J. Delorosa „Edukacja jest w niej ukryty skarb”

„Edukacja przez całe życie”

Ewolucja świata stwarza potrzebę ciągłego uczenia się.

Edukacja przez całe życie= przenikanie się i wzajemne wzbogacanie różnych rodzajów wiedzy

Aby móc organizować edukację przez całe życie, trzeba zaniechać traktowania różnych form nauczania i uczenia się niezależnych i niejako nałożonych na siebie, lub nawet konkurencyjnych, a przeciwnie starać się zwaloryzować komplementarność miejsc i czasu współczesnej edukacji.

Edukacja przez całe życie staje się dla każdego środkiem na zapewnienie lepszej równowagi między pracą i nauką oraz odgrywanie roli aktywnego obywatela.

Edukacja przez całe życie jest szansą dla tych, którzy z różnych powodów nie ukończyli pełnego cyklu kształcenia.

W Szwecji 50% dorosłych rocznie uczestniczy w zorganizowanym kształceniu

Edukacja dorosłych przybiera różne formy: kształcenie podstawowe w ramach edukacji nieformalnej, studiowanie, kursy językowe, kształcenie i doskonalenie zawodowe, szkolenia

Edukacja przez całe życie jest o tyle ważna, że w dzisiejszym świecie jest bezrobocie i liczą się wykwalifikowani ludzie. Jest też tak, że nie mogąc uzyskać jakiejś pracy w pełnym wymiarze godzin, musimy wziąć np. pół etatu będąc np. w-fistą i pół etatu w innej szkole będąc np. pedagogiem.

Edukacja początkowo przebiega w rodzinie, gdy dziecko idzie do szkoły do przedszkola może się spotkać ze sprzecznymi informacjami ze strony rodziny i szkoly, szkoła może promować inne wartości niż rodzina ( w niektórych krajach)

Każda jednostka uczy się przez całe życie w obszarze społecznym, a tworzy go wspólnota do której przynależy. Przynależność wspólnotowa jest nośnikiem edukacji, dzięki uczeniu współpracy i solidarności, dzieki uczeniu się obywatelstwa.

Świat pracy jest obszarem edukacji- nabywanie umiejętności praktycznych.

W czasie wolnym również się uczymy- muzea i biblioteki wspierają edukacje. Powinna być współpraca z pracownikami kultury i nauczycielami

Ważne jest, aby szkoła i media współpracowały ze sobą, tj, ,żeby więcej było programów edukacyjnych a nie rozrywkowych. W Japonii 90% szkół korzysta z telewizji jako narzędzia kształcenia. Ważne jest też, aby nauczyciele przygotowywali dzieci do „krytycznej lektury”, tak by te mogły same wybierać wartościowe dla nich programy telewizyjne.

Trzeba poszukać strategii nauczania, które łączyłyby wiedzę teoretyczną z praktyczną, a także oferować różnorodność usług.

Idea edukacji przez całe Zycie jest kluczem do XXI wieku., wiąże się to z ideą społeczeństwa wychowującego, gdzie wszystko stwarza okazję do uczenia się i rozwijania swoich talentów.