Michaił Łomonosow – twórca klasycyzmu, ur. 1711r, studiował w Akademii Nauk, w której później został profesorem chemii. Interesował się nie tylko poezją, ale wszelkimi dziedzinami z nauk ścisłych oraz humanistycznych.

Jego osiągnięciem jest dokończenie reformy wersyfikacyjnej (zapoczątkowanej przez Triediakowa)

i stworzenie sylabotonicznego systemu wierszowania.

Rozróżnił on w języku rosyjskim trzy kategorie wyrazów:

1. Wyrazy wspólne językowi rosyjskiemu i cerkiewnosłowiańskiemu,

2. Wyrazy cerkiewnosłowiańskie,

3. Wyrazy żywego języka.

Rozróżnił też 3 style:

1. Styl wysoki –patetyczny, niezrozumiały dla prostych ludzi: tragedie, poematy, ody, uroczyste mowy;

2. Styl średni – sztuki teatralne, listy poetyckie, satyry, elegie, utwory prozaiczne;

3. Styl niski – komedie satyryczne, bajki, pieśni miłosne.

Oświecenie w Rosji:

• Jego rozkwit: ostatnie dziesięciolecie XVIIIw., czasy panowania carycy Katarzyny II

• Cechy charakterystyczne: demokratyzacja literatury, przełamanie klasycyzmu, reformy

i zmiany we wszelakich dziedzinach.

Literatura oświecenia:

• Nikołaj Nowikow, Iwan Kryłow (bajkopisarz :3), Aleksandr Radiszczew, Gabriel Dzierżawin.

Kierunkiem który wykształcił się z oświecenia był SENTYMENTALIZM:

• Wprowadził wiele zmian do języka i literatury

• Cechy sentymentalizmu:

• ukazywanie uczuć i życia wewnętrznego człowieka,

• stworzenie bohatera uczuciowego, przyjacielskiego, melancholijnego, skłonnego do płaczu,

• nawiązywanie do folkloru, historii,

• bohaterami utworów byli głównie zwykli ludzie, także i chłopi,

• typ narratora, który identyfikuje się z bohaterem, kształtuje atmosferę.

• Główne gatunki sentymentalizmu:

• Elegia, ballada, liryka miłosna, podróż i opowieść sentymentalna, pieśni miłosne; tragedie: melodramat, opera komiczna, komedia z muzyką, komedia łzawa.