Marketing ekonomiczny- proces społeczny i zarządczy, dzieki któremu konkretne osoby potrzebuja i pragną osiągać przez tworzenie, oferowanie, i wymiane posiadających wartości produktów. Marketing polityczny- To zespół teorii, metod technik i praktyk, których celem jest przekonanie obywateli by udzielili poparcia człowiekowi, grupie lub projektowi politycznemu. Marketing wyborczy- Zespół działań prowadzonych na rynku wyborczym, mającym na celu precyzyjne określenie i promocję konkretnej oferty wyborczej w warunkach stałej konkurencji. Marketing wyborczy- zespół technik informacyjnych i perswazyjnych stosowanych w przedsięwzięciach lub inicjatywach podejmowanych przez instytucje publiczne, organizacje pozarządowe i inne podmioty, dotyczących ważnych problemów społecznych. Celem tych działań jest wywołanie określonych skutków w postaci zachowań i trwałych postaw, zgodnych z interesem ogółu społeczeństwa. Marketing MIX: *produkt, * price, *place, * promotion. Produkt- zbiór korzyści jakie mogą uzyskać wyborcy jeśli kandydat zostanie wybrany. Określany jako platforma kampanii: Kształtuje się przez cały czas trwania kampanii politycznej i jest określana przez takie czynniki jak: kandydat, sztab wyborczy, partia do której należy kandydat, wybory. Cena – koszty postrzegane przez wyborców które ponieśliby gdyby kandydat został wybrany. Kategorie: *Koszty ekonomiczne- np. podatki; *Koszty psychologiczne- np. poczucie wstydu za kandydata; *koszty międzynarodowe- np. jak nas reprezentuje. Dystrybucja- sposób dotarcia kandydatów do wyborców. Możliwości: Spotkania bezpośrednie z wyborcami; media masowe; nowe media; wolontariusze, sztab wyborczy; narzędzia komunikacji marketingowej. Promocja: narzędzie wspierające proces komunikowania oraz realizuje cele marketingowej stymulacji poparcia. Narzędzia: reklama; public relations; kształtowanie i badanie opinii publicznej; powstałe narzędzie komunikacji marketingowej. Dwa kluczowe kanały przepływu info:- tworzone Są po uformowaniu się platformy kampanii, stanowią następne komponenty politycznego marketingu: push marketing- przekazanie info od kandydatów do pracowników ich sztabów wyborczych. pull marketing przekazywanie info od kandydatów i pracowników i ich sztabów do wyborców. Kampania polityczna- to zespół działan komunikacyjnych mających na celu modyfikację wszelkich postaw o charakterze politycznym niezależnie od czasu ich realizacji. Kampania wyborcza - ogół środków (plakaty, reklamy, wiece, spotkania z wyborcami) jakimi specjaliści od marketingu politycznego promują kandydata lub partię polityczną, tak by wyborca zagłosował właśnie na promowaną osobę/partię. (Trwa od ogłoszenia przez prezydenta do czasu wyborów- na 24h przed dniem wyborów.) kampania propagandowa- to ciąg jednokierunkowych działań komunikacyjnych, przygotowanych , zaplanowanych w profesjonalny sposób, zarządzanych , mających na celu realizację tylko i wyłącznie celów politycznych nadawcy propagandy. KAMPANIA POLITYCZNYA jest więc pojęciem nadrzędnym w stosunku do kampanii wyborczej gdyż ma na celu modyfikację wszelkich postaw o charakterze politycznym nieależnie od czasu ich realizacji. Modele kampanii wyborczych: 1) amerykański wyjątek -personalizacja; profesjonalizacja; silne zorientowanie na lidera; wysokie koszty. Profesjonalizacja: wzrost znaczenia doradców, konsultingu politycznego; rozwój firm świadczących usługi techniczne partiom politycznym; wzrost znaczenia public relations; zwiększenie roli technik propagandowych i perswazyjnych. Personalizacja: instytucjonalna; medialna; zachowań wyborczych. 