LABORATORIUM WIBROAKUSTYKI MASZYN Wydział Budowy Maszyn i Zarządzania Instytut Mechaniki Stosowanej Zakład Wibroakustyki i Bio-Dynamiki Systemów
Grupa: M2 Imię i Nazwisko: 1.Witold Ługowicz 2.Maciej Osowski 3.Dolata Michał 4.Kondziołka Wojciech 5.Żurowski Łukasz	Ćwiczenie nr. 2 : Wibroizolacja – określanie właściwości wibroizolacyjnych materiałów
	Data wykonania ćwiczenia: 15 październik 2012	Data oddania sprawozdania: 12 listopada 2012

1. Cel ćwiczenia:

• Ocena właściwości wibroizolacyjnych badanych materiałów.

• Poznanie układu do badania funkcji wibroizolacji oraz zasad przeprowadzania testu harmonicznego.

• Wyznaczenie funkcji wibroizolacji badanego materiału (wibroizolatora) metodą testu harmonicznego.

• Wyznaczenie praktycznego zakresu wibroizolacji dla badanego materiału.

1. Schemat stanowiska:

1. Schemat blokowy stanowiska do wyznaczania właściwości wibroizolacyjnych materiałów; 1 – wzbudnik drgań, 2 – badany materiał wibroizolacyjny, 3 – obiekt chroniony (wibroizolowany), 4 – piezoelektryczne przetworniki drgań, 5 – miernik drgań, 6 – oscyloskop, 7 – generator sygnału harmonicznego, 8 – wzmacniacz mocy, 9 – częstotliwościomierz

1. Przebieg ćwiczenia:

W trakcie zajęć zmienialiśmy częstotliwość drgań obiektu chronionego. Dla różnych częstotliwości odczytywaliśmy z aparatury pomiarowej amplitudy prędkości drgań podłoża w₀ i drgań na obiekcie wibroizolowany v₀. Następnie obliczaliśmy stosunek v₀/w₀.

1. Wyniki:

Wykres :

1. Obliczenia:

Odczytane z wykresu:

A_max=6,66

$$\frac{A_{\max}}{\sqrt{2}} = 4,71$$

f₀ = 49, 6Hz

f₁ = 45, 5Hz

f₂ = 52, 5Hz

$$Q = \frac{f_{0}}{f_{2} - f_{1}} = \frac{1}{2\xi} \rightarrow \xi = \frac{f_{2} - f_{1}}{2f_{0}}$$

Q – dobroć układu mechanicznego;

ξ – stopień tłumienia.

$$\xi = \frac{52,5 - 45,5}{49,6} = 0,07$$

Teoretyczna funkcja wibroizolacji przedstawia się wzorem:

$$K\left( f \right) = \sqrt{\frac{1 + 4\xi^{2}\left( \frac{f}{f_{0}} \right)^{2}}{\left\lbrack 1 - \left( \frac{f}{f_{0}} \right)^{2} \right\rbrack^{2} + 4\xi^{2}\left( \frac{f}{f_{0}} \right)^{2}}}$$

1. Wnioski, podsumowanie:

• Doświadczalna funkcja wibroizolacji jest bardziej postrzępiona niż książkowa. Wynika to z faktu, że do uzyskanych wyników mogły się wkraść pewne błędy odczytu. Ponadto teoria zakłada przypadki idealne. Środowisko zewnętrzne również mogło mieć wpływ na uzyskane wyniki( działanie innych maszyn podczas pomiaru).

• Zakres częstotliwości, w którym funkcja osiąga wartość maksymalną jest obszarem rezonansu układu mechanicznego.

• Obszar praktycznej wibroizolacji przyjmuje się dla δ>3 (bezwymiarowa częstość wymuszenia), gdzie K<<1. Wynika to z faktu, że amplituda drgań chronionego obiektu powinna być znacznie mniejsza od amplitudy drgań podłoża.