1. Zakładem publicznym jest:

   1. rada powiatu oraz zarząd powiatu,

   2. zakład opieki zdrowotnej,

   3. organ administracji publicznej,

   4. ministerstwo,

   5. zakład karny,

   6. uczelnia wyższa.

2. Zakład publiczny:

   1. jest tworzony wyłącznie w drodze ustawy,

   2. może być utworzony m.in. w drodze aktu administracyjnego organu administracji publicznej,

   3. może być utworzony przez każdą osobę fizyczną,

   4. jest tworzony w celu prowadzenia działalności gospodarczej i osiągania zysku finansowego.

3. Zakład publiczny jest przejawem ustrojowej zasady:

   1. dekoncentracji,

   2. resortowości,

   3. decentralizacji.

4. Wskaż, które zakłady mają charakter otwarty, zamknięty czy też o ograniczonym zasięgu, które mają charakter dobrowolny, a które przymusowy:

1. zakład opieki zdrowotnej,

2. zakład leczenia odwykowego,

3. Uniwersytet w Białymstoku,

4. Dom Dziecka w Supraślu,

5. Opera i Filharmonia Podlaska,

6. Przedszkole samorządowe,

7. Szkoła podstawowa,

8. Dom pomocy społecznej.

5. Władztwo zakładowe:

1. to zespół uprawnień i obowiązków, jakie zakładowi publicznemu i jego organom przysługują wobec każdej osoby, która znajduje się na terenie funkcjonowania zakładu,

2. to zespół uprawnień i obowiązków, jakie zakładowi publicznemu i jego organom przysługują wobec użytkowników zakładu,

3. to zespół uprawnień i obowiązków, jakie przysługują organowi założycielskiemu wobec zakładu publicznego i jego organów.

5. Co jest źródłem władztwa zakładowego i władztwa porządkowego?

6. Do podmiotów administrujących należą:

1. wójt (burmistrz, prezydent miasta),

2. spółka cywilna,

3. Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacji w gminie K.,

4. Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych,

5. zakład opieki zdrowotnej,

6. każda spółka akcyjna,

7. spółka wpisana do KRS,

8. Agencja Rozwoju Gospodarczego.

7. Decentralizacja to taki sposób zorganizowania aparatu administracyjnego, gdzie występuje:

1. zagwarantowana konstytucyjnie i ustawowo samodzielność i niezależność, w tym finansowa, organu niższego stopnia w stosunku do organu wyższego stopnia,

2. ustawowo określone hierarchiczne podporządkowanie organu niższego stopnia organowi wyższego stopnia, który ma wpływ na obsadę personalną organu niższego stopnia,

3. możliwość wydawania przez organ wyższego stopnia organowi niższego stopnia wiążących poleceń, wytycznych, instrukcji i innych decyzji odnośnie sposobu załatwienia sprawy,

4. samodzielność w stanowieniu prawa na szczeblu bezpośrednio niższym niż Konstytucja.

8. W administracji opartej na zasadzie centralizacji:

1. istnieje możliwość przekazania kompetencji przez organ wyższego stopnia organowi niższego stopnia,

2. brak jest hierarchicznego podporządkowania,

3. mogą być stosowane jedynie środki kontroli,

4. organ wyższego stopnia może wiążąco wpływać na organ niższego stopnia, np. poprzez wydawane instrukcje, polecenia i wytyczne,

5. organ niższego stopnia posiada samodzielność finansową.

9. Samorząd terytorialny jest przejawem ustrojowej zasady:

1. dekoncentracji,

2. resortowości,

3. decentralizacji,

4. prowincjonalności.

10. Dekoncentracja:

1. oznacza możliwość przekazania innym podmiotom w drodze ustawy zadań, kompetencji z zakresu administracji publicznej do samodzielnego wykonania, wraz z odpowiedzialnością za ich wykonanie,

2. dotyczy jedynie przekazania kompetencji przez organ wyższego stopnia organowi niższego stopnia,

3. oznacza zmianę obszaru działania organu administracyjnego.

11. Wskaż w nw. przepisach prawa przykłady wyżej omówionych zasad oraz przejawy zależności służbowej i osobowej.

„Art. 5. Ustawy o policji

1. Centralnym organem administracji rządowej, właściwym w sprawach ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego, jest Komendant Główny Policji, podległy ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.