2) Kampania w Europie Zachodniej; Oparcie na silnych, zróżnicowanych ideologicznie strukturach partyjnych, które stanowią bazę dla inicjowania i przeprowadzania kampanii wyborczych; bardziej ograniczona na konsultantów politycznych. 3. Silne wpływy modelu amerykańskiego. Ewolucja kampanii wyborczych *kampania premodernizacyjna: USA (1900- 1946), Europa (do lat 1960/70); * kampania modernizacyjna: USA (1950- 1980), Europa (1960/70 do dziś); *kampania postmodernizacyjna: USA (1990 do dziś), Europa- początki. Kampania premodernizacyjna: brak kontroli ze strony centrum, niedopracowania; powszechne stosowanie materiałów drukowanych( wojna plakatowa); indywidualizacja i segmentacja wyborcza; spontaniczne i amatorskie organizacje; niskie koszty; relacja partia >kandydat. Kampania modernizacyjna: wzrost poziomu centralizacji zarządzania; spadek roli lokalnych pracowników partii; wysokie koszty; standaryzacja i masowość; okresowość działań, brak zróżnicowania w działaniu( w skali kraju); wykorzystanie TV, reklamy, sondaży; relacja partia= kandydat. Kampanie postmodernistyczne : decentralizacja zarządzania i działań; segmentacja wyborców- banki info o wyborcach; rozwijanie nowych technik badania wyborców- Internet; prowadzenie kampanii permanentnej; indywidualizacja działań i apelu wyborczego- lokalizacja przekazu medialnego; większa aktywność wyborców; relacja partia < kandydat. Kampania komunikacyjna- zespół działań organizacyjnych i komunikacyjnych podejmowanych przez instytucje publiczne, prywatne przedsiębiorstwa, organizacje, stowarzyszenia, adresowanych do szerokiej publiczności, które są realizowane w określonych ramach czasowych. Podział ze wzgl. Na zasięg terytorialny: kampanie globalne; narodowe; regionalne; ogólne; skierowanie do grupy specyficznej. Typy kampanii politycznych: k.polityczne; k.public relations; k.reklamowe; k.społeczne. kampanie społeczne- rodzaje: integracyjne; interwencyjne; zwalczające; profilaktyczne. Aktorzy polityczni- w ujęciu szerszym- wszyscy uczestnicy procesu politycznego (politycy, instytucje, partie, obywatele, media). W znaczeniu węższym- podmioty polityczne podejmujące decyzje polityczne lub mające wpływ na ich kształt. Aktorzy indywidualni: politycy, kandydaci w wyborach. Aktorzy zbiorowi- instytucje władzy politycznej, partie polityczne, organizacje pozarządowe. Partie polityczne- organizacje o określonym programie politycznym, mająca na celu sprawowanie lub wywieranie wpływu na władzę. Komunikowanie partii politycznych: wewnętrzne public relations; zewnętrzne public relations; reklama i publicity. Strategia komunikacyjna partii- to realizowany wg planu proces informowania otocznia o jej programie, działaniach, decyzjach. Strategię wyznaczają: grupa docelowa, rodzaj argumentacji, sposoby dotarcia do odbiorców. Strategia marketingowa : zestaw średnio i długo okresowych zasad oraz wytycznych, postępowanie, które wzmacniają ramy dla działania partii. Obejmują one także zagadnie jak badania rynku