WY 9 27.11.2014
Faktoring wymagalnościowy
Płatność przez faktora na rzecz faktoranta następuje:
W terminie wymagalności wierzytelności
Po otrzymaniu zapłaty od dłużnika
W przypadku gdy w okresie umowy faktoringowej występują różne terminy płatności wierzytelności, ustalany jest tzw., średni termin wymagalności wierzytelności oraz średni termin och zapłaty.
Sens faktoringu wymagalnościowego sprowadza się do korzystania z zestawu usług dodatkowych, takich jak: dokonywanie inkasa należności faktoranta, monitorowanie dłużników itd. Bez stosowania funkcji finansującej.
Faktorant ponosi przy tym faktoringu najniższe koszty, jedynie w postaci prowizji
Z faktoringu wymagalnościowego korzystają przedsiębiorstwa nie mające problemu z płynnością, ale mające do czynienia z nieterminowymi dłużnikami.
Struktura faktoringu
Faktoring zaliczkowy 56,2%
Faktoring przyspieszony 29,8%
Faktoring wymagalnościowy 14,0%
Faktoring z punktu widzenia sposobu informowania dłużnika
Faktoring otwarty – dłużnik jest bezzwłocznie informowany o zawarciu umowy faktoringowej, najpóźniej po dokonaniu cesji wierzytelności
Poinformowanie dłużnika o dokonaniu cesji wierzytelności może nastąpić w drodze:
Pisma poleconego wysłanego do dłużnika w dniu zawarcia umowy faktoringowej
Informacji o dokonaniu cesji umieszczanej na każdej fakturze wystawionej dłużnikowi.
Celem informowania jest jak najlepsze zabezpieczenie interesów faktora, poprzez uświadomienie dłużnikowi zmiany wierzyciela, co zmniejsza niepewność co do nieterminowego bądź niepewnego wywiązania się z długu.
Informacje mogą przekazać faktor bądź faktorant.
Faktoranci obawiają się niekiedy, że poinformowanie dłużnika o sprzedaży wierzytelności może prowadzić do odbioru tej informacjo jako oznaki słabości ekonomicznej.
Na faktoring otwarty przypada 97% obrotów.
Faktoring półotwarty – faktorant nie powiadamia swojego odbiorcy o zawarciu umowy faktoringowej.
Dłużnik dowiaduje się o zawarciu umowy faktoringowej w momencie wezwania go przez faktora do dokonania zapłaty.
W momencie wezwania do zapłaty faktor przekazuje dłużnikowi odpowiednie dane umożliwiające mu dokonanie płatności.
Posługiwanie się faktoringiem półotwartym ma na celu ochronę pozycji konkurencyjnej faktoranta i stosowane jest w sytuacji ewentualnego negatywnego odbioru cesji wierzytelności przez partnerów handlowych.
Faktoring tajny – dłużnik nie jest informowany o zawarciu umowy i przekazuje płatności na faktoranta.
Dłużnik dokonuje płatności na rzecz faktoranta, którego obowiązkiem jest przekazanie kwoty wierzytelności faktorowi.
Faktor finansuje faktoranta, natomiast ten zarządza wierzytelnościami we własnym zakresie i zabezpiecza się przed ryzykiem niewywiązania się dłużnika z zobowiązania.
Faktoring tajny nie występuje jako odmiana faktoringu pełnego, gdzie przeniesienie wierzytelności związane jest z koniecznością poinformowania dłużnika.
Faktoring tajny jest w praktyce stosowany rzadko ze względu na zwiększone ryzyko dla faktora – jeżeli, to przez banki.
Faktoring międzynarodowy
Znaczenie faktoringu międzynarodowego:
Szybkie finansowanie działalności bieżącej przedsiębiorstwa (terminy płatności w obrocie zagranicznym są dłuższe niż w obrocie krajowym)
Przejęcie przez firmę faktoringową ryzyka wypłacalności importera, stąd powinien to być Faktoring pełny (mniej zna, najczęściej stosowany faktoring pełny)
Skuteczne inkaso i zarządzanie wierzytelnościami przez faktora (kwestia natury administracyjnej, inaskowaniem należności, zarządzaniem nimi)
Zabezpieczenie eksportera przed ryzykami specyficznymi związanymi z handlem zagranicznym – ryzykiem kursowym (zmiana kursu walutowego) ryzykiem politycznym, ryzykiem systemu prawno –finansowego, ryzykiem transferu środków pieniężnych (korzystanie z faktoringu może chronić przed tymi ryzykami)
Faktoring międzynarodowy pośredni
W transakcji uczestniczy dwóch faktorów – jeden z siedzibą w kraju eksportera i jeden z siedzibą w kraju importera.
Eksporter zawiera umowę przeniesienia wierzytelności z faktorem eksportowym.
Faktor eksportowy zawiera umowę z faktorem importowym obsługującym dłużnika.
Faktorzy dzielą się zadaniami:
Faktor importowy bada zdolność kredytową importera i zajmuje się inkasem należności
Faktor eksportowy dokonuje finansowania eksportera i zarządza wierzytelnościami.
