1. Mapa zasadnicza

Jest to wielkoskalowe opracowanie geograficzne zawierające aktualne informacje o przestrzennym rozmieszczeniu obiektów ogólno geograficznych, oraz elementach ewidencji gruntów i budynków, a także sieci uzbrojenia terenu.

MZ stanowi
a) podstawowy element państwowego zasobu geodezyjno-kartograficznego

b) podstawowy materiał kartograficzny wykorzystywany do zaspokojenia różnych potrzeb gospodarki narodowej

c) źródłowe opracowanie kartograficzne (do sporządzania map pochodnych i innych wielkoskalowych map tematycznych oraz aktualizacji map topograficznych)

d) kryteria doboru skali:

-stopień zagęszczenia terenu szczegółami sytuacyjnymi

-stopień zainwestowania terenu w urządzenia podziemne

-przewidywanie zamierzenia inwestycyjne

e) skale mapy

-1:500

-1:1000

-1:2000

-1:5000

f) treść MZ

-obligatoryjna:

-punkty osnów geodezyjnych

-elementy ewidencji gruntów i budynków

-elementy sieci uzbrojenia terenu

-fakultatywna:

-obiekty nie należące do treści obligatoryjnej

1. Działka – obliczanie powierzchni na mapie

Metody obliczania powierzchni:

-analityczna – wykorzystuje do obliczenia powierzchni miar liniowych i kątowych uzyskanych w wyniku bezpośredniego pomiaru terenu. Metoda ta wykorzystuje również współrzędne x i y które zostały obliczone na podstawie pomierzonych w terenie długości i kątów.

-graficzna – wykorzystuje do obliczeń pola powierzchni miar liniowych uzyskanych w wyniku bezpośredniego pomiaru na mapie

-mechaniczna – wykorzystuje do obliczenia powierzchni planimetr.

1. Scharakteryzować układ współrzędnych Polski

-Układ współrzędnych płaskich prostokątnych 1942- odwzorowania Gausa-Kruegera

-Układ współrzędnych płaskich prostokątnych 1965 ( wprowadzony dla potrzeb całego kraju 1968; wielkoskalowe mapy znane pod nazwą mapy zasadniczej; mapy topograficzne)

-Układ współrzędnych płaskich prostokątnych GUGiK -80 – odwzorowanie quasi-stereograficznym

-Układ współrzędnych płaskich prostokątnych PUK 2000 – odwzorowanie quasi-stereograficznym

-Układy lokalne

-Układ współrzędnych płaskich prostokątnych 1992 odwzorowanie Gausa-krugera w pasie 10-stopniowym (wprowadzony do stosowania w Polsce rozporządzeniem rady ministrów)

-Układ współrzędnych płaskich prostokątnych 2000 odwzorowanie Gausa-Krugera w pasach trójstopniowych (wprowadzony do stosowania w Polsce rozporządzeniem rady ministrów)

1. Wysokość komina i błąd średni

y=f(x₁,x_2, x₃,…x_n)

$$m_{y} = \frac{+}{-}\sqrt{\left( \frac{\partial y}{\partial x_{1}} \right)^{2}{m_{x_{1}}}^{2} + \left( \frac{\partial y}{\partial x_{2}} \right)^{2}{m_{x_{2}}}^{2} + \ldots + \left( \frac{\partial y}{\partial x_{n}} \right)^{2}{m_{x_{n}}}^{2}}$$

Przykład

1. Rodzaje pomiarów odległości. Scharakteryzować odległość dalmierzem optycznym.

Rodzaje pomiarów:

-bezpośrednie (wynikiem czynności pomiarowych jest długość mierzonego odcinka

-pośrednie (mierzone są inne wielkości, a szukaną długość oblicza się z zależności funkcyjnych wyrażających wyznaczane długości od wielkości podlegających pomiarowi. Stosuje się do tego dalmierze: kreskowe jednoobrazowe, dwuobrazowe, elektromagnetyczne)

Odległość w dalmierzu optycznym obliczamy jako:

               d = kl + c

k-stała mnożenia (k=100)

c-stała dodawania(c=0)

l-różnica odczytów kreski górnej i dolnej l = g − d

1. Sprawdzanie warunków prawidłowego kompensowania pochylenia osi celowych w niwelatorze automatycznym

-oś obrotu instrumenty powinna być prostopadla do płaszczyzny głównej libelli pudełkowej

1) poziomujemy niwelator

2) obrót alidady o 180^o

3) obserwacja libelli:

- jeżeli libella pozostaje w górowaniu warunek jest spełniony

-jeżeli libella wyszła z górowania warunek nie jest spełniony.