wyborczego, sprzedaż produktu politycznego, zarządzanie wizerunkiem, mediami, informacją. Organizacje pozarządowe: *org społeczne; *związki zawodowe; *grupy nacisku; *org terrorystyczne. Organizacje społeczne- org. Których założenia nie są nastawione na zysk i działają w interesie publicznym. Są to zrzeszenia niezależne, działające poza strukturą administracji rządowej samorządowej. Nie zalicz się do organizacji społecznych partii politycznych i stowarzyszeń, jednostek samorządu terytorialnego, a także związków zawodowych i fundacji. Związki zawodowe- Są dobrowolna i samorządową organizacją ludzi pracy, powołaną do reprezentowania i obrony praw, interesów zawodowych i socjalnych. Grupy nacisku- nazywane również grupami interesowo, mniej lub bardziej zorganizowane zespoły, które dążą do wywierania wpływu na organy państwowe, ugrupowania polityczne oraz polityków w celu uzyskania korzystnych dla siebie rozstrzygnięć, np. podczas głosowania nad ustawą. Organizacje terrorystyczne- organizacje, które używają siły lub przemocy przeciwko osobom lub własności z pogwałceniem prawa, mające na celu zastraszenie i w ten sposób wymuszeni na danej grupie ludzi realizacji określonych celów. Działania terrorystyczne mogą dotyczących całej populacji, jednak są one najczęściej uderzeniem w jej niewielka część, aby pozostałych zmusić do odpowiednich zachowań. Aktorzy indywidualni- to przede wszystkim politycy, którzy są wierni węższemu lub szerszemu kręgowi społeczeństwa jak również kandydaci w wyborach, którzy wykorzystują środki indywidualne i instytucjonalnie dążą do wpływania na proces decyzyjny. TYPY KANDYDATÓW W WYORACH:

1)polityk lider- jest powszechnie znany a jego działania można ocenić w długim okresie aktywności politycznej. Jest typem idealisty, mocno przywianym do swojej ideologii, ale potrafi realnie patrzeć na rzeczywistość. Jest uczciwy, odpowiedzialny, poważny, sprawnie kieruje partią, stwarza klimat współpracy w swoim ugrupowaniu (D.Tusk). 2)Polityk zdolny- jest sprytny i zręczny. Dla swoich zwolenników jest sympatyczny i pogodny ale zaciekle zwalcza oponentów politycznych. Z powodu ambicji politycznych może być nieobliczalny i niebezpieczny. Decyzje podejmuje pod wpływem różnych bodźców, są one dość chaotyczne i nieprzemyślane. Pomoc z zakresu komunikowania jest niezbędna i polega na planowej i systematycznej działalności oraz zredukowania agresywności (J.Kaczyński). 3)Kandydat spokojny- opanowany i powściągliwy, pracowity systematyczny, dobrze wykształcony, posiadający wiele walorów osobowościowych. Jego wadą jest brak kompetencji komunikacyjnych. Nie lubi przemawiać ani występować publicznie, wymaga pomocy w zakresie przełamywania słabości i uwypuklania zalet charakteru (T.Mazowiecki). kandydat produkt- traktuje politykę jak rynek, a siebie jako produkt. Gra z godnie z regułami rynkowymi. ( J.Palikot). Media masowe- 1)są związane z istneniem sformalizowanych organizacji, dzięki którym możliwe jest nadawanie przekazu skierowanego do społeczeństwa. Wydawanie gazet czy emisja programów radiowych i telewizyjnych, opiera się na określonym kapitale i konsekwencji, podlega jego kontroli. 2) Komunikacja masowa jest skierowana do bardzo dużej liczby odbiorców, w odbębnieniu od odbiorców innych form komunikacji. (sztuki teatralne). 