31.Przestrzenie liniowe. Liniowa zależność i niezależność układu wektorów. Baza i wymiar przestrzeni liniowej.
Przestrzeń liniowa to dowolny niepusty zbiór V na którym określone jest działanie dodawania wektorów i mnożenie przez skalar które spełniają aksjomaty dla wszystkich v, w, u ∈ V oraz r, s ∈ℝ :
v + w = w + v (przemienność)
v + (w+u) = (v+w) + u (łączność)
Istnieje element O ∈ V(wektor zerowy) taki, że dla wszystkich v ∈ Vmamy O + v = v
Dla każdego v ∈ V istnieje v′ ∈ V(element przeciwny) taki, że v + v′ = 0
r(v+w) = rv + rw
(r+s)v = rv + sv
r(sv) = (rs)v
Istnieje element neutralny mnożenia 1v = v
Liniowa niezależność to własność algebraiczna rodziny wektorów danej przestrzeni liniowej mówiąca, że żaden z nich nie może być zapisany jako kombinacja liniowa skończenie wielu innych wektorów ze zbioru. Rodzinę wektorów, która nie jest liniowo niezależna, nazywa się liniowo zależną.
Podzbiór S przestrzeni liniowej V nazywa się liniowo zależnym, jeżeli istnieje skończona liczba różnych wektorów v1, v2, …, vn ze zbioru S oraz skalary a1, a2, …, annie wszystkie zerowe, takie że a1v1 + a2v2 + … + anvn = 0 (Zero po prawej stronie oznacza wektor zerowy) Jeżeli takie skalary nie istnieją, to powyższe wektory nazywa się liniowo niezależnymi.
Przykład: Kombinację liniową kolumn można zapisać jako $\begin{bmatrix} 1 & - 3 \\ 1 & 2 \\ \end{bmatrix}\begin{bmatrix} \lambda_{1} \\ \lambda_{2} \\ \end{bmatrix}$
Interesujące jest, czy dla pewnego niezerowego wektora Zależy to od wyznacznika A który jest równy
Ponieważ wyznacznik jest różny od zera, wektory (1,1) i (−3,2) są liniowo niezależne.
Baza przestrzeni liniowej to maksymalny zbiór wektorów liniowo niezależnych w danej przestrzeni. Zbiór wektorów B ⊆ V jest bazą, gdy spełnione są następujące warunki:
wektory w B są liniowo niezależne.
zbiór B generuje całą przestrzeń V, tzn. dowolny wektor y z przestrzeni V można przedstawić za pomocą kombinacji liniowej wektorów ze zbioru B.
Przykład: Dany jest zbiór A = {(0, 1), (1, 1), (1, 0)} wektorów w R2. Zauważmy, że wektor (1, 1) można przedstawić jako: (1, 1) = 1·(1, 0) + 1·(0, 1) . Wynika stąd, że A nie jest bazą przestrzeni R2
Wymiar przestrzeni liniowej to moc dowolnej bazy liniowej tej przestrzeni.
Przykład: Wymiar liniowej przestrzeni euklidesowej Rn wynosi n.