RODZAJE LICENCJI KOMPUTEROWYCH
Licencja jest to regulacja prawna, która określa warunki użytkowania oraz zasady odpłatności za użytkowanie oprogramowania komputerowego. Umowa ta jest zawierana pomiędzy osobą posiadającą prawa autorskie danego programu, a osobą z niego korzystającą.
Licencje możemy podzielić na niewyłączne (udzielane wielu osobom równocześnie), wyłączne (udzielane konkretnej osobie lub firmie) i sublicencje (udzielane przez licencjobiorcę następnemu użytkownikowi).
Obecnie istnieje wiele rodzajów licencji komputerowych. Oprócz tych powszechnie znanych
i „zwyczajnych”, istnieją też licencje humorystyczne (np. beerware, gdzie w zamian za użytkowanie programu użytkownik powinien postawić autorowi piwo) czy tworzone pod konkretne korporacje (np. Mozilla).
Jest to tak zwane „porzucone oprogramowanie”. Autor nie sprzedaje go ani pobiera za nie pieniędzy, ale też nie zapewnia dla niego wsparcia i obsługi.
Programy z taką licencją są zazwyczaj darmowe, ale posiadają dużą ilość reklam, których nie da się wyłączyć. Autor zarabia dzięki tym reklamom.
Jest to pełna, „pudełkowa” wersja oprogramowania. Program taki jest sprzedawany najczęściej
w tekturowym opakowaniu, w którym znajduje się też wymagane doposażenie. Wiąże się to ze sporą ceną.
Jest to licencja, na mocy której kod programu można łączyć z kodami na innych licencjach (oprócz kodów z licencjami GPL).
Jest to licencja podobna do GPL - użytkownik może bez ograniczeń korzystać z oprogramowania, lecz nie może zmieniać jego kodu w celu czerpania korzyści ze sprzedaży zmienionego programu. Program ze zmienionym kodem może być rozprowadzany jedynie za darmo.
Jest to niepełna wersja oprogramowania - celowo „zubożona” przez autora, bardzo często udostępniana za darmo, aby użytkownik mógł zapoznać się z niektórymi funkcjami programu lub obejrzeć jego możliwości. Demo ma na celu zachęcić użytkownika do zakupu pełnej wersji.
Licencja ta obejmuje oprogramowanie, które na stałe jest umieszczone w sprzętowej części systemu komputerowego (oprogramowanie układowe).
Jedna z najczęściej występujących licencji. Pozwala ona na darmowe korzystanie z danego programu bez ograniczeń czasowych. Użytkownik nie może jedynie modyfikować go i czerpać z niego korzyści majątkowych.
Program objęty taką licencją jest „otwarty”. Użytkownik może nie tylko z niego korzystać bez ograniczeń i dowolnym celu, ale także modyfikować go i rozpowszechniać.
Program objęty tą licencją można - podobnie jak w GPL - modyfikować i rozprowadzać, jednakże modyfikacje oryginalnego kodu powinny albo zostać udostępnione do dyspozycji jego autorom, albo program powinien wyraźnie zmienić nazwę.
Jest to liberalna licencja skupiająca się na prawach użytkownika. Zezwala ona na modyfikowanie
i rozprowadzanie kodu, a także włączania go do zamkniętego oprogramowania (autor wymaga jedynie o złączenie informacji o nim jako autorze oryginalnego kodu).
Jest to licencja pozwalająca na użytkowanie oprogramowania w sieci komputerów (np. w pracownia szkolna). Jest jednak określona maksymalna ilość stanowisk mogących korzystać z danego programu. Podobna do grupowej jest licencja sieciowa.
Jest to licencja pozwalająca na zainstalowanie danego programu na jednym komputerze. Użytkownik nie może udostępniać go w Internecie ani używać na innym stanowisku w tym samym czasie. Posiada jednak prawo sporządzenia jego kopii zapasowej.
Jest to bardzo liberalny rodzaj licencji. Na jej mocy użytkownik może w sposób nieograniczony korzystać z programu, kopiować go, modyfikować i rozprowadzać (również za pieniądze) jego kod. Jedynym wymaganiem jest zachowanie warunków licencyjnych oraz informacji o autorze we wszystkich wersjach.
Rodzaj licencji, która umożliwia nabywanie na korzystnych warunkach grupowych licencji oprogramowania Microsoftu instytucjom komercyjnym i organizacjom (edukacja, służba zdrowia itp.).
Licencja ta pozwala na zakupienie programu jedynie na jeden komputer. Licencja traci ważność podczas zmiany podzespołów lub całej maszyny.
Jest to program komercyjny, można go zakupić i korzystać bez ograniczeń. Nie wolno go jednak rozprowadzać - jest to niezgodne z prawem.
Jest to licencja wywodząca się od freeware i shareware, jednak użytkownik, by móc za darmo korzystać z programu, powinien wysłać jego autorowi kartkę pocztową.
Jest to licencja dobroczynna - autor zrzeka się praw do upowszechniania swego oprogramowania na rzecz ogółu użytkowników. Staje się ono więc własnością ogólną.
Nazwa pochodzi z języka angielskiego i oznacza aplikację, którą można dzielić się z innymi. Użytkownik posiadając taką licencję może korzystać z programu za darmo lub niewielką opłatą, lecz często tylko przez określony czas. Po jego upływie użytkownik powinien zakupić pełną wersję oprogramowania.
Jest to wersja testowa danego programu. Prezentuje całkowite jego możliwości, lecz po upływie określonego czasu blokuje do siebie dostęp. Użytkownik musi wtedy zakupić pełną wersję.
Marcin Walkowiak, klasa III c