Podstawy geografii turyzmu, PWN
Warszawa 1978

Na początku XXw turystyka stała się już zjawiskiem
powszechnym. Coraz wyraźniej dostrzegalne były społeczne i
ekonomiczne skutki jej rozwoju. Autorami pierwszej szerokiej
definicji pojęcia „turystyka”, sformułowanej w 1951r i
uwzględniające różne aspekty, są W. Hunziker i K. Krapf (1951),
według których turystyka to: całokształt stosunków i zjawisk
związanych z podróżą i pobytem w jakiejś miejscowości osób
przyjezdnych, jeśli pobyt nie wynika z motywu osiedlenia się i nie
wiąże się z jakąkolwiek działalnością zarobkową.

Wielką zaletą owej definicji jest szerokie potraktowanie turystyki i
określenie jej jako złożonego zjawiska, obejmującego wszelkie
procesy społeczne, gospodarcze, przestrzenne, które towarzyszą
podróżom turystycznym. Akcentuje się w niej także różnice
między turystyką a pracą i wyjazdem z własnego kraju na stałe
(emigracją)

„Turystyka” red naczelny Włodzimierz Kurek Wyd Naukowe PWN
Warszawa 2007

Kolejnym przykładem definicji może być definicja K.
Przecławskiego (1979), który uważa, że turystyka, w
szerokim znaczeniu: jest to całokształt zjawisk ruchliwości
przestrzennej, związanych z dobrowolną, czasową zmianą
miejsca pobytu, rytmu i środowiska życia oraz wejściem w
styczność osobistą ze środowiskiem odwiedzanym
(przyrodniczym, kulturowym bądź społecznym).

Przecławski K., 1979, Socjologiczne problemy turystyki, Inst. Wyd.
CRZZ, Warszawa

„Obecnie jednak, w dobie komercjalizacji turystyki oraz
zacierania się wyraźnej różnicy między czasem pracy a czasem
wolnym w rozwiniętych gospodarczo społeczeństwach,
dopuszcza się wśród motywów podróży turystycznych także cele
zarobkowe, szczególnie związane z wykonywaniem zawodów.
Zmiana podejścia do kwestii pojęcia turystyki nalazła
odzwierciedlenie m.in. w stanowisku Światowej Organizacji
Turystyki, która w czasie Międzynarodowej Konferencji Statystyki
w

Turystyce w czasie Międzynarodowej Konferencji Statystyki w
Turystyce, zorganizowanej w Ottawie w 1991r. zaproponowała
aby przez turystykę rozumieć: ogół czynności osób, które
podróżują i przebywają w celach wypoczynkowych,
służbowych lub innych nie dłużej niż przez rok bez przerwy,
poza swoim codziennym otoczeniem, z wyłączeniem
wyjazdów, w których głównym celem jest działalność
zarobkowa wynagradzana w odwiedzanej miejscowości.
W szeroko rozumianym pojęciu turystyki mieści się więc
zarówno element podróży, czasowej zmiany miejsca pobytu,
jak i cały zespół uwarunkowań (środowiskowych, społecznych,
gospodarczych), a także środków (materialnych,
organizacyjnych, prawnych) zaangażowanych w ich realizację
i związanych z nią skutków. Wszystkie te aspekty uwzględnia
krótka i zwięzła definicja J. Waryszyńskiej (1999), według
której turystyka to: całokształt stosunków i zjawisk
związanych z ruchem turystycznym”

„Turystyka” red naczelny Włodzimierz Kurek Wyd Naukowe PWN
Warszawa 2007

Turystykę definiuje się jako: „funkcjonalnie wyróżniającą się
część (podprzestrzeń) przestrzeni geograficznej, (…) na którą
składają się elementy przyrodniczej powłoki Ziemi (środowisko
naturalne), trwałe efekty działalności ludzkiej w tym środowisku
(środowisko gospodarcze), a także środowisko człowieka w sensie
przyrodniczym.”