3) Komunikacja masowa jest publiczna. Jej treść jest dostępna dla wszystkich w różnym stopniu. Jednak proces jej dystrybucji jest stosunkowo nieustrukturalizowany i nieformalny ( używanie radia, Tv czy prasy, prywatne- bez zewnętrznej kontroli). Można jednak narzucić formalną kontrolę (cena gazet, abonamentu) jak i prawną (Chiny). 4) Odbiorcy komunikacji masowej są grupą heterogeniczną. Paradoksem jest więc, że jakakolwiek próba wyodrębnienia segmentów odbiorców komunikacji masowej musi zakładać, że podzielą wspólne zainteresowanie lub uznają określony system wartości. 5) Mass media utrzymują jednoczesny kontakt z wieloma osobami, które są w pewnym oddaleniu od źródła przekazu i które są od siebie niezależne. Pojawiają się więc problemy dotyczące szybkości docierania przekazu do wielu odbiorców w tym samym czasie (dot. To zwłaszcza prasy), a także konieczność jego uniformizacji, tak aby był zrozumiały ale szerokiego kręgu odbiorców. 6) W komunikacji masowej relacja pomiędzy nadawcą przekazu a jego odbiorcą jest jednostronna i nieosobowa. Przekaz jest kierowany do anonimowej widowni przez osoby znane jedynie ze swoich publicznych ról- nadawców komunikatów- co czasami może ich stawiać w uprzywilejowanej sytuacji, gdy np.; zamierzają przejść do polityki. 7) poszczególni odbiorcy komunikacji masowej istotnie się od siebie różnią. Na poziomie ogólnym są to ludzie zjednoczeni wokół wspólnych zainteresowań, angażujący się w identyczne formy zachowania i spędzania wolnego czasu. Spośród nich można wyodrębnić segmenty na potrzeby wyborcze czy badań rynku. Z drugiej strony widzowie ci nie są zorganizowani w ramach określonych struktur. Nie znają się nawzajem i rzadko wchodzą ze sobą w bezpośrednie interakcje. Media są stronnicze, niedoskonałe, są pomyłki, mają skłonność do trywializowania problemów, szukanie sensacji, mieszają komentarz z informacją, są podstępne. Czego potrzebują media? : newsa, pomysłów na artykuł, całościowej oceny sytuacji rynkowej, wywiadów- komentarzy do bieżących wydarzeń, analiz ekspertów, informacji o firmie, instytucji i branży. Co tworzy media?: konflikt i dramatyzm; przebieg zdarzenia, złe jest dobre; wpływ na ludzi.

Charakter wypowiedzi z mediami: *On the rekord- wypowiedź oficjalna; *Off the rekord- nieoficjalna; *Unattributable- nie można zasugerować ską

d uzyskał info na temat. Grzecznie ale stanowczo zwrócic się o sprostowanie, jeżeli media przedstawiają fakty w rażąco błędny sposób. Najpierw musi być przesłanie. Nigdy nie przedstawiamy faktów w pierwszej kolejności ale po przesłaniu. Wybrane fakty popierają nasz punkt widzena. Bo jeśli najpierw przedstawimy fakty to daje to możliwość interpretowania ich przez odbiorców, a na to nie możemy pozwolić. Przesłanie- to kluczowa sprawa, która powinna być zapamiętana przez dziennikarzy, czytelników widzów. Co powinno zawierać przesłanie? Tytuł do zapamiętania; logiczne dowody, fakty, statystyki; odwołanie się do obiektywnego autorytetu; pomysł, porównanie, obraz, zdanie zapadające w pamięć; trzy zdania wystarczą. Organizacja medialna-to przedsiębiorstwo produkcyjne działające na konkretnym rynku medialnym, którego celem jest uzyskiwanie zysku finansowego (oprócz mediów niekomercyjnych) utrzymanie się na rynku. Jego działalność polega na wytwarzaniu … (…).

