Proces pielegnowania wykorzystuje świadome stowanie rozpoznawania stanu biologicznego, psychicznego i społecznego a także podejmowanie celowych i planowych działań mających przyczynić się do utrzymania lub zmiany dotychczasowego stanu oraz oceniania uzyskanych wyników. W tym procesie pielęgniarka występuje jako niezależna od innych profesjonalistów w sprawach związanych z pielęgnowaniem pojedynczych osób lub całych grup, ale jest rónież współzależna od członków zespołu terapeutycznego zakresie koordynowania prac podejmowanych na rzecz pacjenta i środowiska.

Cechy procesu

1. Wieloetapowość

1. Rozpoznania-gromadzenie danych o pacjencie i środowisku, dane pochodzą z różnych źródeł

2. Planowanie- decydowanie o tym o co i w jaki sposób powinno być zrobione dla pacjenta, przez pacjenta lub przy pacjencie, by można było osiągnąć stan optymalny

3. Realizowanie- zastosowanie w praktyce ustalonego wczesniej planu pielęgnowanie. Jeśli z określonych powodów jakaś część nie zostanie zrealizowana, to ten fakt musi być odnotowany i uzasadniony

4. Ocenianie- wynik porównania stanu rozpoznanego w I etapie z uzyskanym dzieki podjęciu celowych i planowanych działan profesjonalnych

1. Ciągłość i dynamika

• czteroetapowy proces pielęgnowania to cykl, który może być powtarzany wielokrotnie. Liczba powtórzeń uzależniona jest m.in. Od częstości zmian zachodzących w stanie pacjenta i środowiska oraz skuteczności podejmowania działań opiekuńczych

• ciągłe i pełniejsze pielęgnowanie pacjenta i środowiska pozwala mówić o procesie jako o dynamicznym modelu pielęgnowania

1. Logiczność i następstwo czasowe

• Logiczność jest rozumiana jako uzasadnione, konsekwentne podchodzenie od fazy do fazy, od etapu do etapu.

• Następstwo czasowe łączy się z kolei w sposób ścisły z logicznością procesu pielęgnowania.

1. Całościowe podejście do pielęgnowania

• Pielęgnując człowieka musimy przyznać jednakową ważność każdej ze sfer – biologicznej, społecznej i psychicznej.

1. Szerokie możliwości realizowania procesu pielęgnowania

• Ważną właściwością procesu jest jego uniwersalność

• Można go stosować w zdrowiu, w szeroko rozumianej profilaktyce, w chorobie, w stanie umierania człowieka

Gromadzenie danych niezbędnych do okreslenia stanu bio-psycho

• Sfera biologiczna- powinny znaleźć się w niej informacje o stanie podstawowych układów

• Sfera psychiczna- powinny znaleźć się w niej dane które pozwolą na okreslenie m.in.

• Podstawowych możliwości umysłowych podopiecznego

• Orientacji co do własnej osoby i najbliższego otoczenia

• Stosunku do sytuacji w jakiej znajduje się stan własnego zdrowia, hospitalizacji, pielęgnowania i leczenia

• Strefa społeczna- SA w niej dane które pozwalają na wywnioskowanie o stanie

• Pacjenta jako członka rodziny

• Rodziny, czy też osób bliskich

Źródła danych i metody ich pozyskiwania

• Źródła danych- ważną rolę odgrywa tu także rodzina

• Metody pozyskiwania

• Obserwację pielęgniarską

• Wywiad

• Pomiar

• Analiza dokumentów

Diadnoza pielęgniarska

• Sformułowanie dagnozy ma podstawową wartość dla indywidualnego i celowego pielęgnowania, bowiem wyraźnie eksponuje z jakim stanem podopiecznego ma do czynienia pielęgniarka

• Stwierdzenie określonego stanu wymaga podjęcia konkretnych działań decyzyjnych. Oznacza to, że pielegniarka musi zadecydowac o tym:

• Czy należy dążyc do zmiany rozpoznanego stanu

• Czy tez utrzymywac go na rozpoznanym pozniomie

Zasady planowania opieki

• Oparte na podstawach naukowych- najkorzystniejsze dla danego stanu pacjenta

• Konkretne i możliwe do wykonania w danych warunkach

• Znane pacjentowi i środowisku

• Innowacyjne

• Bezpieczne

• Możliwe do oceny

Arkusz

• W arkuszu do nanoszenia opieki pielęgniarskiej zostaje odzwierciedlony cały 4-etapowy cykl pielęgnowania

• Dokumentowanie całego procesu pielęgnowania polega m.in. na pisaniu wszystkich rozpoznanych stanów na jednej kartce w kolejności i ch rozpoznania

• Plany opieki nigdy nie powinny być niszczone. Stanowią one bezpośrednio istotną wartość dla podnoszenia poziomu opieki pielęgniarskiej.

DIAGNOZA PIELĘGNIARSKA

• Jedno z podstawowych zadań, mających fundamentalne znaczenie w praktyce pielęgniarskiej

• Ma dwa obszary- teoretyczny i praktyczny

• Obejmuje systematyczne gromadzenie snych i wnioskowanie, oparte na niezbędnej wiedzy medycznej i ogólnej wiedzy, wiedzy o szerokiej orientacji humanistycznej i socjologicznej

• Stawiając diagnoze pielęgniarka ma możliwość

1. Sformułowania szczegółowych celów, zadań i czynności

2. Może zaplanowac sposoby i środki niezbędne do realizacji

3. Określić układ własny i/lub innych w wykonaniu poszczególnychzadan

Praktyka pielęgniarska ma zróżnicowany charakter, może się koncentrować na:

• Promocji zdrowia i profilaktyce

• Pracy z osobami przewlekle chorymi i niepełnosprawnymi

• Pracy z chorymi hospitalizowanymi

Diagnoza pielęgniarska- rozpoznana lub przewidywana reakcja na aktualne lub potencjalne problemy zdrowotne/procesy życiowe, wyrażone jako ocena stanu biologiczno-psychiczno-społecznego, zagrożeń oraz możliwości człowieka, rodziny, grupy, społeczności. Stanowią podstawę działania pielęgniarskiego.

Modyfikacja ze względu na samą diagnozę powinna uwzględniać:

• Przedmiot dianozy- indywidualna, grupy itp.

• Rodzaj diagnozy – przyczynowa, prognostyczna itp.

Modyfikazja ze względu na osobę diagnozowaną dotyczy:

• Cech osoby diagnozowanej-np.: stan zdrowia

• Sytuacji, w jakiej znajduje się osoba diagnozowana – w domu rodzinnym, na oddziale

Modyfikacja ze względu na pielęgniarki powinna dać możliwość zróżnicowania diagnozy ze względu na:

• Cel diagnozy

• Przyjętą koncepcję pielęgnowania