Na podstawie oceny standingu dłużnika dokonanego przez faktora importowego, faktor eksportowy ustala limit finansowania faktoranta na podstawie wykupionych faktur. (faktor eksportowy zaliczkuje importera)
W czasie trwania transakcji faktorzy dokonują rozliczeń między sobą.
Faktoring międzynarodowy pełny z udziałem dwóch faktorów
Produkt
(2)Kopia faktury (4)płatność
(3)Zaliczka (6) reszta należności
(5)płatność
Faktoring międzynarodowy bezpośredni – eksportowy
(obniża to koszty tej usługi gdy jest zaangażowany jeden)
Zakupu faktur od faktoranta dokonuje faktor eksportowy mający siedzibę w tym samym kraju co eksporter
Faktor będzie przeprowadzała czynności windykacyjne na terenie kraju dłużnika, który może być dla niego mniej znany.
Skuteczność współpracy w ramach faktoringu zależy od stopnia przygotowania faktora do działalności na obcym rynku.
Faktoring międzynarodowy bezpośredni – importowy
Eksporter dokonuje przelewu wierzytelności na faktora mającego swoją siedzibę w kraju importera.
Zaletą tego faktoringu jest lepsza skuteczność faktora działającego na znanym sobie rynku.
Faktor importowy zazwyczaj nie dokonuje finansowania eksportera, ale zajmuje się inkasem i windykacją należności.
Strony wymagają ustalania dodatkowych zabezpieczeń tej transakcji od strony finansowej.
Faktoring importowy pozwala importerowi na uwiarygodnienie się przed eksporterem, co pozwala uniknąć stosowania innych zabezpieczeń transakcji i kosztownych sposobów rozliczeń – akredytywy, gwarancji.
Faktoring importowy jest uciążliwy dla przedsiębiorstw eksportujących do wielu krajów, gdyż wymagałby podpisywania wielu umów.
Struktura obrotów faktoringu
2013 77% Krajowy 19%Eksportowy 4%Importowy
2011 79%Krajowy 19%Eksportowy 2%Importowy
2009 75%Krajowy 23%Eksportowy 3%Importowy
2007 84%Krajowy 15%Eksportowy 1%Importowy
2005 91%Krajowy 6%Eksportowy 3%Importowy
Rodzaje faktoringu – nowe rodzaje
Metafaktoring:
W transakcji występuje dodatkowy podmiot, np. bank(pojawiają się 2 umowy; bank i spółka faktoringowa dzielą się ryzykiem związanym z niewypłacalnością dłużnika)
Faktorant dokonuje cesji wierzytelności na bank, a ten zawiera umowę faktoringu z faktorem
Występują zatem dwie umowy, a ryzyko niewypłacalności dłużnika rozkłada się między bank i faktora
Stosowany, gdy przedsiębiorstwo chce utrzymać współpracę ze swoim bankiem, a ten nie oferuje usług factoringowych
Koszty odpowiednio wyższe od faktoringu tradycyjnego.
Faktoring zmodyfikowany:
Faktor powierza fakt orantowi wykonywanie niektórych dodatkowych czynności, a sam sprawuje nadzór nad nimi
Rozwój związany z upowszechnieniem się systemów informatycznych pozwalających na przenoszenie na faktoranta czynności wykonywanych uprzednio przez faktora
Faktorzy skupiają się na przejęciu ryzyka i ściąganiu wierzytelności oraz nadzór nad przebiegiem transakcji
Koszty odpowiednio niższe od faktoringu tradycyjnego.
Faktoring powierniczy
Bank obsługujący faktoranta upoważnia faktora do wykonywania na jego rzecz usług factoringowych oraz ściągania od dłużników oznaczonych wierzytelności.
Faktor nie przejmuje na siebie ryzyka niewypłacalności dłużnika
Pełni jedynie funkcję usługową związaną z powierniczym zarządzaniem wierzytelności przedsiębiorcy.
Faktor działa na rzecz banku a nie dostawcy.
Honorarium Faktoring
Faktor na mocy zawartej umowy nabywa wierzytelności bez przejęcia ryzyka niewypłacalności dłużnika, wypłaca klientowi zaliczkę, a pozostałą część zobowiązuje się przekazać po zainkasowaniu należności od dłużnika.
Funkcje faktora ograniczają się do czynności inkasowych, nie świadczy on żadnych dodatkowych usług.
Jest to Faktoring niepełny, zaliczkowy i jest stosowany w odniesieniu do wierzytelności takich jak: honoraria lekarzy, adwokatów, notariuszy, architektów.
Faktoring leasingowy
Instrument o charakterze hybrydowym.
Stwarza możliwość sprzedaży wierzytelności leasingowych, a uzyskane w ten sposób środki pozwala przeznaczyć na finansowanie kolejnych transakcji leasingowych.
Refaktoring
Faktor sprzedaje wierzytelność handlową, którą sam zakupił na podstawie umowy faktoringowej.
Występuje w postaci transakcji jednorazowych, bądź umowy o stałą współpracę.
Może mieć zarówno formę faktoringu pełnego jak i niepełnego.
Kolejny nabywca, czyli refaktor, kupuje zarówno wierzytelności, jak i usługi dodatkowe oferowane przez pierwotnego faktora.