Produkt medialny to efekt końcowy procesu produkcji w mediach. W znaczeniu węższym- to np. pojedynczy artykuł w gazecie, konkretna audycja radiowa lub telewizyjna. W znaczeniu szerszym- to połączone całość pojedyncze zawartości numeru gazety, czasopisma, ramówka, przekaz TV lub radiowy, zawartość portalu internetowego. Modle organizacji medialnej: *model pracownia(redakcje regionalne); *model manufaktura(radio ZET, TVN); *model fabryka wiadomości (TVP, CNN, ). Społeczeństwo obywatelskie- charakteryzuje się aktywnością i zdolnością do samoorganizacji oraz określania i osiągania wyznaczonych celów bez impulsu ze strony władzy publicznej. Społeczeństwo obywatelskie potrafi działać niezależnie od instytucji państwowych. Niezależność nie musi oznaczać rywalizacji społeczeństwa z władzą, która występuje zazwyczaj w państwach w których ustrój polityczny jest sprzeczny z wolą większości obywateli. Podstawową cechą społeczeństwa obywatelskiego jest świadomość jego członków potrzeb wspólnoty oraz dążenie do ich zaspokajania, czyli zainteresowanie grupą społeczeństwa oraz poczucie odpowiedzialności za jego dobro. Obywatel jako wyborca : 1) wyborca jako podmiot polityczny- pełni funkcje jako zbiorowy i indywidualny uczestnik życia politycznego podejmuje decyzje. 2) wyborca jako przedmiot działań politycznych- ponieważ od wyborcy zależy kto zwycięży w wyborach dlatego logika konkurencyjnych wyborów powoduje, że wyborcy stają się celem perswazji, a także manipulacji ze strony aktorów politycznych. 3) wyborca jako element systemu politycznego- zgodnie z podejściem systemowym, wyborca jest traktowany jak inne instytucje polityczne, czyli jest jednym z wielu konstytucyjnych systemów politycznych. 4) wyborca jako klient rynku politycznego- Ugrupowanie polityczne oferuje towar, który ma swoją cenę: są to partie, kandydaci, program wyborczy. Wyborca jest nabywcą tych towarów, za który płaci swoim głosem. Zysk partii to władza. Typy wyborców ze względu na aktywność polityczną; elekty partyjne i decyzyjne; wyborcy zdecydowani; wyborcy niestabilni; wyborcy bierni; wyborcy nieuczestniczący. Typy wyborców ze względu na motye podejmowanych decyzji; wyborcy pozytywni(za kimś); wyborcy negatywni ( przeciwko); wyborcy programowi; wyborcy aksjologiczni; wyborcy partyjni; wyborcy grupowi; wyborcy niezależni; wyborcy wyalienowani (poczucie bezsensu, że ich głos nic nie znaczy). Proces segmentacji obejmuje wybór kryteriów i mewtod segmentacji, następuje opis charakterystycznych cech dla poszczególnych segmentów rynku, dalej wybór opcji działania oraz ostateczne dopasowanie założeń strategii komunikacji marketingowej do poszczególnych wybranych segmentów rynku. W trakcie przygotowywania do kampanii wyborczej na podstawie ogólnie dostępnych oraz własnych informacji i badan marketingowych wyborców, dzieli się na segmenty ze względu na liczne kryteria. Kryteria segmentacji rynku: Kryteria obiektywne: ogólne : demograficzne, społeczno-ekonomiczne, geograficzne; specjalne: lojalność partyjna lub jej brak.; kryteria subiektywne: ogólne: styl życia, wykształcenie osobowość; specyficzne: postawy, motywy, preferencje polityczne. Strategia polityczna- to zbiór zracjonalizowanych decyzji, powziętych na podstawie mniej lub bardziej formalnych procedur analitycznych, od do kształtu przyszłych działań partii. Czynniki warunkujące skuteczną strategię polityczną : wewnętrzne( potencjał ludzki, zasoby materialne, wyznawane zasoby i wartości); zewnętrzne (aktualna sytuacja polityczno-prawna,). Typy strategii politycznych: 1)strategie sektorowe (odnoszące się do strategii partii w zakresie polityki gospodarczej, zagranicznej, społecznej. 