-dokładne kompensowanie pochylenie osi celowej

1) obieramy 2 pkt. odległe o max. 50m (ważne żeby były w terenie płaskim)

2) na punktach ustawiamy łaty niwelacyjne

3) na środku odcinka AB ustawiamy niwelator

4) poziomujemy niwelator

5) wykonujemy odczyty na łatach (w1, p1)

6) obliczamy deltah1=w1-p1

7) przenosimy niwelator pod łatę „w przód” (2-3m od łaty)

8) przenosimy niwelator

9) wykonujemy odczyt na łatach (w2, p2)

10) obliczamy deltah2=w2-p2

11) warunek jest spełniony jeżeli |deltah1-deltah2|<_2mm

-prawidłowe działanie kompensatora w zasięgu kompensacji.

1) ustawiamy niwelator w pkt. A i poziomujemy go

2) obracamy alidadę, tak aby jedna ze śrub nastawczych znajdowała się pod lunetą

3) ustawiamy łatę na pkt. B, w odległości ok. 50m, tak aby była widziana przez lunetę.

4) za pomocą śruby s2 wychylam pęcherzyk libelli w skrajne położenie

5) wykonujemy odczyt na łacie (p1)

6) za pomocą śruby s2 przesuwam pęcherzyk libelli w drugie skrajne położenie

7) wykonujemy odczyty na łacie (p2)

8) warunek jest spełniony jeżeli |p1-p2|<_2mm

1. Sposób wyznaczenia linii jednostajnego spadku. Zad

Spadek linii jest to stosunek liczbowy różnicy wysokości ∆h_AB pomiędzy dwoma punktami do odległości d_AB pomiędzy tymi punktami i oznacza tg kąta nachylenia linii AB od poziomu.

i=∆h_AB /d_AB = tg α

Spadek wyrażamy w procentach lub w postaci ułamka dziesiętnego.

A,B – pkt. początkowy i końcowy odcinka

1,2 – pkt. pośrodkowe

Wyznaczenie linii jednostajnego spadku przebiega w sposób nasypujący:

-ustawiamy niwelator na środku odcinka AB

-pomiar odległości od punktu początkowego A do punktów pośrednich, które będą realizowały określony spadek

-ustawienie laty na punkcie początkowym A i wykonanie odczytu wstecz W_A

-oblcizenie odczytów w przód zgodnie z zależnością:

P_i = w_A i id_Ai

-ustawiamy łaty na punktach pośrednich i podnosimy je lub obniżamy do czasu uzyskania na nich obliczonych odczytów,

-dół laty wskaże punkt realizujący zadany spadku.

1. Metody i dokładność metod niwelacji geometrycznej

Niwelacja geometryczna – polega na pomiarze różnicy wysokości z zastosowanie niwelatora oraz łat niwelacyjnych. Dokładność niwelacji w zależności od zastosowanej metody 1-5mm

-niwelacja metodą w przód

-niwelacja metodą ze środka

1. Obliczyć dane niezbędne do wyznaczenia punktów pośrednich 1 i 2 metodą biegunową α=118,2070 r=175m

Styczna $t = r*tg\frac{\alpha}{2}$

Strzałka $s = r*(1 - cos\frac{\alpha}{2})$

Cięciwa $c = 2r*sin\frac{\alpha}{2}$

Długość łuki l = r * α

1. Obliczyć objętość graniastosłupa mając bok 7m H1, H2, H3, H4

$$V_{k} = \frac{a^{2}}{4}\left( H_{1} + H_{2} + H_{3} + H_{4} \right)$$

$V_{k} = \frac{1}{3}S\left( H_{1} + H_{2} + H_{3} \right)$ (trójkątna podstawa)