Analiza mikrobiologiczna powietrza

Drobnoustroje:

-saprofityczne – alergie, psucie się produktów spoż.,

-zakaźne (błonica, gruźlica płuc, grypa, katar, krztusiec, odra, ospa wietrzna, płonica, różyczka, grzybice oraz alergie)

Saprotrofy: bakterie, drożdże, pleśnie, zarodniki grzybów, promieniowce, cysty pierwotniaków, jaja robaków

Organizmy chorobotwórcze:

- bakteryjne: gruźlica, błonica, płonica, zapalenie płuc, gardła, nosa, opon mózgowych, schorzenia skóry, narządów wewnętrznych

- wirusowe: grypa, odra, ospa, różyczka świnka

Wskaźniki zanieczyszczeń:

- paciorkowce

- gronkowce

Zakres analizy powietrza:

- ogólna liczba bakterii 20 i 37 st. C (sporowe – odporność na wysychanie, pigmentowe – odporność na promienie słoneczne): psychrofilne 20-22 st. C, mezofile 30-37 st. C ‘AGAR ODŻYWCZY’

- paciorkowce i gronkowce hemolizujące 37 st. C (chorobotwórcze)

- gronkowce mannitolododatnie 37 st. C, ‘PODŁOŻE CHAPMANA’, mannitol, podłoże różowe, kolonie żółte

- ogólna liczba promieniowców i grzybów 26 st. C (duża wilgotność, zanieczyszczenie cz. gleby, grzyby w pomieszczeniu)

- grzyby 26 st. C, ‘PODŁOŻE SABOURAUD’, mykotoksyny, alergie

- promieniowce 26 st. C ‘PODŁOŻE POCHONA’, chorobotwórcze

Metody badań powietrza:

- sedymentacyjna Kocha – inkubacja 24-48h w 25-30 st. C

- zderzeniowa

- filtrów membranowych

- zatrzymania drobnoustrojów w płynnej pożywce

Wyniki badań w 1m³

- metoda sedymentacyjna: $X = \frac{a \bullet 100 \bullet 100}{\pi r^{2}\frac{1}{5}t}$

- metoda zderzeniowa $X = \frac{a \bullet 1000}{v \bullet t}$

Badania biologiczne zbiorników wodnych

bentosowe

peryfiton

nekton

Rozmieszczenie organizmów w wodach leni tycznych:

Klasyfikacja wód pod względem jakościowym. System saprobów.

a) Cohn

b) Kolkwitz i Marsson (4 strefy saprobowe)

- polisaprobowa (silnie zanieczyszczona): węglowodany, białka, tłuszcze, wytwarzają CO₂, siarkowodór, amoniak, wodór, tlen pochodzący z dyfuzji ulega zużyciu, rozwijają się bakterie, grzyby, pierwotniaki i robaki

- alfa-mezosapeobowa: produkty pośrednie rozkładu związków: aminokwasy, kwasy organiczne, alkohole, bakterie się rozwijają, grzyby, pierwotniaki, robaki, larwy owadów, sinice,

- beta-mezosaprobowa: bakterie, glony, okrzemki, zielenice, rośliny naczyniowe, stawonogi, mięczaki, ryby,

- oligosaprobowa: pełna mineralizacja, zw. nieorganiczne, org. autotroficzne: zielenice, okrzemki, rośliny naczyniowe

- katarobowi

Thomas podzielił strefę polisaprobową w zależności od wielkości BZT₅:

- alfa-polisaprobowa (bakteryjna) BZT5>60mg/l O₂

- beta-polisaprobowa (orzęsków)

- gamma-polisaprobowa

K – katarobowa

L – limnosaprobowa

E – eusaprobowa

T – transsaprobowa

Interpretacja wyników badań saprobowości:

Sw- wskaźnik saprobowości – informuje o stopniu czystości badanych zbiorników wód

S- wartość saprobowości, określa się na podstawie dominacji gatunku w danej strefie

h- częstotliwość występowania organizmów, h można zastąpić G (dla zbiorników wodnych)

Schroder – wprowadził wart. wskaźników odpowiednio do stref zanieczyszczeń (metoda graficzna, kolory)

Zelinki i Marvana – wart. wskaźnikową gatunków G(5 punktów) 5-najlepsza, 1-zła, wart. G zależy od wart. S

Makrofitowy Indeks Rzeczny jest jednym ze wskaźników stosowanych w klasyfikacji i monitoringu stanu jakości cieków naturalnych wyznaczonych przez polskie Ministerstwo Środowiska. Uwzględnia on zarówno samą obecność konkretnych gatunków, jak i ich obfitość. Wyznaczany jest na odcinku cieku (najczęściej stumetrowym). Obliczany jest według wzoru^[2]:

gdzie:

n – liczba gatunków branych pod uwagę w badaniu

L_i – wartość wskaźnikowa gatunku i (1 – wskaźniki najwyższej trofii, 10 – wskaźniki najniższej trofii)

W_i – współczynnik wagowy gatunku i (1 – eurybionty, 3 – stenobionty)

P_i – współczynnik pokrycia dla gatunku i

Współczynnik pokrycia P podawany jest w dziewięciostopniowej skali zgodnie z poniższą tabelą^[4]:

Makrofitowy Indeks Rzeczny – jeden z biologicznych wskaźników jakości wód stosowany w biomonitoringu wód płynących, opracowywany na podstawie występowania wybranych makrofitów potraktowanych jako gatunki wskaźnikowe. Określenie MIR jest elementem procedury MMOR (Makrofitowej Metody Oceny Rzek)^[2]. Analogicznym wskaźnikiem stosowanym do oceny śródlądowych wód stojących jest Makrofitowy Indeks Stanu Ekologicznego. MIR jest użyteczny przy określaniu stanu troficznego, natomiast nie jest stosowany do wskazywania degradacji stanu ekologicznego innego typu (jak zakwaszenie czy skażenie substancjami toksycznymi)^[3].