2)strategie funkcjonalne, dotyczące członków i przywódców politycznych konkurencji, ich celem jest budowanie zewnętrznego poparcia dla partii. Dzieli się na: *strategie kadrowe- koncentrują się wokół polityki personalnej i kadrowej. Kogo eksponować w partii, kto przyciąga uwagę mediów i wyborców. *strategie finansowe- dotyczą budżetu partii, sposobów pozyskiwania i wydawania środków. Partie mogą inwestować swoje środki, lokować w bankach. *strategie marketingowe- obejmują strategie wyborcze i koalicyjne. Strategie wyborcze dzielą się na przedmiotowe i cząstkowe. *strategie komunikacyjne- odnoszą się do narzędzi komunikowania marketingu stosowanego w komunikowaniu politycznym i wyborczym. Strategia wyborcza- to zespół procedur, rozwiązań i decyzji dotyczących prowadzenia kampanii wyborczej, które mają doprowadzić podmiot rywalizacji do sukcesu. Strategie wyborcze – przedmiotowe:

*s. utwardzania- stosowana w stosunku do zwolenników partii, ma na celu utwierdzenie elektoratu w dotychczasowych przekonaniach. *s. poszerzania- zwracanie się z apelem wyborczym do niezdecydowanego i niegłosującego elektoratu ( często stosowane ponieważ grono niezdecydowanych jest coraz większe. *s. neutralizacji- adresowana jest do zwolenników konkurencyjnych partii i ma na celu zasianie zwątpienia i zniechęcenie ich do głosowania. *s. odwracania- bardzo trudna i polega na przekonaniu zwolenników konkurencyjnej partii, do zmiany sympatii politycznych albo chociaż zachowania wyborczego. Zdarza się to w drugiej turze wyborów, gdy wyborcy głosują na „mniejsze zło”. Strategie wyborcze- cząstkowe: *s. personalna- rekrutacja kandydatów w wyborach sekcja osób ubiegających się o mandaty. W tym strategie petencji przestrzennej, lokowanie kandydatów w każdym okręgu. Petencja społeczna- aby wszystkie grupy społeczne miały swoich reprezentantów- reprezentacja wewnętrzna i koncesyjna- zaproszenie kandydatów z różnych frakcji, koalicji, ugrupowań. *s. finansowa- takie gospodarowanie budżetem, aby uzyskać najniższy wskaźnik, koszt dotarcia do grupy docelowej. W tym strategia eskalacji (stopniowe nasilenie kampanii) *s. uderzeniowa- kumulacja działań. *s. falowa- nasycenie komunikatami następuje w zależności od przepływu gotówki. Strategia relacji międzypartyjnych- obejmują strategię partyjności budowania silnej pozycji własnej partii. Strategie silnego kontrastu (odwoływanie się do różnic). Strategie różnicy ideologicznej budowanie silnych podziałów ideologicznych. Strategie pozytywnego wizerunku własnych kandydatów negatywnego wizerunku przeciwników. Strategię budowania organizacji (tworzenie nowych nazw partii, nowych organizacji) budowanie koalicji (łączenie się mniejszych partii przed wyborami) strategie konia trojańskiego (podszywanie się pod inne ugrupowanie, zakładanie partii o podobnej nazwie). Program wyborczy –jako wartości rynkowa jest fundamentalnym komunikatorem wyborczym, który media analizują, komentują i oceniają. Strategia komunikacyjna- odnosi się do komunikowania marketingu w okresie kampanii wyborczej. Celem taj strategii jest promocja podmiotu politycznego dotarcie z jego apelem do wyborców, pozyskiwanie ich sympatii w końcu uzyskania głosów w wyborach. Ze względu na rozłożenie i nasycenie wyróżniamy stronę ciągłą (równe nasycenie w całej kampanii) pulsująca okresy mniej lub bardziej intensywnego nasycenie okazjonalne. Punktem wyjścia każdej kampanii marketingowej jest podziałem rynku na różne grupy wyborców, tzw. Segmenty, rynku wyborczego. Kandydaci zdając sobie sprawę, że ich kampania może lepiej lub gorzej oddziaływać na rózne grupy społeczne dostosowują kampanii przy marketing mix do różnych segmentów. Podstawowym segmentem rynku wyborczego jest naturalnie określony elektorat