B.Meyer, Turystyka jako ekonomiczny czynnik kształtowania przestrzeni,
Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 2004, s.95

Turystyka (tourism)- ogół czynności osób, które podróżują i
przebywają w celach wypoczynkowych, służbowych lub innych,
nie dłużej niż przez rok bez przerwy poza swoim codziennym
otoczeniem; z punktu widzenia ekonomicznego to sektor
gospodarki, tworzący nowe wartości użytkowe (usługi), oraz
forma aktywności ludzkiej, generująca popyt na te usługi.

Panasiuk Aleksander, Gospodarka turystyczna, Wyd PWN, Warszawa
2008

Często pojęcie turystyki jest utożsamiane z ruchem turystycznym.

„Ruch turystyczny jest pojęciem węższym, przez które rozumie
się: czasowe migracje ludności poza miejsce stałego zamieszkania,
wynikające ze społecznie uwarunkowanych potrzeb, określonych
różnego rodzaju motywacją”

Termin ten oznacza więc konkretne zjawisko przemieszczania się
ludzi w celach turystycznych. Ma ono także charakterystyczne
cechy, jak: wielkość, strukturę, rytm czasowy, rozmieszczenie
przestrzenne itp. Jedna z jego właściwości jest sezonowość. Przez
sezonowość ruchu turystycznego rozumie się nierównomierne
natężenie wyjazdów lub przyjazdów turystycznych w skali roku lub w
krótszych przedziałach czasowych (np.miesiącach). W rezultacie
sezonowości występują zazwyczaj okresy większego natężenia
przyjazdowego ruchu turystycznego związane z sezonem letnim i
(lub)zimowym.

„Turystyka” red naczelny Włodzimierz Kurek Wyd Naukowe PWN Warszawa
2007

Ruch turystyczny (tourist traffic) – zjawisko społeczne
polegające na przestrzennym przemieszczaniu się ludzi na
obszary i do miejscowości turystycznych; obejmuje podróżnych
motywowanych różnymi celami natury społeczno-kulturowej i
zawodowej, które zamierzają oni osiągnąć po czasowym i
dobrowolnym opuszczeniu stałego miejsca zamieszkania w kraju
lub za granicą.

Panasiuk Aleksander, Gospodarka turystyczna, Wyd PWN, Warszawa
2008

Ogół dobrowolnych, czasowych przemieszczeń przestrzennych
poza miejsce stałego zamieszkania, podejmowanych dla celów
rekreacyjnych, poznawczych, zdrowotnych i rozrywkowych jest
określany mianem ruchu turystycznego

Kompendium wiedzy o turystyce, G. Gołembski, Wyd PWN, Warszawa-
Poznań 2002, s.26

„Jest to zjawisko o charakterze społeczno-eknomicznym, gdyż
jego uczestnicy kreują popyt na usługi i towary, który powoduje
określone konsekwencje (uwidaczniające się przede wszystkim w
sferze społecznej i gospodarczej, ale również przestrzennej czy
kulturowej) zarówno w obszarach recepcji turystycznej, jak i
obszarach emisji oraz tranzytowych. Nie jest poprawne
utożsamianie ruchu turystycznego z turystyką, ponieważ stanowi
on jedynie jej część, która uzupełniona o system ekonomiczno-
organizacyjno-prawny (w tym działalność organizatorską,
obsługę ruchu turystycznego wraz z materialnymi jej środkami
oraz system koordynacji i nadzoru) może tworzyć zjawisko
turystyki. Ruch turystyczny nie jest także tożsamy z popytem
turystycznym-to podmioty ruchu turystycznego są nośnikami
potrzeb różnego rodzaju, a co za tym idzie- źródłem popytu
turystycznego na dobra i usługi”

Ekonomiczne podstawy turystyki, A. Panasiuk, Fundacja na rzecz
Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin 2004, s.36