2. Komendant Główny Policji jest przełożonym wszystkich funkcjonariuszy Policji, zwanych dalej „policjantami”.

3. Komendanta Głównego Policji powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

4. Zastępców Komendanta Głównego Policji, w tym I Zastępcę, powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw wewnętrznych na wniosek Komendanta Głównego Policji.

5. W razie zwolnienia stanowiska Komendanta Głównego Policji, minister właściwy do spraw wewnętrznych, do czasu powołania nowego komendanta, powierza pełnienie obowiązków Komendanta Głównego Policji, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące, jednemu z jego zastępców.

6. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji przez Komendanta Głównego Policji, minister właściwy do spraw wewnętrznych, do czasu ustania przeszkody w sprawowaniu tej funkcji przez dotychczasowego komendanta, jednak na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, powierza pełnienie obowiązków Komendanta

Głównego Policji jednemu z jego zastępców. (…)

Art. 6b.

1. Komendanta wojewódzkiego Policji powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw wewnętrznych na wniosek Komendanta Głównego Policji złożony po zasięgnięciu opinii wojewody.

2. Komendanta Stołecznego Policji powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw wewnętrznych na wniosek Komendanta Głównego Policji złożony po zasięgnięciu opinii wojewody oraz opinii Prezydenta m.st. Warszawy.

3. Komendant Główny Policji, na wniosek komendanta wojewódzkiego lub odpowiednio

Komendanta Stołecznego Policji, powołuje i odwołuje do trzech zastępców komendanta wojewódzkiego lub Komendanta Stołecznego Policji, w tym I zastępcę.(…)

5. W razie zwolnienia stanowiska komendanta wojewódzkiego lub Komendanta Stołecznego Policji Komendant Główny Policji, do czasu powołania nowego komendanta, powierza pełnienie obowiązków komendanta wojewódzkiego albo Komendanta Stołecznego Policji, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, jednemu z jego zastępców lub wyznaczonemu oficerowi.

6. W przypadku nieotrzymania opinii, o których mowa w ust. 1 lub ust. 2, minister właściwy do spraw wewnętrznych, na wniosek Komendanta Głównego Policji, może powołać komendanta wojewódzkiego albo Komendanta Stołecznego Policji po upływie 14 dni od dnia przedstawienia wniosku o wydanie opinii.

Art. 6c.

1. Komendanta powiatowego (miejskiego) Policji powołuje i odwołuje komendant wojewódzki Policji, po zasięgnięciu opinii starosty. (…)

2. Komendanta rejonowego Policji powołuje i odwołuje Komendant Stołeczny Policji, po zasięgnięciu opinii(…)

3. Komendant wojewódzki Policji, na wniosek komendanta powiatowego (miejskiego) Policji, powołuje i odwołuje I zastępcę i pozostałych zastępców komendanta powiatowego (miejskiego) Policji.

4. Komendant Stołeczny Policji, na wniosek komendanta rejonowego Policji, powołuje i odwołuje I zastępcę i pozostałych zastępców komendanta rejonowego Policji.(…)

6. W razie zwolnienia stanowiska komendanta powiatowego (miejskiego) Policji komendant wojewódzki Policji, do czasu powołania nowego komendanta, powierza pełnienie obowiązków komendanta powiatowego (miejskiego) Policji, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, jednemu z jego zastępców lub wyznaczonemu oficerowi.

7. W razie zwolnienia stanowiska komendanta rejonowego Policji Komendant Stołeczny Policji, do czasu powołania nowego komendanta, powierza pełnienie obowiązków komendanta rejonowego Policji, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, jednemu z jego zastępców lub wyznaczonemu oficerowi.

8. W przypadku nieotrzymania opinii, o których mowa w ust. 1 lub ust. 2, komendant wojewódzki albo Komendant Stołeczny Policji może powołać odpowiednio komendanta powiatowego (miejskiego) albo komendanta rejonowego Policji po upływie 14 dni od dnia przedstawienia wniosku o wydanie opinii.(…)

Art. 58.(…) 2. Policjant obowiązany jest odmówić wykonania rozkazu lub polecenia przełożonego, a także polecenia prokuratora, organu administracji państwowej lub samorządu terytorialnego, jeśli wykonanie rozkazu lub polecenia łączyłoby się z popełnieniem przestępstwa.

3. O odmowie wykonania rozkazu lub polecenia, o których mowa w ust. 2, policjant powinien zameldować Komendantowi Głównemu Policji z pominięciem drogi służbowej.

Art. 59.

1. Przełożony policjanta nie będącego w stanie wykonać polecenia sądu lub prokuratora w wyznaczonym terminie lub zakresie, o którym mowa w art. 14 ust. 2, jest obowiązany wystąpić z wnioskiem o przedłużenie terminu, zmianę lub uchylenie polecenia.

2. W przypadku nie usprawiedliwionego niewykonania polecenia w wyznaczonym terminie lub zakresie, na żądanie sądu lub prokuratora przełożony policjanta wszczyna przeciwko niemu postępowanie dyscyplinarne. O wyniku tego postępowania zawiadamia się odpowiednio sąd lub prokuratora.

Art. 62.

1. Policjant nie może podejmować zajęcia zarobkowego poza służbą bez pisemnej zgody przełożonego ani wykonywać czynności lub zajęć sprzecznych z obowiązkami wynikającymi z ustawy lub podważających zaufanie do Policji.(…)

Art. 64.

Policjant jest obowiązany powiadomić swojego bezpośredniego przełożonego o planowanym wyjeździe zagranicznym, poza obszar Unii Europejskiej, na więcej niż 3 dni.

Art. 6. Ustawy o wojewodzie i administracji rządowej w województwie.

1. Wojewodę powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw administracji publicznej.

2. Na stanowisko wojewody może być powołana osoba, która:

1) posiada obywatelstwo polskie;

2) posiada tytuł zawodowy magistra lub tytuł równorzędny;

3) posiada 3-letni staż pracy w zakresie kierowania zespołami ludzkimi;

4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za umyślne przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe;

5) korzysta z pełni praw publicznych;

6) cieszy się nieposzlakowaną opinią.

Art. 7. 1. Wojewoda wykonuje zadania przy pomocy wicewojewody albo I i II wicewojewody.

2. Wicewojewodę powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek wojewody. Na stanowisko wicewojewody może być powołana osoba spełniająca wymogi określone w art. 6 ust. 2.

3. Wojewoda określa, w formie zarządzenia, zakres kompetencji i zadań wykonywanych przez wicewojewodów.

4. Jeżeli wojewoda nie pełni obowiązków służbowych, zakres zastępstwa wicewojewody, a w przypadku powołania dwóch wicewojewodów — I wicewojewody, rozciąga się na wszystkie kompetencje wojewody.

Art. 8. 1. Prezes Rady Ministrów kieruje działalnością wojewody, w szczególności wydając w tym zakresie wytyczne i polecenia, żądając przekazania sprawozdań z działalności wojewody oraz dokonując okresowej oceny jego pracy.

2. Prezes Rady Ministrów sprawuje nadzór nad działalnością wojewody na podstawie kryterium zgodności jego działania z polityką Rady Ministrów.

3. Minister właściwy do spraw administracji publicznej sprawuje nadzór nad działalnością wojewody na podstawie kryterium zgodności jego działania z powszechnie obowiązującym prawem, a także pod względem rzetelności i gospodarności.

4. Przepis ust. 3 nie narusza uprawnień właściwych ministrów w stosunku do wojewody, określonych w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. — Kodeks postępowania administracyjnego.

Art. 9. 1. Właściwy minister wykonuje swoje uprawnienia wobec wojewody w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych ustawach.

2. Wojewoda jest obowiązany do udzielania właściwemu ministrowi lub centralnemu organowi administracji rządowej, w wyznaczonym terminie, żądanych przez niego informacji i wyjaśnień. (…)

Art. 15. 1. Wojewoda nadaje urzędowi wojewódzkiemu statut podlegający zatwierdzeniu przez Prezesa Rady Ministrów, z zastrzeżeniem ust. 5. Statut jest ogłaszany w wojewódzkim dzienniku urzędowym.(…)

5. Zmiana statutu urzędu wojewódzkiego polegająca na aktualizacji wykazu jednostek podporządkowanych wojewodzie lub przez niego nadzorowanych nie wymaga zatwierdzenia przez Prezesa Rady Ministrów.

Art. 19. Wojewoda może upoważnić na piśmie pracowników urzędu wojewódzkiego, niezatrudnionych w urzędach obsługujących inne organy rządowej administracji zespolonej w województwie, do załatwiania określonych spraw w jego imieniu i na jego odpowiedzialność, w ustalonym zakresie, a w szczególności do wydawania decyzji administracyjnych, postanowień i zaświadczeń, z tym że upoważnienie nie może dotyczyć wstrzymania egzekucji administracyjnej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Art. 32.Ustawy o systemie oświaty

1. Kurator oświaty wykonuje swoje zadania i kompetencje przy pomocy kuratorium oświaty.

2. Kuratoria oświaty są państwowymi jednostkami budżetowymi.

3. Wojewoda, na wniosek kuratora oświaty, może tworzyć delegatury kuratorium oświaty. Kierownik delegatury może, z upoważnienia kuratora oświaty, prowadzić sprawy na obszarze działania delegatury, w tym sprawować nadzór pedagogiczny i wydawać decyzje administracyjne.”

Art. 2. ustawy o samorządzie gminnym

1. Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

2. Gmina posiada osobowość prawną.

3. Samodzielność gminy podlega ochronie sądowej.(…)

Art. 8.

1. Ustawy mogą nakładać na gminę obowiązek wykonywania zadań zleconych z zakresu administracji rządowej, a także z zakresu organizacji przygotowań i przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów.

2. Zadania z zakresu administracji rządowej gmina może wykonywać również na podstawie porozumienia z organami tej administracji.

2a. Gmina może wykonywać zadania z zakresu właściwości powiatu oraz zadania z zakresu właściwości województwa na podstawie porozumień z tymi jednostkami samorządu terytorialnego.

2b. Spory majątkowe wynikłe z porozumień, o których mowa w ust. 2 i 2a oraz w art. 74, rozpatruje sąd powszechny.

3. Gmina otrzymuje środki finansowe w wysokości koniecznej do wykonania zadań, o których mowa w ust. 1, 2 i 2a.(…)

5. W przypadku niedotrzymania terminów, o których mowa w ust. 4, gminie przysługują odsetki w wysokości ustalonej dla zaległości podatkowych.”

12. Sposób zorganizowania administracji publicznej, polegający na podzieleniu wykonywania administracji państwowej pomiędzy niezależne od siebie struktury organizacyjne to cecha zasady:

1. decentralizacji,

2. dekoncentracji,

3. resortowości.

13. Podział administracji państwowej na resorty:

1. jest dokonywany wg pokrewieństwa spraw, którymi zajmuje się dany resort,

2. zakłada skupienie spraw z różnych działów administracji w ręku jednego organu,

3. opiera się na specjalizacji zadań,

4. to sposób organizacji nowożytnej administracji centralnej, który po raz pierwszy występował we Francji w okresie panowania Ludwika XIV.

14. Powierzenie spraw na części terytorium państwa z różnych działów administracji jednemu organowi centralnemu to cecha zasady:

1. centralizacji,

2. decentralizacji,

3. prowincjonalności.

15. Zasada prowincjonalności wykształciła się:

1. w dobie państwa prawnego,

2. w okresie starożytności,

3. w okresie panowania Ludwika XVI,

4. w okresie Wielkiej Rewolucji Francuskiej.

16. Funkcja organu polegająca na sprawdzeniu określonego wycinka działalności jakiegoś podmiotu, porównaniu go z pewnymi powszechnie przyjętymi i obowiązującymi wzorcami, standardami oraz na sformułowaniu wniosków i ocen w celu usunięcia stwierdzonych niezgodności oraz wprowadzenia stosownych usprawnień, nosi nazwę:

1. kierownictwa,

2. koordynacji,

3. kontroli,

4. nadzoru.

17. Organ nadzoru:

1. odpowiada jedynie za prawidłowość czynności nadzorczych,

2. ponosi odpowiedzialność za pracę jednostek nadzorowanych,

3. może wiążąco oddziaływać na jednostki nadzorowane,

4. w razie stwierdzenia bezczynności lub innych nieprawidłowości w działalności organów nadzorowanych, może wykonać za nie stosowne czynności.

18. Zasada kierownictwa:

1. zakłada ponoszenie odpowiedzialności przez organ wyższego rzędu jedynie za efekty swoich działań,

2. oznacza, że organ sprawujący kierownictwo nie ponosi odpowiedzialności za działania organu kierowanego,

3. występuje w układzie scentralizowanym,

4. obejmuje kontrolę i nadzór,

5. zakłada możliwość oddziaływania na organy i instytucje, które nie są bezpośrednio organizacyjnie i służbowo podporządkowane.